Брат ти знае сигурно и други работи за тебе, што не сакаш да ги сподели со твоето дете, па не се крева фама околу тоа, нели
Да,така е,од себични причини раѓаме,но ова е друга ситуација. Дали би избрала јас да живеам оптеретено со “вистината” или да го оптеретам детето за цел живот, за да јас да бидам раат, го бирам првото.
Кога подобро ќе размислам, знае, ама нема да ми се преврти светот ( ниту нејзиниот) ако и каже. Оти, јас си стојам зад своите одлуки. Ќерка ми е секако пред брат ми. Исто како што неговите ќерки за него доаѓаат пред мене по важност. И тоа ми е нормално. Иако ако ми каже и тој мене тајна, нема да и ја кажам нејзе...
Не верувам дека би кажала, брат имам иначе. Доволно е да знае ако постапката е ин витро, другите детали не се толку битни. Јас да имам сестра што добила дете со медицински потпомогнато оплодување не би прашувала за детали, битно ќе ми е да е среќна. Не сум тип што прашува за ситници, освен ако другиот сака да сподели. Ако ми каже во доверба, тајна и ќе остане.
Trebalo bolnicata preku koja odel uvozot pri izbor na donor i toa da vi prezentira. Prasajte si ja bolnicata sto vi posreduvala.
Во право си, кога би имала деца веројатно би тргнала и од нивните карактери, затоа што сепак сите сме различни. Познавајќи ги би имала некаква претстава како би можеле да реагират. Ама сепак, никогаш не би била 100% сигурна за нивната можна реакција. Така да верувам дека сепак би кажала. Сакале или не тоа е вистината.
Јас не би споделила со никој кој не е инволвиран во процесот, но би кажала на детето. Сакам полна информација, и процедирам по ист начин со секој друг. Тоа дете има право да знае се за себе, и да има реакција при процесирање. Ако некој ден генетиката е клучен проблем, најмалку да знае како да процедира и да се бара соодветно решение.
Старите велат - НЕ чачкај мечка! Воопшто нема потреба да кажуваш, ти си го родила, таткото е тој и чича мича готова је прича.
А која му е семејната историја на тоа дете, нормално ќе му кажува за своите роднини, што да му рече пример за детето од брат, сестра ова не ти е братучед, твоите братучеди се во Русија зошто ти си настанат од донирана јајце клетка на друга жена. Не е моментот да не се разговара со децата, туку дека нема потреба да му го објасниш и раскажеш моментот како настанал. Еве јас сум моментално бремена и кога ме праша постарато синче од каде дојде бебето во мојот стомак му реков ме дека јас и тато многу се сакаме и дека решивме да имаме уште едно бебе за да си има он братче. Или требаше да му го раскажам моментот како настанал, како сме имале секс во другата соба дури тој спиел. Еве и јас сум возрасна и пак не би сакала мајка ми да ми раскажува како и каде ме зачнале. Може да ми каже како поминала на пораѓај или дали имала мачнини или колку сум мрдала во стомакот ама стварно не ме интересира интимниот живот на моите. Исто е и со инвитро и со донирани јајце клетки што ќе му смени на тоа дете ако знае точно како е зачнато.
Вакви работи се кажуваат на 25-30г, кога веќе детето созрева. А не на детенце мало, или на пубертетлија. Пошто може да му мавне на психа, и од општи дешавки во животот. Може да си мисли дека никој не го сака пошто сите знаат дека е донирано, посвоено.
Da, pa da misli deka cel zhivot zhiveel vo laga. I ako mu kazhesh na tie godini, ke se somneva vo se sho si mu kazhal do sega.
Не верувам баш дека со тој податок ќе се сомнева во се друго, баш напротив мислам дека ќе биде благодарно за сѐ што направиле за него. Сепак за мене ова е ситница, кое дете реално го интересира како било "направено"?
Imam prijatelka koja posle mnogu godini I obidi zachna bebe so invitro.Devojkata e polnoletna I znae kako e zachnata. Koga I kako I kazale neznam no vo opusteni situacii si pravat smeshki na toa.Se e tolku normalno bez potreba za misterioznost. Dedo mi bil posvoen, pred pubertet doznal od negovite roditeli deka strikoto I strinata mu se bioloshki roditeli.
+1 и зато сум прашвала уште од ко дете и уште прашвам некогаш, интересно ми е. Сакам да знам. Некогаш ко ќе подзаборам информација која ми споделила мајка ми, па учам нешто и сакам да споредам свое искуство и пак наново и наново препрашвам и ми кажва. Наново и нановно. Спојлер: подолго, интроспекција Не ми менва мене биологијата многу и дали мајка ми ме роди/ само ме носеше ама не сум од нејзино јајце - не ми менва. Поќе пати кажав, за мене родител е тој шо те расти и сака. Никој друг. Ама би сакала да знам. И сега да дознам, долго после адолесценција дури, лута ќе сум. И ќе барам лага во апсолутно се шо се има случено и ќе заврши со хостилен однос пошто знам дека моја фамилија нема да стапни на терапија со мене за да го разрешиме. А лута? Прелута. Можи ќе се смирам некогаш, па ќе збораме посериозна тема и ќе е ситуација кај шо нема да можам да ветам дека ко ќе се караме нема да ја префрлам како нешто шо длабоко ме повреди. Накратко: Мислам и во поќе теми сум пишала. Не ме повредва шо ми прајш. Ме повредва лажењето.
