Ти немаш право на збор зашто изгледаш ТОП МАМА иако роди и доеше ај бакни го медениот од нас и ве чекаме на дружба. За тебе и мене имам , а за нив сладолед
Ајдеее, сега па полесно е давање ад, а потешко доењето. И давањето ад не е лесно воошто. Ние секогаш со мм станувавме заедно, јас спремав ад, а мм нишаше дете што пишти за јадење, а плус измолзувањето ноќеска зашто давав и мое плус. Ама кој не го искусил, ќе вели дека е лесно. А за градите ич не сум размислувала дали ќе ми биле виснати.
И плус ако е непијач на млеко како мојава, добро е сега тек почна да пие, но до 5+ месеци борби и со шишето
имам другарка што не доеше па пак и виснаа баци и ти бебе С од нас и немој да ти дојдам без прслук па да смениш мислење и јас имам виснати гради но не се срамам од тоа само не ги истакнувам. Никогаш не сум ги ни истакнувала
Ќути, знам. Имало периоди кога и мојата не пиеше ич, па сум пеела, шетала додека пие , ама ништо. Ќе испие 20 мл и после пишти од што не сака.
Па сигурно нема гола да шета па да и ги глеат виснати. Дома мажот сигурно ја сака и вака и онака, знаејќи дека родила и доела. Со пуш ап никој нема да примети камви и се Моиве шо ги немав 75ка носев за гревови по пораѓај оппп 85 и радости како циганче на сладолед бев . Сеа се како дупнати балони, виснати и смешни ама си ги сакам бе многуууу, па и мм ми ги сака вика ептен ти се секси иако виснале. Ама шо ми е гајле за другите кога синко највеќе ми ги сака. Моментот кога ќе му речам : Сакаш мама цице? И ќе ја види ауууу абре радости радости невидени се тоа. Тоа ми е најбитно, а не дали ми виснале или не зашто голи не ги шетам. Сакајте се без разлика какви сте зашто тоа е најбитно. Најбитно е здравјето наше, а не комплекси дали виснале или не, дебела или слаба. Секако нашите деца ќе не сакаат и тоа е најбитно од све. Нивната бесценета љубов. Имајте убав ден
Истражував малку. Таа статистика е за жени кои физички не можат да произведат млеко, односно, жени на кои млечните жлезди им се дисфункционални. Во нив не спаѓаат жени кои не дојат заради други здравствени причини, било физички или психички. Што значи, статистиката не ги опфаќа сите причини за не-доење.
Доев 9м , ми се одби сама , фаза ли беше , што ли беше , никогаш нема да знам , месец дена се бореме , милум силум , сите пози , дете неќе , ја нервирај се , плачи , мислиш крај света стигна 10м, веќе полека се прибрав , у меѓувреме етапи на Ад форсирање , неќе ни да лизне , Од страна муабети какви сакаш верзии секој како му одговара , брига ме .. Јас си знам низ што минав , и ни Ад ни доење не е лесно .. Сега не ми конзумира ништо , здрава права е , внесува јогурт ,намаз , гриз 2/3 пати неделно и варам со к.млеко од скоро 12м и гајле нема , да не е за подрек к.с се и е добро,еве а 13м .. Не се форсирајте , сите сте еднакво мајки , некогаш е ствар на избор , некогаш др проблеми .. Вие си знаете што е најдобро за вас и бебо и што ќе давате , др слобоно нека си зборат , никогаш нема да делите исто мислење ..
Луѓе потешко од молзење нема и нема да има. Доев, молзев, давав ад. Све имам пробано периодот кога ми се намали млекото и си давам за право да кажам дека најтешко ми беше кога молзев.
Да . Уште ми се познаваат ранички , што и тоа месец дена се мачев , преку шише да не ќе пие , млеко се намалува ја упорно форсирај ..
Да, молзење е дефинитивно најтешко. Јас не можев воопшто да извадам, едвај десет милилитри. Да требаше така да ја хранам немаше да биде успешно. И доењето не е лесно, гледаме и тука какви се не предизвици има, не е ни лесно да стерилизираш и правиш млеко во ниедно време. Би рекла само финансиската страна е најголемо олеснување за доењето. Dr. Jack Newman е легенда, на колку жени има помогнато, колку совети дадено... Според него ретко кој лек е пречка за доење, за се има замена или многу малку се излачува во млекото. Има помогнато и на мајки со посвоени бебиња да дојат. Исклучителен човек, навистина.
Не мислам дека тука некоја мајка се правда зошто не дои, туку секоја кажува нејзино лично искуство зошто не успеала. Факт е дека кај нас нема консултанти за лактација, а и медицинскиот персонал не се замара толку околу доењето. Но ете јас ја имав таа среќа да висеа над мене после пораѓај за да дојам. Со царски бев, а млеко ми надојде наредниот ден. Бебе одма ми го ставија на града. Сите сестри доаѓаа и седеа со мене дури дојам. И од гинекологија, и од педијатрија. Истото го правеа и со цимерката. Имавме по две сестри во соба, а кога немаше персонал, едната цело време шеташе од кревет до кревет. Еве го искуството и на цимерката, второ дете, млеко на претек, а и двете деца не сакаа да цицаат од неа. Во ниту една положба, и со и без силиконски брадавици, никако. И со двете деца иста приказна, еден месец одмолзување и толку било. Јас моето го напишав, но ќе додадам, дека често одевме на мерења, имав целосна поддршка од педијатарот и сестрите, мм, мајка ми. Млеко еден ден има, еден ден помалку, лактација те ќе се зголеми, те ќе се намали. Бебе таман ќе стави на тежина, па стагнира, па ќе намали и цело време вртење во круг. Во тоа време беше активна групата соба за доење на фб и бев во постојан контакт со Јулија, но ете, едноставно не беше успешно доењето како што би сакала. Инаку како мајка која и доела, и се одмолзувала и давала дохрана, ќе ви кажам дека сѐ е тешко. Знаеме на почеток како е со доење, дали е бебе наместено, па лактација воспоставена, па колку цица, па таман мислиш сѐ е супер, дошол скок, или грчеви, или којзнае што. Одмолзување- барање најдобра пумпа, па не чини, оти боли и не вади. Па измеѓу цицање одмолзување, а брадавиците горат од болка. За миење и стерилизација не зборам, пошто според мене тоа е најлесниот дел. Е сега кога ќе дојде дохраната, нешто што сите го прескокнуваме тука или забораваме, е тоа што, иако пишува дека се дава на одредено време, пр. минимум 3 саати, во пракса никогаш не е така. Секогаш ме мачело прашањето дали сум дала премногу или премалку, затоа што и со дохрана знаат да плачат на саат и пол- два. Па ако дадеш порано, да не ја боли стомак. Ако чекаш 3-4 саати, бебе вришти, си мислиш го прегладнуваш. Ништо не е црно-бело. Мене воопшто не ми било тешко да мијам шишенца, да стерилизирам (иако немав стерилизатор), имав загревач за шишенца, па навечер секогаш имав спремно со вода и загреано на соодветна температура, само додавав претходно дозирано ад млеко и готово. Ете тоа не ми беше тешко. Ама дозирањето и те како ми беше мачно. Едно пишува на кутија, доктор ти кажува друго, а дома е сосем трета приказна. И никогаш не си сигурна дали бебе е намирено. Дали пие млеко од што е гладно или шишето му е утеха. Еве и денес, не знам. Јас сум за доење, но не по цена на нервозна мајка и бебе. И да стресот, кај некоја не прави проблем со лактација, но кај некоја прави. Муабетите од типот: ејјј јас под каков стрес бев, па доев, заборавете ги. Сите сме различни, сите бебиња се различни, а и кај исти мајки може да видиме различни примери. И најлошо од сѐ, сите овие препукувања и обвинувања, се од жени за жени. Емпатија и малку разбирање нема да биде на одмет.
Емпатија? Може е офф, ама од жена не очекувам многу. 99% од случаите кога не ми застанале на пешачки со количка биле жени. На мм му коментирав баш - место повеќе разбирање, ко за инат еј.
Ова ме копкало ептен, еднаш налетав на ваква изјава и чудно ми беше. Се произведува кај мајката која го посвоила бебето млеко? Со стимулација некоја? Чудно е
