Оди во најблиската црква,таму припаѓаш. Литургијата е секаде иста, не треба да се "трча" по манастири или " познати " цркви. Во нив се оди понекогаш, ако почувствуваш потреба ќе знаеш каде .
Колку губат православните пропуштајќи ги богослужбите од последната недела од Великиот пост. Го чекаат Велигден, чекаат радосна средба со Господ, но никој не оди да Го придружува на Неговото страдање. Сите сакаат да се радуваат со Него, но малкумина сакаат да плачат со Него.
Луѓе, а што со нас, што не сме од други градови, ние не припаѓаме на никоја Скопска црква. Валјда најблиската е "наша"
Секоја црква е наша, зашто таа Му припаѓа на Христа, а и ние сме Христови. Но, земната Црква, како заедница е поделена на помесни цркви, епархии и парохии. Секоја парохија се собира во одреден храм и ние како припадници на таа парохија треба најчесто да си одиме во парохискиот храм. Не значи дека не треба да појдеме некогаш и во други храмови, или манастири, но најчесто да си одиме во храмот кому ние припаѓаме.
Како мислиш "што не сме од други градови"? Студирав во Скопје и додека бев таму, одев во која ќе стигнев црква. На литургии одев во Св. Архангел Михаил во Автокоманда оти тука седев, во студентскиот. Секоја црква е наш дом, јас така се чувствувам.
. Јас во друга држава сум , па си одам секоја недела и за празници кога ќе се погодат неработни. Е сега, не секаде има таква можност ама за среќа има православна црква релативно блиску, околу саат и 15м со јавен превоз плус допешачување. Додека бев во Мк, се трудев најчесто да одам во истата црква, но разни околности некогаш принудуваа на друго, наложено од различни обврски и удобност односно недостаток на истата, така што поарно да присуствуваш на литургија одошто да се разочаруваш ради ова. Јас како самец во странство, животот ми е еден вид на секуларно монашко изолирање, иако секако многу поразлично, така што таа служба на којашто ќе отидам во недела, за цела недела ми дава сила и надеж да издржам. За Велигден исто беше многу убаво, иако трчав после работа за вечерните на Велики Четврток и Петок, прежалив и такси fare и сѐ но секако дека вредеше. На крај на ден, сите сакаме да можеме секогаш и сѐ да направиме според сите правила, но залагањата се бројат, а сите имаме различни сили и слабости и тоа Бог го гледа и знае.
Јас не одам толку често во црква, меѓутоа за празници обавезно последен пат бев на литургија за велигден
Верувам во христијанството но од контекстот во Библијата телото повеќе го перцепирам како храм отколку црквата, не сум била одамна.
