Денес ја завршив обврска која бескрајно ја одолговлекував. Ми ствараше таква тежина и таков притисок што секое утро буквално се будев со плачење поради неа. Имав толкав отпор, што цел ден ќе цупкав наоколу, само да не се фатам за неа. Почнав да си се храбрам самата дека колку побрзо ја завршам обврската- толку побрзо ќе се ослободам од товарот. Дека и онака знам дека МОРАМ тоа да го направам. Дека инспирацијата и волјата нема да ми паднат од небо- туку едноставно да засукам ракави и да ја прекинам агонијата во која се наоѓам. Си мантрав така неколку дена и... конечно ослободување! Сега ми е жал што толку се измачував и што си створив толкав стрес. Памет за друг пат
Денес цел ден поминат во Скопје.. Може патувањто беше лошо, но си поминав преубаво. Видов другарки и роднини кои не сум ги видела уште пред 5 год. пред да заминам во странство.. Дружењето и времето поминато со нив денес беше прекрасно...
Учев прашања за возачка дозвола Си мислев кој ме озборувал Размислував за иднината шо ме чека. Ја чувствував тремата за запишување на факс
Пoштo дoсaднo мaлку вo пoследнo време, решив дa и дaдaм шaнсa пoвтoрнo нa еднa стaрa љубoв - книгaтa. И oвoјпaт неуспешен, не мoжaм и не мoжaм дa нaвлезaм вo нив. Не декa не читaм, вo слoбoднo време стaлнo гуглaм рaбoти штo ми пaѓaaт нa пaмет и честo се зaбoрaвaм oд читaње, aмa ете, сo технoлoгијaвa ми се чини изгледa декa губaм време нa читaње бескoрисни инфoрмaции штo знaaт дa се нaјдaт вo еднa книгa, пa вaкa бирaм кoнкретнo штo ме интересирa. Кaкo книгa aмa некoј претхoднo ми ги пoтцртaл битните (зa мене) рaбoти. Или не ми дoшлa прaвaтa вo рaкa. А пoрaнo читaв се'. Се' ми беше интереснo. Книгa дa е. Или филм, серијa, весник, крстoзбoри, судoку, деклaрaцијa. Нa крaјoт oд филмoт ги читaв aктерите, режисер кoј е, музикa, кaмерa, спoредни aктери... Oд дневни весници ништo не скoкaв, oд пoлитикa, дo време, дo пoсмртници нa крaј. Пaметев дaтуми, регистaрски тaблици, телефoнски брoеви, имињa нa кoмшии преку три улици, рoднини дo третo кoленo, нoвинaри, репoртери, глумци, пеaчи, битни и небитни. Сегa oгрoмнa светлечкa реклaмa мoже oчи дa ми извaди нa пaт дo рaбoтa и иaкo мoжеби секoјдневнo јa среќaвaм пaк немa дa знaм дa кaжaм штo пишувa нa неa. Шефицaтa не знaм кaкo се презивa. Грaд кoј сум гo пoсетилa пред гoдинa или две. Кoгa ми стaнa скoрo се' тoлку небитнo?
Петок, афтерворк со колеги завршен, две пива испиени и веќе пијана сум. Сите пијат и држат алкохол а јас глумам демек не се ништо 2 пива за мене. Обично пијам едно, сега две частења имаше и кога станав ми се сврти ама глумев до крај дека сум ок да не излезам лигушот во екипата Добро што носев наочари за сонце оти очите ме издаваат, веднаш светнувам Јуни дојде, зимска јакна уште си носам наутро, кај и да е може и ќе извадам летни алишта за носење. Или од јакна директно во купаќи ќе е. Арно се потсетив, купаќи треба да си купам.
Седнуваме на кафе после школо и се е океј пола саат. Таман отворивме убав муабет, кога еден човек што не е добар во главата, влезе во кафичот и права на нашата маса дојде. Секаде мора да има некој таков манијак, што манијачи на средношколци и замара. Абе човек, не те сакаме на наша маса, иди бегај! Ама не, ни со убаво, ни со лошо не разбира. Уште па и тие што седеа на соседната маса, го охрабруваа да дојде и да ни пречи. За келнерот да не зборувам, никој мува не го лазеше. На крај буквално *истрчав* од кафичот. Шта чеш, проста раја. Ај убав викенд
Викенд фаза... Кругот продолжува да се врти во правец на стрелките од часовникот со посакувана брзина. Време, броеви, пресметки. Еден ум за се...
Денес е први јуни. Whaaat? Кога поминаа 6 месеци од 2019. Чудно е кога ќе помислам колку бргу лета времето вака кога ќе се навратам назад, но додека сето тоа трае ми изгледа како цела вечност. Се чувствувам како да не направив ништо правилно и времето ми помина во лежење и спиење, но всушност не е така. Уфф кој може мене да ме разбере
Премногу брзање, премногу трчање. Обврски, планчиња, да се стигне сегде, да се биде сегде, да се среди се'. Мисли каде си и каде треба да си, кога и оти не поскоро . Животов вика, успори малку и одмори .Сите други исто така за да не дојде до пукање п шавови.Јас, би живеела поапстрактно. Можеби е доста за годинава брзање, промени, трчање, трудење. Покроце.
Денес се прашувам, што би направила одредена личност да е на мое место. Треба да ги задоволам нејзините очекувања, а воопшто не знам кои се. Од една страна има високи критериуми, па се чувствувам дека сѐ што ќе направам не е доволно добро. Од друга страна, зад себе има толкаво искуство (кое јас го немам) да сѐ ова може да го направи со еден замав. И така поминуваше денот, а јас никако да ја завршам обврската. Веројатно многу полесно ќе ми беше да го немав тој притисок дека не сакам да ја разочарам, но и притисокот дека таа сигурно има многу подобра идеја од мојата како сѐ ова може да се направи. На крајот, решив да се смирам. Да го разбистрам умот. Да размислам. Одлучив да пробам да го тргнам притисокот што ме кочи. Да замислам дека сум сама, дека немам личност која ми е репер како работата треба да се направи. Да бидам своја. Можеби мојот начин нема да биде идеален, ама ќе биде мој. Да дадам сѐ од себе и да го завршам ова најдобро што знам и да се надевам на позитивен исход. И така, делумно ослободена од притисокот (кој сама си го створив), работата тргна. Идеите сами надоаѓаа, решенијата излегуваа, а страните се пополнуваа... Денес е еден успешен ден. Држете среќа за утре!
Денес го избањав мачорот, не беше бањат од Јануари. Се спремав психички и физички пошо да го избањаш е еквивалент на олимписки спорт најстрога дисциплина. Откако познати и искусни грумери кренаа раце од него, сама морав да си се снајдам
Си најдов нова пудра која мислам дека ќе ми стане симпатија за озбилно, хеј. Како и секогаш, ја утнав бојата, хеј хеј. Гледам туторијали за неа, ставаат пудра, па на пола лице коректор, на цело лице камена, па бронзер и руменило, и као после 10 часа се враќаат да видат како издржала пудрата. Која пудра? Замаскирана е со уште 5 слоја одозгора. Од поозбилни ствари, сонце пукна и не ми се седи веќе на работа. Чекам викенди и одмор. Толку.
Си плачам за плажа, викендов одам па макар само седела ама не е тоа-тоа. Деспасито и вамос а ла плаја слушам, е до толку. Држ'те ме суканици на глава да не направам.
Денес здравица на овалната маса. После мали чекори трпение голтнав залак спасение. Со еден потпис потпишав крај на неизвесноста. Полесно се дише вака...
Ништо од плажирање денес. Километарски застој не одврати од идејата. Ај може утре. Наместо плажа, спуштени завеси и Чернобил На убаФ сончев ден. Да не сум покусо, кај Троновите не ги изгледав сега и за оваа ли серија да заостанувам?
