Глупости. Ние одиме во срничка, на почеток прв ден пола саат после секој ден зголемував по пола саат/ саат. До крај на неделата остана со спиење и веќе за 3 недели остануваше до 4ипол, тогаш мм ја зимаше. После се разболе па не идеше една недела ама пак продуживме или до 3 кога сум јас дома или 4ипол. Така ако ги носиме како они шо сакаат за 3 месеци ќе се навикнат, баш како што викаш. Јас не ги оставав они да ми кажат за времето, им кажав дома сум уште две недели и треба да се адаптираме и секој ден јас им кажував во колку ќе ја земам. Една од воспитувачките ми рече на некои деца им треба една, две недели, на други малку подолго а има деца што никогаш не се навикнуваат. Не знам дали сакаат да се откажеш у старт или што е финтата… Да има кој да ја чува сиг не би одела во градинка. Мм која ја зимаше една стално му викаше денес ништо не јадеше, не спиеше и цел ден плачеше… А тука живееме до градинката и седам надвор да слушнам дали ќе плаче и не плаче а тоа и беше стандард одговор кога ќе прашавме како помина
Веројатно мислела дека септември и имаат најмногу дечиња на адаптација. Имам другарка што работи во градинка и првите недели од септември е секогаш најстрашно од плачки викање. Јас син ми во мај го адаптирав па се погоди 5 нови дечиња не заете што беше тоа. Пред короната дека беше па се влагаше внатре. Одам да го земам и се отвара врата а на врата креветче. Се зачудив, ама за многу безо ми стана јасно. За секунда имаше еден куп дечиња што плачат и сакаат да побегнат. Така да по мене треба малку разбирање, а за темпото процени си го детето и ако влечат а сметаш дека може побрзо да де адаптира диктирај услови. И мојот тогаш веќе третата недела беше со спиење. @Doktor F ама твојата се адаптираше сред август кога нема многу нови деца. И мое бебе ќе оди јасли во бамби, ама здравје од март е планот.
Го делам мислењето со Ано,септември е секаде таков,и баш ве разбирам тие со прво детенце,иста бев и јас,имам пишувано и претходно,големата ќерка тргна во септември во јасли имав само две недели да се адаптира за да тргнам на работа ,бабите работеа немаше ни кој да дојде да ја зема порано.Првиот ден кога ја оставив она ок,после еден саат ја земам црвена отечена од плачење па и на сето тоа некое девојче ја гризнало за образ и со два заба си ја земав .Сега ми е смешно дека со истото девојче учат во одделение и се многу добри дургарки ,ама тогаш ми беше шок и плачев кога ја земав,па се сеќавам негователката ми рече мама не се секирај ќе се навикне и ќе порасне,и јас имам ќерки за мажење и иста бев како тебе.И така бидна за две недели детево како да знаеше си почна да останува подолго,подаваше раце на влегување и после со трчање одеше во градинка до крај,ја обожаваше градинката ,дури викаше и сабота и недела да оди сакала. Малава исто тргна во септември во јасли пак исто слушав риканици од внатре,е нејзе и требаше многу подолго да се адаптира,повеќе плачеше и се мислев ќе има проблем со неа,ама после неколку месеци веќе почна да останува подолго и еве трета година почна без проблеми, останува меѓу последните во 17. Затоа потполно се ставам во ваша кожа и знам што се сум поминала,така да имајте малку трпение и разбирање и соработувајте со негователките,ќе поминат овие месец два па ќе се смират. @Misskirova на другарка малиот тргна во истата градинка во јасли од понеделникот,и големиот и одеше во таа градинка задоволна беше и затоа и малото го запиша таму инаку живеат во Тафталиџе.
И мојава почна од петокот. Денес ни е 4ти ден. Пола час, 45минути седат сега за сега. Ама цела градинка рика во хор. Кога ја оставам одма плаче. И кога ја зимам цела е црвена и не може да се смири главчето и се тресе, липта. Си реков ајде секој ден малку по малку на подобро ќе иде, ама секој ден плачела без престан и не јадела. За јадење и дома е терсене. Друго што ме замисли е откако е таму еве секое сабајле кака и ме прашуваат што сум и дала да јаде дека секое сабајле истото е ,какала како помеко не баш цврсто. Дома не кака така, дома кака еднаш обично покасно не толку рано. Викам да не и е од страв,стрес ова какањево? Ми изгледа дека многу тешко ќе се адаптира. Од петокот откако прв пат беше во градинка девојчево буквално како траума има дека ќе ја оставам. И претходно беше лепенка за мене ама ова сега е страшно. Залепена за мене цело време, дури и кај татко и не сака да седи. Ако треба да одам во вц па тоа плачење па ме бара по сите соби и плаче,па јас како будала од вц викам по неа ја смирувам. Си реков ајде во градинка таму ете со други деца со воспитувачката ќе се олабави малку од мене. Ова обратен ефект сега повеќе е залепена за мене. Мала е сеуште не разбира да и кажам дека нема да ја оставам дека ќе ја земам. Којзнае што си мисли нова просторија никој познат нема, се ново непознато за неа гарант си мисли сум ја оставила. Тешко ми е многу ама се надевам за брзо ќе се адаптира.
Мајки знам дека е тешко, ама не покажувајте пред нив. Насмеани зборете дека ќе ги земете, дека во градинка е убаво, и како што кажа Ано повеќе разбирање и доверба. Во јасли им плачат 10 деца у хор, мислите не им е подобро на негувателките да имаат адаптирани деца побрзо. Ама треба соработка. Деца на родители кои се секогаш сомничави не се адаптираат никогаш. Имаше кај син ми дете, го отпишаа џунгла било, не сакал... ги сретнав после 6м на ихралиште, уште 3 градинки сменети, две приватни, никаде не чинело, не сакал.. ете не оди. Ако не се помине адаптацијата и научи дека не мора да оди, никаде нема да им е убаво. Инаку син ми до паркинг го слушав дека плаче кога се адаптираше...
Една мала подрашка од упорна мајка на двајца страшни плачковци. На 10 месеци почнаа во градинка, никогаш ни пет минути предходно не беа делени од мене. Рикаат, плачеа, дома липаа у спиење, не смеев до вц да идам се плашеа да не ги оставам. Но упорна бев секој ден ги носев и постепено накачувавме на време, за еден месец се адаптираат. Немав можност за чување дома па сакале нејќеле се навикнаа, сега со смеа ги носам и ги зимам. Кажав еднаш, дете ако треба да плаче ќе плаче и на 9 и на 18 и на 36 месеци, тоа што треба ќе си го исплаче, само трпение и упорност мами. Само тие што се одкажале не успеале. Со лесно ❤️
Поддршка и една најсилна за сите мајки што проаѓаат период на адаптација. Се е нормално и плачки и отпор, само имајте на ум дека децата многу брзо се прилагодуваат на се. И мојот премногу плачеше на почеток и одбиваше да јаде ама како поминуваа деновите се опушташе повеќе. Сега оди без плачки, таму јаде се (дома ништо) и за викенди кога излегуваме да прошетаме покажува накај градинката се радува дека ќе оди. Огромна промена во однесувањето на подобро има откако е во градинка, полесно се вклопува со деца и е многу поразбран. Така што стиснете заби и ова ќе помине.
Фала многу женски на искуства Знам дека е процес кој поминува и треба трпение. Само немав претстава како тоа се изгледа и мислев барем малку дека негователките имаат емпатија или па се интересираат околу децава ( на ова мислам да се праша какво е детето, карактеристики, навики) Изгледа многу очекувам незнам што да кажам.
Поддршка мајки на дечиња на адаптација. https://m.facebook.com/story.php?st...wAp2ePphLl&id=100000594216940&mibextid=Nif5oz
И јас се чудев како може да не ми се ни претстави а ми го зема детето на чување али јбг. Ќе се навикнеш
Мајки здраво, Ние од понеделникот сменивме група и воспитачка/ негувателка. немам проблем да не сака да оди сабајле или слично ама имам проблем кога ќе се врати… Се понаша како 2 месечно бебе ако не ми е во раце плаче хистерично. Др нешто како да е болна нема назнаки единствени што јас мислам дека и е е тоа што и се смени групата. Не знам како да го надминам ова а бога ми не е ни лесна за пола ден во раце да ти е 14 кг е, кичма ми одпадна…
Воопшто да не те чуди, секаде се исти.Мојата за прв пат почна со градинка на 11 месеци и тоа ја запишавме во приватна градинка (нема да ја именувам).Имав премногу очекувања со оглед на тоа што го плаќавме, ама за жал ништо од тоа.Дури една од воспитачките секој ден знаеше да коментира како моето дете е тврдоглаво и лошо ( и неколку пати да праша на кого е таква, сигурно на мајка и), а јас дури и се правдав, а збориме за дете од 11 месеци.Е сега да можам да го вратам времето ќе и кажам убаво.И покрај тоа што се адаптираше, мислам дека до крај си плачеше кога ја носевме.Сега правевме пауза од скоро 5 месеци, па пак нова адаптација за жал.
Мајки, нова сум на форумот, но решив да прокоментирам на темава бидејќи сега минувам низ многу тежок период со синчето, 2.5 години, при адаптација во градинка. Почнавме во петокот и до денес максимално издржа час и половина внатре.. Првите 2 дена со плачки, но вчера и денес на излегување од таму ми делува депримиран и сериозен (без плачење).. Не сака да јаде, ниту да пие ништо таму.. како што минаа деновиве престанува да јаде и дома.. едвај нешто да стави во уста. Иако е доста независен, откако почна не се трга од мене и од татко му, цело време кенка и од ништо не е задоволен и непослушен за работи за кои претходно бил послушен.. до степен каде иако спие сам во соба во кревет веќе скоро цела година, се буди и доаѓа кај нас и кенка во сон. Од вчера вечерта го осеќаме дека има некоја "квази" покачена температура максимум 37.2-5 чат пат кога ќе му измериме која му се спушта.. ама верувам дека е од стрес и нормално омалаксаност поради нередовно јадење.. Не знаеме како да се однесуваме со него веќе, построго или помеко од претходно со цел да се адаптира побрзо.. Ако некоја од вас има некаков совет од искуство би бил добредојден.
Може, све може кај нас кога имаш врски Крај краева ако ти побараат потврда дека си вработена може да ти дадат од некоја фирма што ги познаваш газдите. Ова со потврдиве е жива глупост, градинката треба да е право на секое дете, да се дружи, да учи, да се социјализира, а не само за тие чии што родители се во работен однос, еве пример ако ми дадат отказ тоа значи од градинка детето ќе ми го отпишат? Без веза
Додуша и во нашиов случај ниту ме прашаа ниту побараа потврди од работодавач ама мислам дека во пријавата стоеше да се наведе …
