Границите на етиката кај човечките експерименти

Тоа секако се подразбира во зависност од институтот каде се спроведува експериментот. Кога јас ги споменав истражувачките тимови, мислев само на научниците кои непосредно ќе го спроведуваат експериментот, а не и остатокот од тимот кој ќе врши надзор и евалуација, или го финансира експериментот.

Со други зборови, сакам да кажам дека без разлика што е одобрен експериментот од страна на институтот или лабораторијата и се обезбедени финансиски средства, сепак оние научници кои директно ќе експериментираат мора заеднички да имаат утврдено една заедничка цел за тоа во која насока планираат експериментот да се движи.

 

Современата lobotomy потекнува од 1930-тите, кога докторите сфатиле дека со прекин на влакнести трактати поврзани со фронталниот лобус, тие би можеле да им помогнат на пациентите да надминат одредени психијатриски проблеми, како што се непостојана депресија и анксиозност.

Би рекла дека лоботомијата е забранета според тоа за кои причини истата се изведува. Во реалноста, таа претставува операција на мозокот. Ако се применува за да се излечи мозокот, како орган (на пример тумор) тогаш сметам дека човештвото би ја оправдало лоботомијата.

Гледајќи според историјата на лоботомијата и зошто оригинално се применувала, кога станува збор за психохирургија - операција на мозокот за психијатриски болести, во ова сценарио лоботомијата би можела да се перцепира како етичка или морално дискутабилна процедура.

Меѓутоа, докторот кој се смета за татко на модерната лоботомија - Walter Freeman, ја гледал лоботомијата главно како метод или изум со кој на брз и лесен начин би се прославил.

Лоботомијата била успешна, но не во сите случаи, каде резултатите биле и смрт на пациентот или целосно отстранување на емоциите на една личност.

Исто така, лоботомијата верувам дека се перцепира како примитивен метод. Сепак, мислам дека штом да успевала, односно била успешна во минатото, би можела да се усоврши и дополнително да се проучува наместо едноставно да ја забранат.

 

Јас сум За но само под строго утврдени правила.
Најважно човекот врз кој ќе се врши експеримент да биде доброволец и да може во секој момент да се откаже.

И секако експериментите да се вршат во стандардизирани простории и научниците да бидат добро упатени во тоа што го прават.

Инаку знам дека некаде во светот требаше да се врши експеримент во кој требаше главата на еден човек, доброволец да се пресади на туѓо тело. Некој повеќе информации?

 

@WarriorMind ти благодарам за твојот одговор. Како што сум споменала во моите претходни коментари, дефинитивно постојат декларации и кодекси кои би требало да се почитуваат од страната на научниците, кога станува збор за спроведување на експерименти врз човечки субјекти.

Најпознатиот кодекс е "The Nuremberg Code" и истиот се состои од 10 принципи.

https://www.fhi360.org/sites/all/libraries/webpages/fhi-retc2/Resources/nuremburg_code.pdf

Сум слушнала за овој експеримент, како и дека требало да биде извршен од страна на Италијанскиот неврохирург Sergio Canavero. Требало да биде извршен уште во 2017 година, но сеуште не е официјално реализиран, иако самиот неврохирург е доста самоуверен дека операцијата може да биде успешна.



Според мое лично мислење, иако некои луѓе мислат дека ова е луда и морничава идеа, споредувајќи го Canavero со доктор Франкенштајн, верувам дека овој експеримент може да има многу придобивки за човештвото.

 

Убијци, монструми, педофили, силувачи и слични човечки битија да ги наречеме ми изгледаат супер за било каков експеримент и немам ништо против и секако луѓе кои своеволни би прифатиле да биде експериментирано врз нив, дали додека се живи или после нивната смрт без разлика.. Милион пати подобра опција одколку експериментирање врз животни.
Денес се експериментира на луѓе масовно. Не прскаат со киселина и алуминиум, спроведуваат 5г мрежа која лошо влијае и психички и физички, вакцини и што уште не, само што тоа ни го презентираат дека е добро за нас па проста маса верува шта чеш.

 

Додека може донекаде да пронајдам од каде потекнува логиката кај твоето мислење, сепак мислам дека не е во ред да се генерализира кога станува збор за сторителите на тешки и сериозни кривични дела;

Имено, сметам дека најчесто психологијата, животните околности, но и спроведувањето на правните закони се оние суштински фактори кои успеваат да ги одвојат луѓето кои не ги извршиле кривичните дела поради психопатски нарушувања, од оние кои се сметаат за criminally insane.

Со други зборови, не сите луѓе кои се обвинети за кривични дела и лежат во затвор се виновни (постои веројатноста да се невини, а погрешно обвинети) или пак не сите луѓе кои извршиле кривично дело страдаат од одредено ментално пореметување, туку влијаеле фактори кои се од психолошки карактер како самоодбрана, инстинкт за преживување, жолти минути (моменти на бес), итн.

Освен тоа, сметам дека е помала веројатноста да се спроведуваат нехумани експерименти врз тешки злосторници, иако не гарантирам дека не е невозможна. Туку едноставно сегашните времиња се променети од оние кои биле карактеристични за време на војната, каде што воените затвореници буквално биле искористувани како лабораториски глувци. Всушност, дури и за време на војните, таквото практикување било забрането, но поради прогласената вонредна состојба поради војната, ваквите дејствија можеле многу полесно да поминат.

 

@theowndemon се согласувам со твоето мислење.

Мислам дека кога одредени луѓе велат дека го оправдуваат експериментирањето врз тешките злосторници, тоа најчесто е асоцирано со нивното отсуство на доброволност. Односно, настанува ситуација каде се применува талионското начело: "an eye for an eye" - означувајќи дека претпоставените сторители на кривични дела се сака да се казнат на начин сличен како што тие постапувале во минатото, каде главниот фактор е стравот од непознатото, болката и можноста од смрт или нарушување на психичкото или телесното здравје.