Денес, како и во претходните 418 дена, се разбудив мислејќи на него. Ова нема да престане. Штета што не верува и не знае колку навистина цврсти и неуништиви корени створи во срцево...
Типично за последниот ден од викендот. Релакс исклучен, а екстремитетите и мозокот на максимум вклучени. Собирав и одземав обврски и на крај резултатот ги исполни очекувањата. Во залезот на денот успеав да го вксусам гроздот што храбро ѕиркаше низ листовите на лозницата.
Денес убаво се чувствувам благодарение на некои пријателства од минатото кои сеуште пружат рака да помогнат
Акумулирав гнев од познавањето на работата на нашите драги административци. Денот го почнав со агенда за завршување на обврските, а го завршувам со надеж дека ќе заигра метлата за генералка. Секој треба да го добие ветеното, а тоа е воедно и заслужено.
Денес... и сите денеси пред и по.... Тесно ми е. Тука, таму....секаде. Особено тука. Да можеше да се умре... тука... да ги снема сите тра-го-ви... Ах. Умор е глумењево наивност. Сакам да престане. Go child, run free, да речам. Ко секогаш. Ко порано де. ц
Денес пролупав на работа скроз. очекувано беше да почнам да кршам. на крајот и кршев и викав. и се испотив и шеф ме викна на разговор за да ме послужи со алкохол за да се смирам. еве ме мирна, си предам..
"Za malce ke me iznenadese godinasniov sneg". Vo 5 popladne mi tekna deka utre ke vrne sneg a lisjata uste ne sobrani. Ripnav od troset i se fativ za greblo. Cakum , pakum napraviv, e sega e 3 sabajle dzirkam od prozorec dali pocna da paga sneg. Dodusa ne ni e prv, prviot sneg padna vo Avgust. Sto vetar duva, bas onoj tip, zimski . Gostive ke mi gi izbrka.
Denes mi dadoa 20 dena odmor i posle mi prestanuva rabotniot odnos. Toa e toa. Edinstveno mi e maka sto taka naednas mi kazaa i taka se sluci no toa e nema sto da se pravi taka odlucile. Jas moeto maksimum si go dadov e sega kako mislat taka.
