Да се биде мајка - биолошка одреденост или избор?

Mене па ме иритираат овие споредби, зошто да се лутиш за определата на некоја си таму непозната затоа што некоја друга Х особа не може да има дете, не постои некој баланс во универзумот па за секоја што не сака да роди а може некоја друга нема да може да има деца иако сака.
Истата споредба се прави и кога станува збор за абортус, као колку жени се борат да имаат дете а ваму некои ги "убиваат" децата, првите не им се должни да им се објаснуваат на вторите, секоја со своја среќа или мака.

Јас сум поминала низ хормонска терапија, неуспешни инсеминации, лоша реакција на хормоните и во апсолутно ниеден момент од таа моја борба не си помислив види ја тетка ми кучка себична јас низ каква мака си поминувам а таа можела а не родила. Во тој период сум гледала како да си ја олеснам маката од хормонската терапија и никогаш не сум си помислила ниту ми засметале тие што можат да родат а не сакаат ниту пак тие што абортирале или што родиле и го оставиле во дом, маката од терапијата било мое бреме кое што јас сум требало да си го носам а не да го префрлам на туѓи раменици и да ги окривувам сите тие предходно набројани жени.

За емоциите не знам како да објаснувам сега какви ми биле кога сум родила, емоциите се доживуваат не се опишуваат, тврдам дека сум истата како и пред децата од емоции покрај љубовта која сум ја имала и претходно, за сопругот, за внуците, татко ми, брат ми итн. Втора најчеста емоција што ја доживувам секој ден со мали деца е страв, страв дека ќе се повредат, нешто ќе им биде, страв дека мене нешто ќе ми биде и ќе ги оставам без мајка.
Како и секоја мајка ако чедото не јаде и тебе не ти се јаде, ако е плачливо и тебе ти се крши срцето кога не можеш да му помогнеш, ако се среќно и ти се среќна.
Никој не може да ме убеди дека емпатијата како емоција ми се јавила тек од кога сум станала мајка, таа или ја имаш или ја немаш ако ја немаш тогаш си социопат па ако се јавува тек од кога ќе станеш мајка сите кои не родиле се социопати.

Кога веќе се етикетираат овие, оние, нели се себични и тие мајки кои родиле едно дете и повеќе не сакаат да родат, нели тие себично му ускратуваат на детето љубов, внимание, подршка, кој би ги добило тоа дете од брат/сестра?

Не бранам теза, не се правам модерна едноставно почитувам туѓи одлуки особено за нешто кое нема никаква врска со мене, мене ништо не ми менува тоа дали некои жени не сакале да родат, нивно тело нивна одлука.

И уште закрај дали треба да се сметам за подобра личност од Имелда затоа што сум родила а таа не сака да роди, дали треба да се сметам за подобра од форумџиките кои имаат 1-2 деца само затоа што имам 3 деца, дали бројот на децата ми ја зголемува вредноста како човек или не???????

 

^ @bittersweet очекував дека барем ти си ме сфатила што сакам точно да кажам и си ги измешала оние кои сакаат да родат, а не можат со емпатијата, со оние кои не сакаат, а можат да родат. Кај нив сметам дека недостига емпатија.

Не постои баланс во универзумот? Па не би рекла.
Зошто се лутам? Затоа што така се чувствувам, за мене не е тоа праведно, за мене е лудо и тоа е тоа. И нели, треба да биде во ред со вас и моето чувство, како што е во ред да разберете некоја која се одлучила да нема деца или тука има двоен аршин? И не е као се лутам до не знам колку, ама да,не го разбирам и ме револтира, го сметам како чин на себичност и ќе го сметам засекогаш. И нели, имам право на тоа ако јас така мислам и се чувствувам, така рековте? Секој има право да се чувствува како што се чувствува. Јас така се чувствувам и така мислам, бидејќи вие покажавте повисоко ниво на свест нели и разбирање, ова ќе биде пис оф кеј.

Кој рече дека споредбата е за префрлање на вината и лутината на некој друг што ти поминуваш низ хормонска терапија? Воопшто не мислев така. Не реков дека треба некој да е виновен и канализатор на твојата болка, само кажав дека за мене тие жени се херои, еве ти си херој за мене, но не и некоја која може, но не сака затоа што си е доволна самата на себе си.

Повторно мешате што сакам да кажам.

Имелда, не, немам потреба да се исфрлам на некоја. Јас сум во мир со себе, јас таа личност ќе си ја гледам секој ден и како што викаат лук на ѓаволот, јас имам едно златно - не на секое нејзино барање и извољевање. Јас ја имам младоста и јајниците се надевам, од неа учам што НЕ сакам да бидам дури и во услови да не дај боже не можам, не би го правела тоа, мојот ментален и емотивен склоп е друг. Нема каење од одлука, туку едноставно тоа е тоа и ги имам потребите и емоциите да сакам и имам деца и да сочувствувам. Оваа не сочувствува со никого... уствари, селективно, само кога сожалува некого, но да сочувствува - никогаш. Сожалувањето е ужасно...потценувачки, арогантно... Не знам дали се кае или не може да се помири дека животот е сепак тој, иако да, живее ситуиран живот и пропатуван половина и повеќе свет и социјален живот и не знам веќе што... изваденоста од баланс се гледа.

 

@Lilit те разбирам јас тебе што сакаш да кажеш само не се согласувам дека секоја жена која одлучила да не роди нема емпатија, сите тие жени тогаш треба да ги прогласиме за социопати.


За лутината или мислењето дека не е праведно едни да сакат да имаат деца а да неможат а други да можат а да не сакаат имаш право на тоа твое чувство ама многу работи не се праведни во светот, не е праведно што моите деца имаат што да јадат а некои деца немаат и сега треба таа мајка да ме мрази мене затоа што имам а таа нема?

Не си поминала и дај Боже никогаш да не поминеш низ борбата да дојдеш до бебе ама има дел од жените кои се бораат за бебе што ја префрлаат кривицата на друг, црна магија, тие што абортираат, тетка од 3 колено што се оставила, тие што не сакаат да родат, сите се виновни за нивната несреќа, затоа што го имам доживеано лично го напишав како пример.

За мене не е себична таа што одлучила дека сака да роди баш напротив знае што сака и не дозволува никој да и наметнува дека не вреди ако не роди, за мене се себични оние кои раѓаат со замисла да го уловат дечкото, за мене се себични оние кои раѓаат за да има кој да ги чува, за мене се себични оние кои преку децата си лечат фрустрации и комплекси, за мене се себични оние мајки кои остануваат во насилни бракови ради финансиска удобност.
Првите никому не му го уништуваат животот ама вториве и те како ќе му го у*ерат животот на тоа дете кое го родиле со некаква умисла.
За другите не можам да зборам ама за мене можам да си кажам, за мене децата се едно заокружување на убавиот живот кој веќе го живеев и пред нив, едно заокружување на среќата ми се тие.
Ги родив без било какво очекување од нив освен желбата да бида здрави и живи, не очекувам утре да ме чуваат, не очекувам да продолжат во моите стапки, не очекувам ништо освен да бидат среќни.

 

Точно Лилит. Имаш тотално право да се чувствуваш како што чувствуваш на темава. Како што реков, нема потреба да се убедуваме и по сличност на такви убедувања споменав религиска тема во претходниот пост. Јас така чувствувам и тоа е. Тоа е за мене, и за тебе, и сосем е нормално и прифатливо, нема потреба од нечие убедување и разубедување. Што викаат, дај си рака. Или земај секирата па коли , оти трето нема.

На база на како се чувствуваме така и изнесуваме мислења. Мислењата наши не е да се убадуваме едни други туку се муабет правење, а без муабет кафето не ни иде

Ако ја земеме човековата природа. Уште откако отвориме очи учиме од околината. За се вадиме од нашата околина, упиваме, па ставаме на ваги, се градиме ние со свои ставови, мислења, разбирања и сфаќања. Ете така ти се погодила, да вадиш пример од жена каква што имаш околу тебе.

Нејзината фрустрација, да таа верува дека е од погрешниот избор за деца во животот, и на сите околу вас да ви дава директно или индиректно до знаење дека е горчлива заради тоа, а таа е несреќна всушност во своја кожа, и ни сите пари на светот, ни шетања ни бакрачи, па и ниедно битие од надвор не може неа да ја направи да е среќна со самата себе, макар тоа битие излегло од нејзината утроба.

Ниту една емоција не мора да се почуствува на одредена скала, на некое мерило, за да може да се сочуствува со таа емоција. Ако не сум ја почувствувала среќата на раѓањето која ја доживеала една мајка не значи дека не можам искрено од срце да се радувам за жена во мојот живот која ја зрачи таа среќа. Зарем тоа кога другарка ми која остана млада удовица, додека плаче на мое рамо оти ја боли и јас плачам со неа е сожалување затоа што (пу пу пу) јас не сум осетила на моја кожа? Мене ме боли оти неа ја боли. Болка, иста емоција, нема да земеме метро да мериме, туку денес убаво ќе се исплачеме. Утре таа кога ќе скока од среќа по улица поради нешто, ќе скокам и јас со неа, без разлика дали мене ме трефнала среќа поради иста работа. Додека некоја несреќа што ѕирка од прозор од позади завеси, се осеќа подобра и погоре од сите нас, се сити на туѓата болка, завидува на туѓата среќа, освен таа празна горчина нема да знае ни од едното ни од другото од животот. Со таков човек не можам да сочуствувам.

 

Само едно ќе кажам, секој си има право да прави како сака во својот живот. Има некои жени који ете немаат мајчински инстикт и по мене е подобро тие да немаат деца отколку да ги речат затоа што ете така треба и да бидат никакви мајки а со тоа да уништат една или повеќе личности ( затоа што нели децата понатака стануваат личности , не се вечно мали слатки бебеиња). Така да воопшто не осудувам. Кој што сака нека си прави.

 

А, не и дека кај нас не цвета западњачкото влијание. Во последната деценија има излезени добри американски серии кои се популарни кај нас. Речиси сите кои ги имам гледано: Big Bang Theory, Friends, HIMYM, Sex and the city... и многу други исклучуваат деца. Ама затоа децата овде се главните ликови. Ама повозрасни, околу триесет години, како демек уште не можат да се пронајдат самите себе, не сакаат ни фамилија ама од друга страна и работа не можат да си најдат... јас разбирам дека тоа е во функција на хуморот, ама само на комедијата!

Баш со професорка го имаме коментирано овој феномен на „туркање“ на децата од кадарот поради нивната неинтересност, или што?

Кога некоја на моја возраст ќе каже демек категорично не сака да има дете- од едно уше ќе ми влезе, од друго ќе ми излезе. Чекај малку, колку во раните дваесети можат со сигурност, ама со сигурност да кажат дека нема да станат мајки. Ако се инаети по природата ќе им влезе тоа во уше и од инает нема да станат, не оти нема да сакаат понатаму.

Тие што први кај нас викаа дека не сакаат деца пошо маникирот и беше побитен од се, први се мажија и први родија деца. И сега се среќни, им посакувам се најдобро на нив и на нивните дечиња. Друго е кога повозрасна жена ќе се одлучи на ваков чекор, ама другите... полека малку, има време.

 

Oд другa стрaнa пaк се нештo вo пoследнo време стaнa мoдернo дa се oдбивa рaѓaњетo децa. Сите нештo кaриери ќе бркaaт, aкo некoјa кaже декa сaкa дa гледa децa, зaтупенa ќе јa нaпрaвaт... Мислaм, не мoжaм, a дa не зaбележaм. Сo кoјa и дa збoрaм се' некoи вaкви муaбети, гoре-дoлу се' тoa се збoри. Не декa нaвистинa немa децa дa рoдaт, туку ете тaкa дa се нaпрaвиме мoдерни. Ќе дa е некoј прoблем тoa кaј млaдиве. Oд дaлеку се брaнaт, небaре живееме вo првoбитнa зaедницa пa некoј мaжјaк сo силa ќе јa нaтерa децa дa му рaѓa. Кaкo срaмoтa дa е aкo кaжеш декa сaкaш децa, сaкaш дa рoдиш, сaкaш дa имaш мини кoпии oд чoвекoт штo гo сaкaш. Тoa не знaчи oдмa декa дoмaќинки ќе стaнете, ќе зaтупите и пoдaлеку oд мaнџи и серии немa дa знaете. Штoзнaм, јa личнo пa и не гледaм нa ништo тoлку трaгичнo, зa се' имa време вo живoтoт. Пa штo aкo и некoј периoд си седaм дoмa сo децaтa, aкo мoжaм, рaдo би прифaтилa, тoј периoд никoгaш немa дa ми се врaти. Акo јaс требa дa жртвувaм некoлку гoдини зa мoите децa дa стaнaт луѓе, тoгaш сo зaдoвoлствo ќе гo нaпрaвaм. Ништo стрaшнo, ништo трaгичнo, oд две гoдини дoмa седење не се oглупaвувa, верувaјте, прoблемoт бил oд претхoднo. Епa штo дa прaвиме кoгa прирoдaтa нa нaс ни предoдредилa дa рaѓaме. Не се мoже прoтив тoa. Амa жени, се нештo не ни е пo ќеиф, се нештo ние сме дискриминирaни, се нештo нa нaс ни сметa, цел свет ни е крив...

 

Девојчиња, читање меѓу редови, отворен ум и флексибилност кон ставови ги оставаме за некои други светови? Трагично е како едно изразување на чувствата на Лилит во СДК го доживеавте сите како личен атак на вашата женственост и мајчинство. Буквалисти. Три реченици не успеавте да ги примите на вашата кревка кожа како нечиј моментален револт. Имавте потреба за бунт, па удривте со сè што имате. Вие си знаете.

На страна од мојот воведен пост, сакам да дискутирам за она што фативте да се бодете со вербални ножеви. На форум сме, кој не може да се носи со тоа, жив и здрав да е.

Прво сакам да ти одговорам... Да, тоа што си жена е во директна корелација со мајчинството. И да, ако поради тотално небитни причини не ја оствариш таа биолошка функција, си потфрлила во основната причина зошто си на планетава. Не си психички растроена, само си неуспешна, како јас што сум неуспешен во решавање математички задачи со лимеси.

Од времето кога сме биле мајмуни (за пред тоа не сум сигурен) до денес, човеколиките суштества според половите имаат една заедничка и една засебна карактеристика. Заедничка е да преживеат, а засебна според полот е репродукцијата. Животински гледано, секој машки примерок има „обврска“, односно генетска потреба, да оплоди што повеќе жени, кај речиси сите цицачи таа карактеристика е сè уште видлива. Кај секој женски примерок, генетска карактеристика е да роди што повеќе потомство и да се погрижи тие да преживеат до одредена возраст.

Во превод, биолошка предодредба на секоја жена е да биде мајка.

Токму ова е муабетот кој го напишав во воведниот пост и трагедијата од нападот врз Лилит врз база на игнорантност. Не може по секоја цена и во секој муабет валиден аргумент да биде „не генерализирај“. Нормално дека ќе генерализираме зашто светот, природата и општеството е една голема генерализација. Работава е Монти Пајтон, само зашто некој маж се нарекува себеси Лорета, не значи дека треба сите закони на планетава да ги смениме да се прилагодат на исклучоците.
На крајот на краиштата, позната е реченицата „исклучокот постои да го потврди правилото“, односно генерализацијата, а таа вели дека секоја жена има вроден инстинкт да биде мајка. Оние кои го немаат тој инстинкт, се исклучокот и тоа е тоа.

Ова ти го цитирам само за да те гњавам, да знаеш со кого си имаш работа ако ми реплицираш. Како тоа идеологијата на Карл Саган не ја следиш, ама и не ја поддржуваш? Нели би требало да знаеш за што зборува човекот? И Карл Саган нема идеологија, научник е, односно бил. Пионер на полето на астрофизиката. Беше земен чисто како пример во постот на Магнолија колку што забележав.

Бидејќи ви бодеше око и она „маж ко маж“, јас како маж ко маж, да се надоврзам...

Не можам да поверувам, ама со Бриџит морам да се сложам, напиша „нереализираност на многу полиња може да биде причина за фрустрација“. Се сложувам комплетно со неа, но тој муабет воопшто не е контра на избликот на Лилит. Секој од нас има некаква фрустрација, од неумеењето да се носи некоја личност со поспособни колеги на работа, па до фрустрации од детство или мали пениси (да не речам физички недостатоци).

И кога веќе доаѓаме до делот дека можеме да генерализираме... и велиме дека генерално сите мажи со мали пениси имаат потреба да го надоместат тој „мал“ факт, со голема ароганција, па и агресија, тогаш логично е и да кажеме дека генерално секоја фрустрација кај најголемиот дел од луѓето произведува злобна реакција.

Ако се соочиме со разведена/неженета и без деца жена која е злобна, сосема е логично да заклучиме од каде доаѓа таа злоба. Да, може плус да носи друга фрустрација, ама шансата дека немањето деца ја прави исфрустрирана is too damn high.

Уште за маж ко маж. Неспоредлива е разликата меѓу возрасните мажи и жени без деца во поглед на сфаќањето за реализираност. Најголемиот дел од жените не се доживуваат себеси како реализирани ако немаат деца, додека најголемиот дел од мажите не се доживуваат себеси како реализирани ако не оствариле големо богатство. Приоритетите кажуваат сè.
Секако, мал е бројот на мажите кои ќе кажат дека не си ги сакаат децата кога ќе се родат, но исто толку мал е за мажите кои сонуваат за деца, замислуваат како ќе ги облечат, како ќе се викаат ако се машки или женски и слично, пред да се родат.

 

Да се остави потомство е природна работа, било за мажи - било за жени. И не знам зошто викате... ај за мажи нема врска. За мене е подеднакво безвезно маж да не сака деца. Ај ќе бркаме кариери, ќе бидеме модерни, нема да сакаме деца. Херој си ако имаш и деца и кариера, затоа што двете можат да одат заедно... не мораш се ограничуваш само на едното или другото.
Примарната функција на сите живи суштества е да се размножуваат и да остават потомство. Да - ние луѓето сме врвот на планетава, имаме свест, дрн дрн...и не сме примитивни како животните и растенијата па да се размножуваме.
Како и да е... јас сепак велам дека е личен избор, и ако не те бива за гледање деца, поарно не земај на душа. Ќе му направиш услуга на нероденото бебе. Ама тоа не е за гордеење (според мене, нели сите тука кажуваме лични ставови). Голем број од жени не раѓаат поради: не сакаат да си го деформираат телото, не сакаат да се мачат, не сакаат 2-3 години да останат ненаспани ноќе итн. Тоа е плитко мислење.
Кариера - не мислам дека откако ќе родам нема да градам кариера. Јас сум способна за тоа... кој не е способен - негова работа (пак ќе речам, тоа не е за гордеење). Излегување по кафичи, одење по одмори - да бе стварно... гледам само тие без деца одат, овие другиве дома седат.

Примерот од моето семејство. Двајцата мои родители со солидни кариери. Моето доаѓање на свет само ги дополни нивните успеси. Двајцата никогаш не престанаа да ги градат кариерите. Мајка ми одеше по бројни семинари, конференции и сл, па татко ми ме чуваше... и обратно - татко ми одеше по службени патувања и слично. Не гледам дека некако моето постоење им попречи да станат одлични во она што го работат. Уште како мала ме носеа по ресторани со нив, по одмори, и ги имаме најубавите заеднички спомени. Се радуваа и беа горди на секој мој успех, на секоја научена песничка, на секоја добиена петка, и на секое сведителство и диплома. Тие луѓе се за мене херои. Ако решеле да ме немаат мене, ќе беа само дел од она што се. А вака се горди професионалци и родители. Чекаат да станат и горди баба и дедо, нормално... затоа што тоа ќе им биде уште една гордост, уште еден успех и уште едно достигнување во животот.
Да се биде родител е голем предизвик, поголем од било кој во животот, и амбициозните луѓе сакаат предизвици, за да бидат најдобри во тоа.

 

Проблемот е во тоа што Дарвиновата теорија ја сфаќате премногу сериозно. Не велам дека истражувања не заслужуваат да бидат земени во обзир, апсолутно. Само велам дека не треба толку слепо да се фаќате за истите, па и да се идентификувате. Зошто? Затоа што секоја единка сама по себе е различна. Колку и да звучи клише, тоа е вистината. Додека, ако земеме в предвид дека методите со кои се служат повеќето научници главно се темелат на опсервација, разлозите поради кои може да (не) се согласиме со нивните ставови ќе бидат многу рационални. Не во однос на одмерување на силите, туку со внатрешниот суд кој може да биде контрадикторен на заклучоците донесени од нивна страна. Освен тоа, ти рачунај дека сите земени примероци, практично се појдовна точка на целиот тој истражувачки процес. И истите се релевантни во онолкав број колку што биле земени, па послужиле како помошна карика. Впрочем, вметнувањето сопствени размисли и идеи е неретка појава кај научниците. Во голема мера постои објективност, но, истовремено сведочиме и на мноштвото несоодветни излагања. Па, оттука следува тоа дека колку што една жена може да не располага со родителски инстикт, толку друга која веќе има има дете, да не заслужува да биде мајка од одредени причини. На пример егоизам, ладнокрвност, себичност, и уште други бројни карактеристики за кои постои опасност да ги пренесе на детето. Е, сега ти размисли дали оваа истата повеќе услуга му направила на општеството со тоа што родила, или доколку останела инфериорна? Каде е тука Дарвин да образложи зошто сите не сме створени под ист калап, и кои се точно тие психолошки бариери кои ја оневозможуваат мајчинската мисија веднаш по раѓањето на детето?

За таа цел ќе се осмелам да приложам мој личен став кој не го поистоветувам со наука или религија. А тоа е дека примарната човекова функција не треба и не смее да биде усмерена само кон размножување. Постојат овде уште многу цели вредни за стремеж, а не врзани само за криера, туку и на себе надоградување како личност, како духовно така и психички а тие не се ни најмалку лесни за достигнување. Дури, еве батали спиритуализам и религија поентава за другите две си стои. Така да не гледам никаква грешка во човековиот ментален склоп, или регрес само затоа што Дарвин го ставил акцентот на размножување. И ќе повторам, Земјата е веќе пренаселена, и повеќе услуга ќе направиме доколку малку стагнираме. Впрочем, една и од главните причини кои прават да сме поразлични од животните е капацитетот за размислување и донесување одлуки.

Околу Карл Санеган и идеологијата..Секое теоретско размислување базирано врз научен, религиски или бил каков друг принцип повлекува со себе идеолошка размисла. Не е дека го немам читано па лупетам, туку не го следам затоа што не ми се допаѓа неговата работа, исто како и Дарвин. Башка, една од хипотезите кои еволуцијата ја фрлаат во сенка се мајмун - човек, кои сакале или не денес е под голем знак прашалник.

Сума сумарум поентата на целиот пост ми е дека како ќе си ги усогласиш параметрите така и ќе функционираш. Затоа што ако дозволиш физички недостаток (кој благодарение на медицината) во голема мера е денес поправлив, или не работиш на себе да го отстраниш, ондак тоа е твој личен проблем кој произлегува од неможноста да се избориш со себе (освен ако немаш желба и не ти пречи), а потоа да се осврнеш и кон внатрешните квалитети.

 

Сериозно, СЕРИОЗНО?

Тука пишуваш како не го сакаш дарвинизмот или Карл Саган пошо се коси валјда со твоите убедувања дека човекот е продуховен за разлика од животните, за индивидуализам и слободата и потоа го пишуваш ова.
Како да кхм, не ја следам науката и фактите ама следам таму некој од Блискиот Исток што кажал нешто за пренаселеност... ај, те молам.

На кој начин ти овде ја чувствуваш пренаселеноста, на нашиот регион? Точно дека на места ја има, ама и тоа дефинитивно не е оправдување за немање потомство. Каде е тука твојот индивидуализам и правото на избор?

 

За да биде олицетворение на Сатаната, разведената/немажена жена би требала да прави зло, треба да се прецизира какво зло прави (и дали воопшто прави) со тоа што не е мажена или е разведена.

Еднаш слушнав интересна изјава во поглед на родителството и изборот на истото во денешно време - дека се работи за продолжување на добиениот подарок (животот) и бидејќи сме го добиле тој подарок од родителите би било екстремно нефер доколку самите не го подариме понатаму.

Ако се земе ова во предвид тогаш може да се каже дека жената која поради избор нема деца е екстремно нефер, себична, егоцентрична можеби, но не гледам како би можело да се каже дека тоа е зло.

 

Надвор од Балканот...Да кажеме во Пакистан?

 

Извини, да не не е пренаселена?
Патем, јас не го земав за пример само нашиот регион, туку зборувам генерално. Но, исто толку не ни ја земав Македонија за пример, дека овде треба да престанат да се раѓаат деца побогу, не ми ставајте под нос ствари кои не сум ги кажала.
Впрочем, твојот пристап кон фактите па е многу релевантен, Адам и Ева скоро изедначен со еволуција и Дарвин, но во ред.

Патем, јас не застапувам крајно субјективно гледиште на темава, ниту како цел ми е слободата, чиј апсолут впрочем и не постои. И ако не забележа, она што цело време низ темава меѓу редови се обидувам да го постигнам, е да ја разбијам предрасудата дека жената е машина за правење деца, или оф(в)ца како што ти ја нарекуваш. И не, не сум феминист, но истовремено мора да сфатите дека со вакви ставови нема да можете да ги уживате истите права по прашање полова еднаквост доколку меѓусебно се нарекувате така.

 

Да одговорам од машка гледна точка (повеќе лична) - свесно избирам да немам деца, главно поради себичност и поради избегнување на одговорноста која оди со родителството. Иако има и објективни фактори (живеење во ваква држава и во вакви услови) сепак тоа би била рационализација бидејќи условите не се примарна причина.

Што не значи дека ваквиот став нема да се промени во иднина, но сега за сега сум себичен, јасно ми е тоа и не се самозалажувам.

Today i`m selfish.

 

И така во иднина светот ќе биде полн со деца од епрувети кои ќе растат во поинакви заедници од овие денешните семејно-патријархални (полураспаднати) и што има јас да губам време од животот на деца... Време што сакам поинаку да го искористам.

 

@Valerin кој ти става под нос? Ти го пиша ова, не јас.

И јас сум кажала дека жената ја нарекувам овца? Ај те молам биди достоинствена при рециплирањето и дај цитирирај го местото каде тоа сум го кажала. ако го најдеш..

Точно дека жената не е машина за раѓање деца. Тоа би била доколку некој би ја присилувал да раѓа, а таа не сака. А ние не збориме, еве веќе десетта страна за тоа дали некој ја присилува или тоа како некој ја гледа неа, туку за тоа како некои жени се одлучуваат да немаат деца. Што не е јасно?

Пак не ти е јасно, нели?

И колку и за илустрација, ги уживам сите слободи и права на полова еднаквост, досега немам доживеано непочитување од маж.

 

Го препозна, не? Или сега изговорот веројатно ќе биде демек не си го мислела ова во буквална смисла?
Инаку, не ми е јасна темата, во право си. Не ми е, бидејќи во ист кош се сместени немајките со капацитетот за емпатија. Поаѓајки оттука, стасав и до половата еднаквост која е неминовна да се спомене, и оди во контекст особено кога гледам кон каков правец почнаа да се движат нечии размислување. Но, она што тебе не ти е јасно е дека секоја од нас нема ист поглед кон стварите, и наместо тоа да се обидеш да го согледаш, ти упорно критикуваш и тврдиш како е тоа неприродно.

И Магне, не е дека тебе битна разлика ќе ти направи нечие нераѓање, ниту пак на некој твоето. Јас не знам зошто се разубедуваме, освен ако не го земеме обзир твојот став за Дарвин, реално не гледам некоја поента. Но, во ред е ајде нека биде.

 

Фала ти што се потруди да го најдеш, не мислев дека стварно ќе се позамараш. Да, не е во буквална смисла. Нема потреба да ти објаснувам, и самата знаеш што сакам да ти кажам, ама ајде нека ти биде.

Ниту пак верувам дека ова се целосно твои ставови туку само си се изразила премногу екстремно на моменти, или сум те испровоцирала. Како што сигурно не мислиш дека ние со ставовите дека сакаме да бидеме мајки сме предмет на потенцијално непочитување од машкиот род. Фактички на некој начин не правиш нас што сме за раѓање на деца - машини за раѓање, како демек ние сме против имање кариери. Можеби не ти е тоа целта, ама така изгледа.

****

Не сум од патријахално воспитано семејство, туку сум само од среќно семејство кое еден ден и јас сакам да го имам. Не велам дека вие што не сакате да имате деца дека сте од дисфункционално семејство туку сум забележала дека повеќе патријахално воспитаните не сакаат да имаат деца како демек сакат да си докажат дека не знам што се...