А кога би кажала? Сега кога има 3 години или би чекала да е поголемо. Сега која е сврхата да се каже на 3 годишно дете. А кога ќе дојде до тоа да ако треба да му се каже тоа толку ќе биде нормално што детево гајле ќе нема. Така да џабе фама се прави. И зашто женава толку брза да му каже?
Words of wisdom на експерти и стручна литература Прашањето на @Lija.ska е дали би му кажале или не на детето како дошло на свет и притоа потребно е да дисктираме со аргументи и можно предзнаење на темата. А дали генетики и крвни групи и болести се или не аргументи, не сум сигурна. Прво, во која и литература да погледнете или клиника која се бави со оваа проблематика, донорите мора да бидат тестирани за одредени болести, како HIV, хепатит B, хепатит C, гонореа, кламидија, CMV, цистична фиброза итн, и притоа да исполнуваат услови, како генерално здрави, со нормален BMI, непушачи ... Донациите се анонимни, за многу клиники во ЕУ, со тоа што барателите може да имаат одредени критериуми, како крвна група, боја на очи, боја на коса и слично и тие да се земат предвид кога се врши мечинг. Има и клиники надвор од ЕУ, каде барателите може сами да си одберат донор според база на податоци со слика. Значи, крвната група и те како може да се "подесе". А и ние македонците една здрава нација што сме, сме си плакале мајката, секој втор со дијабетес, крвен притисок, тироидна и еден куп други болести. Има од нас децата што да наследат. Второ, за помалку упатените, сте чуле за епигенетика и микрохимеризам? Епигенетика значи "над генетика" и ги проучува промените на генетичката активност како одговор на средината. Со други зборови, епигенетиката ги прочува наследните промени во генетската експресија или клеточниот фенотип предизвикани од механизми различни од оние во ДНК секвенцата. Човечкиот код е таков каков што е, кои гени ќе се активираат, а кои не, зависи од средината. Микрохимеризам е присуство на мал број клетки кои имаат потекло од еден извор/реципиентот и ја преминуваат плацентата. Од друга страна, знаејќи дека и клетки од ембрионот преминуваат преку плацентата и живеат во реципиентот/мајката треба само да ти помогнат во убедувањето дека ова е твое дете и ничие друго @Lija.ska . Покрај фактите кои ти ги набројаа и другите, да не се сомневаш дека ти си му единствена мајка на твоето дете и никоја друга. Мајка е многу повеќе од генетика! А некогаш е само генетика и ништо повеќе. Колку многу деца има, што не почувствувале мајчина љубов, без разлика дали таа била до нив или ги напуштила. Или таткова, сеедно! Трето, надвор од експертиза, пиша една друга членка погоре, џоа само и сите светињи, па не се раѓаат деца од комшии, поштари и остали. Едно ќе кажам, мајката се знае, но таткото - не секогаш. Четврто, ти пишаа исто погоре, зошто се сомневаш во себе? Дека еден ден кога ќе му кажеш, детето ќе те одбие или суди и презира како родител?! Па колку само генетски деца се "на нож" со своите родители, без никаква комуникација и обврски, ради имот на пример и ред други ствари?! Стравот е најлошиот сојузник, а ти како мајка имаш поголема и поодговорна улога кон детето освен да му ја пренесеш својата ДНК. Што и да одлучиш, ќе биде правилно! Ама притоа да знаеш дека како родител, си направила се да го изведеш тоа дете на добар пат. Колку родители има, посвојуваат дете после години неплодност и потоа жената останува бремена. Што треба да направат, да го вратат првото дете?! Не, према него може имаат и поголема одговорност, обврски и што сум гледала и љубов. Затоа уживај, гушкај си го малиот и ако одлучиш, кога и да одлучиш да му кажеш нема да е доцна. И да одлучиш да не кажеш, не е погрешно. Ако те мачи одлуката, има неколку книги од експерти кои можеш да ги консултираш, како Having your baby through egg donation, Three make baby, Lets talk about egg donation.
Споредуваш рандом познаници со сопствено дете?? Да, би сакала да знам чисто заради тоа што сакам да знам која сум. Не е доволна причината? Значи озбилно побарај на интернет имаш милион сведоштва на луѓе што поминале низ ова. Ќе видиш низ нивни аспект наместо да си размислуваш дека нема ништо страшно во криењето. Не ја гледам иронијата, посочи ми каде? А да, кога веќе ме цитираш не ми игнорирај тоа што не ти одговара...
Shtom neshto se obiduvate da skriete ili da ne se doznae, ne ste iskreni. Neli vo semejstvoto se najbliski pa zatoa postoi celosna iskrenost, bez tajni? Taka nekako beshe? A premolchuvanje na vistinata e isto kako laga! Sekoj zasluzhuva da znae vakva informacija ako e zasegnat od ova. I kazhav, pak ke kazham: zoshto treba da se kazhe na dete koe e posvoeno, a na dete od donor ne mora? Koja e razlikata? Deka ova od donor ima kletki od tatkoto? Ako neshto e teshko da se kazhe, ne znachi deka treba da se premolchi.
Донорот е со тегет очи и костенлива коса, синчето ми испадна кафена коса и бадем кафени очи. Како мене, сопругот има зелени очи. Па мислиш, ама не си во право-се осеќам дека сум мајка. Добро грешно сум сум изразила, не ми е смешно, туку интересно. Да сакав вака нрмаше да исшадне со очи и коса како моите. Не им е битно, и мене не ми е. Само жал ми е за синчето дека ќе нема брат/сестра цел живот , а има. И да му кажам дека има, нема никаков ќар нема да ги дознае. Не е страв, сакам да слушнам различни мислења и да одлучам дали треба да се каже. Најбитно ми е он како ќе се чуствува, не сакам да биде повреден. Запазена е крвната група при бирање на донор. Овој донор имаше направено генско испитување. Мислам дека за да бидеш донор, мора да го направиш испитувањето и треба да се добри резултатите. Имавме да. Па го пишав тоа што го чуствувам, не сетив дека нагласувам нешто. Да мое е, и го сакам како мое. Не ми прави разлика што не е од моја клетка. Да се врати времето пак би го одбрала него. Не знам зошто таков впечаток доби. Ова воопшто не е точно и не знам како можам да ви докажам, бидејќи чустватата не можам да ви ги опишам Сурогат мајка го дава своето тело за пари и прави услуга. Јас го дадов своето тело за да станам мајка
A nema da bide povreden ako kriete i eden den sam doznae? Duri togash sekoja vistina sho ste mu ja kazhale ke stane somnezh za nego.
Не го толкувај тоа како рандом познаници, може да се однесува и на твоите родители, сестри, браќа. Зошто криеш тајни од нив? Твоја крв се. Која си прашањето е чисто филозофско, што и јас до ден денес не го знам одговорот, а притоа сум добиена по природен пат, барем така знам, а не сум прашала со оглед на тоа што сметам дека е ирелевантно за мене и нашиот однос. Ако веќе потеклото го споредуваш со ова прашање, ти си ќерка на таа што те израснала, те ранела, те облекувала, се грижела за тебе, ти плаќала школо, те лечела. И треба да бидеш благодарна за тоа. Не треба да очекуваш ништо повеќе од тоа. Родителот е носител на таа улога и тука завршува. Она што го имаш пратено во линковите, да, го прочитав. Синот ги обвинува родителите зошто не му кажале дека е добиен по пат на донори, а патем има коцкарски пороци. Понатака ми се изгуби интересот и ми немаше никакво поврзување со неговото знаење, не знаење и коцкарските пороци. И не реков дека е страшно да кажеш, напротив. Се во свое време и спремност. Но и не реков дека треба да споделуваш таква информација, само затоа што ти сметаш дека молкот е лажење.
Заборави на ова. И донорот сигурно не размислува за твоето дете си наплатила и тоа е. Крај. Не се оптеретувај, уживај си со детето, расти го, сакај го. Ако некогаш дојде до тоа да му кажеш тогаш ќе му ја мислиш. Има стручни лица, ќе одите, ќе помине и тоа. Безпотребно си правиш филмови.
За каква манипулација зборуваме бе луѓе? Се работи за мајка и син. На погрешен пат си ако го поврзуваш овој термин со односот мајка-дете. Зборуваме за тотално небитен податок, што ништо не менува. Навистина не гледам никаква разлика од тоа како јас сум зачната, како е зачнат нејзиниот син. Донирањето на јајце клетки го гледам исто како донирање на крв. Има потреба да кажеш дека донираш или си примил туѓа крв, а истовремено ако примиш, во тебе циркулира неколку дена туѓа генетика. Доволно си ги сакам и почитувам родителите, да, ако решиле да молчат и јас дознаам, да не им замерувам. Сигурно имале добра причина да не ми кажат. За мене тие се родители и никој друг. Потекнувам од нив, макар посвоена била.
Прво, да напоменам дека коментаров ми е општ.На членката веќе ѝ кажав дека е подобро да каже и да се консултира со стручно лице. Второ... Децата сакаат искрени родители, не лажговци и премолчувачи на вистина.Може да им се развие недоверба во или непочит или омраза кон родителите од типот на второ и третоспоменатите.Не дека не може и кон првоспоменатите, ама на тие полесно им простуваат. Родителот е посебна личност, детето е посебна личност.Родителот само за себе може да одлучи дали сака да знае семејна тајна.Детето само за себе. Во однос на проверки и испитувања на донори... Колку можете да бидете сигурни дека сè било детално испитано? Дека немало пропусти? Еве, и сè да било во ред. На дете му се нарушува здравјето(не мора да е болест, туку нешто како последица од незгода) и мора да направи испитувања. Или слуша разговор на родителите или на други лица за него дека едниот родител не му е биолошки родител, а тие мислат дека не е дома или дека спие и не може да ги слушне. Или на некој да му се испушти при расправија.И така на еден од начиниве дознава дека едниот родител не му е родител.И почнува да чувствува нешто од погоре споменатото. Тогаш детето би било многу поповредено отколку родителите да му кажат лично.Секако, најдобро би било по советување со стручна помош.
@Lija.ska прочитај https://thedonorsolution.com/how-to...hild was conceived,soon to introduce the idea.
Od doniranje na krv ne izleguva bebe. I, da bitno e da znae deka e od donor, da znae za sebe. Ako tolku e nebitna informacijava, togash zoshto se razmisluva i se postavuva prashanje dali da se kazhe ili ne? I da premolchuvanje znachi neiskrenost.
Секако не на 3. Не ни помислив на 3. Практично тодлер е. Веројатно психолог ќе ја посоветува подобро од "фемина советот на мудреци и мудрици"
Majka 100 uma slushaj od tvojot ne begaj.....vremeto kje si pokazhe Dali I Kako da mu kazhesh....ovde razlichni mislenja kje dobiesh ama ti si odluchuvash shto I Kako kje bide....neka ti e zdrav I zhiv sinot.
@Lija.ska Најубаво да си прашаш детски психолог за ова најдобро ќе те посоветува. Познавам случаеви едниот е блиска другарка на кој им е кажано уште од мали ама на начин за да можат да " разберат. Имам правено муабет за тоа со нив и ми имаат кажано дека иако дознале како мали немале проблем никогаш со тоа нити се чуствувале туѓи. Изгуглај за пејачот Сергеј Четкович тој има две посвоени ќерки кој од мали знаат за тоа, раскажува на кој начин тој и сопругата им го кажале тоа на децата. Исто и за Весна Бејби и нејзините деца од мали знаат дека се посвоени. На крајот ти и сопругот треба да одлучите дали и кога ќе го кажете тоа на вашето дете.
Јас секогаш сум за искрена, здрава и отворена комуникација во семејството. Не само да нема лаги, туку и да не се крие ништо. Така да, би сакала да знам доколку бев добиена со донор клетка исто како што мислам дека би му кажала на свое дете. Искрено не гледам ништо трагично и страшно во информацијата, само секако би се советувала со стручно лице за вистинскиот момент и начин. Не знам зошто потенцирате дека не е исто со посвојување, сосема сте во право, и затоа мислам дека на посвоените може да им биде и потешко, бидејќи се прашуваат зошто некоја личност не ги сакала и сакаат да ја пронајдат. Не знам зошто би барале донор на јајце клетка, реално не е никаков фактор, а од друга страна носат нејзини гени и е сосема во ред да се знае од генетски причини. Друго што приметив е дека потенцирате дека може и вие да носите болест и сте поголем ризик од донор бидејќи им прават испитувања. Не знам дали знаете се почесто младите кои планираат потомство прават различни испитувања, можеби порано не било вака, не знам. Во врска со споредбата ин витро и сурогат, јас би го споделила и тоа, без разлика што носи наши гени. Да, не менува ништо информацијата, во овој случај ни генетски, ама како што спомнав, сакам искреност и блискост со децата. Зошто не би споделила? Инв е сосема нормална постапка, а за сурогат би можела да се најдам во тесно со прашања околу бременост. Ехее, колку пати сум ја прашувала мајка ми за пораѓај, и различни работи поврзани со бременост. Зарем би требала да измислувам нешто?
Ама што ќе дознае за себе? Членката ја видела донаторката на слика, знае дека е од Украина и дека има син. Информацииве што ти менуваат? Освен што можеби ќе ја истакнат љубопитноста да дознаеш нешто повеќе. А не е фер према личноста која донира и сака да остане анонимна од оправдани причини. Не ти е таа мајка па ти да имаш нешто да дознаеш за неа. И еве ќе ти каже, животот полесен ќе ти биде? Ќе можеш да смениш нешто, ќе имаш ли придобивка некаква? Истото и за посвојување важи. Ќе сакаш да знаеш дека некој не сакал да ти биде родител? Дека можеби си грешка? Не фала, не ми треба да знам. Ме лажеле, ме манипулирале. Детски муабет. Биди благодарна што живот ти дале каков што заслужуваш. Ќе драмиме за глупости од фајде што немаш.
Како што детето кое ќе дознае дека е посвоено, почнува потрага по биолошките родители и се врти против тие кои го израснале е неблагодарно, така и родител кој крие таква информација од дете е себичен. Секој заслужува да ја знае вистината за своето потекло.
