Моето има 5 и пол години и до сега не сме му дале џепарлак. Нити планирам во брзо време да воведам џепарлак. Сега за сега учиме монети, вредности на пари, го праќаме да купи нешто во продавница (ние стоиме надвор и го гледаме од страна во маалска продавница), дискутираме дали нешто е скапо или не за да научо прво дека парите имаат вредност. Откако ќе сфати дека парите имаат вредност тогаш ќе почнеме со џепарлак. Џепарлакот како таков ми нема поента се додека детето не може само да оди и да го потроши. Тогаш ќе може да сфати дека ако го потроши цел наеднаш нема да има за друго. На пример ако купи мастики наместо вистинско јадење ќе остане гладен. Вака и да купи мастики јас гладен нема да го оставам. За да сфати вредност на пари играме и Монопол по дома. Има и касички во кои собира пари од време на време од тие пари купуваме нешто.
И јас немам дете,ама ќе пишам мислење. Кога бев мала татко ми ми даваше по 30-50 денари 2 пати неделно.Јадев само дома,па ги трошев на друго или си ги чував и собирав поголема сума.Барав пари само кога имав потреба,а знаев дека татко ми има(и ден денес така правам).Имавме периоди со финансиски проблеми,па моите ме научија да не барам често. Како што растев,се зголемуваше и сумата. Внимавам. Не ги трошам безвезе.Го евидентирам секој трошок.
Мене од 5то одд почнаа да ми даваат неделно џепарлак. По околу 300 ден мислам од прилика. Си купував најефтин доручек, еден сув варен ѓеврек и си ги штедев парите за да си купам некој партал обично. Во средно почнаа да ми даваат по појќе. Е тогаш почнав ништо да не си купувам за доручек у школо за да имам скришно да седнам на кафе после школо, да си купам обично некоја глупост, а почнав и да пушам. Коа разбраа моите ( за брзо ме фатија) почнаа од дома да ми пуштаат јадење за на школо ( умирав од срам ) и плус ми даваа точно пари за едно кафе у град. За кратко почнаа и цигарите да ми ги купуваат. Не успеаја да ме отргнат од тој порок. Памет немам како би постапувала со моето дете. Јас бев галена та прегалена. Генерално не сум задоволна од тој период , т.е не бев нешто "добро дете", од аспект на одговорност спрема парите а и општо онака. Не можам да кажам дека бев одговорно и "фино" дете. Брат ми беше чиста спротивност, т.е би сакала и јас нашето дете така да го воспитам. Ама изгледа не е све до воспитувањето. Еве ние имаме исти родители, исто не третираа, но тој баш умее, конкретно за со пари зборувам. Јас ден денес знам да се понашам неодговорно, поготово спрема своето здравје. Ми е страв ако детето ми штеди за ролерки од џепарлакот за ужинка дека година дена ќе седи гладно на школо или ќе јаде сув ѓеврек како мајка му
Уште нема т.н "џепрлак".Си има каса во која татко и и дава секоја недела железни пари.Кога престана мм да пуши и даваше по 5 евра неделно.Си има новченик и скоро видовме дека и стојат тие 25 евра што и го дал мм. Таа уште не ја знае вредноста на парите и тие пари во каса ги чува за сладолед да и купиме по градинка, ама никогаш не ги носи со себе.Исто и кога ќе и побарам да ми даде некое ситно евро ми дава без проблем.Повеќе си игра со нив. Ги вади и ги става во касата. Сега за сега мислам дека нема потреба да има џепрлак , бидејќи и сама нема некоја жалба за да и се купи нешто.Се и е подмирено.Кога ќе тргне здравје на школо ќе и даваме па ќе видиме како ќе се снаоѓа.
И тоа спаѓа во учењето, на што се штеди, на што не. Плус, можеш да си одредиш за што ќе го даваш џепарлакот и за што може да се потроши. Зависи и од семејство до семејство и по кои принципи се води.
Знам, знам. Свесна сум дека моите родители малку 'потфрлија' во тој домен. Затоа и се плашам дал ќе знам правилно со нашето дете. Баш ја исчитав статијата и во теорија ми се допаѓа. Сигурно би се обидела така да го учам од помали нозе
Да ви кажам ова со џепарлаков ми се допаѓа. Нејзините пари и се за играчки и забавни работи. Сега, кога одиме некаде и сака нешто се мисли три пати дали да го купи. Размислува дали навистина го сака и дали ќе го искористи. Ако сака нешто поскапо и велам дека треба да си заштеди толку и толку. Ме прашува колку е нешто, па и објаснувам колку од парите треба да даде. Сама заклучува дали е скапо нештото. Ако и речам сите пари треба да ги дадеш, а нееее, не ми треба. Па знае да си одреди колку и за што да потроши, а колку да и останат и за што ќе ги чува.
Ќе се надоврзам на твојот пост во врска со купувањето. Мојата мала е уште нема класичен џепарлак ама си бери парички по 10-20 денари што и даваме. Има во веро едни големи јајца со играчки и секогаш бара да и се купат. Еднаш и кажав ако сака такво јајце пошто е скапо, а јас немам пари ќе си го плати со нејзините. Се согласа мислејки дека се шегувам. Застанавме на каса и си чекам да извади пари. Ме гледа, ајде и велам. Леле како ги вадеше едно по едно ги стега не и се даваат Кога виде дека сите пари си ги даде, оттогаш и нема текнато да побара такво јајце
