Секогаш постоела, постои и ќе постои... Секогаш ќе биде тешко да ја „имаш“, затоа што витинската љубов е повеќе ...„јас ќе ги измијам чиниите кога е уморен/уморна“, „јас ќе престанам да се дерам откако „дебело“ ме навредил/а“, отколку што е „вечера со свеќи и вино“, „избор на тоа каде ќе одиме следното лето“ . Ако успеваш да ги комбинираш овие две нешта, си на вистинскиот пат да ја „имаш“ витинската љубов... И јас ти посакувам да ја почувствуваш искрено. Наместо луѓето да бидам сомничави во однос на постоењето на вистинската љубов треба да работат на тоа да ја имаат, и на себеси, и на другите...Таа не паѓа од небо. Тешко е, секако, но, не е недостижно...Затоа е и вистинска и вредна.
Заразлика од порано да сега се мажат од љубов а не како порано родителите што и бирале незнам зошто го романтизирате тоа токсично време каде што се сакаше со сила и заради морал...
Верувам да. Тоа е некое неописливо поврзување со друга душа. Страст, енергија, надополнување, помош и поткрепа еден на друг.
Постои, ама се дешава еднаш и обично коа сме помлади. Рестото понатака мислам дека е чиста калкулација, нажалост
Слично и ја мислам. Еднаш у живот можеби ќе се погоди со некоја личност да се надополнуваш максимално. Се друго е свесна одлука дали да сакаш некој или не
Па да, затоа реков коа сме помлади, тогаш не е проблем и да се дрфољиш на клупа у парк, нити па зимно време да седиш на скали у зграда, нема математика и големи проблеми. Афтер дис, глеаш карактеристики на партнер, битни ти се гените ради самиот репродуктивен процес, амбициозност и пуно други ствари кои само отежнуваат пат кон ‘вистинска љубов’. Претешко е да се добие се’
Дааа да... И у суштина колку повеќе време поминува толку повеќе работи ти стануваат битни... Ова искрено ме плаши малку хаха
