Дали некогаш сте плачеле на јавно место пред многу луѓе?

Имам заплакано но се каам бидејЌи сите сто беа присутни само ми се ситеа но бесе посилно од мене солзите сами се тркалаа една по друга.

 

имам заплакано во јавност и тоа во диско кога дознав дека мој 2 братучед погина со мотор липтав на цел глас

 

nikogas ne gi iskazuvam custvata javno, no ovaa godina zaplaciv na plaza. navistina mi beshe tesko, no sega uzasno se custvuvam bidejki taka postapiv

 

Не,никогаш до сега.

 

Да неколку пати, но не сум можела да се воздржам. Ако на некого му било тоа смешно или срамно тоа е негов проблем.

 

Да.
Минатата година, на училиште.

Имавме час, надвор во природа. И како си седевме на клупа нешто силно ме погоди во грб. Кај бубрегот.
Болката беше огромна. Паднав на земја. Неможев да не заплачам.

И тоа ме погодија со она Ѓаволско топче...или како се вика...цврсто, малечко, ама како боли кога ќе те удрат...

 

да

 

Вчера сама во кола, ама убаво си го изнавозев цел град плачејќи на цел глас

 

Да,на гробишта.

 

Да, едноставно неможев да се воздржам ..

 

Неколку пати, неможев да се воздржам..

 

Да имам плачено. Во чекалната на болницата,кога чекав да влезам кај докторот кој требаше да ми каже дали ќе правам операција на слепото црево.
Абе се утепав од плачење,а тоа беше пред 2-3 години некаде.
Влегуваат луѓе и само вака ме гледаа ,а ја расплакана,кисела целата.

Инаку,ми се случувало во основно да плачам. Баш оваа последната година,ми се погоди еден ептен лош период,и неможев да издржам.
А сум голема плачка,ама одбегнувам да плачам во јавност.Секогаш бегам,во такви моменти сакам сама да сум

 

Да!
Плачка или не, слаба или не, солзите ми се другар

Сум се расплакала и од среќа и од тага. И никогаш не ми било срам, кој како сакал сфатил сигурно не ми било лесно.

Се сеќавам, моето липање сабајлето кога погина Тоше беше пооправдано него ли потсмевот на една другарка зашто цел амфитеатар сме личеле на бебиња

 

да...........вчера...........

 

Не.

 

Во школо

 

Да ама тешко дека некој запримети (носев наочари со насмевка на лицето ) .. Тешко беше ама сами солзите ми течеа неможев да се воздржам

 

Oх, да беше само еднаш. Не можам да се совладам. Таква сум по природа, емотивна. И за добро и за лошо. Солзите сами ми се тркалаат.

 

Да сум плачела, последен пат беше на плоштад пред два три дена со другарка ми шетавме и зборевме за тоа што било Неможев да издржам, седнав на клупата и плачев, луѓето поминуваа гледаа во мене, но мене не ми беше гајле, сакав да се изплачам, да се ослободам.

 

Да.