Дали би удриле туѓо дете?

Не би сакала да удрам мое дете, уште помалку туѓо. Особено не шамар. Да чукниш по газе на мало дете би сфатила до некаде (не целосно), колку да знае "сериозност", ако е ептен, ептен немирно детето. За туѓо дете ни толку.

Ако некој малтретира мое дете ќе разговарам со родител, ќе тужам ако треба, ќе му се заканам. Последните две ако не презема ништо и ако разговор не помага. За друг возрасен не би осеќала некаква потреба за припадност и култура, ама децата не смеат да бидат пипнати.

И за крај, ако некој има брливо дете и кога идат кај мене на гости само седи и остава да крши наоколу, јас нема да се лутам на детето, ама би му дала до знаење дека неќам тие гости да ми идат дур не научат да бидат гости. А детето, е дете, сите се различни и не сме ние тие кои треба да го насочат на прав пат.

Секој родител си знај најдобро за своето дете. Наше е да збораме со родителот ако нивното воспитување ни штети на било кој начин ( ако нивно дете константно повредува наше, кога идат на гости кршат постојано, и во двете ситуации родител не реагира), ама не е наше место ние да реагираме место родителот.

Нешто што е спомнувано наназад, насилство раѓа насилство. Шамар врз дете ќе резултира тоа дете кога некое друго ќе го изнервира да му е нормално "да го воспита" со шамар. Порано беше нормална воспитна мерка тепање, и постари генерации ќе го величат тоа, ама има причина зошто сега се искоренува, и не, не е дали ќе го шлепниш еднаш или три пати, или десет пати. И од еднаш фаќа. Постои цела детска психологија која се занимава со ова, и мислам дека секој родител или човек кој се стреми кон родителство, треба да читни макар и рекреативно.

 

Под детска психологија мислев на цел дел кој се занимава со проучување на истата, ама ќе ти наведам книги подолу.

Цитирај ме, за малку немаше да видам. Дел од книгите ќе треба да ги побарам, за развој на психологија се, изгледа во спакованите книги ми се. Следни книги во кои се учи за насилство и како влијае врз дете и подоцна повозрасен ти е развој на психопатологија, исто спакована ми е, Клиничка психологија од Бергер, и во книги за педагогија, конкретно таа која не ми е спакована и е сега тука ми е за интерна употреба.

За да ти вадам цитат треба да седнам и да читам, ти предлагам читај ти ако те интересира.

Ама, секаде каде што читам работи поврзани со детска психологија, насилството сегде влијае негативно, трауматично. Затоа и погоре пишав дека малку да плесниш по газ и до негде би разбрала иако се работи за некаква форма на насилство.

Ќе дам и три примери.
Јас не сум тепана, три пати цел живот и сите три пати памтам зошто. И мислам дека излегов океј, ама ми смета шо моите мислеле дека не можат да се справат со дете па ме удриле.
Имав брачед кој беше брлив и беше тепан постојано. И му отрпна тепањето, исто како да не се случва. Со тек на време, сам, најде каде да си вади вишокот енергија и сега е океј иако кога седи со сестра му знај да ја шлепни на нервоза. Насилство раѓа насилство.
Имам уште еден брачед кој беше од брливите деца, мајка му му објаснуваше, му зборуваше, евентуално ќе го плеснеше по газ. Пробваше таа да му воведи плус активности за тој да можи да вади енергија таму - детето е супер. Не е насилно, сосем океј.

Према мене, начин на кој се воспитува дете е доста важен и го дефинира потаму во животот, каква индивидуа ќе стани и какви последици ќе има во иднина ради тоа насилство во детството. Макар и кратко насилство, шамар и сл.

 

Зошто беше веднаш под мое мислење мислев збораш за мене, извини.

Во блиска иднина немам во план да читам за детска психологија, иако ми е примарен интерес, ама штом прочитам нешто квалитетно и конкретно можам да ти пуштам.

 

Туѓо дете имам скубнато.
И тоа пред мајка му и татко му.

Преходно детето правеше зулуми во градинка и се жалев кај воспитачките.
Жените ми објаснија дека има и други родители кои се жалеле од бесното дете кое ги каса останатите деца и двете воспитачки збореле со родителите, но одговорот на родителите бил ,,и дома е такво,,
Се чув со мајката на телефон-одговорот беше ИСТ !

Дома какво сака нека ти биде !

И се така Рефче доаѓаше искасана, додека не и пушти крв , па еден ден на оставање во градинка ги причекав да дојдат касачот со мајка му па пред мајка му се наведнав, го фатив за ,,зулуфот,, го скубнав и му реков ,,ако само уште еднаш ја каснеш Рефче, ќе те натепам,,

Знам дека непријатно и падна на мајката, ама дали мене ми беше пријатно (срце ме заболе, сигурно многу боли штом и крв имаше) кога детето си го видов со крв на надлактицата.

Така да....зависи од родителот на детето.
Ако неможеш да го научиш,немој да очекуваш од мене, ако физички го повредува моето дете и не успеам со убаво, дека нема да му залепам шамар.

Зависи што ќе се обиде да направи туѓото дете.
Дека ќе претепам туѓо дете-не.Си има кој да го тепне, скара, научи....дома.
Ама ако и родителот ги отпуштил уздите, тогаш може и шамар да падне, со цел да го одбранам моето.
несакам моето дете (ниту нечие дете да трпи од моето) да има трауми.

Децата се само ДЕЦА и додека се мали (до школска возраст) се повредуваат несакајќи, што не значи дека не треба да се учат да не бидат насилни.
Секој своето дома треба си го учи па нема да има конфликти.

 

Профункционирало, за тебе.
Немало посреќна да си место шамар, родителот да зборал со тебе, да ти објаснувал, покажувал, дали директно или низ игра?

Just a wild thought.