Дали некогаш сте плачеле на јавно место пред многу луѓе?

Обично сум човек кој дури и моите најблиски не можат да препознаат кога ми е стварно тешко,по карактер сум многу цврста и моите емоции ретко излегуваат на површина,значи и во најтешките ситуации колку и да сум изнервирана не би покажала слабост а најмалку да заплачам пред луѓе,дури и некои ми се чудат ми викаат "аман бе девојко зарем немаш никаков ти проблем бидејќи стално си насмеана и никогаш за ништо не се жалиш"?Но тоа е до карактерот,секој има проблеми но не мора да знае и јавноста дека ни е тешко,затоа најдобро е да се биди цврст пред очите на другите

 

Јас многу се срамам.. а и никогаш се немам расплакано на јавно место.. освен кога сум сама.. некогаш ќе ми дојде така да заплачамм..имам многу емоции

 

не ми се слуцило досега да се расплачам пред други, издржувам ама само додека да дојдам дома и да си пустам некоја солзичка

 

сум си плачела и во автобус и во дискотека и во такси.. што да правам емотивна си сум и не се срамам тоа да го покажам. не можам да се воздржам и сето тоа заради еден идиот сега бивши, ама тогаш - љубовта на животот

 

Не сум некој што си ги покажуваа емоциите. Не плачам многу ни пред најблиските, а не пак на јавно место. Еднаш ми се има случено, мислам дека беше во трето или четврто одделение кога се расплакав пред целиот клас бидејќи ненамерно го турнав другарчето и се удри од дрвото на прозорецот, но беше многу нагло и од ќоше што му беше расцепена аркадата и мораше да оди на шиење. Ми беше многу жал. Се испаничив, а најмногу од се’ ми беше криво што тоа навистина се случи ненамерно.

 

не

 

Само еднаш, во школо, ама само пред 4 другарки.
Иначе не сум личност што плаче пред др. дури ни мајка ми не ми веруваше дека плачам кога го гледав титаник.. вика: не бе она се смее.

 

Не сакам да плачам пред никој...не сакам да ме гледаат како плачам.Ми се има случено само пред 2-3 другарки ама ептен ми беше тешко.После ми беше криво што плачев ама ... сторено беше

 

Ми се има случено два/три пати во школо да се расплачам.
Плачев многу кога почина баба ми и не ме интересираше дали некој има во близина. Тогаш мислам дека сета вода од мене ја исфрлив. Тоа беше само пред многу луѓе.
Не можев и солзите да ги додржам во мене кога ми кажаа дека нешто не е во ред со раката.
Емотивна сум, но успевам некако се' да соберам на едно место и после тоа дома да си се исплачам асално.

 

Ооо да
На 5 години на сред Чаршија ја изгубив мајка ми. Ауу трагично беше, цел свет ми се преврте.

 

да и тоа често.јас сум си осетлива и ако некој ми каже нешто или се изнервирам ќе пукнам ако не заплачам.да,си плачам кај и да сум пред кого и да сум.не сакам ама си течат сами а на крај се нервирам зашто одма морам да плачам

 

Тешко се расплакувам, ми треба многу јака причина за да се расплачам, а за во јавност ми се десило неколку пати, па сите сме луѓе од крв и месо а не камења, и нормално да пуштиш солзи кога нешто ќе те заболи, така да сум плачела и ќе плачам секогаш кога ќе имам причина за тоа.

Не е срамота да плачеш, ретко кој плаче без причина, секој кој плаче сигурно има свои причини и работи кои го мачат.

 

Обично се трудам да не ги искажувам емоциите, и се воздржувам од плачење пред многу народ, дури не се сеќавам кога сум се расплакала пред моите. Обично си се затварам во соба, слушалки на мене и плачам се трескам ама никој додека не гледа, пред другите се смеам како се да ми е супер. Таква сум си, може не е баш ок ама тоа е, несакам многу луѓе да ме гледаат како плачам, може да не сум многу расположена, ама до толку, не дозволувам

 

Да,имам плачено,но сепак се воздржувам некогаш...но ако ми пукне филмот не само да заплачам него ке почнам и да викам!

 

Зависи дали плачам од среќа или од тага .
Пробувам да не плачам пред други луѓе од едноставна причина што нејќам никој да знае дека сум повредена или инфериорна на нешто. Повеќето не се грижат за тоа што плачам, а останатите веројатно би биле среќни.

 

Во јавност,се сеќавам само еднаш во петто оделение од тогаш па наваму никогаш и да сакам солзите пред други не ми протекуваат,не сум личност која си го вади товарот преку солзи

 

често знам да пуштам солза но најчесто кога се нервирам. тоа е мојот начин да се " истесам "

 

ха ха...Не знам зошто ама некако се пронаоѓам во вакви теми. По природа сум си плачка невидена, нема ден да не пуштам солзичка...А за плачење пред сите тоа НЕ...Само еднаш имам плачено во 3 година средно, правевме тест математика и знаев дека ако не добијам 5 на тестот немаше шанси да ми поправат на крај па и керка на директорот да бев (за среќа не сум ) а бидејќи сум со 5.00 просек од прво одделение до 4та средно не сакав да имам 4ка за крај...Не знам што ми стана и само го фрлив тестот на катедрата и во ходникот се расплакав пред сите. Единстево плачење во јавност а сега сфакам дека не требало ама касно. А онака бидејќи живеам сама секој ден се расплачувам било да е од нервоза, болка, филмче, песничка... ..ахххххххх за каде сум

 

Не сум таков тип на човек и не сум претерано емотивна но ми се има случено да заплачам пред другарки, и само еднаш пред повеќе луѓе, тогаш кога се разделив со личности кои премногу ми значат на подолг период

 

Ми се има случено..емотивна сум по природа и едноставно понекогаш не можам да ги исконтролирам емоциите! Плачев ко дете на гробот на Тоше во Крушево на 40 дена,пред милион луѓе,ама нема тука ништо срамно..се сплотивме сите во тагата! нема задржување на солзите и да сакате..тоа е посилно од се!