Дали религијата постои само за да се контролира народот?

Значи не збориме за кога настанале ритуалите за мајката Божја, а нити пак дека тоа е нешто ново воведено од христијанството.Марија, односно Богородица, имаше некакво значење, плус додатно објаснување за нејзиното име како Богородица,во моментов не ми текнува.Нема да пропадне христијанството поради тоа што има нешто што истото го одржува да опстои до ден денес.За разлика од оние религиозни групи кои постоеле а пропаднале, поради нешто.Се знае дека некогаш христијаните биле прогонувани, но еве и ден денес ги има, значи не е спречено на никаков начин христијанството.Мислам дека сосем е јасно зошто свештениците некогаш биле државници.Го знам црковното календарче.Така пишува нели одредени канони на црквата, но црквата сепак дозволува секој да влезе во црква, секој може да се крсти кога моли, немора само кога е во црква, автоматски во однос на ова, црквата не го контролира народот.Свештениците не се сметаат себе си за повисок авторитет од Исус, тие правила кои ги поставила црквата не ги измислиле свештениците, може да се види тоа ако се прочита Библијата, а можеби пак само дел од неа.Зарем треба да се негира Марија, како мајка на Исус, па дури и ако се верува во него, бидејки можеби се смета како за божество на нешто?

 

А кој ги измислил? Повеќето од тие правила (церемонии, начин на облекување, уредување на храмот и тн.) можат да се најдат во мојсеевите книги од стариот завет на Библијата.

Но кој ги напишал тие делови на Библијата каде што се дадени тие правила?
Современите историчари и библијски аналитичари се согласуваат дека истите настанале по времето на пророкот Мојсеј. Нив ги напишала тогашната еврејска свештеничка каста но ги „потпишала„ со Мојсеј, такаречи подметнале фалсификат - му припишале нешто на Мојсеј кое тој не го запишал а на Бога му ставиле во уста работи кои тој не ги кажал во своите објави. Тие и други списи подоцна влегле во збирката книги која ние денес ја имаме како Библија.

Секако дека не треба да негира. Марија одигра голема улога, таа овозможи инкарнирање на Христос во телото на Исус и со Јосиф се грижеле за него дур да порасне. Некогашната Марија, телесната мајка на Исус всушност е едно духовно битие од Небото, серафим на божественото Милосрдие, една од 7-те парови чувари на законот. Но таа и како некогашен човек и како чисто духовно битие била и е рамноправна со другите небесни браќа и сестри.
За разлика од тоа црквите нејзе ја ставаат на висока позиција и ја слават како Богородица и и` упатуваат молитви слично како што тоа постоело во другите пагански религии. Во католичката теологија дури има цела „наука„ за Марија како Богородица - мариологија.
Наспроти тоа, дури и ако се земе Библијата која ја користат црквите, се гледа дека Исус и апостолите немале некој посебен однос кон нејзе бидејќи биле свесни дека во Божјиот Дух сите се браќа и сестри меѓусебе.

Во една објава пак преку божјата пророчица за денешницата се јави серафимот на божественото милосрдие, некогашната Исусова мајка, Марија. По смисла таа објасни дека нејзината мисија на земјата завршила пред околу 2000 год. и замоли луѓето да не и упатуваат нејзе молитви туку на Бога - Отецот небесен кому припаѓа сета слава и чест, и на Христа избавителот на сите луѓе и души.

 

Има/ло разни толкувања на Библијата, а во сооднос на тоа различни разбирања за истата, тука лежи проблемот.За списи, имало и други, кои биле пронајдени, на неколку места кои на некаков начин се надополнување на Библијата, биле некогаш и некаде сокриени, дали не успеале да видат бел ден, незнам која била причината што биле сокриени.Сепак таа е една религиска книга, која нели и се знае како таква, а ако и подалку би гледале за истово, тогаш што е со тоа што била најдена друга, точно не се сеќавам каде, се појави во јавност.Што бидна со тоа,незнам.
Но, славата посветена во однос на еден светител, а и дали истата ќе се одржи, тоа е индивидуален избор, во согласност со верувањата.Црквата ги прогласила тие луѓе за светци, а останатото зависи од луѓето, дали ќе го слават празникот или не.

 

Не е проблемот само во различните толкувања на Библијата - разни верски заедници различно ја толкуваат, туку и нејзината автентичност како целина.

Ова е многу добро кажано, и денес тоа претежно е така но ако ја гледаме историјата на тнр. христијански свет ќе видиме дека многу работи народот сепак морал да ги прави бидејќи црквата била едно со државата. Денес официјално е поинаку, но индиректно, во многу земји црквата сепак има влијание врз политичкото и економското секојдневие а независно од слободната волја на граѓаните.
На пр. во 2011 год. Хрватска беше посетена од поглаварот на католичката црква, папата Бенедикт 16-ти. Луѓето можеа да излезат на улица да го поздрават на поминување или да присуствуваат на неговите јавни миси и проповеди - никој не ги тераше со сила, ако некому не се допаѓаше сето тоа можеше да си седи дома или да оди на излет на некое друго место. Но тоа е само привидно така! Секој државјанин на хрватска кој е даночен обврзник беше индиректно присилен сето тоа да го финансира. Повеќе можеш да прочиташ во статијата на дневниот хрватски весник Danas:
Не даваме 42 милиони куни за папината посета - нека го части црквата!
.
Тоа е меѓу останатото оној перфиден начин на контрола на луѓето од страна на свештеничката каста а со помош на политичарите - треба само по аналитички да се набљудуваат работите. Тоа е она кое треба да се забележи и да не се дозволи да владее со човечките судбини, а инаку секако дека секој дома може да верува како си сака, дали ќе биде православен, муслиман, адвентист, харе кришна, итн . тоа си е приватна работа.

 

Тогаш незнам кога нешто не се наплаќало, тоа постоело отсекогаш и не е нешто ново, не е само за религија, туку и за се она за кое што човек треба да и плати на државата.Ниту едното, а ниту другото некогаш прекинале.Не велам дека сјајни биле работите во Ватикан, ниту некогаш, ниту сега,но и не се така баш секогаш црни нештата.Црквата има некаква главна улога, без разлика каква е.Многу работи стојат во светов, не променети, тапкаат на едно место, но за да се променат, мора некој истите да ги промени, а доколку ги промени, би било едноставно совршено и не комплицирано.

 

Тоа не е спорно дека оддамна постоело, но дали е во ред да биде така кога е во прашање религијата? Според мене не е. Тоа е злоупотреба на Божјото име, а кога зборуваме за тнр. христијански земји тогаш и злоупотреба на Христовото име во нехристијански цели.

Така не стојат работите само со Ватикан, иако таму интригите секогаш биле на рекордно ниво. Тоа се случувало и се случува и низ останатите големи цркви, статистички можеби помалку, но присутно е и во протестантските (Германија, Норвешка...) и во православните земји (Србија, а Грција особено) денес.

Е токму тоа е битен момент: каква е таа улога? Мислам дека ние, обичниот народ не би требало да се задоволуваме со квантитетот туку квалитетот, односно да размислуваме со своја глава преку прашањето каде долгорочно сето тоа водело и води? Додека поголемиот дел од народот не размисли подлабоко за овие нешта, на црквата постојано ќе и` успева народите да ги влече за нос втурнувајќи ги само во нови и нови страдања.

Исус, човек од народот - најголемиот духовен револуционер на сите времиња се обиде да промени - го распнаа на крст токму свештениците во соработка со државните власти. Богомилите, божјите пријатели на Балканот, се обиделе истите промени да ги донесат за да се оствари она што во Оче наш христијаните го молат: ...да дојди царството Твое, волјата твоја да се врши како на Небото така и на Земјата - но тие биле наклеветени како еретици од страна на православната црква и по нејзино барање прогонувани, мачени и убивани од страна на световните властодршци.
Кога Џордано Бруно и Савонарола укажаа за потребата од повисок морал и христијанска етика која би ја вклучила и природата беа прогласени за еретици и живи спалени на клада од страна на инквизицијата и тогашните власти. Кога во 18 век шведскиот мистичар Емануел Сведенборг укажал на потребата од духовно преобраќање на католичката и протестантската црква, тие го прогласиле за будала и му ги забранија книгите, животот го помина за среќа на безбедно во Лондон. Вакви неубави примери од историјата на црквите има многу и тие тежат далеку повеќе од нивните добри страни.

 

Дали навистина мислите дека црквата е одвоена и независна од државно-политичката власт?
Знаете би требало да е така но никаде и никогаш не било. За да се каже истото и за религијата е малку потешко. Религијата треба да е прочистена од материјалните работи. Таа треба да е човековото највисоко духовно достигнување. Таа треба на човека да му донесе еден вид епифанија за која според мене, секој од нас живее. А, тоа е оној магичен момент кога човекот ќе успее да најде свој внатрешен мир. Во самиот момент кога ќе се постигне тоа човекот станува зрел, праведен и добар. Бидејќи немирниот човек никогаш не може да е сето тоа. Религијата ни носи љубов, но некогаш и омраза. Трагично е колку различни светови сме сите ние. Повеќето сме религиозни, а се губиме во таа религиозност, осудуваме и сме осудувани. Затоа и повеќето луѓе се одлучуваат да бидат атеисти. Бидејќи се скршнува се почесто од добрината која е носителна нишка во религијата. Религиозните учења се толкуваат се повеќе и повеќе погрешно.

Иако е потешко да се докаже и каже, но религијата навистина го контролира народот. Го заслепува и понекогаш го оглупавува. Не зборам за самата суштина и за религиските книги дека се лоши. Едноставно сметам, дека некои од нас луѓето ја немаме во нас таа добродотна интелегенција за правилно прифаќање на религијата. И се случува да скршнеме од патот, да се изгубиме и да почнеме религијата да ја користиме за други цели. Не за наши интимни, не за наше разубавување на душата туку за сосема нешто трето, различно и понекогаш монструозно. Но далеку од тоа дека религијата постои само и само да се контролира народот. Црквата е таа која (се обидувала да) го контролира. Религијата може некој да каже дека е носител на некои нецврсто поставени правила се со цел за подобро функционирање на општеството. Но тоа не значи дека оваа цел и е единствена и примарна. Според мене примарната цел на религијата, која и ја кажав погоре, е дофатувањето на духовниот мир.

 

Во средниот век точно е дека е спроведувана инквизацијата и се спалени многу луѓе заради знаимавање со вештерство или имале поинакви гледишта од она на што црквата учела, но тоа било во католичкиот свет кога и католичката црква заедно на чело со папата имале голема власт па дури во одредена мера ја контролирала и државата. Но, во православните земји не постои ниту еден доказ дека е спроведена инквизација ниту дека некој е запален поради таа причина, меѓутоа црквата имала некое влијание но не онакво како во католичките земји.
А , насловот на темата е Дали религијата ПОСТОИ само за да се контролира народот, па според мене религијата не постои за да се контролира народот, религијата постои заради друга цел, а сега дали религијата се КОРИСТИ ЗА ДА СЕ КОНТРОЛИРА НАРОДОТ е друга тема.
Религијата го контролира народот ДА, но не да го манипулира или експлоатира, туку да го контролира нашето однесување во границите на моралните норми, не учи да не крадеме, да не убиваме, да ги сакаме ближните и така натаму , мое мислење е дека тоа е начинот на кој не контролира религијата. Е, сега дали религијата има влијание врз државната власт, па не сум многу убедена дека религијата некако влијае и ја контролира државната власт.

 

Внимавај, можеби не ја познаваш историјата на православната црква доволно па затоа велиш така. На богомилите низ балканот кој им ги сечеше јазиците? Кој им ги палеше селата? Кој ги палеше на клада заедно со нивните духовни книги? Тоа беа ѕверствата по нарачка токму на православната црква во тоа време, а ниту до ден денешен ги нема богомилите рехабилитирано!
Католичката црква е само статистички гледано „понапред„ од православната и протестантската, но тоа не значи дека и овие другиве не се „труделе„.

 

Значи зборувам за инквизација, прогонството на богомилите е инквизација?
Но, и да е така, темава е Дали религијата ПОСТОИ само за да се контролира народот, дали тоа е целта на создавањето на религијата, да се стави народото во синџирите на религијата?

А за Богомилите гледам нема тема кој подобро ја познава историјата на богомилското учење може да отвори и таму да се дискутира за тоа.

 

Тоа не било нарекувано така додуша, но суштината кога се мотивите во прашање е иста.

Богомилите и те како имаат врска со темата. Тие биле свесни дека државниот апарат во спрега со црквата го контролирала и искористува народот, укажувале на тоа а повеќето од нив, особено првите генерации богомили даваа пример како може да се живее како слободен христијанин исполнувајќи го законот моли се и работи, а при тоа да има доволно за сите и сите да бидат рамноправни меѓу себе(вклучително рамноправност помеѓу жената и мажот).

 

Мислам во овој контекст повеќе како наслов на темата ќе одговара Дали религијата се користи да го контролира народот.

 

Кога е во прашање, дали е така во ред, кога станува збор за религија, дали некогаш луѓето, значи настрана свештени лица, дали луѓето некогаш некому помогнале со пари, зборам за голема бројка на пари, на кого вистински му била потребна помош, некој кој нема леб да јаде, нема што да облече, нема кров над глава, дали вистински од срце било помогнато? Зборам, дали се има некаква си проценка за тоа во однос на глобално ниво.Како тоа, не се дават пари, на оној кој очигледно имал потреба од истите, на оној кој му требало храна, бил гладен, истиот замолил за помош, истата не ја добил поради неверување во него, мислејки дека тој лаже, а во црквата се оставаат пари, а кога за истата ќе се чуе наводно дека тие добиени пари не ги потрошила соодветно, туку за икс причини, а можеби и вклучувајки ја причината во насловот од темава, веднаш произлегува дека црквата е таа која го контролира народот и што уште не? Значи зборам општо, од некогаш и сега.Ова е само како пример, што го наведов.Прво на свештеникот тоа му е и еден вид работа, како и секоја друга, тој се определил за тоа, но како тој ќе се храни, пример, од што тој ќе живее? А пример, да речеме, дека тој има познавање само од својата професија, ништо друго? Во сооднос на следново, дали една плата е доволна за една фамилија? Ќе се рече дека тоа треба доброволно да се направи, да не се наплатува, дали има некој што доброволно, за без пари работи во пример некоја фирма? Постои ли таков човек? Сигурно дека не постои.Во светов никогаш ништо не било бесплатно.
Секоја црква, како црква треба да опстојува, нели како место каде човек може да се моли итн., впрочем како што тоа било во времето на Исус.Второ, свештениците се луѓе, нормално е да згрешат нешто, трето како и секогаш треба да има некој кој што ќе го работи тоа, впрочем како што и за секоја работа, има соодветен човек, конкретно, не мислам за во однос на неговата професија.Трето, Ватикан, таму се случувало, што се случувало, троа неколку папи, некои од нив имале добри намери, помагале на луѓето, некои од нив лоши намери, но сепак луѓе биле.Јас не сум очекувала, а нити ќе очекувам дека свештениците не грешат, не логично е.Бидејки секој човек греши, без разлика дали е свештеник, дали е економист, политичар итн.Зошто тогаш се очекува токму спротивното од свештениците?
Исус направил нешто, променил, но зошто нема повеќе како него? Што е толку тешко да се помогне некому? Тука се надоврзуваат еден куп прашања во однос на темава.
Што се случува денес во светот, постојат ли нешта кои биле сосем поинакви од тогаш, а сега иако не се дозволени, истите опстојуваат, а дали е тоа добро и правилно? Што е толку погрешно напишано во една религиска книга, за да се рече дека истата учи на лошо и дали се смета дека црквата тоа го спроведува, за да се рече за истата дека го контролира народот?
Сето ова го говорам објективно, не субјективно, општо, не конкретно за некој од тука.

 

ќе ве молам не ми ги извртувајте зборовите и не пробувајте да провоцирате...ниту еднаш не реков дека не верувам во Бога ,баш напротив неколлку пати потенцирав дека верувам.
Само фактот дека повеќето од нас се крстени кога не ни имале изустено еден збор за мене е еден голем доказ за контролирање

 

Денешниве случки ме исцрпеа психички и нема да филозофирам и да пишувам наголемо, само ќе кажам искуство од мое недамнешно присуство на осветување на црква. Во првите редови пред попот стои градоначалникот, до него уште неколкумина од врвот, и сега попов си пееше што си пееше, народов како на пазар, за срамота беа некои, и на крај попов изразува благодарност голема до градоначалникот што го овозможил тоа и ги именува и останатите политичари пред него. Абе ајде ти се молам кого дупиш, нели ти му служиш на Бога а не на власта и нели се што дава едната рака другата не треба да знае, токму за тоа и се направени кутиите до иконите, за да пушти кој колку има а не да ги реди парите по икони за да види светот дека тој оставил 50 или дури 100 денари а не како некој што оставил само 10, зашто толку имал. Па после кога почнаа со благодарници до оние кои највеќе донирале, демек ова свадба е или некој семинар па ќе им делат сертификати, испаѓа работава они се најзаслужни за црквата, само тие вредат да се спомнат. Ова ме изреволтира.
Туку, не ми беше зборот за поврзаност помеѓу црквата и политиката, тие кај нас се само на хартија одвоени а во пракса-споени. Можеби народот ја бира власта, но факт е дека откако ќе ја избере, народот е законски контролиран од власта. Исто и со црквата, кога ќе се определиш религиски, подлежиш на црковното право, на нивните канони. Ако сакаш да те сметаат за вистински верник мора да им се покориш и да ги слушаш. Нивните правила за пристоен живот, го прават човековиот мозок недоразвиен, како демек да не беше попот да ми чита што треба да правам, јас нема да знам. Јас мислам дека различните религии го прават обрачот околу луѓето од различна вера. Тој обрач не само што ги контролира различните групи, туку прави и директен судир помеѓу нив. Религијата е таа која му го пере мозокот на човекот со своите правила и идеали и ја создава таа омраза помеѓу луѓето.
Да не беше религијата немаше да има војни.
Проблемот е што црквата и државата биле и ќе бидат поврзани, едни без други не можат да опстанат. И едните и другите го користат народот како орудие за своја превласт над конкурентите. А народот е со испран мозок и од политиката и од црквата. Денес не се ни знае што е исправно, морално а што не е.
Дали е исправно попот да вози мерцедес, ауди итн. па и со мафијашки затемнети стакла? Дали е морално попот да има швалерка, да се коцка, пие и мрси во пости? И сега некој ќе каже, па со негови пари си го купил. Да, да со негови, го ограбува народот преку свадби (да ги венча на две-на три набрзинка), крштевки, по погреби итн. и пак тој истиот народ слепо ќе им верува.
Тоа е контролата врз народот. Нему можеби не му се допаѓа тоа неморално однесување и превисоките цени, ама за да влезе во божјата куќа да се венча мора скапо да плати. Мораш да се венчаш во црква зашто си верник ама ако немаш да платиш ќе си останеш без тој ритуал.
Во секојдневниот живот има многу вакви случаи, би рекла јас финти, со кој високото свештенство заработува од своите верници. Што е тоа ако не е контрола врз народот?
Секој човек има црква во своето срце, и само таму може да го најде својот мир и својот Господ!
Па и во далечното минато, народот се собирал во цркви, бидејќи само таму се заедно физички и со верата. И со ова црквата го контролирала народот, го собирала на купче за да му каже што е исправно а што не е.
Десетте божји заповеди не треба да бидат наредби и стеги околу човекот, туку тие биле општи правила за подобар живот, кои треба да се одвојат од црквата. Тие поведенија можат да се постигнат со развиената свест кај човекот и црквата не е таа која треба да заплашува со нив и да проповеда рај и пекол, во зависност од придржувањето кон нив.
Едно е човек да верува во Господ а друго да верува во свештенството и религијата кое тоа ја проповеда.
Пак се распишував.

 

Според Стариот завет на Синајската планина Бог му ги дал десетте божји заповеди на Мојсеј, па на тој начин му биле дадени на човекот, за додека да станат општи правила за подобар живот свеста на луѓето требало да евалуира и да сфати дека тие правила се за подобар живот. А зошто да се одвојат од црквата, нели овие заповеди се дадени од Бог за нам да ни служат за подобар живот, а ако сакаме да имаме подобар живот треба да ги почитуваме и да живееме според нив, не се тоа наредби или стеги, секому му е оставен слободниот ум и волја сам да одлучува како ќе живее.

Додека да се развила свест на човекот било потребно долго време, тоа е една цела еволуција не се случило од денес за утре, поминале многу години додека таа свест да стане дел од општествениот живот. Овие заповеди не служат за заплашување на луѓето туку правила според кои е добро да се живее, за да имаме подобар живот, но исто така имаме и слободна волја сами да избираме.

 

Од работата на своите раце. Токму ова е она на кое се обидувам да укажам - не може свештенството да биде професија, како што не може да се биде божји пророк или исцелител по професија. Не дека технички некој не може да се прогласи себе си за такви работи, туку не е во согласност со божјите духовни закони од тоа да се прави професија.
Ниту Исус ниту апостолите не студирале теологија и не биле свештеници како тие во Ерусалимскиот храм. Тие имале свој занает од кој заработувале или пак повремено ја користеле милостината која во разни прилики луѓето доброволно им ја давале.

Прашањето е зошто би имал познавање само од таа професија? Не заборавај дека тоа се прави по личен избор, особено во денешно време.

Фирмата, фабриката, работилницата и тн. произведува нешто конкретно. Што произведува свештенството?
Во ред, некој ќе рече нуди верски услуги на луѓе кои доброволно ги сакаат тие услуги - имаат тарифа и од тоа живеат. Тоа до некаде би можело да има смисла - иако и тогаш се поставува прашањето како дошло до тоа луѓето да имаат потреба од такви услуги т.е. кој им ја создал таквата потреба (има доста менаџмент и маркетинг во позадина на тоа) - , но проблемот настанува кога државата се вмешува така што преку данокот собран од обичните граѓани независно нивните убедувања и желби ја финансира црквата. Во Македонија тоа тендира да стане така (на пр. богословскиот факултет е под државна капа), во Грција, Италија, Германија целосно е така.

Но ако Исус објаснил дека среде нас е царството небесно, дека ние сме храм на светиот Дух, дека Бога можеме слободно да го ословиме со најинтимните зборови како наш Татко (Исус ја подучувал молитвата Оче наш) тогаш која е потребата од надворешни цркви?
Тотално отпаѓа потребата од специјални објекти и посредници ако Бога можеш да го доживееш било кога и било каде бидејќи тој пребива во највнатрешното на луѓето.

Затоа што свештениците тврдат дека се водени од Светиот Дух кој е безгрешен! Такво нешто не тврди ниту еден економист или политичар. Тоа е клучната разлика.

Во католичката црква постои нешто што се нарекува „ex-cathedra„ имено сè што ќе произлезе како официјална одлука на папата а е во врска со верата е непогрешливо. Тој како човек може да згреши во секојдневните работи, но како папа во контекст на верските прашања наводно е безгрешен. Со таквиот авторитет биле меѓу останатото осудувани научниците и научните откритија во средниот век. Поранешниот папа Јован Павле II јавно се извини и кажа дека во поглед на науката црквата направила во минатото некои грешки. Навидум убаво од негова страна, но што правиме со правилото „ex-cathedra„ кое и ден денес важи? Па нели одлуката на папите во минатите времиња е безгрешна како и на сегашните? Кој згрешил тогаш? Папата Јован павле Втори од 20.век или тие од средниот?

Мислам дека има такви луѓе но црквата како институција е неретко таа која го оневозможува нивното позитивно дејствување, слично како што тоа му го правеле на Исус од Назарет и неговите апостоли. И тука повторно доаѓаме до насловот на темата. Сепак, верувам дека на крајот светлината ќе победи!

 

Јас не зборував за верување и не верување во Господ, да го тргнеме тоа на страна, туку зборував за свештенството кое не е достојно да ни ја проповеда таа религија, и не реков ништо против црквата како објект, туку го искажав револтот кон оние што управуваат со истата. Реков да се тргнат од црквата, поради тоа што тие правила за да некој се потпира на нив а е свештено лице, треба прво самиот да ги почитува, а не да ги наметнува а самиот не оди според нив. Колку неморал крие свештенскиот врв никој не знаеме, но тој проблем оди во друга насока, иако се е поврзано. Тие десет божји заповеди секоја религија ги моделирала според своите потреби, создавајќи неминовни разлики, навидум исти заповеди а всушност толку различни. И да, религијата го двои народот, токму и поради фактот што влијаела на човекот додека се развивала неговат свест. Различни територии, различни религиски сфаќања, кои го контролираат умот на човекот и го прават поразличен од другите верници.
Религијата го контролира човекот поради лични цели и интереси, а божјите заповеди треба да бидат исти за сите и да не создаваат разлики и причини за омраза. Сега ќе кажете, разликите ги прави злобниот ум на човекот. Е не би рекла, неговиот ум е воден од религијата и од тоа како му ја пренесуваат истата.
Господ е еден, неговите правила се исти за сите, а религијата создава разлики во интерпретација на истите. Дури и создава раздор помеѓу верниците поради политички интереси.

 

Можеби е така како што имаш напишано, но не треба да заборавиме дека свештенството ја претставува црквата, свештенството е она што ја одржува цркавата (да не постоеле свештенството , кој знае дали од минатото до денес ќе била зачувана религијата, верските објекти, тие го одржале постоењето на црквата во која денес сите одиме), само на свештенството му е дадено тоа право да ги извршува литургиите, крштевањето, венчавањето и друго, тоа не може да го прави некој друг. Велиш свештенството не е достојно да ја проповеда религијата, но кој да го стори тоа, кој е достоен, постои ли некој достоен за тоа, сите сме грешници во доволна мера за да не бидеме достојни, ние обичните луѓе не сме доволно упатени за да можеме да проповедаме, па затоа и постои таква група на луѓе кои го правата тоа. Е, сега значи не треба да фрламе со камење против некого кога и ние не сме безгрешни, а секој си го носи својот грев, многу остро настапувате против свештенството но пред да го сториме тоа или против некој друг потребно прво себеси да се огледаме, зарем немаме ние некој грев.
Не велиш ништо против црквата , но свештенството ја претставува црквата и и служи на црквата.
Но пак ќе кажам можеби е вистина тоа што го велиш за свештенството, но дали ние така треба да зборуваме против свештенството, дали ние сме достојни да осудуваме некој за неговите постапки.

 

^ Свештените лица треба да се учители, водачи на народот, претставници на Бога. Ти велиш на нив им е останато да ја одржуваат црквата. Јас сметам дека е погрешно, и дека свештените лица не треба да се врзани за објект туку за Бог, оној кој го претставуваат. Вистинските претставници на Бога треба да го научат народот за својата религија, да ги проповедаат љубовта, разбирањето, хармонијата, треба да му помогнат на народот да ја разбере и својата и туѓата религија, да им укаже на грешките во обичаите што ги применуваат.
Зошто за Водици се применува фрлањето на крстот? Дали е во религијата да се степаат дури луѓе за да го фатат истиот и со тоа да си земат телевизорче? Зошто црквата тоа не го спречува туку е организатор на истото? Зарем Водици тоа го претставува?
Зошто Црквата има ценовник? Кога бев мала на славите, попот бараше -Онолку колку што имате- сега си има тарифа за се. Дали тоа значи дека оние финансиски послабите не можат да си ги приуштат сите можности на религијата? Зошто е толку скапо да се погребе еден човек, зошто за секоја песна испеана се дава толку пари? Зошто попот не сочувствува со болката на семејството и земе онолку колку што ќе му се даде, туку бара и од храната да собере по ќеси?
Зошто не се научи народот да се почитува секоја религија, зошто во моментите на сомнежи се оцрнува, наместо да му се помогне да разбере? Зошто нема разбирање?
Имам уште еден куп зошто, ама утро ми е...