Деца - ги сакате или ве нервираат?

Обожавам бебиња и помалечки деца и големи сакам ама мирни не само да цимолат за нешто.

 

Ги сакам

 

Сакам бебиња и поголеми дечиња, ги обожавам ама не поднесувам разлигавени, напорни, досадни и невоспитани деца. Е тука знам и да викнам, да ги скарам

 

Воопшто не сакам деца. Интересни ми се само кога се многу мали, веќе кога ќе почнат да ги разбираат работите малку од малку веднаш почнуваат да ме нервираат. Секако, има исклучоци, сум сретнала ептен културни и паметни деца, но случајот кај повеќето што сум ги сретнала е дека се разгалени и ептен напорни.

 

Не ги сакам,ги ОБОЖАВАМ

 

Ги сакам и ме нервираат.

 

Ги сакам

 

Јас искрено воопшто не ги сакав децата се додека сестра ми, не остана трудна, сега едвај чекам да се роди срцушот на вујче.

 

Многу ги сакам и едвај чекам еден ден да имам свои, а до тогаш ќе ги "малтретирам" туѓите деца.

 

Ги сакам.

 

Ги сакам али не сите, само оние убавине, милине, воспитанки.. а такви за жал веќе ги нема а и да ги има тоа е едно у милион ...сега сите се обдуени со све шо ќе им прдне на памет, така испуштени од раце

 

Многу ги сакам

 

Јас не сум личност што се загледува во слатките деца на улица, или па ако седе до мене у кафиќ или било каде, дури и на гости да ми се.
Не ги задевам, не им зборувам, може да ги погледнам и во себе ќе си речам, преслатко е, убави очки, пу пу, ама толку.
Евентуално ако е бебенце/детенце во фамилијата, и тоа е ретко, знам да го земам да го држам, да му зборам, да го штипкам, да го милувам, еве последно братучедка моја прва, има 8 месечно синче, и некња еден саат го гњавев го возев во количка, си игравме со кутрето мое и бебето, исто памтам и со на стрина ми двете бебиња кога беа, ги играв.
Но, ете, подалечниве деца, незнам едноставно како и што, не ми иде само од себе, а и не сум дечкарка од неколку метра да ги загледувам и да им се смешкам, дури се случувало да они мене ме задеваат а јас само се смешкам, незнам едноставно, преслатки се и се, фала богу тоа ама не ги приметувам многу.

Бев кума пред една година и некој месец, е тогаш имаше смешки буквално смешки. Бебето малечко, јас дотерана, небесно плав долг фустан, штикли, шминка се според пропис, и ајде Ана да ве сликаме со бебето, ох Господе па како се држе ова гравче си викам, колку мојата дланка е
Од дома на мајка и кажав, од мене да не си мрднала, јас врска неам со деца, и она се смееше нормално, и тука беше до мене нонстоп, ама во црквата кога се врте околу поп таму некои си ритуали има, бебево кога зема да плаче, нормално, јас го гушкам му зборам нешто, и ни едно ни две кога ме помочка на цел фустан хаха и попот не можеше да издрже ми се насмевна само, и завршивме некако, па после попот дојде и ме зафркаваше, се обидуваше на мојот дијалект да зборе, пошто во Битола бев кума, си се насмеавме слатко на моја сметка, нема врска, едноставно од километар се гледаше, дека ми е незгодно, страв и дека не ми оде од рака држење и тинтрање на мелечки дечиња.
Нормално, не сме сите исти, мора да има и вакви како мене.

 

Уфф ги обожавам особено оние што имаат по 4,5 годинки срцки мали

 

Мирни деца и слатки, ги сакам. Но, има некои деца кои се вистински ѓаволчиња, ете баш тие ме нервираат.
Инаку, сакам да си играм со деца, зависи од расположение.

 

Обожавамм.едвај чекам мајка да станам хаха п

 

Новите генерации на деца многу се разлигавени, прават што ќе им текне, имаат лоши навики, невоспитани се!! Таквите ме вадат од такт, ќе ги истепам Ретко да сретнам некое мирно мало дете, кога се мирни ги сакам повеќе од СЕ..

Во последно време не гледам децата да си играат надвор, само се караат и се тепат за глупости..

 

Ама вообичаено се такви оние што се единки и самите родители многу им допуштаат и ги прават такви
Или кога ќе почне некое дете у продавница да пишти за нешто што нема да му купат , ко да е пред колење ...

 

Неутрална сум кон нив. Кога се во моја околина ги игнорирам. Ако некој мој близок е со дете, се правам демек „леле убавко тоа“ за да не се налутат. Не сум дечар. А и ме нервираат мајки што зборат во множина „бевме“, „какавме“, „јадевме“... и што ги бацуваат своите деца во уста.

 

А, ако се две деца, постојано се караат.. никако не е погодено, се е до самите деца дали ќе го прифатат воспитувањето или ќе терат по свое, пред се е воспитувањето а зависи и тоа со какви личности(деца) се дружат