Деца - ги сакате или ве нервираат?

Спојлер

Ако темата е несоодветна заклучете ја

Намерно ја сместив темата во Психологија. Не зборувам општо за 18-, туку за деца од 0 до 10 години одприлика. Ве нервираат или ги сакате?
Јас лично сум поделена. Од една страна ги сакам, премногу се слатки и не можам да им одолеам И малите деца ме сакаат Знам да се погодам со нив затоа што речиси се им дозволувам
А од друга страна ме нервираат. Затоа што децата денес се поделени уште од градинка, се делат по татко ми е директор, мајка ми е професорка, татко ми е газда и сл. поделби и тоа е се од домашното воспитание. И ме нервираат оние лигави, „Татоо купи ми го тоааааа.. ОДМА!!“ и злобните деца што те исмеваат од градинка до 3то или дури и повеќе Затоа сум поделена

 

Како што дете може да биде слатко и мило, така може да биде и сурово, вообразено и злобно.
Се зависи од нивното воспитување. Токму затоа има дека кои ги сакаме и безобразни дека кои не можеш да ги сакаш. Не мислам јас дека сите деца можат да се сакаат. Апсурдно е тоа. Како возрасните, така и децата во својата претшколска/школска возраст до некаде имаат свој карактер и темперамент кој независно од тоа што не се дооформени, влијаат на тоа како ние ќе се поставиме кон нив.

 

Повеќе ги сакам децата од 2 до 5 годишна воздраст.Толку се милни,нежни...би сакала да ги гушкам цело време и да не ги пуштам.

 

По нерви ми одат и не можам да ги смислам.

 

Ги обожавам срциња мали

 

Јас искрено ги сакам!Ако некои се поразгалени,тоа не значи дека сите се разгалени!
И искрено јас не сфаќам како можата мали деца да ве нервираат! Децата се најчистите и најневините суштества во светот! Кога некое дете нешто ќе ви каже може навистина од такт да ве изваде,но дали тоа добро размислино за тоа!?Секако дека,не.Тоа мало слатко суштество не разликува некои работи.Па затоа тука се родителите да го подучуваат.
Или едноставно ГИ ОБОЖАВАМ МАЛИТЕ ДЕЦА!

Спојлер

До девојчето кое ја овори темата:Двојче и ти си била некогаш дете мало.Не си ти одсекогаш на оваа возраст

 

Сакам деца кои се убаво воспитани, културни, мили но ги сакам и оние кои се интересни, прават смешки, малку немирни, едноставно живи.
Разгалени не сакам иако не се виновни тие за тоа туку нивните родители. Има деца кои знаат и да навредат или да користат погрдни зборови. Но пак ќе речам, не ги обвинувам малите.

Од друга страна збор да кажам нешто и за повозрасните. Немојте никогаш да им се обраќате на децата со оние лигави зборови: Каци моли, Шо плајш, и не ми текнуваат други примери. Толку лигаво ми звучи и ме иритира.
Обраќајте им се нормално, како со возрасен и самите деца ќе научат поубаво, почисто да зборуваат.

 

Не, неможам да ги смислам, лигави,разалени,хистерични,а ми се прават паметни
Го сакав само братучед ми кога имаше 2-3 годинки беше интересен сладок, ама сега аууу кое лиглие разгалено е...
Уште незнае да зборува а вика на мајка му: Да имам пошебна шоба и мобилен телефон до шеш години ОБАВЕЗНО!
па замисли натака...
Незнае да си игра, кога губи гистерично плаче и вреска и не неможам ова да го трпам, а богами сите се слични, немам наидено на фино дете досега...

 

Па,зависи,ако се некои од оние предосадни деца кои зборуваат постојано и тераат инает,тогаш ме нервираат,ако се мирни и слатки,тогаш не.

 

Обожавам деца посебно оние од 2 до 6 годинки најинтересни ми се.Имам можност секојдневно да сум во друштво на девојченце од 2годинки најубавото и најмилото нешто ми е и девојче од 6 години како размислува не сте свесни.Оди во градинка уште од многу мала и навистина многу добро и влијае воспитанието од таму но и од нејините родители
Постојат и многу разгалени деца ,таквите неможам да ги понесам Ама за тоа се криви родителите затоа што уште од многу мали им допуштаат се и затоа се такви.
Но дали се разглаени или не децата се најискрени и секогаш си кажуваат се како што и навистина е ретко е кое детенце уште од мало лаже.
Со мали деца покрај мене времето секогаш ми поминува многу брзо,знам да ги заиграм и да ги занимавам за да не им биде досадно

 

Не мразам, едноставно не можам да поднесам разлигавени, расплачени, хистерични и размазени деца.Избегнувам контакт со нив ради тоа што поради нив ми се превртува нешто во стомакот, не можам да ги сварам.
А душа давам да си поиграм со некои мирни деца, да ти е милина да ги слушаш.Не сум често опркружена со такви дечиња ради тоа што сите во моето опкржување имаат веќе големи деца, но некогаш коа ќе се деси тоа не моеш да ме разделиш од нив,срцки ми се.

 

Како можам да не ги сакам тие мали сладурчиња?
Бебуши,те гледаат така милно,ти трчат во прегратка,те влечат насекаде,сакаат да ги играш,те обожаваат.Како,па како да не ги сакаш?

Па кога ќе те речат "Тете,тете,дојди да си играме",срцето ми се полни.
Премногу ги сакам,ги играм,лудувам со нив,го доживувам она што отсекогаш сум го сакала,а за кое сум немала можност....

 

Gi obozavam tie mali slatki coecinja...ednostavno gi obozavam

 

Ги сакам премногу, особено оние најмалите до 5-6 годинки, преслатки ми се.
Секогаш знаат да ме развеселат и да ми го разубавуваат денот со нивните бисерчиња, со нивната наивност. Особено такви воспитани, мили, па уште и паметни дечиња, мислам дека колку и да ме оставиш со нив нема да ми здосадат...

 

Ме нервираат и тоа многу.

 

Ги сакам, не ме нервираат.Мислам дека и не би требало воопшто да предизвикуваат нервоза кај возрасен човек.Децата, се премногу искрени и имаат чиста душа, единствено тие се оние кои не можат да повредат некого без причина.Како што можат да бидат палави, весели, тешко дека можат некого да изнервираат...

 

Срамота е да речам дека не ги сакам.

Дете, нешто најневини, најмило, најслатко, најискрено...не можеш да не го сакаш.
Посебно ги сакам помалите.

Зошто како што растата, така нагло се променуваат, превземаат многу агресија, насилство од родителите и околината, па повеќе деца не ни личат на деца.
На глава ќе ти се качат, дома се ќе ти испревртат, речник нула, и знаат да нервираат кога се баш невоспитани.

 

Озбилни сте со муабетов дека деца се деца (мили, добри, срцки) и кога кршат и лумпуваат по дома, кога цмиздрат дека нешто сакаат и ред други работи...и дека и тогаш пак ви се слатки и не ви доаѓа да им врзете шамар?
Алал да ви е ако е така, што живци ќе имавте вие? Секоја чест.

 

Некои деца се стварно многу мили ама има и некои што ти го качуваат претисокот

 

нај нај ми се бебенцата .
Иначе , не ги мразам , не ме нервираат , ..немам многу чест контакт со мали деца , освен кога одам да си ја земам внуката од градинка .
Нормално , не сакам кога се размазени и бараат се што ке им падне пред очи ..
ама сепак..слатки се..единствени..