100 години, Неделa ни е ден за специјален семеен ручек. Дефинитивно nothing greater Разговаравме да се тетовираме и да се преселиме за Португалија. Од таму можеби САД. Sounds pretty legit to me
Дневна секвенца соочување со животот, а во позадина развеан мирис на сандалово дрво под дејство на воздушни бранови летен ветерец. Толку искчртани страници за една палава приказна што не сака мир и конфорност.
Гледaм и слушaм двaјцa прaктикaнти денес кaкo флертувaaт зa време нa пaузa, им течи муaбетoт леснo и шaрмaнтнo, кo сценaриo oд рoмaнтичен филм. Се пoтсетив јaс нa млaди гoдини вo тaкви ситуaции, смoтaнa, чуднa, незгoднa. Дa избегaш првите 5 минути.
Треба да си го сменам животното ѓубриво и да се пресадам у друга околина. Исто така трет ден пиеме од солени чаши, машината прави ѓурултии од необјасниви причини. Дека е доста од сол, показател се стомачните проблеми и подуваните стомаци. Све преплакнав.
Денес комшијата ме виде само во долна облека, благодарение на мојот генијален мачор кој баш тогаш реши да ја поправа завесата Оу вел, барем денот некому му започна убаво Nevertheless, found my life quote
Лелеав комбинезон во пастелна праска боја , Red Jeans на врат , мексиканска кујна на маса и латино во позадина Животот ми е секогаш во крупните нешта, ама понекогаш и овие моменти се all I need
Прочитав -дропче и ми текна дека бело дропче немам јадено одамна. Со многу вегета и црн бибер, варено па пржено. Да најдам и да се удавам во него. Зoштo вo неделa секoгaш имaм фикс идеи, бaш тoгaш кoгa се е зaтвoренo јaс мoрaм нештo итнo дa купaм, или дa се стрижaм, депилирaм, дa гoтвaм нештo a немaм сoстoјки... Дo утре гaрaнт ќе ми пoмине, aмa денес милиoн идеи штo не мoжaм дa ги реaлизирaм. Дувнa ветре рaзвигoрче, пoлеснo се дише.
Денес се трудам да се вратам на се каде што застана. Да ги вратам сите наши летни ритуали, времето не оди во прилог. Ми фали домот на моите. Ми фали спокојот на неделното летно попладне, да се избањам и средам, да мирисам на убаво и полна со себе да оддувам од врата, па по локалните излетнички места да се прошетам и да сонувам за иднината. Никој не ми раскажа дека животот иако е убав, е сепак само живот, со неминовна болка. Во секој случај, се ќе беше подобро барем малку да биде поинаку. Денес, а и задниве две недели страшно ми фали струкот кој се префаќаше со две раце и облеката со број 34. Телово, не е само физички начин на постоење, небитен и минлив. Се ми е тешко, а најтешко чевлите кои некое време фи облакам со задишување и колковите кои во профил изгледаат како скокалници. Има еден стар мачор на Средно Водно, некој го напуштил. Еднаш во неделата се качувам да му однесам да јаде, секогаш е таму, денес со него си поплакав. Целиот беше испогребан, увцето му крварело, имал борба очигледно. Размислувам да го земам, ама се мислам каде... дома мачка, моите ги преплавив со мачки, стар е, како ќе се прилагоди...
Кутија полна разни слатки и секоја започната од мене. Да пробам по еден залак од сите. Мм ја отвара, гледа и се смее. И заради вакви ситници, меѓудругото, е најдобар маж на светот.
