Дали некогаш сте плачеле на јавно место пред многу луѓе?

Да,пред голем број луѓе,непознати.Дали од болка,нервоза или носталгија,се ми се собра и така.

 

Не обожавам на јавно место да покажувам емоции, меѓутоа се случува да не можам да ги сопрам солзите бидејќи сум многу чувствителна, па да ми се испушти по некоја, ама да плачам баш секако дека не. Инаку, баш денес не успеав да се воздржам, кога бевме седнати со дечко ми на кафе и му се жалев колку сум незадоволна од моменталната ситуација дома, па и општо, и на професионално ниво да кажеме, и дека да не е тој, навистина периодов ништо не би ме радувало..... А и тој е многу чувствителен душичка моја, и на него му ги насолзив очињата.

 

Само на погреб имам плачено пред многу луѓе, нели сите плачат и не е воопшто срамно и ти да си ги искажеш емоциите. А инаку не, не обожавам да плачам пред многу луѓе, се воздржувам некако. Ама ко ќе сум сама, се изнаплачувам. Таква сум, чувствителна, и ако ме мачи нешто ќе се исплачам.

 

Дааааа , кога го видов тој што излегував со друга , премногу испив и плачев пред сите во кафичот .

 

Никогаш не сум плачела на јавно место. Секогаш сум се воздржувала колку и да ми се плачело. Ми дошло некогаш да испуштам некоја солза и да ја избришам за миг, без никој да ме види. Но, да плачам да се дрецкам да плачам на цел глас НИКОГАШ.

 

Еднаш, како ненормална некоја Уште неможам да се опростам како сум можела )

 

da u shkolo ednash

 

Па не, ми е страм

 

Не. Не сакам тоа задоволство да им го приредам на тие околу мене што ќе се најдат. За сеир, за не знам што.
Абе ќе се стегнам, дома ќе плачам колку треба, ама во јавност не.

(овде не рачунам на погреби, тоа е друго веќе)

 

Последен пат кога плачев во јавност беше кога ми кажаа дека ќе имам девојче. Толку бев среќна што неможев да се смирам, онолкави солзи ми течеа од среќа и ич не ми беше гајле дали некој ме гледа.

 

јас сум голема плачка и многу лесно се расплакувам (плачев кога синми ми го донесоја дома со болничка кола пошто добил потрес на мозочето од што го турнало некоје друго детенце на мраз ) и како да не плачам кога срце ме здоболи

 

Многу сум чувствителна и многу лесно се расплакувам.... :/

 

Не никогаш немам плачено. Тоа е така зошто јас сум таква личност што на лицето никогаш не ми се гледа дали сум тажна,среќна,радосна,дали ми е тешко или не. Едноставно таква сум. Ама иако на прв поглед изгледам како ладна и секогаш намуртена особа,јас воопшто не сум таква.Тие што подобро ме познаваат ,знаат дека сум многу емотивна...

 

Мхмммм,да,да....и тоа поради ситници-пречувствителна сум и се ме расплакува....колку се каам што сум им дозволила да ме видам расплакана,наместо со крената глава да се соочам со проблемот...

 

И јас од скоро станав многу чувствителна и лесно се расплакувам

 

Еднаш требаше да прајме од дома календари и да ги носиме нашколо и ја го заборавив и кога ми текна трегнав накај дома и плачејќи по патотв КОЈА БУДАЛА ама трето одделение дете шо ќе праиш ...Сеа кога ќе размислам можам да кажам дека сум ЛАДНА личност и не плачам....

 

никогаш не ми се случило , не би си дозволила , а и не сум таков тип кој лесно се расплакува.

 

Ова не е мој стил на изразување незадоволство.
Особено не би си дозволила излив на емоции пред толпа луѓе.

 

Секогаш ги задржувам емоциите. Се држам на поговорката „плачи утре, смеј се денес“. Собирам и собирам во мене, некој ден ќе пукнам од емоции.
На јавно место не сум плачела од по возрасна. Секако не се важи тоа кога сум била мала. Стално кога шетав со мајка ми си плачев поради тоа што не ми ја купила играчката. Се сеќавам кога бев прво одделение беш заплакала на час, причина непозната.

 

Јас не, но би ми било срам после плачењето