Дали и во која мера секој човек му е должен на семејството?

Еве сум

Најпрво, многу поими како "екстреми", "сите сме помалку токсични" и "сериозно насилство" ми се многу општи и не баш дефинираат нешто.

На пример, не би очекувале од семејство што се слика со matching џемпери пред елката да се мразат длабоко, или пак од некој почитуван доктор кој толку многу се зазема и ги сака своите пациенти да се заканува дека ќе се самоубие пред неговите деца.

Нели?

Зборот ми е, сите имаме некаква предодредена слика за сите околу нас која баш и не мора да е реална. Затоа има и overt и covert насилство. Едното не е помалку од другото, а е еднакво штетно.

Сите сме со некои недостатоци и грешиме многу, ама мислам дека границата измеѓу токсичност и "нормална" токсичност која ја замислив во темава е колку сме всушност деструктивни за другите, односно за потомството.
Затоа има и разлика меѓу нормални родители кои понекогаш грешеле и родители кои оставиле огромна штета врз едно две - три генерации после нив.

Најголем дел од насилниците не се ни свесни дека се тоа бидејќи нивната перцепција е длабоко извртена и го немаат потребниот капацитет за да си ги сфатат грешките.

Од тука, најчесто се тие што на старост се жалат како децата и внуците не ги бараат, како они им го посветиле животот а овие така им враќаат. Работата е што никој не прекинува контакт со семејство без причина. Огромен број на луѓе остануваат во "добри" односи и покрај тоа што го доживеале затоа што или го игнорирале или замижале, ама ретко кој би отсекол родител без добра причина. Да не речам никој.

Мотивацијата за прекин на однос не мора да биде и само поради одредени минати работи, туку би рекла дека почесто е за зачувување на сегашното и идното ментално здравје.

Моето мислење би било токму тоа, никој не должи ништо на некој што не заслужува. Ако заслужуваш, автоматски ќе ти биде "вратено" и нема ни да имаш потреба да се чудиш зошто тоа не е така.
Секако, тука може да се спомне и простувањето како концепт. Несебично е, ама е пак скроз индивидуална работа и повторно во ред е што и да се чувствува во однос на тоа.

Пред некој ден видов тука еден пост, една членка се жалеше и друга ѝ беше реплицирала како смееш така за личност што те родила и изгледала, мајка? Нешто во тој контекст.

Оваа фраза што е многу честа имплицира дека ние доаѓаме на планетава свесно и бараме семејство па семејството се пријавува да нѐ чува и ни прави услуга.

Затоа и никогаш не ми имала смисла како аргумент.

Секако дека секоја возрасна личност е должна да работи на себе, впрочем и тој што бил токсичен родител ќе бил можеби во помала мера ако бил доволно свесен и работел на себе.
Но, не е поентата дали треба да се работи на себе - тоа се подразбира, па доаѓаме до овој момент што ме разочарува -

Луѓе што се родени со овој товар, не само што најчесто немаат право на збор во детството, туку испаѓа дека им се скратува и секоја можност да се ослободат од тоа кога се возрасни. Нема никаква размазеност, тој што нема никаква причина да ги осуди родителите нема ни да размислува за непостоечки лоши работи in the first place. Ваљда нема да измислува дека бил запоставуван, тепан итн итн?
Може да е размазеност, не знам: да очекуваш да ти препишат станови и имоти и да се лутиш што ги немаат или вечно да те финансираат додека ти не правиш ништо.
Другово, апсолутно не и нема потреба од guilt tripping со зборови како помодарство што ја доловуваат поентата дека во нашава култура сѐ уште треба многу да работиме на свесност.

 

На темава само ќе додадам дека исто така поддржувам прекин на контакт ако едното дете не добива ништо, а другото цел стан/куќа итн.
Значи без она Абе родителите не се побитни од имотот. Ако нив едното дете им е помило, изборот е веќе направен од нивна страна што е побитното.
И пак да не се набацат оние истите - збориме АКО имаат и даваат. Значи или еднакво давај, или не давај ич.

А богами на Балканов колку ги има вакви ехее. Ама пак пусти ќерки ги гледаат на старост.

 

Си отворила убава тема. Македонија е полна со скапани семејства. Скапани во секоја смисла на зборот. Родители раѓаат деца онака поради општествен шаблон, после им се товар, ги малтретираат физички или психички ( доказ за ова во многу емисии каде се бара помош), и ич да не ги малтретираат, со овој стандард немаат пари ни за основно, па после секој ден му повторуваат на детето дека се мачеле за него, дека детето треба да ги издржува. Од друга страна, има и лоши деца, ги цедат родителите до последен ден од животот, им земаат пензија итн. Насилство има да, вчера имаше статистика дека и родители пријавувале насилство од деца. Малтретира кој кого ќе стигне и кој кого може, а почит, љубов, разбирање е реткост. Го сакам тој западен начин на живот, каде нема лигавање како кај нас демек еве колку се сакаме. И ок е тоа што странците на старост, односно родителите си одат во дом, а децата си чуваат деца, а овда се е пореметено.

 

Сори ама не. Ова е крајно бездушно и не ми се допаѓа менталитетов денешен, а често го слушам.
Ако си растен во семејство со љубов, природно ќе си грижлив и ќе треба да ја возвраќаш на родителите. Исто и со другарството. Како тоа никој не е должен ништо? Ако човек ти се најде во пресрет кога највеќе ти треба, ти со иста мера треба да возвратиш. Не може у животот само јас јас и јас, затоа што кога највише ќе ти треба помош ќе се љутиш дека си сам останат, затоа што не си возвраќал на љубовта што средината ти ја дала.

Но, ако фамилијата и родителите ти се токсични амеби, апсолутно ништо не им должиш. Ни да ги глеаш со очи. Сам себе си должиш нормална психичка состојба и треба да се тргнеш со време.

 

Темата е добра за овој извртен начин на живот во кој за жал ретко кој станал вистински родител и дете.
Секакви примери и предрасуди има а за наметнување на свои лични каприци и интереси се оштетени и родителите и децата.
Здрава психолошки стабилна и зрела личност знае кога и како да го одгледува своето дете и со многу љубов и разбирање ќе се постигне се , сега децата нормално знаат да бидат напорни и дури размазени па во подоцнежните години да го гледаме исходот на нашето одгледување на дете.
Секој не е за родител и секој не може да биде затоа имаме повеќе агресија, депресија, лабилни и мрзливи луѓе кои на некој начин за жал израснале во средина на која воопшто и немало кој да им пружи родителска грижа.
Дури и при родителска грижа може да се случи исто.
Нашето е да бидеме родители а тие деца и да одгледаме млади кои мораме да им го покажеме патот кон добриот и нормален живот.
За старите кои исто така се некои со разум некои не , некои себични некои добри луѓе се гледа по тоа што со нивните деца ги притискаат во обврски за кои несвесно или свесно им создават компликации во животот. Правете онолку колку што можете нека е од срце.

 

Како родител, а пред се и како дете кое растело со тешко психичко насилство кое не сум го сретнала ни во филм, сметам дека апсолутно ништо детето не е должно према родителот. Јас сум родила деца од некоја си моја потреба да се остварам како родител, потреба да имам деца со човекот кој го сакам и општо од љубов према деца. Јас им должам се на моите деца, никој не ме повикал да ги донесам на овој свет - тие не ми должат ништо. Апсолутно.

Во однос на другото… Според мене во зависност од колку е зрела личноста емоционално и секако како е воспитана/порасната толку може да даде почит на постар човек. Јас лично ете верувам дека за се постои некоја причина, па од тоа не судам буквално на никого и покрај сите околности имам почит и прошка према сите постари лица од мене не само према мојата фамилија, не се чувствувам должна едноставно тоа ми излегува од срце.

 

Според заслугата.
Децата не се должни да се грижат за насилни родители. Но, се должни за добри родители.
Ако не им згрешиле, зошто да бидат фрлени?
Грижата треба да им се врати.

 

Семејството е клетка на општествотот, и секој еден член во него треба да се грижи за другиот, од најмладо до најстаро.

Никој не треба да се остави на цедило, и да не биде тоа обврска, туку почит и љубов.

Ама, ако некоја особа е лоша, насилна, и не заслужила ништо, оти никогаш ништо не ни дала, од меѓучовечки односи, сметам дека треба да биде отфрлена од таа група. Па вие како сакајте сфатете шо сакам да кажам.

 

ОВА!
Ко ќе рече некој: Ама немој така, родители ти се. А јас нели сум им дете? Зошто да важи само во една насока?

Заради таквата идеја дека децата должат нешто на родителите, постојат уште темите за Снаа и Свекрва- проблеми, или има кавги во брак ради таштата.
Не мислам дека сум за нешто должна кон моите родители, исто како што и не очекувам моите деца да се осеќаат должни кон мене. Мое е да им обезбедам убава и здрава иднина, за возврат сакам здрав однос. Најмногу ќе ми се оддолжат ако пораснат во добри и нормални луѓе, во свет кој што веќе станува сѐ освен нормален.

 

jas mislam poinaku,i ne bi go narekla dolznost tuku obvrska
roditelite te rodile cuvale onaka kako sto mislat deka treba dali bilo pogresno a sekako greski ke ima tie greski normalna licnost (deteto koga ke porasne) samo bi trebalo da si gi popravi ,apotoa toa dete ke ima svoi deca i ke go vospituva pak onaka ko sto misli deka treba no dali e i pravilno ? za roditelot e no dali i za deteto? smetam deka e pogresno sto roditelite nametnuvaat svoi zelbi i preku deteto sakaat da ispolnat svoi zelbi ..no ne smetam deka e toa toksicnost i iskreno preteruvate so toa toksicnost, toksicnost...
isto kako sto preteruvate so ispolnuvanje na sekoja zelba na deteto, zdrava hrana (koja realno i ne e bas zdrava, polna e so pesticidi ama cokolado i smoki pa i konzervi bile stetni iako na krajot bas genite imaat najgolemo vlijanie dali i kolku ke bide zdravo..denesnite deca da izvinite se tolku razligaveni sto i pri najmal problem odma pagaat i propagaat psigicki ,,pa ajde mesto na toa dete da mu se dozvoli samo da razbere i se izbori so situaciata odma se mkne po psiholozi ,psihijatri i se poveke propaga iedinstveno sto ke nauci i koga ke porasne e za sekoj problem da trcina psihijatar .., za razlika od ovie razligavenite dete koe e malku postrogo vospitano i ne mu se ispoluvaat site zelbi od malosamo uci da se nosi so problemite ..pa gledam okolu mene onie pusteni slobodno da si igraat ,jadat sto ke imaat se i fizicki ipsihicki za10 pati pozdravi od onie nemoj tamu, gnasno e,nemojtoa da jades stetno e, a sekoj 2 den se nesto se bolni .. isto i taa za mene glupost odvojuvanje na decata od babite i dedovcite e katastrofalna greska,moze vamda ne vi odgovarat da ne ste vo dobri odnosi pr so svekrvata/svekorot no zabranuvajki na deteto da se gleda so niv samo na deteto mu steti ..citav nekoe istrazuvanje najnesrekni se decata vo zapadna evropa i razvienite zemji a najsrekni se vo zemji kade rastat i imaat blizok so poveke luge , kako najsrekni bese spomnato nekoj narod na kaj mongolija kade celo selo cuvale deteto a i majkata imala vreme i za odmor i rabota a najnesrekni vio skandinavskite zemji
da skratam taa preteranost gi unistuva
e sega da stom te rodile,civale kako znaat i umeat smetam deka imas OBVRSKA da gi cuvas na stari godini ili polesno e frli gi dom ili ostavi sami , da ti e tesko da ides na eden rucek so niv no so prijateli ooo mnogu ubavo i lesno no pri najmal problem pak ke trcis kaj roditelite i najbitnoto ne go racunaj kako obvrska no za da mu zemes imotot dobro e
mi se gadi od nekoi komentari najiskreno, tolku ste zabegale so amerikanizacijata i ne ni primetuvate kolku mu stetite na deteto.. pa samo poglednete nazad psihickite bolesti kade se najcesti kaj bogatite vo toa vreme dodeka siromasnite se kade kade mn retki , a denes? sekoe 2 dete od malo veke e psihicki poremeteno
i smetam deka treba da se donese zakon kako sto imas obvrska da cuvas deteto taka treba da imas obvrska i da cuvas i im pomagas na roditelite ,vo sprotivno nisto da ne te sleduva, kako sto drzavata odzema deca i se grizi za niv taka i starite luge ostaveni sami na sebe drzavata da gi zgrizi ili dodeli luge koi ke se grizat za niv a imotot na niv da ostane
ili tie kolku se glupi sto sakaat da izigravaat gospogi sto gi citam po fb baram zena za 24/7 cuvanje staro lice plata 20 000 den, ke im vratat plata 50 000 den ili prepisi stan, imot , a ovaa ama se ti e plateno hrana, stan parite ti se plus a toa sto e obvrzana 24 h da ti cuva tvoj roditel, cisti, gotvi , ne moze da merdne i nema svoj zivot ne gledaat
mene mi se gadi od denesnite neluge i necovecnost i nehumanost i nemanje empatija , ako kon roditel nemas empatija kako bi imal kon nekoj nepoznat
zabegani i propadnati generacii koi ne sfakaat deka nivnite psihicki problemi se samite vinovni i nikoj drug a narednite izgleda se uste pozabegani

 

Тоа чувство дека му должиш нешто некому е врежано од самиот родител.

Реалноста е дека детето е тука заради љубов на родителот да има нешто свое и да ја даде целата љубов на светов.

Али тоа не значи дека “ништо не му должиш” да го откачиш кога ќе му бидеш најпотребен само затоа што те мрзи . Како што тодителоѕ те подржувал од мали нозе па се до не знам битни животни ствари( притоа сеуште е тука и сеуште те подржува финансиски/ емотивно итн, апсолутно треба малце да се мрнеш и ти исто дс направиш). Некои работи не мора да се изговорат за да на детето му текне.

Секако за тоа е и битен односот што си го имал, начинот на кој разговарале со тебе, и начинот на кој те воспитале.

Не можам да разберам да се повеќе дека и никој да не ги рецне, сите со деца свои и обврски( тотално несфатливо), па ако твој не помогне кој?
Не ми било проблем дс го чувам татко ми, нити ќе ми е за мајка ми.

Дека мораш не мораш, ( ама џа мене лично) себично би било при голема старост на род да го одјебеш. Кога ќе го нема нема , ќе го нема, толку е .

 

Имам интересна ситуација во близина баш на темава и еве ме интересира мислење од други како би постапиле.
Пред неколку години ,дојдена ќерката од друг град да му помага на таткото (и мајката) постоперативно иако пред неполн месец и таа имаше операција. Откако си оди ја обвинуваат дека им украла пари,со колнење за најмили/куќа.
После една недела се јавува ги најдов парите...
Пред тоа лути на внуката од неа дотолку да не и зборат и да не пуштаат ништо за неа за банална причина долго е да ја објаснам,ја сметале за умрена (18г девојче)
Немаше контакт 2-3 г после пак се воспостави за сега 7 г подоцна да ја обвинат дека украла тенџере... Тенџере !
Јас и тогаш ама сега веќе сигурна сум од каде т.е кое немаше шанси да го простам ама сакам да видам како мислат други.

 

Сечеш, збориме за личности кои заслужиле. Некој кој те деградира константно ќе ставиш прст дал ќе помогнеш следен пат.

 

Поради вакви глупости не треба да се одржува контакт.

 

Настрана од физичко и психичко насилство , дрога и слично ....

Сметам дека децата треба да иматт почит спрема родителите.. да одвојат време да пијат кафе со нив и да ги посетуваат на празници или слично. Какви тавки на крајот на денот носеле леб на маса и ги израстиле децата како што тие знаеле најдобро. После 25 годишна возраст, време е и детето да порасне и да прекине со реченицата: "Поради вас ми се случи ова...." туку да каже што можам јас да сменам и да направам работите да бидат подобри за мене.... бидејки човек може да учи од секакви извори компјутер, пријатели и итн. Што секогаш велам и јас еден ден ќе бидам стара и моите деца ке размислуваат поинкау од мене .. нормално е. Но да имаме една ваземна почит и љубов дрогото не ми е битно.

 

Ненормални. Вакви можат да те разболат. Проблем е што слични имаш многу низ државата. Затоа велам, поарно како на запад, го чуваш детето, се осамостојува, си гледа свој живот, ти си одиш во дом за стари. Си чувал дете за да се реализираш како родител, не да имаш роб или слуга кого ќе го уценуваш да те влечка по доктори на старост и да го посетуваш дека си го хранел. Овде односот родител - дете е уценувачки. Пресметки кој, кому што дал, на кое дете повеќе, на кое помалку, чиста злоба, љубомора, унаказување. И се мешаат при избор на партнери, пребираат зетовци, снаи, се мора да е по нивни ќеиф. Или па децата се порочни, пак само проблеми.

 

Има насилни родители, има и насилни деца. Секако, исклучоци има дури и во дисфунционални семејства.

Во која мера човек треба да му служи* на семејството ми е еднакво на во која мера човек треба да му служи на општеството. Едното со другото е поврзано, зашто ако си себично г*мно што не се грижи за своите, нема да се грижиш ни за свои постапки во блиската околина. Да, не секој родител заслужува вистинско внимание од детето, но на крај сепак мислам дека и најлошиот родител заслужува барем трошка љубов.

*должен ми е несоодветен збор.

 

Должен си колку што те сакале и гледале.
Ако оддалеку се приметува дека не си со љубов (како примерот погоре),акк место поддршка и разбирање добиваш психички малтретирања и ќотеци низ текот на целиот живот ,сечење на секаков контакт е сосем оправдано.
И човек на улица да го видам да му е лошо ќе го однесам или ќе повикам прва помош ама до тука !
А да трчам по некој ете како од примерот кој моето ( хипотетички) 18 г дете го направил мртво... не ,нема да се деси.

 

Детето никогаш не е должно.

Ова не го велам во смисла дека детето воопшто не треба да ги погледне родителите (зборувам за нормални семејства, без никакво насилство), туку детето само ќе има желба да биде покрај родителите и во добри и во лоши моменти ако со него се постапувало правилно. Дете растено со љубов, внимание, грижа, ПОСВЕТЕНОСТ (ова го нагласувам бидејќи сè почесто сум сведок на деца оставени сами на себе) само ќе сака да ги 'чува' родителите на старост. Кога ќе кажам 'чува' не мислам на буквално чување на родителот ко да е дете, туку мислам на често посетување, помагање со обавување на домашните обврски и финансика помош (доколку се потребни, во случај на болест, неподвижност итн итн) и секако вклучување на родителот во семејни веселби, прослави.

Како јас мислам му работи мозокот на родител кој очекува на стари години да е чуван (во буквална смисла на зборот): дај да имам деца, да ги израснам и чувам (всушност цел живот да им трубам дека сум им дал кров над глава, храна и вода и секако треба да се благодарни за тоа, а приота јас никогаш не сум бил емоционално достапен и не дај боже да ги сметам за свои личности, со свои интереси и ставови - низата знаете како продолжува...) и така овие деца мене ми се должни да ме чуваат, ранат и мазат затоа што јас сум го жртвувал животот за нив!
Вака гледано, детето е само решение на проблем, а не е вистински посакувано.

Дете на овој свет доаѓа поради желбата на родителот. Детето не побарало да биде на овој свет. Детето не треба цел живот 'да плаќа' бидејќи мајка му и татко му решиле да го имаат. Let that sink in.
Мене искрено најголем неуспех би ми било ако некогаш имам дете, тоа да се чувстува должно на мене. Зошто? Затоа што чувството на должност е обврска, а чим детето чувствува обврска, а не желба, значи нешто сум згрешила.

Прекинете да ги користите децата како решение за вашите проблеми.
Кој ќе ме чува на стари години - детето.
А бе не ни оди бракот не знам како да ја вратам топлината и љубовта - направи дете.
Не се чувстувам способно да ги износнам проблемите и очајно сакам да сум слушнат/а - дај детево да го натерам да созрее побрзо и да ми биде родител место јас него.
Сите очекуваат да имам семејство, а јас не знам сам/а со себе да се справам - ај едно дете колку да го покажам пред народот.
Не сум способен/а да негувам врски со други луѓе (пријатели, семејство) па ми е страв да останам потполно сам/а - ај барем едно дете да имам за секој случај.
И низата си продолжува...

Ако некој е должен во релацијата родител-дете, тоа е родителот.