Дали верувате во Господ?

Кажав зошто не се сметам за христијанка. Не се пронаоѓам во тоа, не сакам да одам по пишани "правила" и наводно со тоа ќе завршам во "рајот". Не сметам дека луѓето се марионети на некој надмоќен кој што ни одредува "судбина". Исто така не сакам да се ставам во група луѓе кои прво ќе ти изнафрлаат навредливи зборови, ќе те испоколнат, па како капак на тоа ќе ти подарат христијанска, света, "љубов"... Навистина благодарам на "милосрдната" понуда, но можам да живеам со мојата црна сатанистичка душа. (Ова не беше упатено кон окцензи)

 

Јас на многу места имам кажано дека не верувам во виша сила. Во никаква. Не знам ни дали тоа ме прави атеист или агностик, не ми се некако јасни по што се различни или пак ме интересира и тоа.
Кога ќе видам општа некултура по темиве за религија, убедувања и паметувања од двете страни(религиозни и нерелигиозни) за нешто што само по себе се знае дека е понекултурно од ставање рака во туѓи гаќи без консент, не ве прави паметни, и не е дискусија туку чист безобразлук... Јас имам нешто интересно што ми се врти во глава, не за на темава туку генерално во религија ама не гледам тема, прашање од претежно историско поврзано со религиско. Интересно ми е, ама ќе си ќутам, и без тоа мене нема да ми смени во што верувам или не, а немам сила да читам, скролам поточно страници и страници на меѓусебно вреѓање ако прашам што мисли некој друг по тоа прашање.

 

Имелда, поентата е да дискутираме, АРГУМЕНТИРАНО.
Да, верувам многу
Не, не верувам

не се дискусија.

 

@imelda Ако некогаш те заинтересира

агностик- Претставник на учењето дека вистнската суштина на постоењето, на Бога и на натприродното не може да се спознае.

атеист-: безбожник Спротивно од: теист

Односно првите се верници без религија ( веруваат во Бог и натприродно, но не ги признаваат религиите) а вторите не веруваат во ништо натприродно

 

ОК штом не се пронаоѓаш во христијанството. Но не спомена дека не се пронаоѓаш и во други религии, правци, учења итн. Или пак си атеист?
Сакам да си дискуритам со атеист ама оние похардкор што се.

 

Па со тоа како е поставено прашањето на темава доста е и таков одговор @CameliaMiller без разлика што не те стимулираат нечии одговори по ова прашање. Може некој одговара колку да собере мислења за да влезе во скриено катче. Не е битно. Не вика темата, дали верувате и зошто, или зошто не верувате, има подоле многу теми со покана за дискусии од двете страни. Или секогаш на форумот е добредојдена е нова тема, за конструктивна дискусија ако ја нема претходно.
Која потреба од дискусија има овде ако рече некој верувам или ако рече не верувам. Па чекај јас да ти кажам како јас знам дека немаш поима ако јас сум од спротивната страна, тоа е тој безобразлук за кој спомнав.

Скица. Нека биде Бог некој град, Москва еве. Некој кој верува дека ќе стигне до Москва, тој веќе тргнал, по пат ќе се изгуби можеби, ама знае каде тргнал, па и ќе праша по пат, додека оној кој не верува го убедува дека го има проучено патот до последната раскрсница и знае подобро како се стигнува, па и козјите патишки за на превар, и ај да тргнеме, а на вториот од старт му се промушени сите четири гуми.

 

Окензи девојчето има околу 15год мислам, иако е многу начитано и паметно, па делува многу постаро Премногу е млада за да биде што било хардкор. Него, каков е тој хардкор атеист?

 

И? Смислата на пребројувањето е?
А што се однесува на Москва, сите ќе стигнат вака или онака, не е важен патот, важно е колку пати овие првиве ќе ти ја забришат прашината на шофершајбна, не гледајќи дека шлајфуваат во кал.

 

Во ред баш ми е драго кога ке сретнам млада девојка а толку паметна и зрела.
Него реков сакам да разговарам со тврдокорен атеист, зошто до сега не сум сретнала на форумот таков. Има и такви кои се сметаат за атеисти, но сепак по млаку се двоумат, јас барам некој кој нема сомнежи во неговиот став.
Небитно ако има таков ке пиш некогаш
Имелда не ја сметам во нив, пошто си тера свое гајле таа и не му се замара да се објаснува.

 

Статистика ебате Во се живо бараш смисла во животот? Релакс

 

Не верувам дека постои човек кој барем еднаш во својот живот не бил во ситуација да го повика Бог (без разлика дали се декларира како верник или не).

 

Темава е мачна за читање, не заради обидот за дискусија, туку заради начинот на изразување на некои членови. Не можеш да нападнеш некого и да очекуваш дека тој ќе ти врати смирено и ќе се развие дискусија.


Јас сум атеист. Израсната сум во христијанско семејство, а луѓето за друштво ми се главно атеисти, иако ама баш ич не ми пречат верници, затоа што обожавам луѓе со различни гледишта од мене.

 

Да! Професионална деформација (smajlistosekezi)

 

Гордо кажувам дека верувам,и со сигурност верувам дека постои!!

 

Некогаш се случуваат чуда во животот и затоа верувам дека постои виша сила.

 

Не верувам во господ .Нема ни докази што покажуваат дека господ стварно постои. Постоењето на бог не е сеуште логично докажано од страна на некој, така да за мене нема смисла. Јас мислам дека религијата само ги контролира и ограничува луѓето. Да не почнувам за светите книги,за мене се тоа е измислица . Немам ни ништо против тие шо веруваат во бог, сите со своето мислење

 

Ја да,верувам.Ама не се сложувам во тоа кога викаат-животот и судбината така му се на него/неа(така му било пишано на некој).Секој сам си го креира својот живот,тој е во наши раце и во никој дург.

 

Not really

 

Одамна не... Закоравен атеист сум...

Верував, до оној степен да ми идело да плачам кога сум гледала на филмови како го распнуваат...
Кога сум влагала у црква, телото ми треперело...
Со сребрен крст во рака сум спиела ( подарок на татко ми од Сирија, од најдобар другар - муслиман ).

Кога најмногу ми требал, никогаш не бил тука, па дури и уште повеќе ме ,, казнувал ,,...
Никогаш не ми беше јасно со што јас , или пак било кој заслужил таква казна, а оние кои најмногу грешат живот си живеат...
Затоа го мразев едно две недели, и на крај си реков будало една па тоа е поентата, за се лошо во животот да си викаш дека така требало, Господ така сака, па дури и да го мразиш, а виновниците да ги оставаш на негова ,, милост и немилост ,, т.е. неказнети...

Да не правам муабет дека скоро сите документарци за религии ги изгледав, за да научам повеќе за мојата религија, а всушност сомнежот се повеќе и повеќе растеше...
Едноставно, и да има доказ дека постои, јас пак нема да го почитувам, оти не заслужил...
Престанав да верувам на 16 години, и на сите им кажав, баш ми беше гајле...
И ден денес кажувам...

И од лично искуство кажувам дека се е тоа психа, од она блажено чуство кога ќе влезев во црква, па се до онаа паралела кога ми идеше да се изнасмеам кога последен пат влегов...