Деца - ги сакате или ве нервираат?

Многу ги сакам особено оние 2,3,4,5 годинки многу се мили

 

Јас пак,ептен сакам дечиња. Колку години и да имаат, со нив си поминувам супер. Подобро се согласувам со деца отколку со мои врсници

 

Ги обожавам

 

Слатки ми се за гледање, ама не ги сакам во моја близина.

 

Незнам зошто ама многу ме сакаат децава,а јас пак не сум толку добра како забавувач на деца
Мраза збеснати, насилнички настроени деца и слично, таквите само ги игнорира за да не ме масираат повеќе а со тие "нормалните" дечина повеќе од 1 сат не издржува

 

Тоа е тајната. Децата уствари ги нервира кога многу ги гњавиш и замараш. Ни јас не ги есапам многу и се` по мене одат. Дури се дешавало тие апла дечарките онака суптилно љубоморно да ми изреагираат. Ја децата ги сакам од аспект што нивната игра и присуство ме смируваат (нечрали, нали не се мои, гајле ми е ) и секогаш трчаат кај најсмирениот.

До пред некоја година, друг чоек бев, бетер од нив ќе се внесев кога ќе се заигравме. Сега... штознам... не ми се замара некако.

 

Во неделата се враќав со автобус за Скопје и на моја несреќа се погоди дете да се вози напред со мајка му. Едно невоспитано, разгалено, зборлесто, да не може да застане и да заќути. Таман да заспијам почна да вришти и мајка му му рече дека ќе го земел чичко полицаец ако не престане, но тоа не го исплаши. Се го интересираше, а пред да стигниме во СК стоеше и за малце ќе паднеше нанапред. Понекогаш мислам дека ќотекот по газето е многу добра воспитна мерка, ама нели соверемените родители што знаат се за воспитување деца не го применуваат, па затоа децата им се качуваат на глава.
Имам кажано повеќе пати дека не сакам мали деца и бебиња и сум една од ретките. Едноствано ме иритираат ме вадат од такт, ми доаѓа да ги изнатепам. Не можам да се справам со нив. Ваквото не сакање го имам уште од мала.
Кога некое мало ќе дојде кај мене на гости, во мое присуство почнува да плаче, како да осеќа дека не можам да го поднесам, а ништо не му правам, добро може некоја фаца само хахахаа

 

Зависи.Да треба да се здружам со некое мирно, зборлесто детенце не правам проблеми.Интересни ми се, ги сакам.
Но, ако ми дојде на гости некое пискаво, разгалено дете, е тоа тогаш способна сум да го поминам цел ден во тоалет само да немам никаков контакт со него, оти ме вади од такт и ми доаѓа да го нашамарам.Ми се крева нешто во стомакот кога ќе слушнам да пишти онака иритирачки, целата се ежам.

 

Зависи како сум расположена.
Има денови кога сум полна со енергија и сакам да си играм со нив како и јас да сум мало дете.
Но,понекогаш страшно ме нервираат.
Многу зависи и од однесувањето на детето,дали е размазено,дали плаче,дали е досадно итн.
Најслатки ми се 2,3,4годишните

 

Ги сакам но тие малии знаат и да ме изнервираат

 

Ги сакам многу и не може мали деца да ме нервираат кога се толку мали, мили и невини.

 

Порано ме нервираа дали дека во моја близина секогаш имав раздрндани деца кои те вадат од контакт од како се роди внук ми многу се изменив , сега ги толелирам сите деца и ми се мили колку и да ме вадат од контакт

 

Да да ги сакам, а најмногу бебиња па кога ќе имате бебе донесете ми го кај мене, баш жи се мили и убави

 

Ne me nerviraat, ama ne se ni moi rodeni za da gi sakam. Inaku, mili mi se onie shto se iskluchitelno ubavi i nezhni vo lik, i + mirnichki koi ne pravat problem. Drugite obichni deca ne gi registriram. Imam drugarki i poznanichki na moja vozrast koi se ligavat i "se gubat" shtom vidat bebe nekade. Jas ne sum takva.

 

Ги сакам.

 

Многу ги сакам

 

Ги обожавамм посебно тие помалечките