ги слушам ама не ги послушувам. го купувам само тоа ѓто сметам дека е добро. а што од наша точка ако е прашањево? колку нам ни се почитуваат мислењата? бар мене многу малку често напади и навреди.зашо? или некои политички твоби за да се збунам. али е то е
Секој има право на свое мислење... Ги ислушувам мислењата на луѓето, па ако се добри ги запамтувам, можеби ќе ми помогнат во некоја ситуација... Многу пати сум кажала свои мислења, сум била сосушана и ми биле прифатени...
Можам да изигравам Мајка Тереза до сабајле и да проповдам како секој е различен, уникатен и со свое мислење кое треба да се почитува, ама не е така. Почитувам разумна различност и учам од истата, ама па не можам да почитувам некоја глупост која се коси со секоја логика, само поради мир и благосостојба. Во ера на интернет, бар за работи што може и треба да се научат за да се формира мислење, и каде секоја информација е на дофат, чудно е колку човек бира да не чита, или па да чита, а да не дочитува, а сепак упорно да ги труе другите.
Сослушувам до крај туѓи мислења, макар и да не ги прифаќам и кога се сосема различни од моите и не осудувам поради различност во ставови. Е сега за почитување зависи од разумноста и оправданоста на истото... Секако, се` додека другата страна го почитува мојот став и не ми го наметнува упорно својот. Едноставно, реципроцитет...
Ако е вредно за почит да, секогаш, дури и се восхитувам колку е да се спротивни од моите мислења. Ако е се тоа убаво спакувано, објаснето и поддржано со факти и ставови апсолутно почитувам. Ќе се навредам и побијам самата себе доколку кажам дека ги почитувам сите туѓи мислења кога не е така, едноставно не гледам причина да почитувам мислења кои се тотално глупави, нелогични, немаат јасни факти и ставови и мислења кои се засноваат на аргументи од типот печатни грешки, политичка определба и безвременските кланови на форумов.
ништо не ме иритира повеќе кога разговараш со некого на одредена на тема, и соговорникот агресивно те убедува во своите мислења, недослушувајќи ги твоите и множејќи ги со 0. во ред, можеш да мислиш што сакаш, можеш да веруваш во што сакаш но не ме убедувај во своето. очајната потреба на луѓето агресивно да те победат во дискусија е знак на слабост, според мене. го почитувам туѓото мислење, без разлика колку е тоа различно од моето.
Ги почитивам до некаде... Во одредени случаи каде ги почитивам доаѓа до наметнување на нивното мислење што почнува да нервира нели..
Па може да се каже дека почитувам туѓи мислења....Доколку мислам дека е правилно и искрено кажано...Од родителите почитувам мислење секогап за било што се консултирам со нив тие никогаш не би ме изневериле или да ми кажат нешто погрешно сепак тие најдобро ми мислат од било кој друг....
Почитувам туѓо мислење се додека не дојде до степен да ми се наметнува истото, затоа што доколку моето е различно не значи дека е погрешно.
Како што сакам да се почитува моето мислење така и јас го почитувам туѓото мислење , само не секогаш се согласувам со истото
Искрена да бидам, не баш. Зависи од кого доаѓа мислам дека прво треба да го почитуваш човекот за да можеш да му го почитуваш и мислењето, какво и да е. Ми се случило во срцето да го и презрем мислењето, помислувајќи: да бе, што ти знаеш... Не дека сум кажала, ама сигурно е било и ситуации кога отворено сум искажала својот презир. Знам, не е убаво, гордо е од моја страна, ама ете учам се
Зависи од кого доаѓаат тие мислења. Имам неколку личности кои ги сметам за исклучително мудри и искусни и од нив секогаш мислењето ми е добредојдено. Инаку ретко барам мислења од друг.
Го почитувам, може од моја гледна точка да го реплицирам. Но не дозволувам да се обиде некој да ми го наметне неговото мислење, нити јас пробувам да наметнам свое.