Дисциплински мерки во градинките

Сигурно не казнуваат деца ако кивне и не си ја покрие устата со рака.
Си има основни правила, нема тепање, нема качување по маси, нема крадење играчки, нема фрлање храна. Тие работи секој ден се зборат и ако детето упорно се спротивставува во тој случај седење на столче некоја минута не е крај на свет, таман воспитна мерка си е.
Ве читам спомнувате 30мин-2часа. Тоа е претерано. Вообичаено се оди минута по година. Значи дете од 3 години треба да седи 3 минути, не 1 саат.
А тоа се деца, ќе трчаат, ќе викаат, ќе им паѓаат работи, нормално е. Ама ако оди штипе некое дете, тоа дете плаче, учителката му вика немој, и тој оди штипе друго дете, па нормално дека добро би му дошло 3 минути да размисли малце. А муабетот е неизбежен. Никој не е роден учен. Ако не му кажеш дека не смее да штипе, од кај ќе знае?

 

Акo не се рaзбирa тoa дете oд збoр и упoрнo прoдoлжувa сo штипење или мaвaње и рaзни aгресивни oблици, тешкo декa ќе гo зaдржиш нa кaзнен стoл или ќе имa некaквo влијaние. Тие децa штo редoвнo беa кaзнувaни нa тaкoв нaчин честo беa кaј психoлoзи.
Зa ситници oд типoт -не стoи вo врстa, стaнaл зa време нa јaдење или земaл игрaчкa, други метoди пoстoјaт. Изoлирaње oд групa не знaм кoлку е пaметнo.

 

Мене дефектолог (и тоа дефектолог што многу го ценам) ми препорача 4-5 минути во ќош. Е тоа што син ми ќе згреши и сам вика Ќоооош, се смее и оди таму, е веќе мој проблем

 

А вие мислите дека тајм аут методата се применува за секоја ситница? Јас колку што сум запознаена (барем кај нас во градинка е така) оваа метода е крајна опција, откако сите претходни обиди биле неуспешни. И не трае подолго од неколку минути. И јас дома ја применувам понекогаш Немајка

 

Јас кога ја коментирав оваа метода, така ја замислував. Ако за се ги ставаат во ќош, па цело време сите деца само во ќош ќе бидат. Деца се, ќе прават грешки и глупости. За тоа има персонал кој треба да ги пази. Казните се за намерно однесување кое претходно било објаснето дека не е дозволено, и зошто е така.

 

30 деца да ги чува една жена, притоа воспитани дека учителките треба да заслужат почит, нема шанси да седат мирни.

Столчето како мерка го нема во нашата градинка, се е на база на награда со 5ка на раче и гушкање.

Мојот психијатар вика дека само гушкање треба и кога има напади на врескање и гризење.

Јас пре би казника со НЕМА 5КА ЗА ТЕБЕ ДЕНЕСКА отколку седење на страна. А дома немаме казни, раговор само. Мене од такт ретко ме вадат, за да удирам дете и да покачам глас, треба ептен да е хорор нешто. Мојата мајка се дереше за се и маваше по газ со влечалка, па ништо не и кажувавме за да не не казнува. На крај само она изгуби.

 

Се сложувам дека се основни особини, кај некои деца помалку изразени , кај некои повеќе.
Но мислам дека децата кои се потемпераментни, пољубопитни, им се поголем проблем на воспитувачките и најчесто таквите се казнети. Мислењето ми е стекнато од случки кои ги имам слушнато.
Многу често темепераментно и љубопотно дете се поистоветува со лошо и невоспитано дете, па таквите се често казнети со казнени столчиња, стапчето ,,Мирко" , магарешка клупа и сл. И гледам ова го сметаме за нормално, особено кога јавно пред цела група се прави, демек поучно е.
Фали она сфаќање дека се деца кои се љубопитни, темпераментни, зборливи на кои им треба внимание, можеби повеќе трпение и објаснивање за направените грешки.
Инаку и јас сум казнувала дома, но поголем ефект имам видено од разговарање после смирена ситуација, затоа споделив мислење.

Дани а како успеваш во проблематична ситуација да го седнеш на столче и да седи 3 мин мирно? Пример сабајле пред градинка бара што да облече, се противи на твојот избор, станува напнето, плачење, викање... и ти - оп, ајде на столче! Те слуша ли?
Искрено, нормални ми се такви ситуации , секојдневно се справуваме и ние дома , ама прашањето ми е како расплачено и нервозно дете успевате да задржете мирно да седи.

 

Родителот сте знаете дека не можете што се вели на крај со едно да излезете, а не 1 на 30 или 2 на 16.
Лупам.

 

Внимавај на психата на детето кога ќе му го повишиш тонот, внимавај кога ќе го ставиш на казнено столче, а особено пази да не ти се случи никако да го плесниш по газе или раче кога по 1000ти пат не се разбира од збор... Психата на детето.
А кај е тука психата на родителите, на оние кои поминуваат квалитетно време со детето, воспитувачките, наставниците? Нивната психа не е битна ич? Па да ми се качи на глава и 1000пати да повторам што не треба да прави и што е погрешно, па ќе се мрднам од памет бе. За среќата на детето, клучно е и луѓето околу него да се среќни и задоволни.

Толку потценување прочитав низ коментарите за оние кои се тресат на вашето дете секој ден, му менуваат пелени, го хранат, го социјализираат. На крај не чинат ако го стават на казнено столче, бидејќи Неговото Височество не било разбрано и ја реметело цела група. Епа извинете, ако дома вашето дете ви е центар на светот и не дозволувате криво да биде погледнат, во градинка има едно 30тина деца како него кои не се воопшто должни да трпат нечии испади. Па и не заслужувале почит воспитувачките оти биле вработени со 3месечен курс, или оскудно образование. Леле мајко, чувајте си го во стаклено звоно дома, никако во градинка. Да му го бриши газето некоја необразована, па на крај да бара и да биде почитувана? Молам? Нема шанси.

Ќе бидам досадна и напорна со муабетов, ама последниве генерации од деца се ужас. Скоро сите деца во моја околина кои ги познавам се разгалени и лоши. Креваат рака на родителите, немаат култура, плачат, вриштат ако не го добијат тоа што го сакаат. А родителите од страна се смешкаат, као "темпераментна е, ќе и помине". Не е темпераметна и нема да и помине, туку ќе се влоши состојбата. Ако на 4ри години е во состојба да крени рака на родител, шо ќе прави во тинејџерските години? Ќе те брка од дома ако не и дадеш пари за кафе или?
Се знаеше кај мене, доволен беше еден поглед од мајка ми да знам каде ми се границите. Само да ме погледне на криво, ништо повеќе. Се дешаваше да бидам и плесната по газ кога ќе претерав. И што? Еве ме, во психички болна особа израснав, а мајка ми не сакам со очи да ја погледнам. Како само можела по газ да ме удри кога ќе се понашав крајно невоспитано. Мамо ма, немајко една

Ги оставате децата да ве манипулираат како сакаат, не се тие наивни душички како што изгледаат баш. Ќе се однесуваат онака како што вие се поставувате со нив. И да, највеќе го почитувам другарскиот однос родител - дете, ама клучен е оној во кој ќе се поставите како авторитет пред се.

 

@christinnn
Тоа е тоа.
Браво.

 

Фала богу дека само она губи.
Тајм аут е друго кога е дома, друго е кога е пред куп деца на кои треба да им биде пример детето кое седи на столчето па уште магарешка клупа ја викаат, ко на детето да не му е доволен товарот од тоа што седи изолирано, па уште пример треба да е.
Какви родители постојат, да ти е страв да читаш. Факт е како и родителите така и воспитачките ги мрзи колку и да звучи невероватно, едноставно ги мрзи да застанат и да разговараат а полесно е пикни го у ќош и плесни го. Па после стануваш зависен од чувството кога гледаш како лесно си се ослободуваш од нервозата. Еден психијатар/психолог нема посочено позитивна страна на ваквите казни, али мајки сме ние, кој знае подобро од нас

 

Постојат деца каде што ни разговор не помага.
Не знам како не сфативте дека сите се различни, како и ние.
Еден муабет му го кажуваш 1000 пати. Со убаво, па после одбираш зборови, па го мазиш со пердув. Се само да не се изгуби клиентот.
А психата на вработените???
Не, не е битна.
Баталете амерички филмови. Премногу се занесувате декљ децата наши и тие таму се исти.
Погледнете им ја средината и културата каде што се растени.

 

Најлесно е да се каже, најди си друга работа.
Да седеш без пари со месеци.

 

Мое мислење е дека не треба да се применува иста мерка за сите деца, туку треба индивидуален пристап кон секое дете. Не пали кај секој истата метода на казна или убедување за нешто. Јасно ми е дека се многу деца и дека не може да се знае сѐ за секое дете, ама тоа се решава со консултација со родителите. Јас и кај моите две деца различни методи употребувам скоро секогаш.

Имав сега скоро лично пример, не се работеше баш за дисциплинска мерка оти моите деца се релативно послушни, туку се работеше за пристапот до моето дете кое одбивало да јаде во градинка цели 9 саати. Воспитувачките пробале и со добро и малку на сила, но никако не можеле да го натераат да јаде, па ми се пожалија.
Наредниот ден откако ми кажаа за тоа, одам да го земам и одма ме прашаа: „Добро што му направи на детево, како успеа? Сите оброци ги јадеше, дури и по две чинии бараше од ручекот.“ Кога им ја кажав „финтата“ нивната реакција беше: „Леле да, таков е тој, како не ни текна!“

Знам дека е малку вон темава примеров, само сакав да посочам дека ако не воспитувачките, родителите би требало да знаат како најдобро се пристапува со нивното дете и да помогнат во таква ситуација. Лошото е што има родители кои недоволно си ги познаваат своите деца (небитно поради која причина), па не знаат да пристапат соодветно. Не ми е намерата да навредам никого, само да кажам дека со малку повеќе труд може да се пристапи до секое дете, а родителите се тие кои може и тоа како да помогнат во тој процес и надвор од дома.