Дали верувате во Божји чуда?

Да, верувам!

 

Чудо во женски манастир во Сајднаја, Сирија

 

Да , многу.

 

Нешто за чудата и верувањето:

Секојдневно се случуваат таканаречени чуда. Човекот ги прима како нешто само по себе разбирливо, како таканаречени случајности или среќни случаи, до кои - така верува тој - овде-онде доаѓа, меѓутоа за кои тој нема објаснување.

Сфатете: Нема случајности. Сè се засновува или врз законот на сеидба и жетва - или тоа е водство и соединување преку законот на љубовта. Силата на Христос, која Јас Сум, која еднаш беше отелотворена во Исус од Назарет, дејствува и натаму во просторот и времето. Многу луѓе оздравуваат преку Мојот Дух, а многу се зачувани од тешки несреќи. А понекој човек е воден така што да биде во состојба да им се тргне од патот на тешките проблеми и телесните страдања. Кој верува во Мене и се придржува кон заповедта на простување и молењето за прошка и исти или слични грешки веќе не прави, тој се насочува кон Мојата сила која помага и лекува - и тој прима.

Сето тоа се таканаречени чуда.

Моите апостоли и ученици беа секојдневно околу Мене и беа сведоци како болните оздравуваа и како оние за кои се веруваше дека се мртви повторно беа разбудувани во живот. И покрај тие доживувања, срцата на многумина остануваа студени. Тие, вистина, се чудеа за овие настани - но сè остана на тоа. Тие не можеа да го сфатат големото дејствување на космичките сили, бидејќи нивните мисли и сетила светот ги држеше уште заробени.

Иако Јас ги поучив за законите Божји и нивната примена, многумина од нив останаа заробени во законот на сеидба и жетва, и секојдневно одново се чудеа на таквата сила.

Не сфатија сите дека Божјиот закон живее и во нив и дека сака да дејствува преку нив слично како преку нивниот Учител и Мајстор, преку Синот Божји во Исус од Назарет. Секогаш повторно тие се занимаваа со истите прашања: Зошто и како така на овие им беше помогнато, а на оние не?
Бидејќи Јас живеев и дејствува во законот на Мојот Отец, можев да им донесам на многу луѓе помош и оздравување. На многу други, пак, не можев да им помогнам, бидејќи тие не го имаа донесено во своите души предусловот за тоа. Не можеше секој од Моите апостоли и ученици да го сфати тоа. Некои почнуваа, секогаш повторно да се сомневаат во Мене и одвагнуваа „за„ и „против„. ...

Христос во својата објава Ова е Мојата Реч - Алфа и Омега (29.гл. Нахранувањето на петте илјади народ) стр. 350-351.

 

Ново појавување на Богородица на Света Гора 15/11/2014
Богородица - Игуманија

Г. Панајотис заминал на Света Гора и бил примен од отците во свештениот и велик манастир Ватопед. Неделата, 26 октомври 2014г. тој упорно барал од отците да го одведат да се исповеда, но тие му кажале дека следното утро, понеделник, ќе го одведат.
Следното утро, 27 октомври, во 4 часот, штом започнала Утрената, тој влегол во црквата, и откако ги целивал иконите, седнал. Во црквата имало и други луѓе. Тој седнал на една од стасидиите; покрај него, исто така, седнал некој човек, а од другата страна, седиштето било празно. Трпеливо чекал, но не дошол монахот којшто требало да го одведе за да се исповеда. Околу 4:20 се завртел кон претходно празното место, и видел дека на него седната една монахиња. Таа му пришла и му рекла:
-Почекај, сѐ ќе биде во ред, ќе се исповедаш; не грижи се, туку почекај.
Тој си помислил дека можеби во поголемите светогорски манастири има и монахињи за да им помогнат во црквата. Поминало некое време, и нестрпливиот човек си помислел да стане да побара некого кој ќе го одведе на исповед. Веќе било 4:45, и само што зачекорил да стане, му пришла истата монахиња која благо го поттурнала на рамењата за да се врати каде што седел, велејќи му:
-Ти реков да имаш малку трпение и да почекаш. Шестопсалмието привршува, и еден монах ќе дојде за да те одведе кај еден исповедник за да се исповедаш.
И навистина: две минути подоцна дошол еден монах и го испратил на исповед. Г. Панајотис не му рекол ништо на монахот, затоа што не сакал да изгледа сомнително. Штом пристигнал кај исповедникот, откако малку позбореле, г. Панајотис му рекол:
-За среќа имате и монахиња овде, која ме охрабри да бидам трпелив, така што почекав.
– Која монахиња, о благословен? Ние немаме монахињи тука. Ова е Света Гора. Жените немаат дозвола да доаѓаат овде, дури ни монахињи!
– Е, како, кога двапати зборував со неа?
– Си зборувал со нашата Пресвета, но не си го сфатил тоа, дете мое.
Свештеникот го замолил да ја опише, и г. Панајотис рекол:
-Беше висока, имаше околу 30-35 години, и беше многу убава!

Извор: Αγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως ο θαυματουργός

 

Чудото на Света Петка: Докторите му рекле дека умира, но се спасил од вода
Еднаш бев на работ на смртта, сите ме отпишаа. Во тој момент, сакавсамо да оздравам, а знаев дека тоа не може да биде освен со помош на Бога“ – го почна својот разговорМиодраг Тодоровиќ.


Тодоровиќ изјави дека верува дека само преку верата, молитвата исамиот Бог се спасил од проблемите во кој бил.

Бидејќи еднаш бев во многу лошасостојба, посакав да добијам вода од Света Петка. Таа ноќ додека бев во шок собата, лекарите ми рекоа дека веројатноста да умрам е 99 отсто, само еден 1 отсто ми дадоа дека ќе преживеам. Беше 10 часот навечер, а јас цело времеразмислував за тоа кога ќе дојде некој да му кажам што ми епотребно.

Дојде докторот после некое време, ме праша дали може нешто да ми донесе, нешто што ми е потребно и му побарав вода од Света Петка. Ми кажа:„Добро, ќе ти донесам утре“, на што јас го замолив тоа да го направи вечерта.

„Инаку имав сепса и беше прашањена време кога ќе умрам. Утрото,кога брат ми ми донесе водапомислив:„Сакам да ја испијам оваа вода па нека умрам“. Другиот ден ми беше подобро и состојбата почна да ми се поправа. Во меѓувремеискрено се молев.

Додаде дека редовно, пости од кога знае за себе и неговата ситуација е само уште една потврда дека во Бога е спасот.

 

Odkoga znam za sebe veruvam vo Bog i cudata Bozji. Koga bev sredno dali vtora ili prva godina ne se sekavam tocno mi izleze cir na preponot. Pa prviot den mi stavija penicilin inekcija, a vtoriot koga otidov samo iglata sto mi ja doprea do butot pocna da mi stanuva loso. Ustata i jazikot mi otrpnaa i mi se poddujaa. Pocnav da se gubam samo rekov loso mi e. Bev vo nekakov trans i so izduen jazik kolku sto mozea da me razberat velev mi treba vozduh. Me odnesoa na prozor sestrata i doktorkata. Me stegna vo gradite, nemozev da disam, tezok tovar mi gi pritiskase gradite. Osekav kako teloto mi tone a dusata mi izleguva. Dobiv pencilinski shok. Bev sigurna deka kje umram i deka ke odam vo pekolot mnogu se plasev. Kako eho gi slusav glasovite okolu mene, majka mi piska deteto mi umira vikajte brza pomos. Gotova bev. Soberav sila za da i kazam na majka mi mamo te sakam, no jas rekov so poslednata sila Gospodi pomogni mi, Gospodi znam deka postois. Ne znam kako me odnesoa do krevet bidejki jas ne bev pri sebe tonev, se mi se slucuvase tolku brzo, a traese nekolku miniti. Taman da me legnat na krevet sum se fatila za edno zelezo sto go drzi perdeto kraj krevetot i sum go stiskala silno pa nemozele da me otrgnat od nego. Sreka sto vo ambulantata bese zabolekarot pa nego go viknaa, toj me digna i me nalegnaa na krevetot pa mi stavija inekcija i se osvestiv. Kako dusata da mi se vrati vo teoto. Potoa cel den go prelezav na interno, pa utredenta zedov darce i na kolena od vlezot na crkvata do oltarot otidov i go ostaviv na Bog kako blagodarnost sto mi pomogna.

 

Не верувам во никакви чуда. Едноставо не постојат, сите приказни се човечка измисица и производ на човечкиот ум. Мое размислување, не мора да се согласите.

 

серафима кој е тој манастир,,,јас ја имам истат болест и знам низ што поминуваш болката е страшна дури во тие моменти лудило ме фаќа...мене последниот пат беше пред 2 год и ми држеше 2 недели...јас во тие деновии само си повторував во мене ...господи не ме боли поминува....

 

Чудата се насекаде околу нас, не само на божиќ, велигден или било кој друг празник, туку секој единствен ден. Верувам, бидејќи јас самата сум сведок на многу чуда! Финтата околу чудата е да се верува во нив

 

Верувам во Божји чуда ми се случиле, а и верувам на сите нас, само треба да знаеме да ги препознаеме

 

Простете што не го преведов .

***

Неколико дана пре смрти старца Гаврила, решио сам да узмем крв на анализу. Када сам му то рекао, питао ме је за шта ми то треба. Објаснио сам му да треба да проверим хемоглобин и урадим још неке анализе. Он је одговорио: „Не, то није потребно. Мене не занима тај ваш хемоглобин!“ Узео сам га за руку и рекао да ће ме Бог казнити уколико му се нешто деси. Тражио сам да то урадим. „Ако ће Бог да те казни због тога, ево, узми колико хоћеш!“, рекао је старац. Узео сам крв и нисам ни слутио да ће се десити чудо.
Обично за налаз узимамо око 10 мл крви. Мој колега је узео узорак и однео у Тбилиси. Међутим, бочица му је испала, отворила се и крв се просула, а унутра је остало око 2 мл крви. У лабораторији су ме уверили како је то довољно и узели крв на анализу.
Следећег дана отац је имао проблема са брухом, и ја сам покушао то да средим, али се опет вратило. Убеђивали смо га да се оперише. Одбио је рекавши: „Са дванаест година сам кренуо Твојим путем, Господе, уморан сам! Узми моју грешну душу, не могу више!“ Рекао сам да ћу све што је потребно донети у келију и да ћу га ту оперисати. Он се захвалио и рекао да то не жели. Отишао сам са суморним мислима: еутаназија је грех, али када не помогнеш човеку и то је такође „еутаназија“.

На повратку сам дошао код патријарха Илије. О свему ме је подробно испитао и благословио да не радимо ништа, по старчевој жељи, јер ако се деси да не преживи, то неће бити моја кривица, него Божија воља, а и сам старац је рекао да је уморан.
Ускоро су ми јавили да је старац Гаврило у тешком стању. Када сам стигао, старац је лежао и посматрао икону светог Николаја Чудотворца, не скидајући поглед са ње. Питао сам га да ли га је нешто узнемирило. Није ми ништа одговорио. Увече је дошао владика Данило и прочитао молитву за исход душе. Када је завшио молитву, отац Гаврил се насмешио, тело му је задрхтало и срце је престало да куца. Отишао је.

Неколико година касније позвао ме је колега и рекао да су нешто сређивали у лабораторији и да је пронашао бочицу у којој је била крв старца Гаврила, узета четири године раније. Рекао ми је: „Знаш, та крв… та крв је као свежа!“ Желео сам то да видим. Заиста, крв је изгледала свеже, није се згрушала, скорила, није се разложила. Узео сам једну кап у шприц, направио размаз и однео у лабораторију. Анализа је показала да је све нормално!


Када смо им рекли да крв стоји у бочици четири године нису нам поверовали. Ни сами нисмо знали на шта смо наишли. Однели смо узорак начелници катедре за патологију. Она је погледала и рекла да никад у животу није тако нешто видела. Предложила је да дамо анонимно узорак на Институт за трансфузију крви, да видимо шта ће они да кажу. И отуда је стигао исти одговор - све је нормално, само незнатно смањена величина крвних зрнаца.


Отишао сам код патријарха и рекао му шта се догодило да крвљу старца Гаврила. Патријарх није хтео да жури. Рекао је да се још мало сачека са налазима: „Бог ће знати шта је то. Немојте да баците ту крв, ставите је у земљу гдје је сахрањен и упокојени„. Тако смо и урадили. Закопали смо бочицу у гроб стаца Гаврила. Тамо су се већ дешавала чуда и људи су долазили из свих крајева Грузије односећи са собом освећено уље и земљу са старчевог гроба.


Извор: http://www.prijateljboziji.com/index

 

Samo lugjeto sto veruvaat vo Boga veruvaat i vo Bozjite cuda. Mojata majka koga ostanala bremena vo mene se razbolela i lekarite najstojuvale da abortira bidejki sansite bile golemi da go izgubi plodot ili da se rodi bebeto so anomalii. Majka mi ne sakala da prifati , iako bila mnogu teska bremenosta jas sum se rodila ziva i zdrava. Megjutoa nokjta na 18. 12 sonila son kako dve kalugjerki ja nosat za race da se porodi , no se pojavil sv. Nikola i im rekol da ja ostavat toj da ja porodi. Istiot son go sonila mojata baba i odnela na crkva posna pogaca i zapalila svekja. Pa jas sum se rodila ba 19.12.

Mozam da kazam deka na 18 rodenden se onesvestiv go goltnav jazikot i se najdov vo edna bela svetlina i mnogu bese mirno i ubavo kako raj. I koga se osvestiv bev kako povtorno rodena i odmorena ne custvuvav ni taga ni bolka. Sledniot rodenden mi se preobrati vena na nogata , a naredniot rodenden mi zastana casovnikot 5 minuti do 12 na polnokj pred zavrsuvanje na 19 dekmvri a utredenta pak rabotese.

 

Не постојат божји чуда, само ние лугето сме премногу ограничени за да ги сватиме одредени божји работи и затоа ги нарекуваме чуда. Да, верувам во божи чуда затоа што бог е семоќен и не постои нешто кое не може да го оствари, затоа треба да имаме силна верба во него а тој ќе ни даде доволно сила и ум за да оствариме се она што ќе посакаме. Знаете, бог не помага само кога сакате да направите нешто лошо со што ќе наштетите на некој друг, или кога имате нечесни мисли. Под нечесни мисли не мислев на сексуални мисли или алузии кон некој друг, туку за мисли со кои се сака да му се наштети на некој друг.

 

Pred 7 godini mi se sluci nesto cudno. Sekoja vecer se budev vo 3 i 40 po polnokj i taka sekoja vecer ke videv kolku e casot na tel i prodolzuvav da spijam. No edna vecer se razbudiv vidov deka e 3 i 40 i koga go ostaviv tel , zabelezav deka na rabot od mojot krevet na kolenici stoi covek zavrten nakaj mene so dolganavesta kosa so zeleni jasni oci i so polovicna nasmevka gledase vo mene. Vo sobata bese tolku temno , brat mi spiese mirno a jas covekot go gledav jasno a uste pojasno negovoti oci. Od strav ne mozev glas da ispustam bev vkocaneta i preplasena od strav da ne mi kaze nesto. Povtorno zaspav a utredenta im go kazav toa na moite roditeli. I na kogo i da kazev site mi velea deka toa bil Isus Hristus.

 

И Ина Лина , што се случи понатака ти се појави ли пак човекото, што сакаше ти зборна ли нешто?

 

Јас верувам во Божји чуда и тоа како верувам!!!
Пред 3 години лошо настапив на ногата и мекото ткиво на стапалото го оштетив, абе нема каде не отидов, прво на снимање се разбира, па на местач , па послем на ортопедија, па на масер, сите ми збореа дека со време ке се опорави да си купам ациди борици и тоа ластик за стапалото од Медикус да ми стои статичо..и така 2.5 месеци се мачев. Дека оваа нога не ја користем од преголм напор почна и др. нога да ми отекува..абе си викам кај ме снајде ова да незнаеш што више да напраиш..И идам у Охрид и случајно викам ај ке идам у црква да се помолам..се секавам имаше една чешма кај црквата си ја имив цела нога ...одма се почуствувам подобро , наредниот ден сите болки исчезнаа...тоа беше чудо над чудата..некој друг да ми кажувал ке речев абе ајде не зезај ама мене ми се случи..баталив и вентор и све..ногата за 3 дена ко нова ..Не чува господ сите, сите сме негови божи чеда... јас верувам и ке верувам и сум пре благодарна што ми помогна да го излекувам стапалото..дека иако можеб вам звучи ко ништо да не е ..ти да неможеш да си стапнеш на нога 3 месеци цела потурена во гази да ти биде и пак ништо и сите само викаат треба време треба време...оооффф господе фала ти

 

Zdravo Mila34 da ti odgovoram na prasanjeto. Ne mi se pojavi pak covekot , ne mi kaza nisto. I do denes se prasuvam koe e znacenjeto. No odgovor nemam. Ne znam samo da ne bev preplasena i samo nekolku sekundi da pocekav , bar da videv sto ke se slucese. Veruvam vo Bozji cuda. Veruvam vo Bog , Isus Hristos . Milo mi e sto si dobro. Pozz mnogu

 

Чуствувам потреба да си го корегирам мојот пост погоре, светата вода која ми помогна да ми се излечи стапалото беше од црквата Св.Параскева во комплексот на Св. Наум во Охрид

 

Да верувам во Бог и неговите чуда и тоа како.Знам дека нема ништо случајно на светов ама баш ништо,се се случува со причина.Толку чуда ми се случиле што не знам од каде да почнам,ама еве ќе го кажам сеа чудото на брат ми што му се случи пред 2 години.Беа дома во лоша ситуација немаа пари ниту за да јадат ниту за сметки за ништо толку беа разочарани со снаа ми што не им се живееше.Снаа ми побара од мајка и 500 денари на заем да и пушти на нејзината сметка и мајка и одма и пушти и додека одеа по пат за накај банка брат ми се молеше на цел глас и викаше Господи колку сакам сега да имам на сметката 16 000 денари и да ми завршат сите маки,ако постоиш напрај нешто.И за 15 минути одат во банка и на сметката гледаат точно 16 000 денари! Не му се веруваше на своите очи,може молитвата му беше смешна ај Господи ако постоиш пушти ми пари али ете Господ си најде начин и му ги даде тие пари.до ден денеска се чудат на тоа и не можат да веруваат.За Бог не постои невозможно само тоа го знам !