Деца - ги сакате или ве нервираат?

Ги сакам оние кои ми се блиски, во смисла деца на роднини, пријатели.
Шо има да сакам дете на оној онаму од третата маса во кафичот кај шо седам, на пример?
Апсурдно ми е ова.
Не гледам причина да сакам некој кој не го познавам без разлика на возраста. Еден ден тоа дете ќе е возрасен човек и тогаш ќе го сакате?
Немам ништо против децата ама дека нешто посебно се притресувам околу нив, не.

 

Пред да имам мое, генерално ме нервираа.
Сега не постои дете кое не ми е мило.

 

Не дека не сакам деца, едноставно не сум дечар не знам многу да си играм со деца. Иако имам и јас дете. Може ќе звучи лошо ама не сите деца ми се мили ( има некој едноставно не ме " привлекуваат" да не речам ми се одбивни) звучи лошо ќе речете и ти имаш дете ама така е. Некој едноставно имаат некоја мила ѕвезда и не можеш да останеш рамнодушен кога ќе го видиш, а некој ми се онака....

 

Ниту сакам, ниту мразам деца. Го немам тоа чувство за поврзување и зближување со нив во форма на игри и занимации. За да ме нервираат треба многу повеќе од сознанието дека тие се само најмладата популација која ја живее фазата детство.

 

Бидејќи работам со деца ми се преку глава дојдени

 

Ги сакам многу. Често ми ја оставаат внуката од братучетка ми на чување. Се сложувам со дечиња многу.

 

Ги обожавам нема ништо поубаво од дете

 

Сакам, но кога се првоодделенчиња и нагоре. Со помали не можам да се разберам, а и се многу подосадни.

 

Ги сакам,а и да направат некоја глупост,не ме нервираат тие туку нивните родители кои не ги воспитуваат правилно.

 

Ги сакам, полни се со искрена детска љубов

 

Едноставно не ми оди со деца, можам да ги нахранам и облечам, ама не знам ни збор да им кажам, не знам да ги заиграм па е малку незгодна ситуација.
Имам роднина кое е најмилото и најмирно дете, сам си наоѓа занимација, и со него повеќе од 1 час не можам да издржам.

Најчесто се мили дечиња, не е некоја љубов, ама ги сакам.
Ме нервираат само ако ми се спие а плачат.

 

Ги обожавам, а и тие мене

 

Од секогаш сум сакал деца. Желба ми е сеуште да работам со деца. Едноставно ги сакам и ми оди со нив.

 

Сакам дечиња, ако се омажам веројатно ќе имам ама не дека не ќе можам без.... појќе како се исто ми е

 

Обожавам

 

Слатки ми се... оддалеку.
Сите освен моето и уште 4-5 други... нив ги сакам.

 

Сакам дечиња, особено бебиња.
Оние над 6-7 години што се ептен разгалени НЕ.

 

Рамнодушна сум. Освен кога плачат или врескаат, тогаш ме нервираат.
Понатака во животот можеби ќе имам деца, сега засега немам воопшто желба.

 

Ги сакам децата, не дека ми сметаат. Ама понатаму ако имам, едно и доста е....

 

Ги сакам додека се мали ,со големи не можам да се разберам,ме нервираат