Дали и колку им верувате на вашите најдобри другарки?

Имам многу пријатели но секако.. на една ми е најдобра со неја заедно пораснавме и во секоја ситуација во која и да се наоѓам секогаш е тука за мене во било кое времее... И единствено само на таа личност му верувам и затоа си ја сакам највеќее

 

I jas imav drugarka zedno porasnavme,izleguvavme,tajni ova ona.I na kraj mi napravi nes sto nema da go spomnam i od togas nemam doverba vo nikoj,osven vo mm.Toj mi e mm,prijatel,drugar,koga treba da me soslusa,da me sovetuva,uteha itn toj sekogas e do mene

 

Па не баш. Не им верувам веќе за да се доверувам дотолку колку што правев порано. Не им верувам и за некои други работи, на пример, имав една другарка која постојано бараше пари да и позајмувам велејќи дека ќе ги врати. И нормално, ништо од тоа. Неколку ми има вратено, но голема сума не. Толку многу се имам разочарано од пријателки што сега очите ми се широко отворени.

 

Jas licno imam drugarki od sredno so koi ako ne se slusnam vo tekot na denot ili ako ne gi vidam barem ednas vo nedelata (sea koga sum mazena) ne bi bila celosna vo tekot na denot. Se nemame skarano za nesto golemo nikogas. Mnogu smw bliski i poradi niv bi kazala deka veruvam vo prijatelstvo, drugarstvo zatoa sto vo bilo koe vreme da im se javam bi ja dobila nivnata pomos...I sum imala mnogu teski denovi vo koi postojano bile do mene i sekoja taga mi ja brisele so nasmevka Gi obozavam moite 3 srcki

 

Имав многу пријателки во кои верував дека никој не е како нив,откако се скаравме со некои а со некои се раздалечивме,запознав другарка скоро пред 2 години која запознав и ја сметам како сестра и на која и верувам премногу,која е секогаш покрај мене ако не до мене,секако имаме контакт преку тел или фб.
Секогаш ме советува,сомене споделува секакви моменти лоши и добри исто како што и јас споделувам со нејзе,бидејки без разлика на километрите кои не делат,ако се има искреност,верност и љубов според мене не постои никаква причина да ја сметам за спротивно нешто за разлика од моето моментално мислење.

 

Abe od kade si se prepoznav vo postot

 

Pisi mi poraka ajde,ako sakas ke se zapoznaeme ako slucajno ne se znaeme

 

Имам другарки се дружиме долго време и мислам дека не постои според мене вистинсто другарство и на тоа ќе останам порано не мислев така мислев тие се се за мене и верував во другарство но со тек на време како што растевме све се менуваше...како и од ден на ден што ми вртат работи зад грб едната мене ми збори за другата после тие ме оговараат но повеќе испаќам јас наивна но јас не сум таква едноставно не сакам да се карам и да превраќам дечко ми нон стоп ми го повторува истото ќе им го видиш еден ден вистинските лица јас му негирам едноставно не сакам да си го расипувам расположението ради нив а знам дека тој е во право јас многу пати го имам тоа друго лице видено од нив но пак поќутувам ајде да не биде од мене ама све се менува и се врти кругот само ќе видиме до кога секако со нив сеа само на дистанца сум не ги фермам многу...и многу сакам да си запознаам нова другарка што ќе можам со неа да започнам од нула и што ќе си споделуваме све и да сме многу блиски едноставно тогаш ќе се поврати моето друго мислење за другарството исто како @Janina што си ја нашла својата другарка и многу ми е мило за вас две и така да си останете

 

Imav i jas slicna situacija kako tvojata,i mene mi e milo sto ti e i tebe milo za mene,ako sakas drugarstvo pisi na chatov tuka ke se zapoznaeme..Mnogu sakam da shiram poznanstva

 

Имав јас две најдобри другарки, не знам зошто баш нив ги сметав, ама ете, минатиов викенд отидоа заедно во Охрид. Два дена пред да тргнат едната ми плачеше за нејзиниот живот и ми рече неколку дена да не ја барам, следниов ден ми врти другава, ми кажува како кидат они две на одмор, татко и ќе ги носи, ама со друга другарка, не со мене. Јас сум требала да бидам на местото на таа третата, ама таа третата кога била дома кај вторава, татко и кажал пред неа за викендот во Охрид и оваа не можела да и рече Не доаѓај. Плус јас ќе сум немала пари, ми требале за во Грција сеа за на одмор, а оваму во Охрид она им го плати цел одмор. Денес ми се јави првава, онаа што ми рече да не ја барам неколку дена, ми кажа дека вторава и кажала дека јас не сум сакала да дојдам, дека така сум и кажала. Реков дека нема врска, она ми спомна менструација, така кажала вторава, реков дека немав ни добиено, па ми спомна за гужвата во колата, а нема врска тој џип со гужва. После како зема ме праша кога сум дознала за одморов, јас реков Ден пред да отидете и оваа као зачудена.
Се си испланирале, да не ја барам еднава неколку дена, да иам пари за во Грција со вторава, вторава кажала на првава не сум сакала да дојдам, менструации глупости... Значи сите се надевале на мојата менструација, ама мене не ми дојде па ај првава ми кажува како вторава ја лажела, ама се издаде со тоа кога ме праша дали сум знаела тука се издаде дека подолго време се организирале, а не ми кажала. Ако сум нешто грешка поправете ме, ако не, кажете ми како да постапам со некоја доколку имате идеја.

 

Да ги откачиш и да најдеш нови другарки.

 

Сметав едно девојче дека ми е најдобра другарка.Но не излезе така.Еднаш се скаравме заради нејзиниот недозреан карактер,плачеше буквално за секоја ситница оти таму не била,оти ова не зеде,оти никој не ја викал за ваму,никој не ја сакал..секогаш си правеше филмчиња во таа главата и ги озборуваше другите девојчиња,а сега се гушка свашта со нив.Натинг хепенс.Еднаш си реков ај ќе одам со едно друго девојче да изиграме малце фудбал на помошното фудбалско игралиште,и не како госпожава дозна дека сум таму и се налути дека јас не ја викнав и останатите.Јас денот сакав со тоа другото девојче така малце да се подружиме.Нејзе и тоа и' сметаше!Да,дури сакаше и поклонот од Грција шо и' го купив да ми го врати...и така таа си реши да не ми збора,ми се скара,се дереше ко нетокму,озборуваше повторно нешто за тоа другото девојче и сега изгубивме секаков вид на контакт.Тешко неа.Загреота...така се расправаа малите деца,то ест четврто одделенци некаде.Ако,терај го така животот.Две другарки веќе изгуби,следна која ќе ти е?Не и верувам повеќе,а и секогаш кога ќе гугнеше нешто,знаев дека подлажнува колку да кажи дека и таа знае шо се дешава и се дека е запознаена....не е прва ниту последна девојка на планетава за другарка.
Ќе си најдам нови,без гајле биди си,веќе и имам други,а ти полека..полека губи ги луѓето околу тебе...

 

На другарките им верувам најмалку Муабет-само за општи работи.Со никој не треба да бидиш толку близок.Тајни-и да им се довериш за нешто,знајте дека и тие си имаат свои другарки

 

Почитувам секого но не верувам никому, она што не би сакала никој да го дознае не го кажувам никому. Пријателството и другарството се менлива категорија дури и во возрасни години а камо ли во тинејџерски или во овие мои години околу 20-30 кога голем дел од нас сеуште немаат изградено ниту свој карактер избувнуваат за ситница...
Да поделиш некоја тајна со некого значи да му се дадеш себе на дланка и да може да го злоупотреби тоа кога он ќе процени дека треба. Посебно е ризично ако се работи за женско затоа што ние жените сме познати алапачи.
Како велат, твојата најдобра другарка има своја најдобра другарка.

 

Им верувам на другарките, да. Им кажувам скоро се.
Ги познавам повеќе од 10 години. До душа 2 од нив ми се другарки од средно и ги знам повеќе од 10 години.

Спојлер

Сеа сфаќам колку сум остарела.

А едната си ја знам од забавиште, скоро 20 години дружиме.
И покрај сите промени во животот, и да не ги слушнам со месеци на тел., ги осеќам блиски како сестри.
Имам доверба нормално после толку години. Што и да сум им кажала останало меѓу нас и обратно.
Нормално дека има и минливи другарки со кои човек се разединува со тек на време. Обично колешки од факс, некој што немал намера да гради искрено пријателство со тебе и слично. Со таквите нема взаемна доверба. Имав една колешка на факултет што ништо не кажуваше за себе, а сакаше да знае се за другите, а себе си се доживуваше како наша блиска пријателка. Ден денес ја нема нигде.

 

Во вистинското другарство никогаш не верувам, не им верувам ниту на луѓето ниту пак на тие чуства што ги носи вистинската дружба.
Пријателки и другарки секој има, некој помалку некој повеќе дружба и искреност..
Испиено кафе и бош муабети, шали и доза насмевка никогаш не е на одмет... но никогаш човек кој е за добро и лошо, човек на кој можеш потполно да се искажеш и човек на кој можеш да ми веруваш, човек кој ќе ти се најде за помош..
Ете во ваков тип на дружби и луѓе не верувам дека постојат и дека ги има.. но бар секогаш има човек за рилекс и одмор на душава.
Доволно ми е бар да имам вакви луѓе со кои ќе скренам внимание кон позитива и смеа, а луѓе кои се тука до тебе за се ги немам од ваков тип а ниту пак сум дозволила да ги имам.

 

Да им верувам ама не на сите нормално,не се верува на секој

 

Имам само една најдобра другарка на која се разбира дека и верувам и се би направила за неа ,ја сакам премногу и она ми е една од најважните личности во мојот живот.

 

Немам ни другарки, ниту пак најдобри другарки - сите ги сметам само за познаници во кои секако немам никаква доверба.

 

Јас некогаш ни во сама себе немам доверба, а не во некој друг.
Ама за најголемиот дел од работите, да, верувам.