Дали ги осудувате родителите кои имаат деца, а немаат услови за да ги прехранат?

Зборував со постари на оваа тема.
Реков дека не планирам деца ако немам можност финансиски.
Дека можеби ќе имам само едно дете.
Наидов на коментари дека сум била себична, сум мислела само за мој газ, само за јас да јадам и пијам колку што сакам, тоа дете ќе било само на светот (без браќа и сестри).

 

И да имаш дете е себично.
Не раѓаш оти детето сакало, туку оти ти сакаш.

Кажи им другиот пат.

 

На факултет имавме предмет, професорката работела како социјален работник, баш со вакви случаи.
Баш кажуваше како се "справуваат" со тој проблем. Ги собираат децата од време на време во комбе, така како ги наоѓаат или по пријава, на децата им било интересно да се дружат и да се возат. Им даваат нешто да каснат, пијат и на крај на денот ги враќаат.
Да не е трагично, ќе беше комично.
А за жеништана со бебиња во раце, им давале да мирисаат лепаци, алкохол, наркотици ретко зошто не се ефтини ама ако се најде мааалку може за да спие цело време.
И не секогаш децата што просат со возрасен се во сродство. Во Шутка си ги изнајмуваат децата. На пример, имам дете, сакаш да просиш со него, ми даваш 300-500 ден, ти го давам јас денес.
Абе грозоти.

Тие кои вртат ваков муабет се уствари најсебични створења кои раѓаат деца само зошто "така треба".

 

Налетав на една статија во која една млада Русинка изјавила дека тие што се сиромашни не треба да раѓаат многу деца затоа што не живееме во камено време и има контрацепција. И погодете какви беа коментарите? Како децата биле дар од Бога, како секој заслужувал да биде родител и како таа и тие што ја поддржувале, меѓу кои и јас, биле за е***е... Кога ќе слушнам како се нарекува себичен некој што не сака да има деца, ми се повраќа. А тие многу деца биле дар од Бога. А што правиме со тоа што даровите од Бога се осудени на пропаст и немаат што да јадат? Тоа што немаат што да облечат?

 

Не, зошто да ги осудувам? Секој родител се труди за доброто на своите деца, а тоа подразбира дека се мачи да обезбеди средства за прехрана. Доколку им се пружи љубов на децата, може да преживеат и со леб и сирење. За жал денешницата функционира поинаку. Богатите им се исмејуваат на оние што немаат, наместо да им помогнат.
Ги осудувам оние што ги користат децата за да заработат, било ги тераат да просат, да продаваат марамчиња или па ги раѓаат за да добијат парична помош од државата.

 

Ти би раѓала дете за да го раснеш со леб и сирење? Или кога ќе ти каже, мамо сакам таблет, а ти едвај за леб и сирење имаш?

 

Има вистина во ова.
Затоа понапред пишав дека државата треба да помага, даноци од богатите, да обезбедуваат услови за сиромасите. Впрочем, тоа и значи социјална држава, за која тврдиме дека сме, па дури и во Уставот ни стои.

Ама тука на никој-за ништо не му е гајле.
Бетер од САД сме, а тие се трул капитализам.

 

Зошто раѓаат деца ако немаш пари да ги прехрани и развиеш во потенцијално добри личности?

Ако се нема пари финансиска стабилност, само нервози и болести ќе имаш, па да не речам и насилство во семејството.

 

Ама тие што се во таква околина растени, не знаат поинаку.
Стојам зад тоа дека државата треба повеќе да се грижи за социал-економските проблеми кај населението.

Само стратегии, на стратегии, на стратегии прават, и пак, и пак, ситуацијата на терен е иста.

 

Јас имам живеено во такви услови, а имаа одредени периоди и високи плати и на убави функции, да не должам, че си расипам и расположение на ваков убав ден.

 

Да, би раѓала. Ќе му пружам неизмерма љубов, а тоа е најважно. Ќе го научам дека има многу поважни вредности од парите. Ќе го научам да игра со топка, а не со скапи играчки. Таблетот само им штети на децата. Уште од најрана возраст се зрачат со таблети. Ќе има облека, макар и искината. Ќе има кров над глава. Ќе расте во среќно семејство опкружено со љубов. Ќе се радува на малите нешта. Што треба повеќе? Порано кога немале таблети зар не преживувале? И што ако тие распрдените имаат таблет, зарем знаат како да се служат со паметот? Извини мила, ама имаш целосно грешно сфаќање за светот. Таблетите не пружат љубов, ниту среќа.

 

Кај кажав дека таблетите пружат среќа? Туку, дали тебе ќе ти е сеедно, кога твоето дете ќе нема телефон, меѓу другарчињата во школо? Ќе се чуствува отфрлено. И не, не се преживува само од љубов. Реалноста е многу посурова од детето да може да живее само од љубов.

 

Извини, ама теблет и телефон не ги рачунам како предуслов за имање деца.

 

Ниту јас. Ама љубовта нема да го нарани детето, кога ќе си легне гладно пред кревет. Членката кажа дека сирење и леб било доволно. За здрава и правилна исхрана на едно дете, не!

 

Јас сум растена со леб и сирење.
Комад леб, парче сирење и домат или пиперка од дворот скинати.

 

Секој ден, тоа јадеше?

 

Таблет/компјутер + интернет е потребен за на училиште. Еве сега како што е ваква ситуацијата следат од дома настава. Или и да одат на училиште, пак дома ќе имаат потреба за учење, пишување домашни. Ако порано беше луксуз да се има лаптоп или обичен компјутер, сега е потреба.
Леб и сирење секој ден, по три пати во денот ли ќе му даваш? Со таква исхрана не очекувај имунитет да има. Кога ќе се разболи пари за лекови од каде, ќе просиш ли? Или со бабини лекови ќе го лечиш?
А кога е бебе ако немаш млеко за да го доиш, пари за АД млеко ќе имаш ли? Кога ќе треба дохрана овошје, зеленчук да му даваш кашички ќе имаш ли пари? Пари за пелени ќе имаш ли? Пари за бебешка козметика? Или не е потребно тоа?
Облека дур е бебе брзо ќе ја надраснува ќе позајмуваш ли? Велиш ќе има облека, макар искината. Значи поважно ти е да имаш дете, макар тоа одело искинато ко некое циганче. Мислиш тоа нема да му влијае на самодовербата? Добро свесно ли би му ја уништила психата на тоа дете уште од најмали нозе? Зашто твојата љубов нема да биде доволна. Има многу сурови луѓе кои ќе го исмејуваат, тоа е психичко малтретирање. Кое може да се претвори и во физичко насилство од некои невоспитани деца. Нема да бидеш секогаш до него за да го заштитиш. Живот во сиромаштија не е живот.

 

Може да следи настава и од телефон, а ако нема услови наставниците се должни да им држат час на училиште или макар да им испраќаат печатени материјали. Познавам вакви случаи што одеа на училиште 2-3 дена во неделата и добиваа печатени материјали.
Ќе работам, ќе се трудам за здравјето и среќата на моето дете. Ако работам, ќе имам и облека да му купам. А инаку ако не сте слушнале, леб и сирење не се мисли во буквална смисла леб и сирење, туку едноставно (поефтино) јадење. Ако немам пари да му купам пиперки и домати, ќе го спотнам газот и ќе одгледам сама.

Се' се може ако се сака, не мора само причини да барате. Јас си останувам на мојот став.

 

Колку деца се чувствуваа дискриминирано кога кажуваа на почетокот на учебната година дека децата кои немаат услови да следат онлајн настава, ќе следат часови со физичко присуство?

Тука пак се занемаруваат чувствата на децата, по цена родителите да си направат племе, за во иднина ако некој од постарите се разболи да има кој да ги
чува, да им готви, да ги пере.

Не секогаш твоето жртвување ќе биде доволно. Излегувања за викенди, пари за облека, родендени, дошле гости да ставиш нешто на маса, храна и сметки за дома, екскурзии преку училиште, факултет..