Не. Не ми се случило ништо посебно на мене или на некој близок да верувам. Тоа што го читам на интернет 99% не е вистина.
Преводот не ми е баш јака страна, па затоа ви го копирав оргиналниот текст . Затоа е и во спојлер, зашто е на српски јазик. Spoiler „Procitao sam na vasem sajtu svoju belesku o Cudu isceljenja mladog osudjenika molitvama Svetitelja Nikolaja. Smatram se nedostojnim da otkrivam citaocima svoje ime i prezime i naziv nase ustanove, glavno je - proslaviti velikog Ugodnika i naseg zastupnika pred Bogom – Svetitelja Nikolaja Cudotvorca, koji je u mom gresnom zivotu projavio ne jednom svoje zastupnistvo i pomoc. Mogu da posvedocim pod zakletvom o istinitosti svega toga sto sam vam napisao, i o ovome sto vam sad pisem. Pre vise od 10 godina radio sam u ovoj ustanovi tada jos kao nacelnik odeljenja. Jednog ranog februarskog jutra, izasao sam iz kuce, kako bih se popeo uzbrdicom do osudjenika u 6 ujutru. Pre nego sto sam izasao iz kuce, kao i obicno sam procitao kratku molitvu, secam se, poljubio Sveti Lik Svetitelja Nikolaja i izasao iz kuce. Do mesta gde radim (kolonija), ima kilometar i vode dva puta. Pesacio sam 200-300 metara. Nikoga nije bilo tako rano. I odjednom, na svoje zaprepascenje sam primetio da na mene navaljuje copor pasa…iskreno govoreci, uvek sam se bojao da me ne ujede pas, a sad je preda mnom bio - ceo copor. I nije bilo nikoga da mi pomogne. Psi su me pratili do srednje skole (ona je usput) i okruzili me u obruc, kruzeci oko mene, kao zli vuci sa zlobnim lavezom… Poceo sam da se branim od njih torbom, koja mi je bila u rukama, ali psi me nisu ostavili, ljutito navaljujuci na mene rezeci, spremni za skok. U strahu sam uzviknuo: “Svetitelju Nikolaje!…” U tom magnovenju izmedju copora i mene se obrazovao prsten, i kao u magli, ja sam i dalje video pse. Sledeceg trenutka se prsten naglo rasirio, video sam da su psi krenuli, kao eksplozija, na razne strane. Video sam tela koja lete, repove… Posle toga, psi su se razbezali, nestali takodje neocekivano, kako su se i pojavili. U stanju soka posle svega prezivljenog, dosao sam na posao i poceo sebe da ispitujem - da li je to bio san? Ne, ja sam isao na posao. Da li sam pri zdravom umu i svesti? Da, ja ne upotrebljavam nikakve droge, niti druge slicne stvari, i nikada se time nisam bavio… U to vreme sam bio verujuci, ali ne i crkveni covek, i kada sam poceo da dolazim u pravoslavni hram, moj duhovnik - otac Leonid je na moju zadivljujucu pricu odmah odgovorio da su psi, koji su me napali, bili zli duhovi, a Svetitelj Nikolaj nikada ne kasni da pritekne u pomoc onome ko ga priziva… Да се надоврзам на овој настан, сличен случај му се случил на еден отец. Отецот бил на селска парохија и кога при една прилика крштевал вода во селото, го нападнала некоја шарпланинка. Сигурно имала малечки кучиња, но била премногу агресивна. Веќе се доближила до мантијата на отецот, а тој само се помолил, направил еден крст (како да го благословува кучето), а Бог направил вистинско чудо. Кучето веднаш се смирило. Во истиот миг прекинало да лае, веднаш станало мирно и се повлекло. Ете колкава е верата и колку е голем Бог !
Верувам... За мене не е Божјо чудо одиш по улица и од небо ти паѓа кило злато. За мене е чудо кога нешто навистина го посакувам а ми е многу недостижно и невозможно ама ете од нигде никаде Горниот ги споил работите и сум го добила тоа што сум го барала. Знам многу приказни такви за манастири градење, за сонови, за чуда и верувам во тоа. Ама уште повеке верувам во оние мали чуда што Бог ги прави за нас секој ден. Јас знам дека секој си ја крои својата судбина но понекогаш колку и да се трудиш да скроиш нешто ако не сака Годпод да биде така нема да биде. Така почнав и да верувам во Него, после 5-6 години поминати во атеизам. Во најтешкиот момент кога ми се изнасобраа проблеми од сите страни и кога бев сама почнав да се молам во храмот. Прво чудо е онаа смиреност која ја добиваш само во храмот а предходно 5 дена си се мачел со дијазепами. Е не е до психата, ако е до психата и дијазепамите ке те смират. Кики како Кики, не знам да се молам, моите молитви повеке личат на разговор со другар отколку на молитва ама ете Му изнакажав се тогаш што ми лежи и за ден два како некое чудо се се среди. Од тогаш почнав да верувам. Муабетот ми е дека чуда се случуваат само ако веруваш во нив. И не, тоа не се чуда тоа му е на Него работа. Така си одлучил така си прави. Малку оффтопик ама ова го прочитав во темата мудрости ’’НЕ МУ КАЖУВАЈ НА БОГА КОЛКУ СЕ ГОЛЕМИ ТВОИТЕ ПРОБЛЕМИ, КАЖИ ИМ НА ПРОБЛЕМИТЕ КОЛКУ Е ГОЛЕМ ТВОЈОТ БОГ‘‘
Оф бре луѓе зш мене не ме снајде некое чудо - добро, да си ја зголемам својата верба, а и во цркви да одам и си ги споделувам работите што ми тежат со господ бог, ама еве некако се осеќам дека нешто ми се трга од глава, се си стои во место сакам чудоооо.
Видение на Св. Нифонт на Св. Божествена Литургија Пријател на ангелите Едно утро отидовме да отслужиме Литургија во храмот на Св. Никола, кој се наоѓа покрај Палатата на изобилието, како што ја нарекуваа. Стигнавме пред да почне службата. Но праведникот почна да се моли на Господа, завлекувајќи се во еден ќош. Бргу потона во таинствено созерцание. (Овде ќе спомнам дека ако се молеше, а јасно не го гледаше Господа, таквата молитва ја сметаше за изгубено време). Многу подоцна, слушнав како разговара со некого. Се изненадив, бидејќи знаев дека се уште никој нема во црквата. Во еден момент разговорот престана и малку потоа замислен, седна во својата стасида. Сакав да го запрашам со кого разговараше. но во меѓувреме почна Божествената Литургија. Додека собраниот народ пееше, преподобниот отец стоеше право, со погледот упорно прикован за светиот жртвеник. Блескаше од радост и ведрина. Погледот му се измени. Ликот му беше блескав и румен како свежа ружа. За време на Големиот Вход, светителот со копнеж ги подаде рацете кон светињата и изгледаше како да се моли потресно собрано. Срцето силно му чукаше, готово да препукне. Преплавен со благодатта на Духот и привлечен од божествениот ерос, тој копнееше да потрча по даровите, да падне на нив и да ги целива...Но, за да не соблазни некого, а и од почит кон редот, го воздржуваше својот боговдахновен порив и остана на своето место славејќи го Бога. Заминувајќи по отпустот од црквата, го замолив да ми открие со кого разговараше утрото и какво видение имаше. А тој, како чедољубив отец, ништо не ми сокри. Затоа и јас сега запишувам се што слушнав за да се прослави името Божјо и да се зарадуваат сите што се надеваат на Него. Во црквата, блажениот разговарал со ангел! Тоа бил ангелот кој го чува светиот жртвеник. Тој во еден момент ме се јавил на светиот и му рекол: - Одамна сакав да ја сретнам твојата прославеност! Толку многу го молев Бога да дојдеш некој пат ваму да се помолиш за да те запознаам и да уживам во твојата молитва. Светителот му одговорил: - Добро, од каде знаеш за мене, најбожествен? И зошто толку сакаше да ме сретнеш мене, старев изгниен од гревови? - Да, всушност затоа толку многу копнее – да го запознаам твоето смирение. Бидејќи слушнав на небото како Господ ти го даде со Сопствената рака. - Вистина ти зборувам, сакан слуго Божји – му одговорил ангелот, ведро насмевнувајќи се. – Лукавства во мене нема. Слушни: кога и да одам на небесниот жртвеник да пренесам молитви и приноси христијански, од овој земен жртвеник ми допира до ушите она што другите ангели го зборуваат за тебе – дека Нифонт Му угодил на Вишниот, бидејќи со своето длабоко смирение демоните ги сотира во прав и пепел, дека се сеќава во своите молитви на небесните сили и дека за тоа Господ му заповедал на секој ангел непрестајно да го спомнуваат... идруго слично на тоа. Ете зошто толку многу сакав да те запознаам. Исега Му благодарам на Бога што ми ја исполни желбата... - Но тоа не е можно, блескав светилнику небесен! Мора да се случила некоја грешка... Тоа што ми го велиш дека си го слушнал мора за некој друг Нифонт да зборувале ангелите. За мене важи само оваа вистина – дека никакво добро не см направил. Изненаден и трогнат од неговото бескрајно смирение, ангелот исчезнал, не кажувајќи му нити збор. Светирелот се наведна и се поклони на местото каде што стоеше ангелот. А потоа потона во размислување. - Пази се, несреќен Нифонте! – помисли тој. – Дури и да ти е борбата добра, подвигот достоен за пофалба и да е сладок плодот на твоите напори, ти сепак личиш на трговски брод исполнет со секакво зло, кој плови по длабокото море. Но дали ќе стигнеш до пристаништето каде што ќе го сретнеш Христа, или ќе доживееш бродолом и трупотќе ти се покаже залуден? И што ќе биде тогаш? О, каква несреќа! Или замисли си дека си нива засеана, полна со класје. Но којзнае дали ќе издржиш до жетвата? Или птиците и дивите животни ќе го изобат твоето класје, а пожарот ќе ја изгори сламата што ќе остане. Таквото размислување го доведе до скрушеност и тој се смири уште повеќе. Тоа беше оној момент кога садеше во својата стасида, како што веќе спомнав, малку пред да почне Божествената Литургија. Ангели сослужители Потоа го прашав што виде кога почна Божествената Литургуја. Тој ми рече, штом служителот рекол: - Благословено е Царството, видел оган како слегуваод небото и го покрива жртвеникот и свештеникот, а дека тој ништо не почувствувал. Подоцна, кога народот почнал да ја пее Трисветата песна, четири ангели слегле и пееле заедно со нив. При читањето на Апостолот се појавил блажениот Павле да го упатува чтецот. На Алилуја, по завршувањето на Апостолот, соединетите гласови на народот се вознесувале на небото како некоја огнена, цврсто исплетенабројаница. А на Евангелието, зборовите излегувале еден по еден како пламен од устата на свештеникот и се вознесувале на небесата. Малку пред Входот на чесните дарови, светителот одненадеж видел како небото се отвота и од него се излива некое неискажливо и неземно благоухание. Ангелите слегувале од висините, пеејќи химни и славословејќи го Јагнето, Помазаникот и Синот Божји. И тогаш се појавил пречистиот и мил Младенец! На рацете Го држеле ангели, кои Го донеле и Го положиле на светиот дискус, на кој се наоѓале чесните дарови. Околу Него се собрале во бело облечени пресветли момчиња кои со восхитување и трепет ја набљудувале Неговата божествена убавина. Дошол и часот на Големиот Вход. Служителот се приближил да ги земе во рацете светиот дискус и светиот путир, ги подигнал и ги положил на својата глава, подигајќи го заедно со нив и Детето. Штом светињата излегла, и додека народот со умиление пеел, светителот ги видел ангелите како летајќи со крилјата над главата на служителот, како два Херувима и два Серафима одат пред него, а безброј други ангели го опкружуваат, пеејќи со радост неискажливо славословие. Божественото тајновидство продолжило. Народот изговорил “Верувам”, и дошол моментот на осветувањето на чесните дарови. Служителот ги благословил и рекол: ... Претворајќи ги со Светиот Твој Дух. Амин, амин, амин. Тогаш праведникот видел ангел како го подига мечот и го коли Млчаденецот. Неговата Крв го полнела светиот путир, додека Божественото Тело го расекол и го сместил на дискосот. Потоа повторно се повлекол на своето место и застанал скромно и побожно. Кога служителот го подигнал Светиот Леб, повикувајќи: Светињата на светиите, народот пеел: Еден е Свет, Еден е Господ..., некој од собраните се свртел и тивко го запрашал светителот: - Зошто, оче, свештеникот вели: Светињата на светиите? - За сите нас тој тоа го вели, дете мое. Тоа значи: кон светите христови тајни нека пристапи оној кој е свет! А другиот брат, кој бил неук, го запрашал: - А што е светост, оче? - Тоа значи следното... Ако си развратен, немој да се осудуваш да станеш учесник на големите тајни. Ако си во непријателство со кој било, не пристапувај. Ако исмеваш или пцуеш и го осудуваш својот ближен, стој подалеку од Божествената причест. Во тој момент веќе служителот рекол: ... Пристапете! Тогаш светителот ги набљудувал оние што се причестувале. Лицата на некои поцрнувале штом ќе ги примеле Божествените Тајни. А лицата на другите блескале како сонцето! Блажениот почнал да воздивнува и да врти со главата... Ангелите стоеле покрај путирот и со почит го следеле причестувањето. Кога се причестувал некој благочестив, тие на главата му полагале венец. А кога, напротив, му приоѓал некој грешник, тие ја свртувале главата со очигледното гнасење. тогаш непорочните тајни како да исчезнувале од светата лажичка, така што изгледало како грешникот да не ги примаво себе Телото и Крвта Христова. Со Божја осуда изобразен по лицето, тој заминувал поцрнет! Кога Литургијата завршила и свештеникот го изговорил отпустот, повторно се појавил Младенецот на рацете на светите ангели и како покривот на рамот да се разделил на половина. Оттаму ангелите го изнесле Детето на небесата со химни и славословење, додека чудесното благоухание се уште се излевало наоколу. Тоа било она што праведникот го видел во црквата и тоа што ми го раскажа по патот, додека се враќавме во нашата ќелија. Бог навистина му откри многу тајни, кои ако се запишуваат поединечно, како што вели Евангелието, не би можеле да се сместатво целиот свет напишаните книги (Јн 21,25). Извадок од книгата “Свети Нифонт подвижник меѓу епископите”, Ман. Свети Атанасиј Велики, Журче – Демир Хисар, 2008 год.
од кога го прочитав постот на МЕЛЕХ се сетив дека всушност и мене ми се има случено ЧУДО,, пред година време имав проблеми со стапалота на десната нога ме фати еден обичен грч и ми се оштети мекото ткиво на стапалото , дека нели моражда продолжис да си ги извршуваш секојдневните обврски ја го игнорирав проблемот извесно време се дур ситуацијата не се ископлицира дополнително,,ми отече стапалото и имав прилично поголеми потешкотии идев по снимања по физиотерапевти ,по познати македонски местчи но никако не ми поминуваше , идев на работа на сред лето и тапалото нон стоп и беше потопено во ациди-борици, пиев апчиња против отоци и башка Вентор и Кетонал прибидејки имав силни болки, прибидејки целата тежина ми се префрли на левата нога почна и таа да ми отекува од преголем напор...абе луге сите светци ги видев 2 месеци...де стегаци ставав де тоа де оноа...и дојде време за одмор....а кај јас за одмор ваква ,абе луге незнаете каква бев ,и дечкоми тогашен ме убеди на 7 дена да идеме во охрид...отидовме седев на плажа а пиев Вентор ..и после 3 дена отидовме на СВ Наум... таму во коплексот нели има црква на сВ Петка со лековита вода ...го измив стапалото се помолив и...... после 3 дена болките престанаа...тоа беше Чудо Луге ЧУДООО!!! си купив бројаница од ТАМУ И секоја вечер се молев да ми престанат болките....тоа беше моето чудо!!! ама сега ми треба ноги...во секој случај јас верувам дека ни помагаат нашите светци и дека се тука секогаш за нас.
Фала ти многу Мила34 што со нас го сподели ова чудо. Особено ме израдува поради тоа што многумина се дигнаа против таа света вода, како ете била загадена, се мешала со фекалии итн., но ете по твојата вера, по молитвите на света Параскева, на свети Наум и преку таа света вода Бог ти дарил исцеление.
ги имав пастирано текстов и на друга тема ама гледам дека овде е посоодветно ДОКТОРКА БИЛА МРТВА 3 ДЕНА – ВИДЕЛА РАЈ, ПЕКОЛ, ТАТКОТО, БАБАТА – СЕ РАЗБУДИЛА ВО МРТОВЕЧНИЦА Третиот ден откако Украинката др Татјана Анисимова Бјелоус (65), мајка на пет деца, починала во операциона сала во болница во Одеса, нејзиното семејство дошло по телото. Поминале 72 часа и веќе се прашувале зошто никој не ги повика. - Телото не е овде. Татјана оживеа, им рекле лекарите. Нејзината мајка ги погледнала не верувајќи во тоа што и го кажуваат. - Вие се шегувате. Како мртовец по три дена може да оживее? – ги прашала таа. Единствено сопругот на Татјана, Вечеслав упорно повторувал да не договараат погреб, бидејќи неговата жена ќе се врати. Тоа му го кажал Господ. Не му верувале во тоа, па му рекле дека полудел. Се разбудила во мртовечница Татјана поради рак на мозокот во 1991. година завршила на операција и по три дена се разбудила во мртовечница. Претходно нејзината душа отишла во рајот, чистилиштето и пеколот. - Откако ги видов пеколот и рајот и стоев на подножјето на Божјиот престол влетав во своето тело со голема болка. И тогаш ја видов собата, плочките на ѕидовите и жена во бел мантил. Жената се шокира кога ме виде, вели Татјана. Почна да вика, ја прашав а што викаш ти кога мене се ме боли – истрча од собата како попарена Стидентите по медицина веќе почнале да го сецираат нејзиното тело Погледнала во своите нозе и на една видела картичка со број, а на другата напишано име, презиме и датумот на смртта. Потоа погледнала во расечениот стомак. Чудно, помислила таа. Но не било чудно. Таа уште како лекарка одлучила, по смртта своето тело да го остави на студентите за проучување и тие се подготвувале да ја сецираат. Набрзо во мртовечницата влегол хирург, нејзиниот бивши професор од факултет. - Не! Не! Тоа не е можно! Ти си мртва, рече тој, а Татјана се покрила и рекла дека сепак е жива Таа го опишала патувањето низ рајот и пеколот. Се почнало во операционата сала. Стоела покрај масата и гледала како ја оживуваат. Му викала на хирургот дека не сака да ја спаси но тој не ја слушал. Тргнала низ болничкиот ходник. На неговиот крај го видела сопругот како се моли за нејзиното здравје. Се обидела да му каже дека е добро и да не се грижи, но тој не слушнал. - Во еден момен се најдов во тунел кој беше ладен, темен и влажен и се чуствував како да одам низ мочуриште, но на крајот видов светлина. Во неа се наѕираше лик на човек во бело кој леташе. Помислив дека е Исус. Кога дојдов пред него паднав на колена, а тој ми рече „Стани, пред мене не смееш да клекнуваш, јас сум ангел, ме испрати Бог“, раскажува Татјана. Тој не знаел зошто Бог, баш неа ја избрал, а потоа и ги покажал рајот и пеколот и и’ дал задача да сведочи во негово име. Бог и покажал како небото се отвара. Ја видела земјата и јасно ги видела сите луѓе на неа. Повеќето биле грди – прашала зошто – и кажале дека сега ги гледа нивните срца а не само нивното лице. Потоа влегла во рајот. Газела по росна трева и видела едно младо момче кој и рекол ,,мамо,, тоа бил нејзиниот син кој починал на 10 месечна возраст, потоа видела човек на околу 30 години – тоа бил нејзиниот татко, го препознала. и рекол што бараш ти тука не ти е време. сакав да ги гушнам но ангелот не ми даде. Потоа ме одведоа пред сјајниот престол на бог – клекнав пред него – сакав да го видам неговото лице но не успеав. Ме праша што сум сторила за него, реков дека сум се молела. тогаш се отвори една книга. се видов себе како ја читам библијата но селективно и само тоа што мене ме интересира, а и не размислував за тоа што читам туку што ќе правам за ручек, за проблеми на работа, за што обврски ме чекаат. почнав да плачам и да барам прошка, а тој ми рече не мораш да бараш прошка твоите гревови се простени преку Исус. И ја видов голгота – и јас стојам таму. Потоа ми рече дека ќе ме врати на земјата да им кажам на луѓето што сум видела, но претходно да го видам пеколот. Неверојатен мирис на изгорено месо, без вода чуствував како ми пука кожата, првото чистилиште – чекаат судење гледаат кон рајот а не можат да влезат во него. Потоа ја видов својата баба – беше во агонија. Се зачудив зошто таа беше побожна, одеше редовно во црква – и до ден денес не дознав што сторила за да заслужи пекол. Постои и место каде што се абортираните бебиња – викаат ,, не ме убивај сакам да живеам – ќе те сакам мамо,, тие ќе влезат во рајот ако нивните мајки се покајат на земјата – а ако не чекаат како сведоци за стореното од нивните родители. Откако видела што Бог сакал да и покаже, ангелот лесно ја турнал и таа се вратила во своето тело. Не знам зошто ме одбрал мене, ниту одев редовно во црква, ги учев децата да се плашат од бог поради религијата и традицијата, но не ги учев да го сакаат, сум била и лоша, сум ги тепала децата понекогаш, сум се карала со колеги, била стрвна и сакав повеќе за себе – навистина не знам зошто мене ме одбра, сведочи Татјана.
ЕДНА ТРОГАТЕЛНА, А ВИСТИНСКА СЛУЧКА БОГ Е ТОЈ КОЈ ПРАВИ ЧУДА! По зачестена расправија, еден муслиман во Египет си ја убил жена си, зашто ја фатил како ја чита Библијата, иако била опомената од него тоа да не го прави. Тој, безмилостен човек, ја закопал својата жена, заедно со неколку месечното бебе и осум-годишната ќерка. Девојчињата биле закопани живи! Потоа отишол во полицијата и рекол дека еден од вујковците му ги убил децата. Додека сеуште траела истрагата, по 15 дена, починал друг член од семејството. Кога отишле да го погребат човекот, луѓето копајќи пронашле две мали девојчиња ЖИВИ под земјата! Тоа брзо се раширило насекаде, а околината била потресена од она што се случило. Поголемото девојче откако малку закрепнало, била испрашувано - како така успеале да преживеат, толку дена?! Таа раскажувала: "Еден човек, облечен во блескаво бели алишта, со крвави рани на рацете, доаѓаше секој ден кај нас и не хранеше. Тој ја будеше мајка ми, за да може таа да ја надои сестра ми. " Девојчето било однесено во Египетската Национална телевизија и со неа направиле интервју. Фасцинантно било што водителката на емисијата била муслиманка и покрај тоа емисијата течела безпрекорно. Таа рекла (водителката): "Овој човек не бил никој друг, а Исус, бидејќи никој друг не би можел да изврши такво нешто!" Муслиманите веруваат дека Иса (Исус) би го направил тоа, но раните во Неговите раце значат дека Тој навистина е бил распнат на крст и е сосема јасно дека Исус е жив! Едно дете не би можело да измисли ваква приказна, и без вистинско чудо факт е дека не е можно овие две дечиња да преживеат, (завршила водителката). Таткото бил фатен и осуден на смртна казна. Ќе биде доста тешко за муслиманските лидери да одлучат што да прават со она што се случи токму кај нив. Треба да бидете сигурни дека оваа вистинска приказна ќе се рашири многу брзо, бидејќи и така Египет е во центарот на настаните, Христос продолжува да го обрнува светот поинаку и да го менува! Господ вели: "Јас ќе го благословам оној кој ќе ми се довери!" (Еремија 17). Во Евангелието на Марко 8:38 читаме: "Зашто ако се срамете поради Мене и поради зборовите Мои во овој блуден и грешен род, и Синот Човечки ќе се срами од вас, кога ќе дојде во славата на Својот Отец со светите ангели." Spoiler
Денес се случи нешто , што ми се случи и лани и тоа истото на истиот денешен ден .Петок е пред Духовден.Лани неколку дена пред тоа мислам најверојатно неделата сварив сок од мешано овошје.Во петокот влевам и едно шише истекло а дното на земја .Си помислив може децата не сакајќи го потурнале или сопругот од невнимателност или па ете не било чисто шишето.Ама годинава истото.Од истиот таков сок , на истиот ден, исто едно шише. Spoiler Имам почината мајка, пред неколку години .Ама кај нас постои традиција или верување и сите го практикуваат .Ако на пример годината ти е со среќен настан , да речеме во мојот случај , лани имав матурантка , сега апсолвентка не се оди на гробишта.Мене ми е погрешно тоа верување, но ете заради фамилијата се воздржувам и не одам и јас .Се чуствувам тажно.Ме претиска во гради.Ова со шишето сок ме здоболе до срце.
Definitivno veruvam vo BOG i vo negovite cuda zatoa sto mi se slucile miliooonnn cuda...Ke vi raskazam nekoj... Koga bev malecka ziveevme vo Struga bevme mnogu siromasni,i togas demek vo moda bese eden krst so crno lance i site go nosea bese 300 denari,i sekoj den im zborev na moite im placev i edna vecer im vikam lele kolku sakam da si go kupam toj krst i vikam te molam gospodi da si najdam 500 denari da si go kupam toj krst i utredenta preku skolo ne setaa negde bez pari i se vrakame i se simnuvam od avtobus i gledam na zemja 500 denari i utredenta odma go kupiv krstot ajde kazi deka e slucajno toa,epa ne e slucajno cudo e..Gospod sekogas mi gi slusa molitvite.. Vtoro brat mi dva pati vo godinata na sv Arhangel umirase ednas vo bolnica nesto so srceto drugiot pat ke se udavese i gospod sreka mu pratil camec sred zima i go spasil... Pobarav od gospod da imam detence deka ke mi go promeni zivotot bog odma mi ja poslusa molitvata i ostanav trudna i sega fala mu na boga si imam prekrasno since koe mi go promeni celiot zivot i mene i na maz mi...Go imam sonuvano i glasot na boga mi pokazuvase sto im se slucuva na lugeto koi ne veruvaat vo nego,i mi rece slusaj me mene i ke bides srekna...Mnogu go sakam ne mozam da opisaaammm toj e mojot spasitel mojot zivot mojata dusa najmila... [mod-kirilica:h7r98uk7][/mod-kirilica:h7r98uk7]
