Ние секојдневно се среќаваме со дволичноста,ретки се оние во денешно време на кои можеме да и веруваме но сепак постојат. Во последно време во училиште некои ми префрлаат,дали е тоа знак дека немаат култура или пак стварно имам некои несовршености или пак се можеби на нешто и љубоморни на нешто што јас ги посеудавм а тие ги немат. А јас како културна и фина момичка често ги прифаќам нивните аргументи,но многумина ми велат да си карам како што на мене ми одговара заради тоа што некој од љубомора мое да ти го уништи денот. Дајте некои ваши лични искуства каде сте се соочиле со ова, или пак некои совети што ќе ни бидат одполза на сите. Благодарам однапред
Не знам што ќе да е ама како не увидов дека многу дволични луѓе има насекаде.... не е проблемот во нив , во мене е проблемот.....ако видиш дека некој е дволичен , веднаш се одалечувај засекогаш.....сега не сакам со некои луѓе ни 30 мин. да одвојам...кафе да се напијам.... не сакам , не го заслужиле тоа.... и дури и почнав да се чувстубам подобро... и решив ... во животов , само подалеку од љубоморни и дволични...
Дволични луѓе има премногу,ретко да сретнеш некој што не е таков,многу ме нервираат таквите личности и што е најтрагично мислат дека не се препознаваат,едно да ви кажам вие што мислите дека со правење лице нема да ве препознам,не да сте мизерни и прозирни,дури ни самите не сте свесни за тоа.
Дволичноста ја има насекаде, ама баш насекаде... Во денешново време, каде се е во врска со нечиј интерес, има многу дволични луѓе. По моја дефиниција, дволичност не е ако еднаш покажеш друго лице некому (кој тоа го заслужува), туку ако тоа го практикуваш секогаш. сите барем еднаш сме излажале и сме биле дволични Дволичните луѓе се многу плитки личности, не ги знаат вистинските вредности и имаат 150 лица...која е поентата во тоа? Мислат дека добиваат, но всушност многу губат. Ја губат смислата на животот. Имаат живот исфлекан со лаѓи. Наместо да уживаат во единствениот живот кој го имаат, тие се упропастуваат самите себе си...
Дволичност... Многу ме потсеќа на моето школо. Ако им треба нешто најдобри другарки сме, а ако не, јас не постојам. И несакам да бидам дволична. Кон сите си го покажувам своите ставови кон нив и не паѓам во неволји. И не е секој дволичен. Многу песимистичка страна кон светов имате некогаш, знаете? Љубов не псотои, пријателство не постои, дволичност насекаде итн... Отворете очи пошироко, видете ги луѓето околу вас. Ако немаат убав изглед имаат убава душа. Немојте да кажете дека сум ви била исклучок, знаете колку добри луѓе има во светов?
Дволични луѓе има премногу, ретко ги има оние кои се искрени и со кои можеш да направиш муабет, меѓутоа да не биде пренесен тој муабет на сите.
Јасно е дека е длабоко вкоренета меѓу луѓето. Јас гледајќи го тоа учам каква НЕ треба да бидам. Но нешто што не можам да го сфатам е како тоа некои луѓе гледаат дека си имаат работа со дволични т.н. пријатели и повторно продолжуваат со нив да се дружат. Па јас гледам да избегнам контакт со таквите, да се тргнам од нив.
За мене дволичност е кога некој ќе каже убава си, убаво ти е ова, кога некој ќе купи она што јас си го бендисав а претходно сум му кажала и за инат да купи и после од зад грб плукаат, се најлошо за тебе, не чиниш во самоодбранбен напад те местат тебе за кривецот. Е тоа е дволичност. Не е дволичност ако помогнеш некому, тоа е друга категорија. Дволичност е оговарањето. Но лек за дволичност нема.
Што сте чудни со темава. Секој човек створа одреден лик пред одредена личност во зависнот од многу лични фактори коишто му се потрбни и преоритетни. Ликот секогаш е различен спрема различна личност во зависност од самиот карактер, дискусија и критериум.
Јаооо колку мразам такви луѓе секојдневно сум опкружен со такви пробувам да не се нервирам кога ке имам некој контакт со такви зашто од таквите најчесто и произлегуваат проблемите.
Дволичноста е повеќе од присутна во денешно време, ретко се среќава искрена личност и пријател, претежно се работи за игра на интереси, каде што нема емоции.
