Го изгубив бебето во деветти месец...

Пред три години овој период кога јас бев бремена беше побарано истово, мене лошо ми влијаепе темава. Но, не сакаа да ја преместат со образложение дека тоа е дел од бременоста и уште плус некое дообјаснување на кое не се секавам точно да не нагагам сега.

 

Се извинуваме на оние кои ги вознемиривме.. Во моменти човек бара место каде ќе може да ја опише и сподели болката за која ни еден збор не е доволен. Јас никогаш додека бев бремена не ја погледнав темава а камо да сум ја прочитала можеби немаше да биде вака. Постојат и други теми кои предизвикуваат немир кај трудниците, но нели за тоа служат форумите, да споделиш искуство, да побараш мислење а во оваа тема да добиеш подршка и надеж за да продолжиш понатаму.

 

@Meckicja Темата е и повеќе од жална, но навистина немаш потреба од таков коментар “да не осетиме на своја кожа”, затоа што овде пишуваат мајки кои што за жал ја осетиле на своја кожа оваа болка.
Треба да им пружиме поддршка,изразиме сочуство за загубените бебенца, а не така ладно и себично да размислуваме и коментираме.
Препрочитајте си го мислењето пред да го испратите, понекогаш може да предизвика многу негативни чуства кај другата страна.

На вас мајки што сте го доживеале ова..
Ќе ви посакам брзо опоравување и совземање, жалам за загубата и сочуствувам со вас
После дождот, нека ве огрее најсилното сонце,наскоро да си ги држите во прегратка вашите малечки, живи и здрави

 

Зашто мислеш себично си осетила ли на своја кожа па коментираш овде

 

Зарем треба да осетам за да коментирам???!!!
Фала му на Бога, не сум осетила!
Коментарот ти е недоличен!
Пак ти е себично размислувањето!

 

Ako ne ti cinat moite komentari imas ignore

 

Со @Meckicja не се согласувам околу многу нејзини ставови, начин на комуникација и изразување, но овој пат не си во право. Дури и не си го пренела точно тоа што го напишала. Таа напиша "никој да не осети на своја кожа" што може да се протолкува како што една членка напиша "никој никогаш да не пишува на оваа тема". Со исто значење и двете: никој никогаш повеќе да не осети на своја кожа. Ајде може погрешно си ја разбрала, таа погрешно формулирала реченица. Ама во кој дел виде дека е "ладна"(бесчувствителна) и себична?
Многу работи не се убави во темава, ама не е убаво и така некого да посочуваш дека е себичен и ладен по ова прашање. Посебно ако не му ја знаеш приказната. Нели?

Излишни се зборови кои можат да се кажат на темава.

 

Zdravo devojki, edvaj sobrav hrabrost da pisam i da spodelam so vas... Bese moja prva bremenost,moja prva radost koja zavrsi tragicno bev presrekjna koga doznav deka sum bremena i da se bese dobro se do 31 nedela... pocnav da imam nekoe cuvstvo deka nesto ne e vo red... i da odev sekoj den kaj maticniot koj me ubeduvase deka se e vo red ,no za zas pogresi a negovata greska mi go odzede bebeto ... nejzinoto nevnimanie kostase eden zivot koj zavrsi pred da pocne .. a jas ostanav so bolka i prazi race... patam po moeto angelce❤ sekoj den se povekje i povekje boli... pominaa 4 meseci ama boli mn dusata mi e skrsena... stigna obdukcijata i izleze deka placentata se odlepila... a necustvitelnata doktorka ne go videla toa... sega sakam pak bebe no mnogu mi e strav... nekoj so slicno iskustvo i da mi kaze sto se bi trebala da ispitam

 

Mila procitaj gi mojte mislenja na temava nanazad i kje vidis moj sovet,neeemoj nikako da go minuvas trnliviot pat sto jas go minav,nemoj! Taa depresija mi odzede godini,pa ja rodiv srekjata no seto toa navidum ne stresno sega mi izleguva na povrsina,znaci nikako nemoj da padnes vo deoresija i neka pominat 6 meseci odma da si zabremenis,procitaj me nanazad i kje vidis,a za se sto ti treba mozes i lp da mi pises,bidi silna se mojte zborovi,onie koi jas ne sakav da gi slusam a trebalo,gi mrazev tie so mi vikaa bidi silna no nikoj zlo ne mi mislel.Te gushkam najsilno na celiot svet dusho najmila i ti si jaka,nie sme borci

 

За сите нас кои сме го изгубиле најмилото, Господ да ни даде сила да продолжиме колку можеме со животот!
Споделетe искуства како сте го поминале тој тежок период, како ви помина наредната бременост?
Секое мислење е добредојдено за нас! ❤️

 

Здраво. Многу е рано, но сакам да пишувам, сама сум во мометов, 5:36 часот наутро е. За 4 часа ќе ме пуштат од Гак. Си одам со празни раце, но искуство плус. Се породив царски во 39 недела, завчера. Дијагнозата на бебето ми беше дадена во 22 недела - hiatus hernia, кила на желудник или некои уште ја наракуваат и дијафрагмална кила. Половина од желудникот отишол над дијафрагмата и ми рекоа дека постои ризик да се развијат белите дробови и да го истурка срцето на страна. Но до сам крај на бременоста го следевме и си живееше здрав во мене. Срцето си чукаше, стигнав ете до 39, ме породија царски, живееше еден ден. Немав прилика да го допрам, ми го покажаа само на кратко кога го извадија од мене. Знаев дека ќе биде неопходно веднаш да го прегледаат. Го однесоа на детската клиника, таму однапред договоривме да бидат спремни. Морало да се оперира, органчињата биле изместени. И за жал, не ја преживеа операцијата.
Стабилна сум и прилично јака, сакам така и да остане. Имам 30 години, млада сум и се надевам дека Господ ќе ми даде нова шанса. Добродојдени ми се убави мисли и совети за како побрзо и побезболно се поминува низ ваква загуба. Едвај чекам да го видам маж жи, да се гушнеме и заедно да зачекориме напред.

 

Плачам дур те читам. Остани силна, Кери. Многу ми е жал. Многу.

 

Тепение мила, Господ нека ти дај мн сила

 

Многу ми е жал, прими сочувство..Сега нема зборови што може да те утешат, сето ова мора да го изтагуваш, мора да помине време, ќе ги преживуваш сите моменти одново и одново, ќе ти се чини дека никогаш нема да помине. Но, како некој што пиминал низ слична ситуација, ти советувам, плачи секогаш кога ти ти се плаче, зборувај за него секогаш кога ќе имаш потреба и покрај тоа што околината често ќе се однесува како ништо да не се случило. Верувај, еден ден ќе стане се многу многу полесно, вистина е дека времето лечи. Вистина е и дека никогаш нема да сме исти, но ќе бидеме горди на себе со што сме се соочиле и сме излегле посилни. Од оваа дистанца, јас така се чувствувам. Наоружани со надеж и оптимизам ќе си ги дочекаме нашите rainbow бебиња.

 

Ох Кери бре,а баш те читав пред некој ден колку беше среќна кога се породи.Нема утеха,ама биди силна ќе имаш пак бебче

 

Те препрочитав неколку пати, ми дојде како шок, а пред некој ден кога пиша дека се породи, многу позитивна беше, не се ни насети дека нешто толку сериозно се случува. Дури се зачудив и дека си задоволна од ГАК и баш ја чекав твојата приказна. Не знам сега дали уште си под шок, доста храбро и силно делуваш. Можеби покасно ќе почне да излегува тагата од тебе. Дозволи си да излезе, да плачеш во прегратките на твоите сакани, на твојот сопруг на кој исто како тебе ќе му треба да се гушнете и да плачете заедно. И тој на свој начин ќе тагува што малку е поразлично од твојот начин, обидете се да се разберете меѓусебно. Нека излезе и тагата и лутината, се од твојот систем за после да бидеш уште посилна. Не држи во себе. Ова ви е тест, и личен и тест на вашата врска. Држете се заедно. Кога ќе помине малку време, гледајте да си го исполните времето со работи што сакате да ги правите, или одамна сте сакале да ги направите, нешто што ве исполнува. Сами ќе знаете кога ќе бидете спремни повторно да станете родители. Кога ќе се случи тоа ќе ви биде полесно да се сеќавате.Јас лично се тешам ( иако моето беше спонтан и не може баш да се мери со ова што вас ви се случува) дека бебето е ангел на многу поубаво место од ова и дека го чува братчето и еден ден, по многу години ќе бидеме повторно заедно. Како што пиша некој погоре, луѓето се малку чудни за вакви загуби, не знаат како да реагираат и често се прават дека ништо не се случило, не им замерувај. Тебе ти се доволни да бидат со тебе тие малку луѓе кои се твојата најголема поддршка низ животот. Многу ми е жал. Ти посакувам многу среќа

 

Година и пола помина од денот кога се породив. Гинеколозите тогаш ме тешеа дека подобро со време отколку да го гледам со мана. Сега ако тоа ти е некаква утеха колку толку води се од таа гледна точка. Јас сега така правам и се надевам за светла иднина. А нема ден да не помислам на тоа. Почетокот нон стоп. Неможев да го извадам од главата, од мислите, од срцето. Сега иако секој ден мислам сепак тоа е поретко и почнав и да живеам да се надевам да наоѓам и други занимации, сеуште не сум расположена како што треба, не сум насмеана на некоја шега од срце, се сум некако потиштена. Само биди храбра и издржи. Господ пак ќе ви даде здраво и живо бебе. Штом еднаш останеш бремена ќе рајѓаш. Ти посакувам се јајубаво во животот.

 

Биди силна ,млада си ќе даде господ твоите раце да бидат полни да гушкаат .Ти посакувам среќа и сила да го поминеш тешкиов период

 

Многу ми е жал за твојата загуба мила. Прими најискрени сочувства од мене. Може прочита низ форумот, низ истото минувам секојдневно јас. Ја родив мојата Антониа, во 29+5 г.н. мојата прва среќа на 16.03, почина на 21.03, со царски рез. Деновите застанаа од тогаш, животот се смени. Се надевам на подобри денови. Утеха наоѓам во мојот сопруг, се молам ние да сме живи и здрави, за еден ден да се израдуваме. Поради царскиот рез, морам да почекам барем година, а тоа засега ми изгледа многу далечно.
Но, ние ќе успееме, ќе бидеме среќни пак. Кога и да имаш потреба за муабет и поддршка, јас сум тука! Верувај, полесно е кога ќе ја споделиш тагата!