Девалвација на улогата на мајката

Веќе е глуп муабетов, знаеш?
Карикирање до немај каде

Имаат врска финансиите многу, ама пошто нели мене за мене ме праша, ти одговорив што е за мене исправно.

Мислам дека доволно го образложив мислењето, а знам и дека на слична тема имаме дискутирано, па да не се повторуваме.

 

И медицински не е лошо да се заврши, пошто нели секое дете се разболува

 

^ тоа е тоа забегување од реалноста.

Не ни треба никој до 18, само мама, сеспособна е

 

Па како што кога ќе се разболи детето или пак општо за редовни прегледи се носи на доктор зашто родителот не е лекар, така и се носи во градинка, школо за да се социјализира, образува и низ игри и активности да учи зашто родителот не е психолог и педагог.
(Освен тие што се наведениве, ама и тогаш треба и одење на лекар и школо)
Самиот родител си има своја улога во неговиот развој, а социјализацијата и образованието своја.

А да бидеме реални - колку родители би го однеле детето кај стручно лице ако врши насилство врз други деца или приметуваат дека општо има некаков проблем? Верувам многу малку.

 

Продолжи да веруваш Тане.
Многу ме интересира до кај може да оди темава, уште страници поназад предложив да се разграничи...

Без сарказам овојпат,. Да не се оставаат бебиња во градинка, туку дечиња.
@CameliaMiller Каме, никој не рече дека мајките се сеспособни. Нормално дете мора да се вклучи во формален образовен процес, да се носи на доктор, ако има проблем да се решава со соодветен специјалист. И сето тоа го прави родителот, мајка, татко, сеедно- го носи, го зема, пишува домашно... Не беше тоа тема на муабет, муабетот беше дали имало или немало девалвација на улогата мајка.
Па ни кажаа дека сами сме се девалвирале, кога сме сакале да се посветиме на дете, со време и љубов (навистина без педагошки и медицински дипломи) оти сме се исклучувале предолго од пазарот на трудот. И тоа е тоа, отприлика. Оти капиталот е поважен од децата ваљда, штознам

 

Да, ама јас во моите постови не го ни начнав тој аспект, па несоодветна ти беше зезанцијата затоа.

Во однос на капитал/деца, може и да се лажеме и да фантазираме, ама без капитал децата ќе ни умрат.
Е до толку баш.

Само не сакам да дискутирам од тој аспект затоа што немам познавања од правен и економски аспект на нештата, ама дека можеме да си дозволиме 50% од работоспособните третина работен век да поминат дома на товар на државата... не знам баш.

 

Ако некако магично ова се случи, тие што се со по 8+ деца на социјална помош, ќе почнат да раѓаат по 15 деца. Уште тоа ни фали. Е тек тогаш колку ќе биде вреднувано да си мајка... баш тогаш мајките ќе бидат со најнизок статус.

 

Јас и после х страни не прочитав аргумент кој би ја потврдил девалвацијата на жените мајки денес.

 

А сакаш да ми кажеш дека оние про ќотек темана се едуцирани?!

 

Такво слично нешто имало, во Норвешка. Во градинка ги прашуваат еве што сонувале, што јаделе дома, дали биле на прошетка во природа, со други зборови дали се дома огледувани според државните препораки. Во реалност не изгледа многу забавно

Ако читаат законодавците- Аман немојте идеи да добивате

 

Јас еве не го сфатив така. Никој не и рекол на мајка што седи дома со бебето дека појма нема што прави. Муабетот е дека само затоа што сме родиле не не прави спремни да одговориме на сите развојни потреби на бебето. На почетокот да, кога на бебето му треба само храна и гушкање, ама не кога на детето му треба стимулација. Колку се поголеми, толку повеќе им се потребни родители, баби и дедовци, негувателки, учителки, соученици и другарчиња, и соочување со реалниот свет. Дома со мама едноставно не можат да го добијат тоа. Мајката дава љубов, неизмерна љубов, ама од љубов не се живее.
Од друг аспект гледано, и наједуцираната мајка не може да го научи детето што значи да си дел од група ако се двајцата сами дома. Или како да ги дели играчките со други деца. Или како да чека ред на лулашките. Прости примери давам кои за мене се легитимни причини зошто детето треба да оди во градинка. А од моја страна, и 15 деца да родам, еден ден ќе пораснат и ќе имаат свој живот, и тогаш не сакам да ми е криво што немам што да правам во денот. Одењето на работа не е само општествена потреба, ти дава шанса да се движиш во поинаков круг на луѓе, да разговараш на други теми освен бебето, да се најдеш во поинакви ситуации кои те развиваат како личност, нешто што дома нема да го имаш со мало дете.
Во друга тема имам пишувано, времето што го поминувам посветена на себе (да се наспијам, да пијам кафе, да работам) мене ме прави подобра мајка. Времето што го поминувам со детето го ценам максимално, доаѓам освежена, и уживам во секојдневните "бебешки" активности.
Не дека мора така сите мајки да размислуваат, само сакам спротивната страна на дебатава да ја претставам.

 

Ама имате избор.
Може да дадете отказ и да седите дома не 3 години, туку 30, држете го вечито прилепено до вас, за него светот да е само мамичка, таа знае најубаво се.

 

Во друга крајност од оние што мислат дека само тие знаат правилно да го воспитаат своето дете и затоа треба да им плати државата, се оние што мислат дека мајките се само за љубов и гушкање а стручен може само да ги научи на делење играчки, чекање во ред, миење заби и слично.

 

Зависи кои активности. Не можам да научам дете да дели играчки кога сме двете сами дома, со кучето сигурно нема да дели. Морам да ја научам да мие заби зошто заби се мијат дома, не гледам зошто тоа во градинка би го учела.
За некои работи едноставно нема услови да се научи дома сами со мама, тоа сакав да кажам. Воспитување, бон тон, е родителска должност, за џабе не се вика да го направиш човек. Ама социјални вештини, за тоа ти треба контакт со различни личности во околината. Не може истото да го научи со мене два саата дневно на лулашки и 6 саата дневно со 20 другарчиња.

 

Не можеш да напишеш "и наједуцираната мајка не може да го научи детето што значи да си дел од група ако се двајцата сами дома. Или како да ги дели играчките со други деца. Или како да чека ред на лулашките" и да останеш жива. Не ја потценувам важноста на градинката, но ако мајката е едуцирана ќе знае дека дете дома во четири ѕида не се затвора и дека не, не им требаат 6 или 8 часа на ден во група од 20 или 30 деца за да се социјализираат. 2 или 3 часа на ден на лулашки или игра со други деца, до одредена возраст се сосема доволни. Ако веќе одиме до детали, се следат потребите на детето и само си кажува колку му е доволно.

 

Еве жива сум
Реков во првото мислење дека не сметам дека треба сите мајки да мислат или прават како мене. Јас лично сум огромен дечар, работам често со деца, ама сум доволно реална во врска со сопствените способности да си признаам дека има работи кои не можам да ги овозможам на моето дете. Ако друга мајка смета дека може, апсолутно нека проба и успее. Поентата на целава тема беше дека мајките треба да имаат избор во одлуката дали да се вратат на работа или да останат дома со детето. Еве мојот избор беше спротивен од тој на писателот на оригиналниот текст во првиот пост, и си ги изложив причините зошто.

Малата ми е 9 месеца. 2 пати на ден е на локалното игралиште, не ги гледа реквизитите, ги гледа децата. Еве го следам детето, многу посреќно ќе биде во градинка отколку дома. Како ќе расте, верувам дека само поубаво може да и биде опкружена со дечиња

 

Супер нека седи 3 години дома, ама зошто мора баш мајката да го чува дома. По што е мајката толкууу многу посебна, а не на пример таткото. Помалку знае да сака таткото пошто нели љубов му треба друго не. Или некој друг близок не знае да сака.
Пак ќе кажам сами си се правите/правиме жртви со упорното одбивање еднаквост. И само се наоѓаат нови и нови аргументи односно вртење у круг де за тоа колку се мајките посебни.