Дали некогаш сте плачеле на јавно место пред многу луѓе?

Сум плачела само на училиште,секако за оценки (кое будалче сум била)

 

Сум плачела да.Ама јас плачам од нервоза.
Кога многу ќе се изнервирам и немам што да направам,како да сменам нешто,и плачам.

И сметам дека плачењето не е секогаш знак на слабост.
Ако ми се плаче има да плачам ако треба на сред плоштад,диско,улица..немам никаков проблем со тоа.Нормално сеа,немора под плачење липање и рикање да се подразбира.
И мразам кога ќе некој плаче негде на јавно место,а сите го зјапаат.Као демек што и/му на оваа/овој ја никад не сум плачела,како не и/му е срам.
Ма дај молим те ,откачете се и остајте да си плаче на раат.

 

Да, 2 пати пред клас. еднаш кога се деси една несрека, а втор пат кога имав еден проблем и не можев да се воздржам

 

Eте , за се имало првпат.

Имено ,во саботата вечерта ,кога пееше Харис на Пиво Фест ,сум се отрескала ( и тоа од пиво ! ) ,алтан ќутук сум се направила !

Налет тоа ,убаво беше дури траеше занесот ,туку кога ме одмина фазата на развеселеност ,кога сум му ја рикнала да ,пред цел Прилеп ,пиштам ,коси корнам ,појма немам зошто !

Знам само дека сами ми течеа солзите (изгледа таков ми е механизмот - проработува при енормни количества на алкохол

Сум се правдала дека плачам за една бивша другарка ,ама јас самата си знам дека ко ќе ја претерам со пиење ,плачам за НИШТО .

Будала ,се избламирав пред сите гости и домородното население !

 

Не! Можам да се исконтролирам,никогаш не ги покажувам емоциите...Сите велат дека сум чудна и непредвидлива.Можам да се чувствувам скршена,разочарана,повредена ама никогаш не го покажувам тоа.Преферирам плачење на само Затворена личност сум и не покажувам чувста,иако знам дека така е полошо.Инаку,дефинитивно најтешко ги имам задржувано солзите кога татко ми беше многу болен,сите мислеа дека сум мала и не сфаќам ништо,дури и ден денес не знаат колку болен беше тој период за мене,колку солзи имам сронато насамо.

 

Да, еднаш и повеќе никогаш

 

Кога бев помала, доста често, сега многу многу ретко

 

Ау да .. Пред 2-3 год , се направив јогурт и плачев така цел вечер у дискотека , ама добро ,ми пројде

 

Да да...како мала сигурно и за секаква глупост, а сега, можам да заплачам, само за татко ми и брат ми. За се друго колку и да ме изнервира или повреди ќе се воздржам.

 

NIKOGAS! Placam navecer doma pred da zaspijam :'(

 

Па, и кога бев многу мала избегнував да плачам во јавност. До сега помнам дека само еднаш сум плачела пред други и тоа во 3-4то одделение. Брат ми тогаш беше 5-6то и се повреди (еден другар го мавна,де). Толку се загрижив и не можев да се воздржам. Ех, колку пати сум жалела за ова, ама пак најмногу си го сакам.

 

Јас по природа сум плачка,па не бирам нити мето нити време за плачење.хахахаха.Дали од радост или од тага знам да заплачам на јавно место па и пред многу луѓе.Се сеќавам кога бев малечка ме истепа едно девојче од маало,и јас почнав да плачам.Затоа тука беше сестра ми(инаку помала од мене една година) го фати девочјето и го претепа.хахахахахахаха.

 

Еднаш или два пати како мала (нашколо, за отценки) будалче сум била...
И на погребот на дедо ми, пред година и пол
...А обично по природа не сум плачка )

 

Не сум плачела, или па сум заборавила !

За малце прееска ќе плачев пред повеќето мои роднини кога ме изнервира мојата тетка-пијавица!
Ми се залепи, почна да ме гњави, да ме споредува со ќерка и (најмногу мразам споредби) !
Ми се плачеше, поточно кажано веќе очите ми се насолзија!
Ама па ме изнервира...многу ме изнервира !!

 

Никогаш.Ретко искажувам емоции таков ми е карактерот се си чувам во мене Јас и сама ретко пуштам солзи, не сум плачка по природа,иако има моменти кога ми е преку глава од се и знам да си се изнаплачам

 

Само еднаш! и тоа кога ме известија дека сестрами е бремена и дека ќе станам тетка

 

Охоо.. не се сеќавам колку пати сум плачела во јавност. Плачка сум си што да правам.

1. Во второ одделение кога си ја повредив ногата, односно ме повредија.
2. Кога дознав дека мајка ми е бремена.. И потоа кога ми кажаа дека морала да абортира поради тоа што не се развивал плодот.
3. Кога татко ми отиде во странство.

- Мислам дека се доста.

 

Голем емотивец сум,но кога се работи за јавно место плус тоа пред многу луѓе,тешко дека можам да се расплачам.Еднаш знам во прва година(и тоа на почетокот) добив 1 бизнис,па цел свет ми се сруши и морав малку да си поплакам..Кога сфатив како одат работите...смешно ми е.
Само тоа ми текнува..Претежно си плачам дома,во мојата соба и не сакам никој да дознае за тоа.

 

Само еднаш имам плачено низ град кога се карав со татко ми бев до кај него на раб. и ме повреди со зборови и јас само заминав и низ град одев и плачев за да се смирам, не ми се идеше дома.

 

Како возрасна еднаш ми се случи на пат да плачам, ми се случи многу непријатна работа и не можев да се воздржам, но никој околу мене не ме познаваше, освен тоа во друг град бев па затоа и си дозволив да се исплачам, не се воздржав, а како мала не се сеќавам баш, сигурно имам крескано на улица, кое дете нема, па?