Луѓето од милина така им се обраќаат на милениците. Нормално дека постои посебна поврзаност и луѓето знаат да разграничат меѓу љубов кон човечко дете и милениче. И тоа кога го гледаш од мало, ти е премило. Нормално е да ти дојде да му/ѝ речеш „синко или ќерко“.
Милениче е дел од семејството и си има свое место. Друга љубов е таа од љубов кон деца и останати човечки членови на семејството. Барем, би требало да биде. Е сега, ако некој сака да си го третира како дете, така да му се обраќа, па, ок, јас не би, ама ако некој си го прави тоа негово си е. Не прави штета на друг.
Па тие и се дел од моето семејство.Си имам маче и кученце. Секако дека не ги сакам колку родителите и сестра ми,но имаат посебно место во моето срце моите најмили миленичиња.
Јас сум родена во куќа каде што имаше куп мачки и куче и растев со нив, и бев учена од моите дека животните треба да се сакаат, почитуваат и дека даваат многу љубов. Во текот на годините од улица имаме спасено безброј мачки и кучиња, чувавме папагали, диви птици, морски прасиња, хрчаци, зајчиња, риби и што не. Сестра ми работи со животни па имаме и диви животинчиња причувувано додека да можат да се пуштат назад во природа. Имаме 3 мачки и едно куче, две од мачките се сега кај сестра ми. Моите на почетокот не сакаа дома да ги чуваме ради влакната, во двор немаше проблем, за сега татко ми да спие со мачорот Дали мислам дека ми се деца во вистинска смисла на зборот? Не, меѓутоа ги чувствуваме сите како дел од семејството, приврзани сме ептен, ги сакаме, ги чуваме, ги штитиме. Претходното куче го имавме 16 години, мачката 12. Кога умреа чувствувавме толкава празнина како член од семејството да фали. И на тие што ова ви е страно немате почувствувано вистинска љубов и приврзаност со животинче. Дали ми смета некој да си ги нарекува милениците како деца? Апсолутно не. Пред некое време сретнав една бабичка со кученце и му се обраќаше како на внуче, ептен ми беше и смешно и слатко. Мислам дека посебно кај пензионерите што се осамени ради Х причини животинчињава се одлична да не речам замена, ама нешто во кое што можат да вложат љубов и да ја добијат назад.
После 15 и пол години ни умре првото куче. Немаше кој да ја закопа, не бевме при себе, полумртви, исто како да умрел човечки член од семејството. Јас прв пат во животот не можев 'трезно' да пребродам нешто во животот и бев на лекови. Спиев со денови. Домот беше штур и празен, сите бегавме, кој кај најде спиеше. Пекол. Како го изгуравме периодот не знам, ваљда самото време... Тоа што си умре преку ноќ, не се мачеше, не гладуваше, си доживеа старост ни даде најмногу сила. Имаме и две нејзини кутриња кои сега имаат 8 години. Од улица земавме и друго со обетка од Вардариште затоа што кога ги шетавме си играа и баш она најмногу ја сакаше уличната. Памтам кога ја земавме, таа вечер спиеше со неа во двор од радост. Како најстара, глумеше мајка на многу кучиња на кои им бевме привремен дом до вдомување. Со неа осетивме што е вистинска, чиста љубов. Срцето и душата ми се полни само затоа што постоела и била моја. Беше најразгалена, најмазена, повеќе од рамноправен член на семејството. Со нас спиеше, јадеше, на одмор, на излет, секаде. Помина скоро година како ја нема и нема ден да не ја спомнеме. Никогаш нема да биде заборавена
Mileniče e mileniče, dete si e dete. Sakam životinčinja, nikogaš ne bi mu naštetila, povredila, ama da se digne u rang na čovek mi e bezveze. Sobiraat kučinja i mačinja od ulica, a deca, uglavnom Romčinja, ignoriraat. E pa pre bi nahranila i lekuvala dete od ulica nego mačka ili kuče. Koj što saka neka kaže, ama ljubenje kuče u usta mi e bljak, da go vikam dete isto, da sum mu majka isto, a da go banjam, hranam, šetam, lečam sosema ok. I koga kje ugine e tažno mnogu Ama čovečki život ne meram so toj na životinče.
Хм, ромчиња со родители кои ги експлоатираат вс улично куче кое било фрлено на учица откако им се здосадило. Компарацијава ти е безвезе.. За мене исто значење има животот на животно и човек, блљак се луѓе кои клоцаат и иживувааг врз нив..
Види океј е верувам дека сите овде би избрале живот човечки пред животински, нормално е. Ама споредбава и е лоша и никаква врска нема, чисто информативно кучињава дома ми се почисти од некои луѓе. И тоа за некој што го сметам како дел од семејство како сакам ќе му се обраќам. Ја па коа ќе видам родители како се лигават ко само они да имаат деца ми се повраќа… или коа детено ги шамара по улица… и они као не реагираат дури и извини му викаат на детето…па ете
Да помогнам на кој? Се фукаат со 500 деца и ги тераат да просат? Дс би фала вода храна, на секој кој му треба, стар млад, ром, албанец ама разлика ја не викам одвратно бљак ги бацува у уста децата.. Има начин да се искаже мислење без да се драматизира. Не знам, живо створење е живо створење не гледам зошто животот на човекот да е по вреден…..
Зашто не си се нашла во ситуација таква. И јас ги сакам не би наштетила на никое. Ама повеќето би избрале човечки живот.
