Дали да имаш, па да изгубиш или никогаш да немаш?

Не знам дали добро го формулирав насловот на темава, но како и да е.

Што е според вас подобро: Да добиеш нешто посакувано, да ја доживееш радоста па да ја изгубиш поради сплет на околности (без разлика кој е виновен за таа загуба) или никогаш да не ја доживееш таа радост, но ниту тагата од загубата?

 

Многу дискутабилна тема, ама може да посочиш на што конкретно мислиш, за каква конкретно загуба?

 

Па искрено немав на памет ништо конкретно, зборувам општо. Сепак, знам дека зависи од ситуацијата и од тежината на загубата.
Еве на пример, љубовна врска. Сте биле среќни додека траело, а разделбата донела голема болка. Или загубено пријателство што останало во минатото и оставило само спомени, но и тага поради крајот на убавите моменти.

 

Во моментот кога ќе го изгубиш е многу тешко, па си помислуваш дека е подобро да не се случило. Но, откако ќе помине ќе бидеш среќна што си побогата за еден таков спомен. Само да помине...

 

Зависи за што,конкретно за љубовна врска,ми се случи да бидам со дечко каков што замислував и посакував,многу бев среќна на почеток,подоцна увидов дека не го сакам тоа воопшто,само така сум мислела и добро што беше така бидејќи можеби уште ќе копнеев по тоа непознато и неостварено.

 

Па, мислам дека @prominent конкретно мисли на ситуација во која го добиваш тоа што го сакаш, или се случува нешто и засакуваш некој, дали како партнер или пријател, и нештото завршува уште додека е убаво, или не мора веќе да е така убаво, но сепак уште ја сакаш личноста. Не за случај кога сфаќаш дека не е тоа што го сакаш, па ја прекинуваш врската. Барем јас така сфатив, ако грешам, нека ме поправи

 

Мислиш го добиваш тоа што го сакаш и го губиш додека уште го сакаш?
Ако е така тогаш сметам дека е подобро да го добиеш и ќе го преболиш отколку вечно да живееш со копнежот.

 

Ако станува збор за врска со некоја личност, пријателство, според мене подобро е да го имаш и да го изгубиш, одколку никогаш да го немаш, иако разделбата ќе донесе болка. Искусувањето на многу работи во животот всушност не оформува како личност, а и болката исто така, како ние би се формиле како личности ако не почуствуваме лично на своја кожа. Никогаш не сум жалела за изгубена врска, пријателство, иако на крајот завршило болно, завршило така како што требало најдобро да биде, а животот продолжува понатаму спремајќи не за нови нешта.

 

Точно на тоа мислев. Да заврши додека е уште убаво, додека уште не ни е воопшто сеедно...

 

Да Се согласувам

 

Зависи за што.
На пример за љубов, искрено пријателство, материјални средства, имот и такви работи, би сакала да ги имам, па ако треба да ги изгубам после. Не би ме мачело она што ако, а би ме водела амбиција да постигнам повторно.

 

Секако боли.
И секако е школо.

 

Да.
Мислам дека прашањето што ако знае да боли и повеќе од загубата. Во вториот случај ќе си речеш, па барем се обидев и направив се' што беше до мене.

 

Секако првото. Да имаш, па да изгубиш!!!

 

Да имаш па да изгубиш е потешко. Барем јас лично попрво би се помирила со тоа нешто да немам, отколку да изгубам нешто што сум сакала и ми значело. Боли да изгубиш нешто во што си се вложил себе, посебно сакана личност која станала како дел од твојата душа. А ако нешто сакам а го немам, не е толку страшно. Пример, сакам да си купам свој стан, сакам мала викендичка, сакам да поминам некое време на одмор на море ама еве нема. И не ме боли тоа, се живее еве. И за личност да се работи, сум сакала со некои да бидам (по)блиска а не сум успеала и тоа не било потешко од прекин на пријателство / врска.

 

Подобро да доживеам, имам макар што ќе изгубам. На крајот ќе бидам среќна што сум искусила, доживеала. Него ли да имам шанса а да ми биде криво што сум ја пропуштила.

 

Zavisi od mentalitietot.Dali ste kockari, ili uste podobro hrabri i da se borite za nestoto,sto i da e, pa makar posle go izgubile, iako i za da se podnese taa zaguba e potrebna hrabrost.Ili nikogas da ne se ohrabite , da ne probate, rizikuvate i so toa da nemate.No vo toj slucaj ke ve maci prasanjeto 'sto ako '. Ima eden post , fotografija itn sto veli " Better oops , than what if".

 

да имаш па да изгубиш боли повеќе,инаку да немаш некако ќе се помириш

 

Подобро е да го добиеш тоа што го посакуваш па после и од кога ќе го изгубиш тоа и тагата, отколку воопшто ништо да не искусиш. Тие работи кога губиме личности од нашиот живот всушност се големо искуство и не градат како личности во иднина, колку и да е тежок самиот момент после загубата се големо школо, и вреди да се доживее.

 

Да имаш, па да изгубиш.
Со секоја битка што ја водиш во животот, без разлика дали ќе излезеш како победник или поразен, растеш, созреваш, се градиш и дефинираш како личност.
Стануваш помудар, послесно се справуваш во комплексни ситуации.
Созреваш емоционално, интелектуално.
Емоционалната зрелост ја добиваме преку искуствата и лекциите од нашите романтични неуспеси.