Дискриминација на децата со посебни потреби

https://a1on.mk/macedonia/podgotvena-uchilnica-vo-koja-embla-kje-uchi-sama-so-asistentka/
Оваа вест последно ја прочитав.
Може смениле нешто во меѓувреме.

 

Уште од мали вака ги делат дечињата. Јас стварно мислам дека проблемот е што има Даунов синдром, а не што демек била агресивна. Пошто да беа вака родителите гласни за сите агресии што ги имаат “нормалните деца„ тогаш секое школо ќе имаше по минимум 5 вакви простории сами да учат агресивните.

 

Штета, во какво општество живееме, ама не сум изненадена.

 

Оф, мори демон, ништо не разбрале. Тутурутки. Они мислат школо е за да учиш, и во сала, сама да учиш, доволно е. За така може и дома.
Види го видеото во веста погоре. Значи они се договориле кога тргнала на училиште, да ја ротираат меѓу 3 одделенија, на секои 2 недели. Педагози вработуваат во училиштата или овчари бе?!
До утре можам да пишувам, ама сега времето ми е кратко, па ќе си збирам нервоза

 

Уште еднаш докажавме дека за ништо не сме способни.
Ништо од оваа држава!!!

 

Па по форумов највеќе се гледа кој ќе стане родител и какви деца ќе воспитува.

Ајде сега испревртете го ова и кажете навреда е.
Нели 100 стапа врз туѓ грб не болат

 

Не сум сигурна, не сакам никого да навредам, ама како сестра на дете со атипичен развој можам да кажам дека многу подобро за него беше кога почна од редовно школо да оди во школо за деца со посебни потреби, таму има дефектолози, има стручни луѓе кој можат да му помогнат и повеќето деца се како него па не се чувствува осамен и поинаков, по самото дете се приметуваше, дека е посреќен кога околу него има деца како него и не е единствен кого го покажуваат со прст.. Не ја оправдувам постапката на родителите, ама треба да има јасни граници кое дете смее а кое не смее да посетува уличиште за деца со типичен развој а кое дете е за училиште за деца со атипичен развој, а тоа треба да го утврдат стручни лица, педијатар од Центар за ментално здравје.. Девојчето често било агресивно колку што разбрав, викало од негде никаде, на другите деца им се пореметувал мирот, значи дете од 7-8 години толку фали некој да почне да вика на час и му отиде вниманието.. Според мене, самите родители требало да бидат свесни и да го однесат детето со време па ако не и од сам старт во школо за деца со посебни потреби, она школо во кое има лица кој се стручни и имаат знаење да се справат со сите негови потреби, децата е океј да се учат дека има и поинакви од нив, да не им се смеат на такви деца и се тоа, ама не смее да им се пореметува нивниот мир поради тоа што некое дете е со атипичен развој и има нагон да вика на среде час.. Јас сум за инклузија на овие деца во редовно школо, ама дел од тие деца, кој можат да се вклучат, а не по секоја цена, секое дете со атипичен развој да се вклучи образовен процес со редовна настава.

 

Изјавава од министерот е постара вест. Којзнае што ќе биде на крај.

Ама можеби би требало бар класот да и го сменат ако ја враќаат навистина назад. Мене искрено ме плаши да ја вратат меѓу истите, па да и прават проблеми само...
Да бевме нормална држава директорот ќе беше отпуштен. А наставниците и родителите задолжително ќе посетуваа часови по едукација за прифаќање на различностите.

Ја прочитав Синоличка Т. вели уште поодамна кога нејзиното дете тргнало во школо во Холандија имало дете со даун во класот. Останатите родители доброволно волонтирале по некој час во денот за да му помагаат. Кај нас потпишуваат петиции оти според нив најверојатно поинаквите не се достојни да учат со нивните презлатни деца. Ооооо колку е трагично колку сме неписмени како народ само.

 

Премногу е тажно да се изолира сама во училница.
Треба родителите кои ја потпишаа петицијата малку да размислат како ќе се чувствуваат ако нивното дете е само во училница.

 

Ова не е точно.И деца со попреченост можат да научат.Со помош, ама можат.
Не треба да го криват детето.Атипичното дете и да е агресивно не може да разбере дека е, додека типичното дете е прилично свесно дека е агресивно, ама е невоспитано или дома се соочува со проблеми од друга природа и поради тоа покажува агресија и надвор од домот. За второспоменатото кривицата е и кај родителите и кај институциите.
Но, најмногу треба да се криват институциите бидејќи не вршат (доволно) контроли како се одвива образовниот процес (дали атипичните деца ја добиваат соодветната помош за следење на наставата и како се однесуваат типичните деца кон другите типични деца и кон атипичните).
Без инклузија едните ќе се чувствуваат отфрлено и лошо, а другите нема да научат убаво што е толеранција и во иднина ќе станат одвратни возрасни ко родителиве што се бунат.

 

Дали јас добро разбрав дека прво полугодие била сама и тоа во сала?
И никој не изреагирал? Супер им било? Добро, нормални ли сте бе????
Срамота.

 

Ми текна нешто, во основно школо имавме едно девојче со атипичен развој кое учеше со мене, беше насилна и многу покрупна од мене, кога не беше по нејзино ме тепаше и удираше по главата и никој ништо не викаше само затоа што беше со атипичен развој..

 

Не дај боже никому да почуствува таква болка и немоќност како што проживуваат родителите на децата со попреченост и самите деца.

Размислете само како би ви било како родител секојдневно вашето дете да биде гледано поинаку од буквално сите луѓе во општеството ( на улица, во маркет, парк ...) од возрасни и мали, да биде отфлрано од градинка, школо, другарчиња. Селекција на секој чекор. Секојдневна битка на осудување, многу прашања ( никој нема да сака да оформи фамилија со моето дете, кој ќе се грижи за него/ неа кога нас ќе не нема)

да не збориме и за финансии . ...

Овде доаѓа и прашањето како му е на тоа дете цел живот да води битка само затоа што е роден малку поразличен од ,,нормалното дете,, и тоа не по негова вина.
Сите сакаме да бидеме физички и психички здрави и неосудувани.

Барем малку емпатија да се има.

 

Имам соседи иселени во Германија. Едно од нивните деца е дете со посебни потреби... Сме разговарале со мајка му како ги третираат ваквите деца таму, во Франкфурт. Вели дека тоа си учи во одделение за деца со посебни потреби, имаат дефектолози кои работат со нив, а родителите имаат меѓусебни средби за воочување и решавање на проблемите, таа е задоволна од третманот на институциите.
Никола не може убаво да збори, има Даунов синдром, проблем со вниманието и контрола на емоциите(лесно се лути ако не е по негово). Инаку мн полесно искажува чувства од др деца, сака да си игра и да биде меѓу деца. За родителите, а и браќата и сестрата е многу потешко одгледувањето и воспитувањето на вакво дете...
Еве кога читам за девојчево на него се сетив.. Колку е погрешен пристапот на нашата држава кон ваквите деца, колку ли само страдаат тие, а и семејствата.
За мене тој е ко секое друго дете, така го воспитувам и моето дете да нема предрасуди.

 

Децата со даунов синдром не се агресивни него нежни,мили. Ако ги провоцираат во околината тие развиваат агресивност нормално си се бранат како шо знаат, сваќаат дека не се прифатени.
Кај мене во основно имаше детенце со една болест(не знам која беше) детето не можеше да се движи, правилно да зборува, проблеми со памтење и слично. Многу од соучениците го задеваја, го вреѓаја, исмејуваа ато ти беше премирно, мило, се смееше со сите, секогаш расположено. Никој не сакаше да се дружи со него, не сакаја да седат до него не било капено, мирисало, здивот му мирисал, на одмор секогаш беше само во училница, никој не правеше муабет со него не се ни трудеа едно здраво, ако сакаше да зборни нешто ќе згреши или ќе викни посилно и сите паѓаја во смеа. Тоа знаеше дека не е прифатено но наоѓаше сила да иди на школо секој ден. Класниот раководител зборуваше со децата, со родителите, ништо не се промени. За полуматура немаше партнерка седеше само. Го оговараа по сите деца низ цело школо, многу лоши работи. То е колку се воспитани децата од дома така остаени. Вината е во родителот.
И овие родителите место да ги подучат децата како да се однесуваат со вакви дечиња,како да му се доближат, да му посветат внимание , да ги сакаат ,да ги дружат па дури и да му простат ако тоа било вознемирено и изреагирало некако, да сватат дека тоа е болно му треба повеќе внимание од било кое друго, едноставно да порастат во тоа умот нивни дека секој заслужува шанса. Значи тоа дете не можи да се прилагоди на нив , тие треба на него да се прилагодат.Тоа секое утро се буди не секогаш во добро расположение гарант али собира сила да иди на школо , сака да се дружи. Па уште и само во сала да седело, само алоо каде така сте виделе, кој ви дозволи бре , тоа не оди на училиште за лекцијата да ја научи тоа оди да се дружи со деца не да се изолира и дискриминира. Болни.

 

Сигурна сум дека детето ќе биде вратено назад во школо со сите деца.Само заради што тие е по сите законски прописи и плус публицитетот што го доби случајов.
Ама ако од училиштето поминат без санкции за тоа дека цело полугодие учело во посебна просторија само и со години било ротирано во 3 паралелки значи незнам што да речам Див запад...Недозволиво.
Од лани а посебно годинава децата со атипичен развој одат на комисија која проценува дали детето може да биде интегрирано во редовна паралелка или оди во посебна паралелка.Дел од децата добиваат и образовен асистент.
Е сега колку и каде е подобро за тие деца најмногу зависи од желбата па и можноста да се ангажираат сите засегнати(наставници родители ,соученици...)Ако наставникот од старт створи добра атмосфера децата лесно прифаќаат и секое негово однесување го сваќаат и разбираат.А родителите не смее да се дозволи вака да реагираат.Најголема вина е во случајов управата на училиштето.
Иако инклузивноста по секоја цена незнам колку ќе се покаже за ефективна.
Зашто комисијата скоро на сите деца дава препорака за редовна настава (нормално со посебна програма ИОП)посебно ако родителот има желба за во редовна настава.

 

Многу пати бев цитирана, да не ве тагнувам сите, ќе одговорам вака.

Една од членките сподели искуство на лице со посебни потреби во фамилијата на кое подобро се чувствува и подобро напредува во школо за деца со посебни потреби отколку во регуларно. Ако веќе има такви училишта, зошто не се користат? Зошто има факултети за дефектологија ако треба сите деца да бидат во регуларно школо? Што фајде има детето да следи материјал кој не може да го научи? Ако е за дружењето, има активности на кои може да оди и да биде во контакт со други деца. Де пополека, не е сѐ дискриминација, понекогаш е чиста логика. Никој не го навреди детето со погрдни зборови, ниту го нападна. Детето не е виновно воопшто. Виновно е школото што го ставало да учи само во салата, но виновни се и родителите на детето кои инсистираат да посетува регуларно школо.

Околу агресивноста, не знам дали е или не е агресивно, еве можеби родителите лажат. Но, што правиме со прекинувањето на наставата? Како наставникот да предава лекција и истовремено да се бори и надвикува со детето?

Прашањето ми е, зошто не училиште за деца со посебни потреби? Срамота ли е од комшиите?