Дали некогаш сте плачеле на јавно место пред многу луѓе?

Една феминка спомна погоре дека ако плаче во јавност ќе се чувствува down...не гледам тука ништо срамно кога еден човек не може да си ги исконтролира емоциите. Солзите понекогаш сами се слеваат.
Понекогаш сум многу ладнокрвно суштество што некој ќе помисли дека не ми е грижа за ништо,ама некогаш знам да се изнаплачам и не бирам момент кога и каде ќе биде тоа бидејќи јас ништо срамно не гледам во тоа,мене по срамно би ми било да се лапам со некого сред улица,најискрено. Сум плачела пред наставници,пред роднини,пред непознати и сите реагираат на ист начин-се обидуваат да ти помогнат. А има и луѓе кои некого ќе видат дека плаче и одма ќе го направат лигле. Секој има различни сфаќања за солзата пуштена во јавност.

 

Не.

 

ауу знам како е.Баба ми (мајка на мајка ми) обожава да ме споредува со моите братучеди.Едниот има 25 години и оди на работа(Михаил),а другиот има 20 години и оди на економски факултет(Никола)И ми вика (елена се викам)Елена,Мишко и Никола се многу уредни.Секој ден се бањаат(абе ајде,и јас секој ден се туширам,косата кога мислам дека ми е пред да се замрси ја мијам),ги имаат сите петки(од 1 до 7 не сум завршила со 2,3,4...стално сум била одлична),и што се не ми изнакажа..Ради почит према неа и мајка ми заќутев.Али знаев што да и кажам.Ако и преречам,мама ќе ми ја изеде душата,ќе ме замара....Така ми идеше да се исплачам,и веќе во куќа да не и стапнам.Пошто и мајка ми и тетка ми почнаа да ми зборат.Сите совети ми се добредојдени,али ова веќе газеше на мојата индивидуа..(не ме вреѓаа,али се чувствував подоле )

 

ауу сте имале причина (

 

Имам плачено, и искрено некогаш можам да ги чувам чувствата и ќе помисли некој дека сум без чувства и некогаш некои работи колку и да се тешки јас не ги свакам многу сериозно но некогаш кога ке ми дојде плачам и тоа како.

 

Имам плачено дома пред моите.Летоска на светско во фудбал репрезентацијата на Аргентина во финале изгуби од репрезентацијата на Германија.Се шинав од плачење.После во школо,лани добив за прв пат во животот 3ка по англиски.Во петто,на природни науки тестот,добив 1 и 2 саати сум плачела,ми се слоши.Последно беше летоска во август 2014.Бев првин сама со друштво на одмор во Германија,па со моите во Грција.И во Грција,пред последниот ден,јас со моите 11 годишни другарки (близначки) се изгубивме.. т.е вака
Јас и викам на мајка ми,мамо дај пари ќе купиме сладолед и ќе се шетаме во брегот и ќе одиме до Порто Карас(она и тато си прае муабет,со родителите на девојчињата и само ми ги даде парите и ми рече ОК)и ние од Неос Мармарис,по брегот одевме до Порто Карас...Јас бев на одмор таму во 2012,и го знаев местото топ...и моите виделе ме нема.Па еден пријате што беше таму со фамилијата,работи како Алфа во РМ али ис е јавиле во полиција и не барале.А ние на тобоганите во вода се забавуваме и така..Се враќаме ние за назад и гледам тој специјалецот,и вика ,,Ве бараат со полиција''.А јас пошто сум им 1 дете на моите знам дека ќе се потресат,пошто тогаш беше случајот со Тијана од Србија..А и мајка ми има лесно срце..И ја целата испаничена лелеле мајка ми ..и стигнавме на плажата,мама уплакана и ја да ја гушнам,коа ми залепи 2-3 шамари,цела плажа ме гледаше како стенкам ко коњ..За тато па да не зборам коа ме барал,го стегнало срцето,али затоа ни 2та не ми праеја муабет 2-3 дена ( КАКОВ БЛАМ .И моите ми викаат у 2015 нема идење у Германија (бевме 17 души со 2 наставнички)
Исто се потресувам,коа ќе видам мртво животно,или слики на нет за бездомни животни..Баш коа го гледав филмот Belle et la Bete бркаа златна срна да ја убијат и се утепав од плачење.ја од надвор изгледам како камен али во душата,мн.лесно се повредувам..

 

Леле и јас плачевкога Аргентина изгубибод Германија ама тоа ти е, спорт, а исто плачев и кога прв пат во живот добив 3 англиски заради речениците дави се плукнам во наставничката...

 

Да, на толку јавно место што ако го кажам ќе ме препознае некој тука И тоа за глупост поради неправдашто ми беше направена, поради тоа што сум наивна и глупа и јас помагам на сите а другите не им е гајле за мене

 

Ми се случило. Заради бившиот.

 

Ми се случило повеќе пати. Емотивна сум доста па не можам да се контролирам, солзите сами течат. Гледам да се тргнам на страна, да не привлекувам внимание на околината. Еден случај не можам да заборавам никогаш. Го гледав филмот Титаник на кино, крајот толку ме потресе што не само што плачев туку почнав и да липам на глас, сите се вртат, а јас не можам никако да престанам, па мм (тогаш дечкото) ме изнесе надвор. Не го догледав , и брзо, брзо со плачење фатив магла да не почнат да излегуваат луѓето

 

Auuuu glomea placka sum nekogas se mrazam poradi toa.Nikogas nema da zaboravam placev na maturska na brat mi i toa pred site,pricina za toa bese vujko mi so koj mi pomina detstvoto(ne ziveevme mn vreme dolga prikazna).Ne mi dojde na maturska bev mn razocarana,no mi dojde na veridba ko go vidov uffff mn mi bese milo malku se rasplakav no sepak sminka e vo prasanje e posle dojde na maturska na brat mi,ko so se veselevme me pregrna mene i mm i mene tolku mi trebase ko si viknav da si placam pa po mene i vujko mi,na kraj moravme da ispadneme nadvor odvaj gi smirivme plackite

 

Да.
Во многу ситуации кога повеќето би плачеле, јас се воздржувам. Не плачам на филмови, а богами ни на погреби.
Сепак, ми се случило 2-3 пати да плачам во јавност, обично гледам да се избегам од луѓето, не обожавам да привлекувам внимание во моментот. Мислам дека грдо изгледам кога плачам
Секогаш кога приликата ми дозволува, а ми потекла солза, наочарите за сонце се мојот спас.

 

Пред некоја година на лето бев во друг град, и подолго време не бев вратена дома. Денот кога требаше да си одам, требаше уште една работа да завршам и да си заминам...ама не успеав да завршам, обично се собирам во себе ама тогаш почнав на улица да плачам, му се јавив на татко ми и кога му го слушнав гласот, кога почна да ме теши уште толку почнав со плачење....ама ми беше гајле пошто во друг град, никој не ме познава.....
И кога бев мала се тепав со едно дете, демек слаб бил сите го тепале па и мене ме убедија да се тепам...ама тој машко, и нормално за нијанса појак беше. И дека не можев да го истепам почнав од нервоза пред сите да плачам. Не дека ме удри послно или дека ме повреди нешто туку ете од нервоза.
После ми беше симпатија Дека ме победи изгледа, да се знае кој е маж во куќата хаха

 

hahaha brw za tebe bas me nasmea

 

Не бирам ни место, ни време.Емотивна сум многу, знам и за некоја ситница да се изнервирам и да заплачам.Кога не ми е денот, или ме мачи нешто не ни пробувам да го скријам тоа, да се смеам и кога ми е тешко тоа за мене не важи, ма кој сака нека ме гледа и нека мисли што сака, нема да ми биде полесно ако си ги поттиснувам емоциите.
А стварно имам плачено кај ми дојде, во школо, на автобуска, на улица, дури и во автобус солзи ми имаат течено.
Само не сакам да ги загрижувам моите и дома пред нив да плачам.

 

Never!

 

za Avatar... My fav girl...srcka e !

 

Последно на јавно место плачев на завршната приредба на ќерка ми во градинка. Од кога излезе на сцена до другарчињата до последната точка што ја изведуваа, цело време липав. Едноставно не можев да се воздржам, но тоа беа солзи радосници. Моето „ронче“ стана човек!

 

Mnogu pati....na primer koa tatko mi zaminuvaae stranstvo......(nepreboleno nesto mi e) koga pred moi oci kuceto mi go kasase dr kuce za vrat (fala bogu pomina so malku krv)i kpga ucestvuvav na operacija carski rez kaj kuce....koga doktorot gi izvadi maleckite (bea dve) i ne disea i toj mu go ovozmozi prviot zdiv. i koga pocnaa da ispustaat zvuci ne izdrzav se razrikav ko magarica pred site sopstvenici(na kuceto)doktori tehnicari....i na kraj si se nasmeav. koa rekov samo dve i doktorot mi vika ami ako poplacis uste malku mozi ke najdam uste nekoe

 

Заради тоа што сум голема плачка, плачам и тажна и среќна не ми е срам. Нормална човечка особина е и плачењето, со тоа на никој не му штетиш а можи ти а да си ја олесниш душата. Имам плачено и по концерти, кафичи, надвор, пред познати и непознати и немам проблем и башка тоа мразам да си ги кријам емоциите тоа што го чувствувам сакам да го искажам а не да ми тежи на срце