Дискриминација на децата со посебни потреби

Најверојатно во Гостивар нема посебен центар за деца со даунов синдром, а за да плаќаат приватно тутор немаат финансии или добиваат малце. Можи има асистент шо седи со детето на училиште.Овие деца имаат право на настава во редовно училиште а имаат и потенцијал за понатаму да бидат самостојни и да му се обезбеди работа

 

Ова е веќе нешто друго, супер те разбрав. Не знам дали си во право, не ми е струка.

Јас само коментирав на тоа што веднаш беа осудени родителите кои реагирале. Очигледно случајот со девојчето е проблематичен, дали асистентот не е добро обучен или што и да е, очигледно нешто не е ок. А може девојчето навистина не е способно да следи настава, може комисијата погрешно ја проценила.

Од сето ова кое го објасни, едно е јасно, а тоа е дека инклузивноста не е воопшто лесна да се изведе и не е ништо straightforward. Еве @theowndemon како професионалец во ова поле тврди дека не секое дете може да оди во регуларно школо и не е толку едноставно дека ќе има бенефит. Индивидуално е.

Bottom line - Не прифаќајте сѐ што е ново без размислување, скептицизмот е здрава работа.

 

Ако е за активности, децата во школо со посебни потреби имаат и повеќе активности од децата во регуларно школо, јас не памтам дали еднаш или два пати ме имаа однесено во кино или театар во основно преку школо, средно па ич, брат ми оди еднаш месечно преку школо, театар, кино, натпревари, зоолошка.. Не е за активности, мислам дека его е во прашање, да не е детето исмевано и одбивано затоа што е во такво школо, да не го научеа брат ми во такво' школо да чита и пишува, да прави се што прават другите деца, немаше ништо да направи во редовно школо, до 3 одделение тапкаше во место и ништо не научи во школо, а одеше таму само поради инсистирање на мојте да е во редовно школо.

 

Најпрво, во Законот за основно образование постои член Инклузивно образование кој вели вклучување на децата со посебни потреби во редовен образовен процес и давање на можност за остварување на основните човекови права за развој и квалитетно образование. Колку вас да не ви се допаѓа, ова е така.
Постои цел еден тим, кој прави проценка и дава согласност дека тоа дете може да посетува редовен образовен процес, се разбира со соодветна програма која ќе му ја спроведува асистентот кој го придружува.
Насекаде во светот се спроведува инклузијата и како таква покажала дека децата со попреченост и децата со типичен развој постигнуваат подобри образовни резултати кога учат заедно во редовно училиште. Децата имаат подобра социјализација, развој на емоции, се воспоставува меѓусебна толеранција, соработка, почитување на различностите итн...
Само што кај нас се уште не може да функционира ова, затоа што се уште има луѓе кои што ги "прифаќаат" , "не им сметаат овие деца', само што сметаат дека треба да учат во посебни училишта и да се подалеку од нив.
Ова беше Ембла, а како Ембла има во секое училиште барем по едно дете кое секојдневно ја води оваа битка. Родители кои што немаат поддршка од никој и се борат секојдневно, со институции, со "образовани" луѓе, со членови од потесно/пошироко семејство, со рандом луѓе на улица...
Тешка, ужасна борба....
Затоа, кога не можеш да помогнеш, ќути си, не одмагај!

 

Два дена читам коментари и различни мислења.
Читам била агресивна, ама пак нешто во душа ми прави да се чувствувам тажно. Имаше и син ми во паралелка, не беше даунов, ама не се одвиваше наставата секогаш како што се очекуваше. Се жалеше и тој на некои ситуации , па не гледам дека учењето во паралелка заедно со дете со посебни потреби му направи некој проблем во животот. Научи од мал дека не сме сите исти и дека треба да се прифатиме такви какви што сме. Голем удел има и тоа како родителите гледаат на тие ситуации.
Тука институциите треба максимално и со голема одговорност да си ја вршат работата, оти бројот на деца со посебни потреби е во голем раст за жал.
Пред да напишете нешто со осуда замислете си вие да имате такво дете и како би сакале да се однесуваат со него. Треба малку за сочувство, а значи многу.
Ако ги прифатиме од мали и им дадеме шанса за социјализација, тие луѓе можат многу добро да напредуваат.

 

Убаво пишуваше во постот дека детето имало надгледувач, параедукатори мислам дека се викаат, кои се цело време со децата со посебни потреби и тие се задолжени за детето целиот ден кога се во регуларното школо. Значи, одговорноста да го "надвикува" детето не паѓа на наставникот.

И пишуваше во постот, АКО се случувало да е агресивна, образовниот асистент би алармирал, ама такви случки НЕМАЛО.

Секој аргумент за тоа ви паѓа во вода.

 

Постои соодветен термин, образовен асистент. Одговорност за спроведување на инклузивниот процес имаат сите чинители, наставник, образовен асистент, стручни соработници.

Однесувањето и постигнувањата на учениците со посебни образовни потреби зависи од степенот на попреченост (лесна, умерена, тешка) за што прави проценка посебно тело (петчлена комисија-психијатар, психолог, педијатар, специјален едукатор и социолог) според МКФ (меѓународна класификација на функционалности). Класификацијата претставува категоризација која подлежи на реевалуација, следење на напредокот на секој ученик со издаден документ од ЗМЗ.
Тука има големо потфрлање во однос на временската дискрапанца со образложение, бројот на учениците се зголемува, а можноста сите да бидат навремено опфатени е намалена. Се работи на формирање на реонски состав и обучување на истиот.
Како за сe, останато, така и за инклузијата, поставуваме системско решение за кое нема обезбедено доволно човечки ресурси што навремено ќе го спроведат и трпат сите засегнати страни.

 

Со воведување на инклузија во државата за деца со лесна попреченост да следат настава во училиштата со другите деца со асистент покрај нив изгледа многу не се запознаени во државава, посебно еве гледам млади, за постари да не зборуваме.

Многу неедукација без да се познава какво е едно лице со Даунов. Изгледа е до самото слушање деца со попреченост без некакво познавање.

Е сега требаше еден собир на училиште против тие кои ја направија петицијата, како пред некој ден кога беше за наставничката.

 

Ок, Пинат сака да се контра. Не дека разбра нешто, туку нејќе да разбере.

Прво, има лица кои без разлика за каков вид на попреченост во развој се работи, каде е оценето дека подобро ќе напредуваат ако се социјализираат со оние со типичен развој. Во тој случај сите ние треба да се прилагодиме на ситуацијата, да ја прифатиме и да да помогнеме. Зошто ние немаме проблем, тие имаат, а се еднакво вредни во општеството како и сите останати. И колку побрзо сите сме едуцирани, и го сфатиме тоа сериозно, немаше да постои воопшто дебата на оваа тема. Сите ние треба да допринесеме да им го олесниме животот на тие луѓе.
Така прават во сите нормални и развиени земји.

Второ, и јас дојдов да пишам дека инклузијата на овие лице не ги засега само нив и не се однесува само на нив. Инклузијата на овие лица е и за сите останати. Да научиме да ги прифатиме како сосем нормален дел од истото општество каде што сме и ние дел. Во Германија читав ги има од најмала возраст по градинки. Останатите дечиња учат како да им помагаат и не ги третираат поинаку. Така се учи дека општеството ни припаѓа на сите еднакво.
Никој не треба да биде тргнат на страна како криминалец, само затоа што е поразличен од другите. Освен во случаи кога постојат причини за кои оценува соодветно тело.

Глава сечам ако најмајките од Гостивар што ја добиле таа идеја да потпишат петиција дека поима немаат од животот. Уште помалце за деца со ваков или таков синдром. Сме ги осудувале. Хехенце. Дали тие родители, а родител би требало најдобро да сфати друг родител, пробале некако да и помогнат на Ембла? Дали тие родители пробале да сфатат, пробале малку да се едуцираат, да се стават во кожа на родителите на Ембла? Не. Ја шуткале по класови, башка претходното полугодие дигнале нос и ја оставиле сама во сала. Сама луѓе!! Не само што не пробале да помогнат туку и и одмагале цело време. И на крај петиција. И требало браво да им речеме. Скептици да бидеме.
Не сте сериозни мајке ми.

 

Реков и јас во Скопје да се донесе.Овде е сѐ нормално.И ќе биде прифатена, башка таму ај да не зборам, Западна Македонија се задртени 90%… у секој поглед
Идиотизам е ова.Ја да сум на местото на нејзините скроз ќе ја отпишам.Да ми се подаваат со детето ко топче, и уште сама да учи.Па нели е греота.На секое дете му треба социјализација за правилен раст и развој.Сонце мало

 

Зашто родителов го држи детево како во секој момент да ќе нападне некого не ми е јасно.

 

Дојдов да споделам еден добар пример.
Во неколку наврати сум го пофалила моето Основно училиште. Од сегашна гледна точка можи да послужи како пример за тоа како треба да изгледа едно училиште.

Во другиот клас имаше дете со посебни потреби, во количка, постојано во придружба со родителот. Децата беа постојано околу него, му помагаа по скали, на голем одмор го носеа да си купи јадење, доаѓаше на секоја екскурзија, едноставно се дружеа и го гледаа како еден од нив. Така беа поставени наставниците, па и директорот (кој исто така секогаш му помагаше на детето), што да не беше случајов со девојчево, немаше ни да се сетам дека сме имале ваков соученик.

Исто така, во близина беше Домот за доенчиња и мали деца, во кој имаше повеќе дечиња со посебни потреби. Покрај стандардните работи како пакетче за Нова Година, не ретко одевме во посета на децата, некогаш и часовите по физичко ги поминувавме заедно. Ни на крај памет не ми текнало дека сме "различни".

Тоа е моето искуство.

 

Во одделението со ќерка ми има дете аутист. Бидејќи знаев дека има, кога тргна на училиште и објаснив на детски начин така да кажам, дека детето има посебни потреби и навики и дека не треба да му се замеруваат. Е почетокот беше тежок бидејќи повеќето деца го одбиваа, тој ги удираше, не им беше јасно зошто е такво. Тука мислам дека родителите треба да објаснат што и како е. Детето навистина беше и е агресивно но сега мајка му присуствува на часовите, па некако се привикнаа, но никој не се побуни да не учи со нив. Го прифатија

 

Ми го направи денот ова некако

 

Незнам каде да го поставам ова прашање, па тука морам. Станува збор за ученик на кој му треба образовен асистент, но сеуште не му е направена проценка и нема никаква потврда. Каде да се обратиме?

 

Обратете се во МЦСР и побарајте категоризација на детето.

 

Се консултиравме, во МКФ ми рекоа треба да се обратат родителите со извештај од Заводот на клиника кај што ја носат. Детето оди посетува часови во ЈЗУ Завод за рехабилитација на слух, говор и глас, но има потреба за образовен асистент...