Дали верувате во духови?

Па да, верувам. Седев во интернат кога учев средно, над мојата соба каде што бев сместена многу одамна имало обесено девојче,спратот од тој ден е затворен со решетки, не се користи празен е. Кога се сместивме во прва година секој ден се слушаше по некаков звук, гребење со нокти по кревети, преместување во таа соба на кревети,столици, лупање, чекори, чукање по врати доцна ноќе дури се имавме жалено дека некој ни чука нè не остава да спиеме, враќаа камери немаше ништо. Од денот ко се обесило девојчето секој Петок идеше свештеник, секогаш го начекувавме во исто време.
Друга случка,бевме 3 цимерки едната беше на училиште другата не дојде остана в соба а беше време за ручек. Слегов со другарка од другата соба, од ко се најадовме станавме да си одиме и ја гледаме мојата цимерка што беше на училиште дека јади со другарките. Одиме кај неа и велиме на здравје од култура и вели фала седни, седнувам набрзина само да ја прашам оти завршила порано и дали има клуч од собата. И ми враќа на тоа секако, заминавме до продавница со другаркава и се враќаме одиме во мојата соба, цимеркава ја прашувам абе уште не дојде ммм сеа праевме муабет и таа ќе стануваше. Не ми вели не е од училиште уште дојдена сега зборев на училиште беше 7 часа имала. Се здрвевме со другаркава и ѕвонам јас кај си ја прашувам, се слушаше галама, деца, дури ѕвончето за час ѕвонеше во моментот. Ко си дојде и кажавме што се деси и до ден денес не верува дека така беше. Да бев сама ќе речев дека халуцинирам, ама бевме 2, стварно не знам што момент беше тој.

 

Никогаш не сум имала искуство кое би можело да речам дека било дух во прашање.
Верувам дека има, но не сакам да ги видам.
Ќерка ми досега два пати ми тврди дека забележала дух дома додека била сама.
Двата пати на истото место, во истиот ходник. Долг е како коридор , со две врати една карши друга. Едната врата е цело време отворена, а другата води до вц-то.
Првиот пат видела како и поминала црна сенка, како човечка фигура, пред вратата од нејзината соба, како да си поминувала низ ходников, кон вц-то.
Вториот пат се миела на чешмата во вц-то, со отворена врата кон ходникот зад неа. Слушнала квичење на вратата од другиот крај на ходникот, која секогаш е отворена скроз и не ја пипаме.. Мислела дека кучето ја мрднало, не кренала поглед во огледалото да види, не се свртела одма. Кога завршила со миење и се свртела, вратата на другиот крај од ходникот била подзатворена. Кучето спиело во друга соба , каде што го оставила пред да оди во вц и не се мрднало од креветот..
Ја и викам случајно се затворила, демек да не се плаши. А таа се лути, мисли не и верувам. Вика немаше промаја, немаше како да се мрдне сама. Ми се лути што не и верувам а самата сум отворена кон идејата дека постојат.

 

Da

 

Дали некој би се нафатил да ја играме играва? Сам не се игра. А и онака ми е страв сама.
Оваа табла е од филмот Ouija.
Ако сте го гледале сигурно знаете за што станува збор. (За тие што не знаат се повикуваат духовите преку оваа табла).
Јас сакам ептен да ја играм. Ако успеам да ја најдам негде ќе ја купам.

 

Не верувам и мислам дека не постојат духови.Ниту пак имам некое такво искуство да ме натерало да верувам оти постојат,бидејќи не постојат.

 

Ај не туку се занесувајте! Не си играјте играчки со она што не го познавате доволно! Има случаи кои ја играле играта, ама последиците им се за снимање на филм!

 

Какви се последиците?

Забегани по мене се и овие што се решаваат да играат и веруваат дека постојат ама и другиве кои мислат дека последици имало.

Спојлер

Да се намали со дрогите најубаво и да се држиме до реалноста.

Ако е во прашање некое растројство, да се пие терапијата редовно, а не со глупости да се бави.

 

Знаеш некого што повикувал духови? Јас сум видел таква личност и од лично искуство знам. Искрено како тебе размислував, ама повеќе не!

 

Не знам искрено. Добро и? Шо бидна, ако може накратко да споделиш?

 

Ќе Ви пишам приватна порака. Јавно не би споделувал, поради заштита на туѓата приватност.

 

Јас сакав чисто онака да повикувам духови. Не ради некаква болест или анксз. Ама сега се предомислив

 

Верувам, но немам искусено.

 

Немаш потреба да си го заморуваш мозокот со вакви работи. Ти гледај да се опуштиш, да ти биде добро, вакви ствари само лошо би ти влијаеле. Имаш многу попаметни игри и занимации.

 

Ја гледам хорор филмови. И ептен ме интересираше како изгледа реално дух во живо да видиш. Затоа и сакав да ја играм играва. Не дека верувам нешто дека ќе се случи ама еве ме предомислија. Дека не се игра со ова играчки.

 

Во ред тоа но ако те вознемируваат тие филмови, избегавај ги. Тебе може ти се интересни и се тоа но како после потсвесно ти влијаат запрашај се.

 

Ни духови постојат ни ќе постојат, ниту Каспер ниту невидливи итн.

Дух е самиот човек, енергијата во нас. Единствено нешто шо може да ти наштети е друг човек шо тие душман и те мрази. Ни ноќе шетаат ниту денски. Единствено да слушниш шетање по дома е ако има некој друг човек или животно. Се е до психата и нашата имагинација.

Приказна за мали деца.
Живиот човек е дух.

Хорор филмови - сапуница на Дизниленд и WBA. Како ќе перат пари.

 

Ништо не ми влијае мене потсвесно од филмовите. Знам што е филм, а што реалност. Ама ете пуста љубопитност. И ја да ја играм сакав.

 

ако те опседнат нема назад...

 

Ме интересира сте имале ли и други вакви случаи од тогаш? Искрено, јас на твое место би била преплашена.
Не верувам во духови духови, ама дефинитивно има работи кои не можат да се објаснат, барем не со технологијата што ја имаме сега. Ваљда за стотици/илјадници години ако постојат наредните генерации ќе имаат некои одговори, а сѐ би дала да добијам знаење за сѐ што не знаеме.

Иначе мене еднаш ми се има случено со кучето да лае во празно, искрено многу крипи искуство. Буквално од нигде никаде почна да лае кон ѕидот и креветот, ко да има нешто пред нејзе. Обично кога лае во празно има некој инсект или нешто ситно, ама ова не беше таков случај туку беше баш како да стои пред некого и да му лае. Ниту па имаше некои звуци од кај комшиите на кои може да реагира, ништо. Тоа еднаш се случи и (фала Богу ) се нема повторено од тогаш. Ама во секој случај језиво од страна бидејќи никогаш не сум ја видела толку да лае.

 

Не, од тогаш немало никакви паранормални случки дома.
Не ни мислиме на тоа, ниту се замараме.
Искрено, периодов почесто си одиме во црква или манастир, во недела на богослужба и за празник. Не заради ваквите искуства, туку некако внатрешна потреба си осетивме, секојдневието ни беше напорно и стресно.
Многу голема разлика ни прави во секојдневниот живот, во смисла дека полесно се носиме со стресот преку работната недела, пофокусирани сме еден кон друг дома, потолерантни меѓусебе. Не дека не се нервираш за глупости, ама не правиш драма за тоа, зошто си посвесен што вреди а што не.