Хахахахахахха и тоа те како.Ми се случуваше понекогаш и домашните да ги зафркавам...Имав една случка кога со братучед ми од досада почнавме да зафркаваме луѓе од тефтерот со броеви на дедо ми...и тоа од нивниот телефон...Беше интересно се додека не не открија..
Јас само зафркавав со другарки кога одевме на дводневна екскурзија.Ќе чекавме да заспијат наставниците и сите во една соба и ѕвониии
Да често заедно со сестра ми,а најинтересно беше кога ќе им кажеме дека добиле награда,се јавуваме во пожарна,бардовци,кај комшите...........
норлмално дека да најчесто брза помош,пожарна,полиција, ден и ноќ(погребална служба) хахахах исто така се јавувавме со другарките на сите можни таксиња и ги викавме на едно место ми се случило и класната од основно да ја зафркавам
Ми доаѓа да се смеам коа ќе се сетам , еј спомени Само жал ми беше за луѓето,еднаш не открија, па цел ден се плашев да не им кажат на моите
И мене ме фаќа смеа. Кога ќе ми текне на тоа, не можам да престанам да се смеам. Убави денови беа тие.
хаха не да сме се зафркавале со луѓетоо... кога и да сме заедно со другарките мора да се јавиме кај некој и да се зафркаваме. Дури и за Нова Година сите кажувавме по една бројка и ќе им викаме на луѓето дека добиле патување за Париз по повод Божиќ па и на сета таа еден ни поверува ама му рековме дека се зафркававме и ни изгаси изнервиран
и секако да ..со една внука ги зафркаваме на луѓето и им викаме "дали ви се интересират групата од анета молика и дали сакате да не видите како бесплатно" и после тоа една жена ме прашвит колку години имам ја и велам 12 и таа жената велит срамота е така да ги зафркавате и можам да ве фатам (знам дека е срамота ама сепак се обидуват да се уплашиме демек ќе не фатит)..ахаххаххх будали сме цели