Да се биде мајка - биолошка одреденост или избор?

Не ни спомнав дека немате појма од животот ниту сакам да ве просветлам, сакам само да се дружам и да го изнесам и јас своето мислење.Ароганцијата задржи си ја за себе,овде е непотребна.

Ако погуглаше малку ке научеше дека мајка Тереза уште од 12 год,сакала да биде калуѓерка и сакала да им помага на болните,сиромашните и гладните.Во редовите на таа организација во која се вклучила морало да се даде завет дека нема да се мажи и да има деца.

 

Жени и се е можно.
Ако седиш дома ради одгледување на децата тогаш си глупава иисфрустрирана, без амбиции домаќинка која гледа цел ден турски серии и ги прави децата неспособни затоа што нели не одиш на работа и не си реализирана.
Ако си во брак и имаш деца и ги носиш во градинка затоа што сакаш да успееш/напреднеш во кариерата тогаш си бесчуствителна кучка која и не и требало да раѓа деца.
Ако свесно не сакаш да имаш деца е тогаш си себична кучка која е олицетворение на сатаната.
Ако доиш во јавност си егзибициониста која сака да привлече внимание, ако излезиш во шопинг центар со децата тогаш повторно си себична кучка која си ги изложува децата на секакви бактерии место да си седи дома.
Ако чекаш до 30 да се мажиш и родиш веќе ќе бидеш најстара мајка кога ќе го носиш детето на училиште, ќе му се смееле сите деца, немало да бидеш млада баба итн.
Еве не знам, сето ово го имам прочитано тука на форумот, значи мајките и баш не се заштитена категорија и не не рачунате баш за емпатични, полни со љубов баш напротив, најчесто читам како сме себични кучки кои мислат само на себе, кои немаат осет за никого освен само за себе.

Генерелализации колку ти душа сака, па сега и јас би можела од еден личен пример да кажам дека сите кои се единци се себични, разгалени, егоисти затоа што додека растеле сето внимание било само на нив и не знаат како да го поделат тоа внимание со друг како ние што сме растеле со брат/сестра, не е во ред тоа, барем според мене.

Еве јас лично полош однос сум доживеала од жени кои сакаат а не можат да имаат деца, дури и тука на форумот ме имаат направено од г*мно подолу, толкава злобност и негативност во животот немам почувствувано, една ми пиша и лп посакувајќи им смрт на децава мои па да сум видела како изгледа да си без деца, сакате да ми кажете дека таа утре ќе биде добра мајка, полна со емпатија, таа и сега е злобна и кога ќе стане мајка ќе биде злобна и без емпатија.

Мене не ме променило толку мајчинството, сум била секогаш дечарка, дури и кога моите шанси да станам мајка беа минимални до никакви никогаш не сум била исфрустрирана, ниту пак сум гледала со омраза кон оние кои имаат деца кога јас не можам а на работа сум била опкружена со бебиња и сега како мајка и тогаш како немајка сум си извршувала работа со најголема професионалност, сум плачела заедно со мајката ако се случело најтрагичното, сум имала сочувство и емпатија исто како што имам и сега.
Ме промени раѓањето на внукот, тогаш почувствував таков наплив на позитивна енергија, љубов што не ја почувствував ни кога самата станав мајка, тогаш за прв пат почувствував вистинска од срце искрена љубов кон некого.

Не знам ни зошто кога се споменува жена која не родила, се споменува веднаш кариера, шопинзи луксузни, шетање по светот, мислам не реални ви се погледите кон тие жени.
Јас понавам неколку такви жени кои одбрале свесно да немаат деца, причините зошто е тоа така не ми се познати а и ми се чини и како крајно непристојно да очекувам да ми ги образложуваат своите одлуки.

Тетка ми, на татко ми сестра е една од тие жени, ниту има кариера, си има пристојна работа, не шета по Грции на шопинг, нема Џими Чу штикли, таа е една обична жена која ете не почувствувала потреба да се реализира како мајка, се нашле со тетин ми на иста бранова должина и ете ги 30 тина години заедно, ниту еднаш не се покаела за одлуката, ниту па се посветила целосно на нас внуците, не е фрустрирана, не е злобна, не ја малтретира околината ради својата одлука, си го живее животот тивко и ненаметливо.

Другата жена што ја знам ми е комшика во Скопје, таа па се посветила на болната сестра, после нејзината смрт се посветила на родителите кои се разболеле од тага за ќерката, свесно одлучила да ја запостави сопствената среќа заради семејството и сега некој да каже дека нема емпатија и нема чувства е жалосно и тажно.

Надредената на работа исто спаѓа во категоријата на жени кои свесно одлучиле да немаат деца, жената е прекрасна, на сите ни помага, распоредот на смените секогаш и бил во корист на мајките со мали деца, полна е со разбирање, во толку години работа никогаш не сум имала проблем со нејзе, надвор од работа дали гази мачиња и мали слатки кученца не знам ама на работа е жена на место.

На крај јас ги делам луѓето само на луѓе и нелуѓе, не се чувствувам по вредна од овие жени кои одлучиле да не родат само затоа што сум родила деца, иако бескрајно си ги сакам децата и тие ми се моите мали Божји чуда не мислам дека тие што не родиле пропуштаат нешто, мислам дека ако не сакале да родат тоа е нивна одлука и нивно право.

 

Да Валерин, тоа те прави жена. Мајчинскиот инстинкт, а не останатите надворешни површни фактори. Извини бејб, ама во реалниот свет секој те гледа како овца освен фамилијата, јасно?

И ми е чудно што вмровките се толку против мислењето на Лилит, а од друга страна им е океј неправото за абортус!

Значи дарвинизам, Карл Саган, христијанство... што и да е , образувајте се. Природно и биолошки е да имате желба за пород. Тоа е во нас уште од самото детство, тоа е секаде.

И ти ми продолжуваш со некаква малодраматичност во текстот, па овде проституција и глупости. И плус, веќе сме на на шеста страна од темава, а ти само со повторуваш. Ако веќе не знаеш основи принципи, барем прочитај го напишаното.

 

Прво, изволте приложи ми каде во Дарвиновата теорија експлицитно стои дека жената е преодредена да биде мајка? Да, логично е теоријата на еволуција да подржува во своите концепции таков став, но не е генерализиран и фала богу не мора да биде сфатен во својата најстрога форма со оглед на тоа дека подложи на бројни критики. Како од религиски аспект, така и научен. Воедно, во истата теорија колку што сум јас лично информирана ама баш никаде не стои ова што ти го наброја. А и да стои, (мада не стои) look how much fucks I give? - nun! Наспроти тоа, биолошки може да важи како релевантно, како би се одржал видот, бидејќи непобивлив факт е дека на тој начин се создава поколение. Но, со оглед на тоа дека е Земјата повеќе од доволно населена, а меѓудругото во Кина очајно се прават кампањи за абортус како би се намалил наталитетот теоријата ти паѓа у вода со надворешните фактори, тако звани општествени, кои меѓу редови ги провлекуваш со оглед на тоа дека не сакаш да признаеш дека тие калапи не се предодредени во човековата колективна свест туку имплементирани.

Оу, природа. Хир ви гоу аген.
Колку ќори сокаци направила таа ваша природа, don't get me started. Каде? Еве, прв пример - Неплодни жени (кои сакаат да имаат деца), бројни биолошки и психолошки пореметувања помалку или повеќе врзани со наследната генеза. (Раѓање без/со повеќе ектремитети), даунов синдром и нему слични што е само уште еден доказ плус во низата кој посочува на фактот дека не е доволно совршена, како и ништо друго, за да може да се земе како валиден аргумент.

Второ, мене за надворешните (читај: oпштествените) фактори (ова со намера и свесно го потенцирам од прееска), ама ич не ми чуе. Зошто? Бидејќи исто толку колку што не е ,,природно'' да бидеш немајка, исто толку е и да се мешаш во туѓи животи.
Патем, приметив дека се повикуваш на Карл Саган чија идеологијата не следам, а ниту подржувам. А причините кои поради не го правам тоа се многу рационални, со оглед на тоа дека истиов тип подржува астробиолошки, астрономски, па згора на тоа и астрофизички концепции. Контрадикција во своите излагања до немајкаде, како во изложените теории па се до (не)уживањето на вредноста во денешните трудови. Воедно, guess what? Не сум ниту строг поданик на христијанството, а исто толку сум инфериорна и кога станува збор за пдметнување под религиски сфаќања со биолошки предиспозиции. Тоа е веќе опасно мешање баби и жаби, и нема благе везе со елементарно познание или принцип.

Патем, мојот пост не се одликува со никаква малодраматичност, туку е само одговор на вашата ,,стручна'' подлога по тема мајчинство. А ако ми се сака, ќе го повторам и 10 илјади пати, со оглед на тоа дека не успеав да ги прочитам сите постови од ,,осудувачките'' кои бодат очи, па беа неминовни за читање.

Абортус не осудувам, Сатаната не ја познавам, не сум вмровка, ниту нечиј партиски плеер. (Ако ова се однесуваше на мене и те интересира, се чувствувам повикано да ти одговорам).

Поздрав, пријатно.

 

Леле и политика вмешавте во темава.

Се сложувам да, природна е желбата за репродукција.. ама ете некои ја немаат и што?

Не значи дека не можат да бидат добри луѓе, пријатели и се друго или мора да се вештици?

Што па толку ве засега што пропуштаат тие а што не?

 

Ќе внесам што сакам и кога сакам.

Валерин, немав трпение да ти читам се, пошто си ми досадна и неинтересна. Ама ги фатив речениците во кои кажуваш дека не ти е гајле, нешто ај донт гиф а фак и пошто сум против игнорантни и рамнодушни луѓе, немам намера да ти враќам понатаму.

А очигледно од учебникот по биологија знаеш дека Дарвин е само еволуција. Е, многу е повеќе. Ама тебе не ти е гајле, нели?

И фала богу дека се стручни, сме читале и знаеме, не лупаме глупости од ведро небо.

 

Јас сакам да додадам во вашата дискусија за славната личност Брижит Бардо , таа родила машко дете на 22 год и им го бапнала на нејзините родители да го растат и воспитуваат а она не го ни гледала , не ни живеала со нејзиниот син ниту еден ден , денес има околу 70 и нешто години и нема врска со син и и ниту се гледаат , изгледа ништо од мајчинскиот инстикт , сакам да кажам дека не е секоја мајка за дете , затоа најмногу го оправдувам абортусот

 

Промашена теза од старт. Недостатокот на сочувствителност нема некоја врска со хистеричeн однос кон другите. Напротив, оние многу емотивните се тие кои доста потресено комуницираат, не знаат да размислуваат со ладна глава и да расудуваат правилно. Инаку, EQ-то може да се развива во текот на животот доколку поединецот посака да работи на него (за разлика од IQ-то, тоа тешко се надоградува). Ова чисто информативно, дека многу трагично го сфаќате нискиот степен на емотивност, емпатија и т.н. кај некого.
Премногу тргнувате од себе, а не разбирате дека не се сите исти како вас, го немаат истиот ментален склоп, истите сфаќања и потреби. Не можете вие да бутате куп поединци (кои можеби по многу нешта се драстично различни меѓу себе) во еден кош затоа што имаат само една заедничка работа, која пак е онаа што ги разликува од вас.
И немој после да ве гледам на темите за хомосексуалците да им попувате на оние кои не ги сфаќаат геј луѓето, кога другиве теми ги полните со милион предрасуди - oваа нема деца, оваа иде со постар, па дијагнози поставувате врз основа на тој личен избор, дрн-дрн јариња.
Мене па ме нервираат преемотивни луѓе на кои животна мисија им е да си најдат предмет на љубов, макар се работело и за родено дете. Неретко потоа тој предмет на љубов го гушат со истата, до степен да не може да дише нормално.

 

Игнорантни и рамнодушни луѓе? Се опиша себе си, напредок!
Само заборави да додадеш и полни со сарказам, како описот би бил комплетен.

А тезите по прашање Дарвин се еднакво пропорционални колку твоето мешање религија со наука. Повеќе од еволуција е да, ама пошто не сакаш да ми реплицираш и сум ти неинтересна нема да ти кажам зошто во учебникот по биологија не пишувало за твојата општествена вредност и положба која е многу повеќе од обична офца и теорија.

 

Извини твое височество, ти треба да ми кажеш кој е точен одговор?
Аргументите кои мене ми одговараат или аргументите кои тебе не ти одговараат?

 

Во ред, ете секој има право на мислење, јас сметам дека секоја жена која има услови треба да се реализира како мајка. За мене е најбитна работа.
Друго што ми боде очи е што вам, не на сите ама на повеќето, всушност не ви смета темата колку што ви боде во очи личноста која ја отворила.
Дел од вас кои се против, на сите други теми се преставуваат како патријахално воспитани, ви сметаат хомосексуалците, албанците, плукате по оние кои ги напаѓат мајките, ви сметаат вонбрачните заедници, а види овде имате дијаметрално спротивни ставови.
Епа некој така воспитан со такви ставови, се очекува да да излезе со став дека од жената се очекува да биде мајка.Природно е.

Друго, нејќете да раѓате ако не сте го пронашле човекот на вашиот живот. Ова доволно зборува за вашата незрелост, живеете во бајка, принцот да не го чекате случајно?
Љубовта кон мажот не се споредува со онаа кон детето. Јас си го сакам маж ми, ама син ми секогаш ќе е нА прво место. Јас утре можам да го оставам маж ми, ама од детето никогаш нема да се откажам.
И таа е таа разлика.
Има прекрасни луѓе кои немаат деца, ама повеќето од нив ќе ја почуствуват таа празнина, порано или подоцна.
Некои ќе ја сокријат добро, некои не, ама јас верувам дека еден ден, макар на момент ќе се покајат за одлуката што не станеле мајки.

А сите вие, или повеќето од вас кои исто така упорно тврдите дека не ви требаат деца, зошто поголем дел од вас имаат деца или се обидуваат да имат деца? Според вас и без нив може да си среќен? Или пак оваа го пишувате колку само да сте против.
Бидете искрени, еве јас кажувам ако јас неможев да родам, ќе посвоев, ако воопшто неможев да имам дете ќе бев несреќна и осамена.

 

Има различни луѓе и не знаеме ние што им е причината за таква одлука.
Јас си кажувам за мене, ќе си го сметам животот за празен ако немам потомство... Ама некоја па смета поразлично од мене, дали тоа значи дека јас автоматски сум подобра од неа? Секако дека не, само сме дијаметрално различни луѓе. Може не можеме да ја разбереме одлуката ама можеме да ја почитуваме без да стигматизираме и оговараме како тетки на чешма. Дали ќе се кајат или не, па тоа не треба да не интересира нас.

И зошто незрелост ако се чека на прав човек ? И одма принц од бајките. Секоја жена си бара некој со кој ќе има разбирање и љубов и кој би бил добар татко. Не за џабе се вели кога ќе се роди дете - да си расте со мајка и татко.
Нормално е дека детето повеќе се сака. Ама кажи дали не го сакаше ти твојот сопруг или онака го искористи да ти направи дете? Епа зошто те чуди ако некоја бара човек кој ќе го сака и ќе формира фамилија.
Не зезај ајде, дете со секој не се прави.

 

Го сакам секако, ама во случај да не го најдов човекот, а и оваа со барањето ми е широк поим, ама не е темата, затоа што може да се случи да се разведеш со тој за кој си мислела дека е вистинскиот, затоа и велам, мажот е релативна работа, менлив е, ама детето не.
Доколку ете не најдов маж, не се омажев секако ќе најдев начин да имам дете, макар и да посвојам. Сакам деца и би била несреќна доколку ги немав. Ете мене мажот не ми е приоритет, детето ми е, сакам да се остварам како мајка. Сеа да не бидам погрешка сфатена, си го сакам мажот, го почитувам, ама него еден ден може да го нема и јас ќе го преболам, ама детето не. Тоа останува за цел живот.
И не, по стоти пат не осудувам, не оговарам, туку дискутираме за еден тип, профил како и да е, на жени кои свесно и покрај сите услови се одлучуваат да немаат деца.
Никој овде не ги спомна оние кои сакаат, а не можат.
Не етикирам, далеку од тоа, само што ете искуството со такви личности ме натера да имам таков став за нив. Не е една, не се две, речиси секоја без исклучок. Ладни, себични, исфрустрирани.

 

^
Низ твоите постови очигледно е она -јас, јас, јас. Во ред е, твој начин на размислување, твои потреби, ти ќе бидеш несреќна без дете. Така барем мислиш, убедена си. Што со оние кои се убедени дека ќе бидат несреќни со дете? Тие биле себични оти мислеле на себе, а ти и останатите кои сакаме/сакавме дете на кој мислевме? На сеуште непостоечко дете? Не. Наша потреба е што сакаме да ја задоволиме за ние да бидеме посреќни.

А и крај краева, мене ич не ме плашат себични, ладнокрвни, според вас такозвани кучки. Не живеам во идила дека се околу мене е мед и млеко, сите добродушни, меки, топли, срциња, без комплекси и фрустрации. Жив човек, од што и да е огорчен негово си е. Ако мене ми смета ќе најдам начин да се отргнам или да не дозволам да влијае во голема мера.

 

Jas se chudam mi gorat obrazive...Chas ke treba da sednam ubavo da ve prochitam. Sega samo da se najavam na temava. Ne mi prechi voopshto @Trnche shto sum spomnata. Da, pripagam vo kategorijata na zheni , koja svesno ima izbereno da ne bide majka, i voopshto ne e bolna tema za razgovor. Ama za razgovor. Jas ne planiram da se navredam od tugo mislenje za mene, ili da dodavam nervoza nekomu, da se nekoj nervira radi moite izbori, nema smisla.

 

Значи дискутираме, разговараме, никој не осудува, секој впрочем има право на свое мислење, став кон одредена тема.
Има луѓе милион, може да дискутираме за различни групи, за мајки, за немајки, за домаќинки, за швалерки, ама тема денес е жена која свесно избрала да не раѓа.
И ете се изјасни Имелда, не и болна тема, како што многу овде се вадат со трагичните судбини.
Свесно избрала, како да ви напишам за да сфатете што е предметот на дискусијата.

 

Па да де @JuLleE баш тие свесните најмногу ги нападнавте и ги направивте бесчувствителни и себични зошто не сакале да имаат потомство при сите услови за создавање нормална средина за растење дете. Дека не било природно, дека не биле способни за емпатија како мајките и затоа не сакале да го посветат преостанатиот дел од животот на друга особа.
Мајките се преокупирани со сопственото дете и да неизмерно го сакаат, но не го решаваат прашањето за светскиот мир од кога ќе станат родители.

 

Па не е природно, не се способни за емпатија, не сфаќаат ништо поврзано ни со деца ни со нешто друго. Ретко да наидеш на разбирање. Себични се и мислат само на себе. Неможат да сфатат дека некој друг има побитна работа, во истиот момент очекуваат да им одговореш на барањето.
Реков искуството со вакви жени ме натера да имам ваков став за нив. Ама не ги осудувам, што има разлика.
Жената се променува со мајчинството.

 

Не осудуваш, сфативме, два пати си пишала.
Имам барање з апојаснување, оти нешто не сфаќам.
Прв цитат: секоја жена без изклучок, која свесно одлучила да нема деца е „ладна, себична, исфрустрирана“. Тоа е твој став.
Потоа ја спомнуваш Имелда, која е една од многуте жени кои свесно решиле да немаат деца, кое е сосема во ред, ама со твојот погорен цитат, кажуваш дека е ладна, себична и исфрустрирана. Сега очекувам реченица од типот - ама она е исклучок, повлекување од кажаниот став.
Еве мане па Имелда ми е сосема океј човек, забавна, интересна, понекогаш тажна, некогаш лута, што според мене, тоа е сосема нормален човек. Дури можам да кажам дека за многу работи и се восхитувам повеќе отколку на мајка со 4 деца. Исто ко тебе, што ете си реализирала нешто што си го сакала, а нешто што не си го сакала не си го реализирала.
Жив доказ, дека ставовите дека жените кои не сакаат деца, не се ненормални, луди, пореметени, биолошки извитоперени, надвор од нормите на природата, пропаѓаат во вода.

Дека вашето мислење за нив е сосема неточно, дека генерализациите се многу глупави, дека не е точно дека се лошата страна на светот.

По дефиниција, емпатија (сочувство) е капацитетот да се препознаат и, до одреден степен, да се споделуваат чувствата (како што се тагата или среќата), кои се доживуваат од друга личност обдарена со чувства. Според тебе, ако некоја нема деца, нема способност да сочувствува со друго живо суштество. На пример, немам деца, ама тоа што кога брат ми скрши рака, јас бев со болки во раката па морав да пијам лекарства за болки, оти и мене ме болеше истото место каде што него му беше скршена, значи дека јас немам емпатија. Значи дека кога другарка ми се мажеше, а јас плачев од среќа, значи дека не делам позитивни чувства за нејзиниот среќен момент. Значи дека ако жена која не сака да има дете, на пример пак Имелда (извини ептен што те спомнувам, најблиску си ми во муабетов) значи дека ако некое дете падне и срине нос, она нема да му помогне? Дека ако и речеш, може ли преку ред да платам, ота ќе ти рече, аааа не може, неам деца? Истото ќе ти го каже и мајка со дете (види ја темата со колички во продавници и неемпатичноста на мајките кон другиот свет, бидејќи во нивниот свет е само детето и никој повеќе, по исклучок свекрвата).


И јас не те осудувам, имај свој став. А ти пак викај, не осудувам, ама они се себични и исфрустрирани жени, неспособни да делат емоции и да сфатат дека има друг битна работа.

 

Аха значи ти не си разбрана од околината и затоа го имаш ова мислење. А да те прашам не си добила такво однесување од некоја што родила но едноставно поинаку се однесува? Не ти пришла некоја мајка да ти кажува дека многу се замараш со детето, дека не требало така. Да му даваш АД дур го доиш и некоја манџа за да не биде гладно? Да ти вика дее остај го нека падне и на глава ако сака, деца се. Не се ова изолирани примери на мајки. Значи не ми кажувај дека треба да си мајка за да сфатиш како е кога детето учи нешто, како е кога е болно, како е кога му се радуваш за некој успех, може не му бдеам над глава додека има температура и не плачам, но сосема свесно суштество сум за да разберам дека не можеш да излезеш тогаш на кафе или да ми дојдеш на роденден или дека треба дента да не одиш на работа.
Се закатанчивте за оваа емпатија ко само мајките да се привилегирани со тоа. Не е тоа толку просто. Еве и @Cka ти објаснила, пред јас да успеам да напишам.
И уште една работа кажи ми од кога стана мајка и од кога почна поинаку да ги гледаш другите деца кажи ми до кој степен си спремна да сочувствуваш со нив. Да не ќе си ја продадеш куќата за да помогнеш во лекувањето на детето од комшии од што многу сочувствуваш со него и замислуваш како би било не дај боже вие да сте во таа ситуација?
Бизарен е примеров ама морав да го пишам за да доловам поента.
Мајката си ги сака своите деца, но не мора да значи дека припаѓа за нечии туѓи. Исто како што некој не мора да има деца за да го боли за некое што го гледа од страна.
Еве и јас тоа се обидувам да го објаснам од вчера. Дека не сме толку едноставно склопени ние луѓето.
А дека осудуваш тоа е факт. Да не се лажеме, прочитај си ги повторно мислењата. Или па ти мислиш дека нешто друго значи осудување, не знам