Дали би се смириле со некој со кој сте се скарале?

Зависи дали има аир од личноста.
Никогаш не сум пришла на некој за да се смириме, ни сум имала намера да се смирам, но другите го правеле првиот чекор, правеле гестови за да се искупат, и сме се смирувале. Не сум до толку лутка, ама зависи и што е згрешено. Преку некои работи не се поминува.

 

Ако е за партнер -НЕ
Ако е за пријател/ роднина зависи што е грешката.
Ако е за блиско семејство да ,ама веќе ништо нема да е исто...

 

Не!

 

Ne !

 

Не. Ниту со партнер, ниту со пријател/ка. Не сум личност што лесно става крај на некој однос или се скарува, ама кога ќе пресечам нема назад.

 

Никогаш

 

Зависи од проблемот за кој имало кавга.
Нешто да, нешто не.

 

Волкот влакното го менува ама ујот не,секогаш кога сум давала втора шанса,буквално истите проблеми пак се јавувале,,,затоа НЕ

 

Зависи од тоа колку ми значела личноста.

 

Најверојатно се однесува на партнер, претпоставувам за мирење по разделба, не е јасен воведот.
Обично нема поента, особено ако била гадна расправија во прашање при разделбата. Во најголем дел од случаите ќе се повтори истото ако не и полошо. Некои работи не се забораваат, особено зборови. Така што, не. За неверство никогаш.
Токсични врски во секој облик и форма неќУ.

 

samo so moite doma
za site drugi , deckovci, prijatel/ki,podalecni rodnini i sl NE,nikogas

 

Да...
Уствари, кој го ебе, не!

 

Гласав и да и не, ама ја тргнале анкетата.

 

Epa vaka stanuva zbor za drugar (odamna se sluci) koj mnogu mi znacese, se skaravme za gluposti znaci zaradi edna detska igra zaradi toa sto ne sum mu ja podala topkata pa posle on me navredi pa dojde majkami pa sto ti ne se sluci, sega mi e zal zatoa sto sum skarana so nego, komsija mi e, ne si vikame zdravo, bi sakala da se smiram so nego ama neznam dali toj kje prifati, a so brat mu sum vo dobri odnosi i normalno si razgovarame.

 

Леле сериозно? Кога се случило ова? Види, одлуката е твоја, доколку тебе навистина многу ти фали другарот, можеш да му пријдеш и да му кажеш дека е стварно глупаво заради некоја детска глупост да не зборувате веќе, ако ништо друго бар да си останете на обичен комшиски муабет, не мора вие пак да станувате најдобри другари. Но, биди спремна на се', не му го знам карактерот на човекот, можеби ќе те одбие, може ќе прифати но нема да сака да си го продлабочувате односот, како и да е ти ако сакаш обиди се.

Можеби е наивно од мене, но јас (бев) сум таква што доколку некој ми значи, не ми било срам да му пријдам да поразговараме и да го замолам дури, но некогаш со некои луѓе и ситуации не вреди да го правиш тоа, а твое е да одлучиш со кои.

 

Сигурно има заборавено на лутина и сега можете комотно да се смеете за тоа. И јас сум имала другарки со кои како мала и сум се тепала и карала, сме се смирувале после два дена, а сме ги скарале нашите со години.

 

Да, но близината нема да биде иста. По принцип не враќам со лошо на некој што ми згрешил, но можам да кажам дека се сметам за злопамтило. Тешко, речиси никако не заборавам грешки, особено ако ептен допрела до мене.

 

Зашто не прва?Не е малку себично?

 

Порано не,но сега попуштам оти ако личноста вреди сакам да е до мене.