Дали верувате во тоа што го кажувате?

Ви се случило ли некогаш, да не верувате во тоа што сте го кажале??

 

Скоро секогаш кога кажувам нешто ја кажувам вистината и сум уверена претходно со тоа, со оглед на тоа што имам факти го тврдам моето мислење. Сепак некогаш се кажуваат и тие невини мали и големи лаги, во зависност од големината на проблемот во кој сме западнале или слично, па (се случува многу ретко) кога сакам да кажам некоја лага или поддржам некоја невистина неможам долго време да висам над расправата околу тоа затоа што ни самата не верувам во тоа што го зборувам т.е неможам да ја тврдам невистината многу време.

 

Се случило да кажам нешто во што не верувам, да го кажам само за да не ја навредам, повредам или разочарам личноста со која разговарам. Во сите други случаи верувам во она што го кажувам и го кажувам она во што верувам. Нормално е да се направи отстапка, во случаи како што напишав погоре.

 

90% од случаите верувам во тоа што го кажувам. Сепак како поминуваат годините, се менуваат и моите мислења и гледишта, па би рекла верувам со некоја доза на резерва.
Не верувам во тоа што го кажувам единствено во ситуации кога разговарам со личност со која не можам да се разберам, упорно се инаети или контрира, па се согласувам неволно со нејзиното размислување за да избегнам понатамошни расправии.
Во афектни ситуации никогаш не сум се покајала за кажаното, прилично смирена личност сум и во поголем дел од времето знам што зборувам, како го пренесувам и верувам во истото.

 

Секогаш кажувам во тоа што верувам.
Ретко се случува да кажам нешто што не верувам.

 

Гооолем дел од времето да, верувам. Цврсто стојам зад своите ставови и ги кажувам гласно.
Само некогаш, како што спомнаа членовите пред мене, се случува да кажам нешто што не го мислам, ама тоа само за доброто на другиот.

Пример: полничка другарка после долго време убедување се реши да вежба и да се храни здраво. Доаѓа после недела дена и ти вика види, сум ослабнала. Се познава?
И сега ти иако не гледаш разлика, нејќеш да и ја кажеш вистината оти знаеш дека ќе се демотивира, па велиш да, се познава, продолжи така

 

Скоро секогаш верувам во она што го кажувам бидејќи претходно мислам па потоа кажувам. Никогаш не кажувам лаги со цел да повредам некој. Често ми се случува да не ги искажам чувствата убаво па да сум погрешно сфатена и да треба да се објаснувам, па затоа пазам што зборувам пред сите. Ретко се случува да кажам лага, но тоа е најчесто кога не сакам другите да ме искористат само за нивни цели и кога треба себеси да се ставам на прво место.

 

Не.

 

Да, си верувам кога ќе си кажам дека утре ќе станам порано, за да се спремам полека како цар, и замисли не станувам.

 

Во случаи на куртоазија кон некого се случува да направам отстапка и да се согласам со нешто што не верувам дека е така. Но има и такви кои се толку вознесени со себе што разговорите ги доживувам како моменти на релаксација. Не само што јас не им верувам, ни тие не си веруваат во тоа што го кажуваат.

 

Скоро секогаш го кажувам она што го мислам. Да, постојат ретки ситуации кога кажувам нешто кое не е искрено, меѓутоа, се трудам да не правам така. Сакам да сум директен и искрен, без разлика на мислењето. Ако е така - така е. Нема тука трте-мрте. Поарно така, него лажни искази.

 

Не.
Не сакам да глумам брутално искрена и да навредувам луѓе.
Се трудам работите кои си ги кажувам на себе да се вистина, или барем да верувам потполно во нив.

 

Најчесто го кажувам она во кое верувам. Поретко се случува да кажам нешто поинакво од причина што така налагала ситуацијата и сум проценила дека искреноста не би ми одела во корист или би резултирала со навреда кон некого.

 

Да.Во 90% од случаевите.

 

Јас би рекла да.
Дури и да не го кажувам баш тоа што го мислам со цел да не повредам некого, сепак на некој начин и за тоа верувам - дека тоа е исправно да го кажам во моментот.

 

дефинитивно, да!

 

со тоа што сум искрена и го кажувам тоа што го мислам, да.

 

Зависи од ситуацијата и од личноста со која зборувам...

Често имам тенденција да го кажам она што го мислам, како и да бидам брутално искрена без притоа да ми биде грижа дали некој ќе се навреди или не.

Од друга страна, доколку се обидувам да манипулирам некого (што е ретко бидејќи најчесто сум способна се да направам и постигнам сама) секако дека не верувам во она што го кажувам, но тоа не е главната поента.

 

30% od ona sto go mislam go kazuvam.
Nema sto Jas da im kazuvam na lugeto kao treba kako netreba.
Pa koja sum Jas da znam najpravilno.

Mislenja nedavam zosto altan mi vredat.
Nesakam vo konfliktni situacii da vleguvam pa da mi se utnuva denot.
Kratok e zivotot za da si arcam vreme od nego mudruvajki koj, kako, zosto, i stoi li fustanov, kade e poubavo na odmor, sto treba da ponese, koja sminka i kupaki i stojat, sto e poslatko da jades,.......

Ako ne ste pozitivni poarno za Vas i za Ostanatite ic mislenje da ne davate, najmalku brutalno iskrajno.
Se ne se kazuva, zacuvajte nesto i za sebe.
Bidete mistericna licnost.

 

Се убедувам пред да го кажам