Дали е подобро за децата да израснат во град или село?

За децата, најдобро е да израснат во добри и воспитани луѓе.

 

Не е важна локацијата,туку во каква средина ќе живеат.Какви примери ќе имаат околу себе,на кои вредности ќе се научат.

 

Ха. Интересна тема. Епа вака според мене. Јас сум израсната во село, а сега се школувам во град. Епа јас имам мислење дека не се подобри децата од град ништо повеќе од мене, иако тие тоа го кажуваат. Јас во село сум научена на мака и на се шо можи да постои. Додека сме на летен распуст тие се на кафе, во чаршија, па нон стоп се тагнуваат кај се, како се, што прават итн.. е па тие дури одат на кафе јас сум изложена на сонце и работам и ко ќе се сретнам со нив ми се курчат ахаа вака така. Абе чекај малку човече.. Јас не се наоѓам во средина како твојата за да можам да бидам на тоа „твое ниво“ да се разбереме. И однесувањето му е потполно различно. Од дома ги учат да бидат лицемери, да се ставаат на највисоко ниво, да не потценуваат нас. Е неможи то така. Не сум за потценување и неможам да си го дозволам то.

 

Да, точно е тоа какви примери ќе имаат околу себе и на кои вредности ќе се научат. Ама искрено како што напишав во моето мислење од дома ги учат да прават така како што прават и сега. Значи тие нивни вредности и примери тие ги стекнуваат од нивните родители, баби, дедовци. Епа како се однесувале тие нивни родители и баби и дедовци? Можеби кон некој се однесувале добро, ама конкретно кон нас „селаните“, па можеби и не. Тие нас не потценуваат, не сметаат за „пониска класа“ и според тоа така ќе си ги научат и нивните деца.

 

Факт е дека условите за социјализација се подобри во град, средината е битна, но не е од пресудно значење тоа дали се работи за град или село, многу други фактори играат улога, меѓу кои најбитни се воспитувањето и друштвото.

 

Од здравствен аспект-село.Почисто, помирно поприбрано.
Од социјален и егзистенцијален аспект- град.Сè е блиску и достапно, поразвиено, поинаков менталитет, поинаков начин на живот и поинакво темпо.
Поголема дружба со врсници.

 

Мене ми е поубаво на село. Мирно свеж воздух нема галама... Растена сум во град и после целата работна недела ( за нас тогаш школска недела ) одењето на село беше рај. И после побрзо и полесно заспивање поодморени... И сега исто чекаме да дојде викенд па да одиме да одмориме кај свекор ми на ладовина во двор ( ваму вград немаме којзнае што двор,ептен мал ) па деца да се изнаиграат да се изнатрчаат изнавикаат... А ние да одмориме од децата барем малку. Да се опуштите од бучава врева... Малку средина да се смени... А да се живее на село каде на одмор и релаксација ? Во кафич?

 

Можеби во милионските градови е подобро да се раснат децата на село ама во малите мк градчиња не е убаво да се расте дете во село.

 

Stvarno ne ve razbiram so ova grad selo??? Bitno e kako ti ke go vospitas! Se e do roditelot. Deteto se raga kako prazna tabla shto ke napisis ti toa ke e. Se si ima svoi prednosti i nedostatoci. V selo se nauceni na rabota a v grad so.parite od tato oti v selo.od mali na tutun odat. Ne delam ni luge ni deca!

 

Zosto mislis deka ne e ubavo?

 

Зависни се од превоз, малите места немат автобус до град, нема градинка, нема каде да се запишат на некој курс или хоби. Ако има некој време да ги однесе со кола да прошетат низ центар добро ако не ќе седат дома. 21 век е мислам дека таквите деца живеат без осноцни услови , зборам од искуство маж ми е од село и неговата сестра е мажена таму.

 

Тоа не е точно има деца живеат во град ама родителите се занимаваат со зњмјоделие па пак работат. Физичката работа не е проблем туку социјализацијата шо градо ја нуди а селото ја нема

 

Какви се тие села, што се во град?

 

Секое село припаѓа под некој град

 

И живеењето во село и живеењето во град си имаат свои предности а и недостатоци.

Јас живеев во помал град а често одев и во селото кај баба ми и дедо ми и поседував таму подолго време. Ако ме прашува некој, не би променила ништо. Би живеела во град и при прва прилика би ги носела децата на село, планина, во природа.

 

Исто и кај мене. Маж ми е од мало село во внатрешноста. И да ти кажам искрено - нема иднина таму. Баш и маж ми често знае да искоментира дека таму нема живот. Баш како што опиша ти. А и младите се отселуваат. Кој по градовите, кој по странство.

 

И јас сакам да одам за викенд на село и кога ќе се роди бебето да го носам кај баба и дедо ама не и да живеам на село...немам јас ништо прорив лугето што живеат на село не бираш кај ќе се родиш, прашањето беше каде е по добро а не кои луѓе се по вредни.

 

Град.
Е, сега има неколку недостатоци.
Отуѓеноста.
Јас пола комшии не ги знам, ни добар ден не викаат, не па кафе со нив пиење и не знам шо.
Во комплексов згради цело време некој се сели и си оди. Од зградиве луѓето не ги знам, не па од населбата моја. А, не е толку голема ко Карпош пример.
Но, сепак населена е многу пошо на секој чекор згради има.
Ко деца не се собиравме и не игравме.
Општо сите бевме некако затворени и нема дружба ич.
Во средно се здружив со деца од село и често идев кај нив на гости.
Инаку пред тоа немав ич контакт со село, признавам. Дури не ги ни знаев скопските села, некои имиња првпат ги слушам и ден денес. Кај друштвото приметив голема разлика, они постојано се у двор, собрани со комшии, сите се знаат, се дружат, се поздравуваат...
И некако поинаку се воспитани. Ми се чудеа на моите навики и ја на нивните.

Ама не ми се допадна патувањето по 1ч до кај нив ако има гужва, а ако не 40тина минути.
Навечер мораа пред 12 да си одат последниот бус да го фатат, а таксито изгор им беше.
Некогаш и 2 буса менуваа за некаде...

Додека ете ја во град имав предности од тип блиску сум скоро секаде, превоз цело време имаш, автобуски линии до секаде...

Пошо сакам мир и слобода и навикната сум да не комуницирам превише со луѓе, односно ми се допаѓа да можам шо сакам да праам на раат на тераса и никој да не ми ни довикне "комшике денеска шо се прави", ќе си живеам во град.
Навикната сум на тој лајфстајл и ми е океј. А и не сакам куќи баш. Плус и ради близината.
Град у секоја варијанта за интроверти ко мене.

 

Мислам дека треба да се најде некоја средина.
Од Скопје сум, не е тајна и истите што бевме од градинка продолживме во забавиште и основно, низ населба сме се собирале по 20 деца, на 5 мин сите живееме и моите од тераса ми свиреле кога требало да се вратам. Тогаш се гледаа покемон и casi angeles, па се собиравме дома заедно да гледаме репризи, често се преавме демек покемони па сите испентерени на дрво, сме јаделе секакви сливи, па сите пауза дома од што не фатил стомак и слично. Игравме и брза пошта, сите имавме кутивчиња пред врата па остави ливче ѕвони и бегај. Колку пати баба ми ми ставала кантарион и мене и брат ми од што сме паѓале со тротинети, ролерки, точаци.
Сме иделе и со еден родител сите на кеј, во зоолошка, собиранки по дома на сладолед, . Моите секогаш не шетаа, летата ги поминувавме на одмор во грција, во помирни мали места, каде имаше и други родители со мали деца, сме оделе и Србија кај братучеди или во Гевгелија, Свети Николе на викенди или недела, па по планини фамилијарно. Баш имавме искуство од двете и искрено кога ќе имам свои деца би го сакала истото и за нив.

 

Mene stvarno ne mi e jasno zosto taka velis deka ne se socijalizira.... I od selava odat vo gradinka pravat rodendeni vo igrotrka (rabotev vo igroteka go znaam toa). Kakva socijalizacija ima vo gradot shto nema vo seloto????