Ја дигав левата веѓа кога ќе ме збуни нешто или зачуди,баш како смајливо :? Кога некој ќе ми досадува со глупости,превртувам очи,како ова: ,само малку повеќе хаха.
Мене дечко ми ми вика дека правам многу фацки додека зборувам Какви - не знам, не сум се видела во огледало Ама не можам мирно да стојам додека нешто објаснувам, for Christ's sake не сум Кристен Стјуарт. Нормално дека ќе правам фацки и разно разни гестикулации.
Превртувам очи на се` што ми е глупаво, па поради тоа често си запаѓам во незгодни ситуации кога ќе ме приметат. Инаку, несвесно го правам тоа.
Slight smile. Многу пати не знам што да кажам или не ми се зборува, тоа некако вака изгледа - Често ја кревам веѓата, дури некогаш и не прави смисла - многу се трудам да се одвикнам од вртењето очи, ама не ми успева. Од дома нон стоп ми замеруваа дека коментирам за се и сешто, и сега мислењето си ги искажувам преку фаци и гестикулации
Јас сум човек роден за гримаси Кога зборам не можам да не правам постојано некои фаци со устата и очите.. па неможи чоек да не ме гледа кога му зборам.. и нешто сериозно да е од моите фаци ќе се падни од смеа најчесто крената веѓа - , гримаса „лоша сум“ - , плазење на јазик обавезно , и какви други уште не
Обично кога комуницирам со светот , без разлика дали ќе биде телефонски , преку интернет , кога читам книга , кога некој ми зборува , за се што слушам , читам , јас си правам гримаси на лицето . Овие ми се најчести :
Најчесто ги користам (во моменти кога си сакам да кажам :"стварно мислеш дека верувам во тоа??!" , "Иди убиј се! ") и (кога сретнувам некој, оти не сум по зборењето и кога нешто ми се допаѓа, а не знам каков коментар да дадам) (кога слушам музика за денсање) ("извини, ама тајна е, не можам да ти кажам") ("Мрзе ме, па нека го за после")