Дали некогаш сте плачеле на јавно место пред многу луѓе?

Дали некогаш сте плачеле на јавно место,пред многу луѓе?

Надвор од дома сум заплакала ама не во гужва , пред луѓе .

 

Дали некогаш сте плачеле на јавно место,пред многу луѓе?

Ми се случи еднаш на плоштад кога го изгубив прстенот што ми го подари дечкото за матура и он беше таму проба да ме утеши ама никако и додека чекав бус на рекорд плачев ептем ми беше драг подарокот
И после дома случајно видов дека ми е во ташната хахахаха

 

Дали некогаш сте плачеле на јавно место,пред многу луѓе?

Имам заплачено во Ротердам во Холандија на турнеја кога бев во еден прилично полн ресторант.Незнам од кај ми дојде таа тага и се расплакав ко бебе

 

Дали некогаш сте плачеле на јавно место,пред многу луѓе?

ооо лошооо и јас сум си плачела бе па тоа кое ми доаѓа не прашува дали е место и време подоцна си се каам али јбг веќе сум рикала

 

Дали некогаш сте плачеле на јавно место,пред многу луѓе?

Тоа беше лани летото кога ми умре кучето,бев како ретардирана едно недела дена кај и да отидев се убивав од плачење,сите ме гледаа и се чудеа и искрено баш ми беше гајле дали ме гледа некој или не...дефинитивно најлошиот период од мојот живот беше тогаш

 

Дали некогаш сте плачеле на јавно место,пред многу луѓе?

Мхмммм
Пред 3 години кога ме избација од старата америчка амбасада и не ми да дадоа виза лошите чичковци.
Мислев дека е крај на светот, толку сакав да одам, и не ми се веруваше кога ме одбија за виза.
Излегов и целиот пат покрај парк до рекорд се убив од липање.
Луѓе се вртеа и сигурно си велеле - оваа не е тачна со паметот!

 

Дали некогаш сте плачеле на јавно место,пред многу луѓе?

Заплакав еднаш во школо, можда 5-6 одделение бев кога професорката по историја рече дека ќе ми стави единица... а јас толкава бубалица со сите петки Пред цел клас се убив од плачење.
И втор пат ми се десило кога ми кажаа дека другар ми направил сообраќајка, исто така на школо но овој пат во средно, и многу нормално на таква вест А обично многу ретко да заплачам пред друг човек, не покажувам многу чуства пред други луѓе.

 

Дали некогаш сте плачеле на јавно место,пред многу луѓе?

Да, последно во автобус. Еден дедо, го замоли возачот да застане на болница, и му даде 500 денари за картата, се закашла ептен што му беше лошо и седна, а овој возачов на удрен се направи ништо не му врати. Кога му се пуштив парче го направив, и со липање и солзи си појдов до назад, жал ми падна ептен и си седнав. Сите ми се пулеа како ненормална да сум, али реакцијата беше толкава зошто се си собирам, па повеќе пати ми се има случено да пукнам на ваков начин, за нешто што врска нема со мене, и на погрешно место.

 

Дали некогаш сте плачеле на јавно место,пред многу луѓе?

Колку и да не сум сакала, сепак емоциите си го направиле своето. Не сакам пред останатите да се покажувам како емотивна личност (иако сум), али сепак сум плачела и да ви кажам ми било многу полесно, отоколу да се воздржувам и да ги проголтувам солзите.

 

Дали некогаш сте плачеле на јавно место,пред многу луѓе?

Не можам да се сетам на таква случка ! Плачка сум да, но на јавно место, пред многу народ мислам дека ми се нема случено! Не сум од оние кои јавно искажуваат емоции а уште повеќе пак мразам патетики и драматизации пред многу луѓе (тоа го оставам за најблиските ) Знам да ги потиснам емоциите во мене и се трудам да не заплачам кога морам да се воздржам пред оние кои ме опкружуваат!

 

Дали некогаш сте плачеле на јавно место,пред многу луѓе?

Ми се има случено солзите да ми се на очи, но никогаш не ги пуштам. Голем емотивец сум но не дозволувам да заплакам, може ми се има некогаш случено но сигурно било не толку важно и многу одамна како дете што дури и не се сеќавам.
А, кога сум дома сама, тажна, еден куп проблеми ќе си седнам и си плачам-плачка

 

Дали некогаш сте плачеле на јавно место,пред многу луѓе?

Пред публика, водев приредба и се отворив од плачење на завршниот говор пошо завршувавме со школото и се делеше класот. Шо е најтрагично, ко дигнав глава родителиве сите у солзи и паломи, и кога се свртев назад другиве деца крокодилски солзи... И така, си се изнаплакавме.

 

Ја никогаш не плачам јавно, ама никогаш. Ни на погеб ни на ништо. Едноставно не можам, секогаш имам чувство дека треба да ги тешам другите и тоа и го правам.

 

ДА.и не ми е ама баш ич срам!Така сум се осеќала во моментот и така и сум реагирала.

Сум плачела неколку пати сама кога сум била паметам дека по пат талкав и неможев да ги сокријам солзите...не да липам или нешто но едвај се воџдржував па солзите сами ми капеа,а луѓето со кои се разминував малку чудно ме гледаа,некои не...колку и да сакаш некогаш не можеш да ги сокриеш солзите.

 

Никогас јавно не сум плачела дури ни на погреби ама кога плачам сама давам се од себе и цел свет мозе да познае дека сум плачела дури некои ме прасуваат дали некој ме удрил толку многу сум издувана како бумбар,обично јас морам да сум силната во моменти на тага и сфатив дека многу издрзувам.Секогас сум се пласела да не паднам во ептен тески моменти блиска смрт итн но за зал дојде и таков момент и јас сеусте се чудам колку смирено и цврсто издрзав а да не паднам психички. А други случаеви па лјубовни проблеми и да плачам пред народ?никогас немозам ни да се замислам во толпа лугје а јас ред солзи ред мрсоли

 

Да..во ,,не дај боже,, ситуации имам плачено пред повеќе луѓе, мене може ситница да ме напне, да ме натера да се расплачам, па не нешто поголемо ..
Што да правам, плачка сум си .. иако еве во последно време ме протера некој период не сум плачела изгледа коцките се редат лека-полека, па и ситниците не ме предизвикуваат веќе..шуќур

 

За моја несреќа сум личност која ги покажува емоциите ,таков е мојот темперамент меланхолик иако не зборуваме за тоа што навистина не мачи нашиот израз и очите не издаваат , се би дала да можам да ги скријам таквите мои емоциии тага ,многу често запаѓам во гнев и сум лута на самата себе си познат ми е изворот на мојата несреќа и уште повеќе се нервирам поради тоа што се чуствувам беспомошна не можам да го вратам времето назад и да променам некои работи .На јавно место пред многу луѓе не сум плачела но ми се случило да отидам во ВЦ во некој клуб,кафиќ или на факултет и да се исплачам ,ми се случило и да се исплачам пред погрешни личности за кои денес знам дека само ми се потсмевале за мојата болка и слабост и затоа многу ми е жал и не можам да си простам што некогаш сум дозволила тоа да ми се случи Но затоа сега кога ми е тешко си плачам сама ,плачењето ми помина во секојдневен ритуал така ми започнува денот така и ми завршува не плачам пред другите ниту пред мајка ми затоа што сфатив дека никој не ја разбира ниту ја чуствува туѓата болка дури има некои кои на луѓе кои плачат се гледаат како кукавици што навистина е неправда затоа што секој различно ги доживувава настани од животот

 

Да голема плачка сум јас не можам да се вооздржам

 

Порано плачев и многу...Секоја недела или месец ама сега веќе не
Како да плачам кога ми пресушија очите?
Веќе се контролирам и воопшто не се замарам
Баш ме брига ако извадам лоша оценка-утре ќе одговарам,некој ми кажал нешто-негово мислење
Си го оцврстив карактерот и сега нема назад
Утре е нов ден

 

Последен пат јавно се расплакав кога го исфрлија Виктор од Идол! хаха се шалам нормално ..
Не сум голема плачка за да ги искажувам јавно емоциите пред толпа луѓе туку кога ќе ми се собери се се затворам в соба и тогаш никој неможе да ме запри ..Знае една капка да ја прелие чашата нели ...