Дали верувате во Господ?

Јас порано верував во бог и божји чуда и итн. , али тоа бидејќи така ми било наметнато од дома, така ми трубеле цела околина дека постоел , дека гледал све , имал планови и што знам што , со тек на време пораснав и видов дека религијата е само една алатка за правење големи пари и полесна контрола врз луѓето , начин да се тешиш дека кога ќе заминеш од светот ќе те чека нешто поубаво и подобро..
21 Век сме , не само што уште дебатираме дали човекот е настанат од мајмун или господ го создал или што и да е сега теоријата , него имаме илјадници богови и религии и не знаеш што попрво да веруваш , важно тој што не е твоја религија , го гледаш наопаку со тие осудувачки очиња....

Од друга страна работи како почитување и славење празници и остало ги применувам , најмногу заради тоа што ме мрзи да им објаснувам на луѓе зашто не верувам во тоа ,и наместо да се караш дома со твоите или остали луѓе , полесно е да го прославиш празникот. Исто тука ќе ја пишам и навиката да ја користиш фразата "бог да чува" во речениците...
Ех , надежно е новите генерации веќе не ги следат религиозните учења до толку , како и нема толку притисок од дома, се повеќе млади се освестуваат и не дозволуваат религијата и некое суштество кое е напишано во некоја си книга да им го диктира животот што смее да се прави и што не....

Сума сумарум , не верувам во нешто што не сум го видел или пак доживеал, за мене религијата е болест која го труе човештвото и која ќе поминат 100 год за да го исчистиме некогаш.

А да не бидам погрешно сватен , нема да тепам или плукам некој што си верува во господ или да му дојдам над глава и да му трубам дека не постои, а истото го очекувам и од верниците да не ми трубат над глава со некои реченици и муабети дека постои , секој нека си прави што сака и нека си верува во што сака....

Спојлер

 

Кратко и јасно, верувам. Бидејќи имам толку многу причини за да верувам, па така да нема ништо што може да ме натера на спротивното.

 

Крстена сум , сум одела по цркви , но не го чувствувам Бог , ... Би требало да кажам дека сум Атеист .... Но не му давам значење на ова прашање, некако не ме интересира... Секако секој има право на свој избор , и јас го почитувам тоа .

 

Да!!

 

Neznam i jas, ponekogas se zbunuvam. Koga citam mislenja od ateisti, sfakjam sto zboruvaat i poglednuvam niz nivna perspektiva i mislenjeto mi izgleda sosema pragmaticno i realno. Koga ke se setam na Biblijata, kako delot za potopuvanjeto na cel narod, da ne bogohulam no izveduvam nekakov sud.
No vo smisla na zivotot, veruvam vo kosmickiot duh otelotvoren vo Presveti Troica, ovaa dogma ja cuvstvuvam kako sodrzinska na se i dobredojdena e vo mojot zivot. Znaci, ima raboti vo Biblijata za koi totalno ne se soglasuvam (i stavovi kako zenata deka e pod mazot na vrednost) i ne go povrzuvam Bog tolku so ovaa kniga, kolku so ljubov i milost. Neizmerna ljubov, a ne odmazdnicki kakosto go prikazuva Stariot Zavet.

 

Да

 

Да верувам

 

Многу едноставен одговор. Не.


Малку посложен одговор. Па не.


Уште посложен одговор. Наместо за себе ќе кажам нешто од она што го гледам кај другите. Факт е дека околината каде што си роден/живееш ти влијае у која насока ќе се движош за ова прашање. Пошо ти си роден/а у Македонија голема е веројатноста да си Христијанин т.е. да се сметаш дека си, пошо така ти си воспитан/а од родителите и околината. Исто така ако си бил/а роден/а у Авганистан ќе беше Муслиман/ка или пак во Индија ќе беше Политеист. Како и да е. Е сега 2 типа на луге. Едните се конзервативни, веруваат цврсто, половично, шаблонски како и да е и од тука нема мрдање. а другите од порана возраст успеале да се протнат покрај нивнава љубопитност и да дознаат нешто повеќе што е и спротивно од она кое нивната околина им го говори. Е сега овие што се првите стагнираат цел живот и секоја почит до нив и нема шо да коментирам за нив, останале верници и тоа е тоа. А овие другиве ги делам на 2 подгрупи. Првите се оние кои успеале и да се променат и да речеме станале Агностици, Атеисти и сл. А другите се, од една страна дознале повеќе и тоа ги тера да станат Атеисти а од друга стана емотивно се поврзани кон тоа како биле израснати ( религија, празници. Бог гледа се, Бог ќе те казни ). И овие најмногу ги сфаќам. Не е лесно да си во нивна глава со информации кои си контрираат сами на себе. Па долг е патот додека се расчисти.

Само една мала група од посебен карактер не ја напоменав а тоа се овие:

Нели едните се конзервативни, веруваат цврсто, половично, шаблонски како и дае ама има и од оние кои може тоа им станало како работа (професија) од која зимаат пари па се трудат да исперат некој кревок мозок на фин начин. Е од нив најмногу да се пазите. Ќе те убедова, земи читај ова, читај она, истражи и сл. Демек имаш ти време од животот како тој што го работи тоа за да истражуваш, извори за сказни, курци палци.


ПозЗ3³ ®

 

Да.

 

Да. Зошто? Затоа што така насочува науката, разумот и логиката. И плус ја немам таа фанатичка вера за да верувам во атеизмот, во неверојатното, во самонастанатиот Универзум, во самонастанатиот живот и други бесмислици.

 

Da bidejki sekogas koga mi e tesko koga ke se pomolam se custvuvam podobro..

 

За мене Господ се небото, ѕвездите, свемирот..Па верувам бидејќи гогледам тоа со свој очи

 

Верувам во бога, но на библиското писание и на попските проповеди НЕ!!!

 

Нема докази дека постои. Нема докази дека не постои. Ако веќе мора да се ставам во одредена група би рекла агностик.

 

I jas vo takvi bibliski pisanija sto gi pisuval da se rece nekoj od dosada.

 

Во денешно време, повеќето луѓе ни на крај памет не помислуваат на Господ, се додека не "загусти" и не се најдат во навистина лоша ситуација. Тогаш почнуваат да се молат, да фантазираат, да се надеваат ...
Не би сакал да звучам како неверник (зошто верувам во Него), ама за повеќето луѓе Господ едноставно претставува само последна надеж, ништо повеќе.

 

Порано верував многу, сега сум повеќе накај агностик. Уште од мала ми трубеа како тоа Бог гледал се, знаел што мислиме во секое време, казнувал, рај и пекол итн итн. Дури ми беше многу чудно ако некој речеше дека не верува во Бог. Страшно зачудувачки ми беше. Но ете со текот на времето многу ставови ми се променија, па и тој за дали Бог постои. Не може да се докаже ни дека постои ни дека не постои. Јас стварно ги разбирам атеистите, но исто така не верувам дека светов, универзумов е настанат сам по себе од нигде никаде. Верувам во некаква натприродна сила од која потекнува се. Ни самата не знам каква е таа сила, но верувам дека таа е причината за настанокот на се. И не од религиски аспект. Религијата е создадена најмногу за да се контролира народот, исто како и политиката. Не верувам во библиски писанија и која и да е света книга. Исус верувам дека постоел, но само како човек кој е донесен на светот по природен пат, а не дека го родила девица. Празници прославувам заедно со најблиските, од едноставна причина што тие се верници. Секоја религија си има посебни богови, верувања, и оттука би произлегло дека за секоја вера има различни „вистини“. Но која е „највистинската“ вистина? Баш поради ова се повеќе и повеќе станувам агностик.

 

Во Бога верувам меѓутоа има некои работи кои ги вели религијата а во кои не верувам бидејќи сметам дека не е можно да се случиле.

 

Верувам со сето свое срце, со сета своја душа и со сиот свој разум!

 

Кога ке го погледнам светот како добри луге гладуваат и страдаат и се шекнуваат од лошите малку се замислувам дали верувам во господ.