Во врска со давањето збор, знам дека не би требало да се прави некоја голема помпа, значи само идните младоженци и нивните семејства. Опуштено, во домот на девојката. Се' си е тоа в ред, ама мене лично многу смеа ме фаќа од тој делот: Зошто сте дојдени? Е зошто де? Знам дека е адет и обичај, ама јас мислам дека ако го доживеам тој момент, прва ќе прснам да се смеам, како недорасната. Гледаш , се премислат после.
Мене толку ми идеше да се смеам тогаш, мислев дека ќе пукнам. И толку го стискав и штипев што мислам дека цел со модрици се врати дома Ама зошто сте дојдени?
Беше и смешно и awkward. Имаше моменти на тишина што мене ми се чинеа бесконечни, ама откако се запознаа малце, напнатоста попушти. Уф среќа помина се тоа Немај глајле Трендафилке, поминува, па вака како мене ќе се смееш после
Значи колку што јас ги разбирам адетите и како ние правевме давањето на збор е едно а веридба е друго-така и ние направивме. Маж ми, мајка ми и татко му дојдоа кај нас (треба да е непарен број за да се оди парен) и масата беше поставена( прв пат слушам за да не биде поставена масата). Свекрвами дојде со буќет, вино и бомбоњера, кажаа за што се дојдени и така помина малото запознавање. Се договоривме другата сабота да биде веридбата каде што се беа поканети најблиските , дојдоа 7 души од негова страна си разменивме прстени и колаци и пред 12 отидовме кај мажот ми.
Мене ептен ми е, нека ајде тој дел ,,За што се дојдени?,, Што ептен ми е смешен , туку нели родителите не се познаваат, и што се случува тогаш? Вие младоженците си ќутите , а они се запознаваат? Лелеее ептен напната ситуација, ај у пм
А затоа зошто се дојдени, не ни ги прашавме , свекор ми кога ги праша татко ми што ќе се напиете рече Чекај прво да кажеме за што сме дојдени , и татко ми му вели знаеме , леле колку сме се смееле , а мажот ми кога почна да црвенее ( баш ваков беше ) и вика ако де ние да си кажеме . Свекор ми децата се сакаат, они решиле да се земаат нас и не не прашаа . Ќе ја дадете ли ? И тато како Але Риза вика чекај да ја прашам, и јас леле тато немој сега да ме страмиш и се така помина многу смешно и весело
Ја замислив ситуацијата,неговите дојдени кај нас дома, и се запознаваат со моите родители! Уффф... сигурна сум дека ќе биде напнето! И покрај тоа што важам за несрамежлива личност,сепак претставувајки си ја таа ситауција мислам дека ќе се чувствувам малце засрамено! Ајјјј, што ме чекаа
И јас си ја замислив ситуацијата и мислам дека моите со неговите ќе се вклопат одлично, уште од самиот старт си мислам така. Туку имам едно прашање за вас искусните.Зошто да си одат пред 12 часот луѓето ако јас сакам да почнам да живеам со него после свадбата???Јас би сакала да седиме до раните утрински часови и да славиме
Искрено Бланка, не знам зошто е така... ама од стари останало, па као мора да се почитува. Ај ние двајца ќе си останевме, ама нашиве нејќеа. Требаше додуша и јас да си одам со нив, според традицијата, ама си останав дома Инаку, и мене ми беше многу смешно на почетокот, ама пред тоа каква трема имав... ужас!
како демек во кој ден се дојдени во тој треба да си одат. меѓутоа тоа е се договор меѓу младите како ќе си кажат. мислам дека и јас кога правев негде може 10-15 мин. само после 12 останаа додекасе разделат додека ме испратат. јас отидов кај нив и знам едно саат два седевме на тераса кај него по пижами со неговите и трачаревме како сме си поминале. хм мене ми е глупо тоа е доаѓаат ајде ок идеш кај нив и другиот ден ајде пак јас се вратив. хехехе и сега си правам така 2-3 дена таму 2-3 дена дома
И јас ко карак, си користам ситуација и сум таму и тука до дека си можам да си бидам под закрилата на мама и тато ахххх татино галениче
абе има разлика давање збор и веридба... барем кај нас полошко давање збор е запознавање меѓу родителите и така нешто, не се даваат прстени, не се дава ништо, чисто ручек ( нормално на рачун на девојката) и не се дава кафе е сега веридбата е мењавање прстени, редење злата, бовчалоци и глупости и тоа на ручек ( пак на рачун на дејката) и дејката мора да ја земат пред да зајде сонцето ( барем кај нас е така).. баш сеа се спремам за веридба за отприлике месец дена и кај нас ќе дојдат неговите домашни плус еден некој од страна за да бидат непарен број. е сега има морало да ги послужам со бел локум и од тоа што е ставено на маса да не се дотура пример снемало салата да не се дотура во чинијата салата или да не се носи нова чинија со салата. бовчалоците се глупост невидена што одзема најмногу пари, време и нерви али првата снајка донела па се јас да не се делам ( глупост од мајка ми) и исто глупост е купувањето алишта и злато од свекрвата (демек нејзе така му донеле таа сакала така и за снаите). тие треба да донесат торта и вино ( букет ако сакаат), а ние да им вратиме торта и блага вода ( после од тоа треба да направат нешто рецимо шербет за баклава или да ја испијат) и нејќам да знам уште какви се не глупости изнаслушав како требало а како не и да ние сакавме веридбата да ја правиме во демекмври на годишницата али свекрвата ко пијана за плот се фати дека не чинело во пости и сл.
Тоа дека не чини во пости прв пат го слушам, како и повеќето работи што си ги напишала. Али нема врска тоа, туку знам дека ние веридбата си ја одлагавме со недели и недели само поради тоа што не било убаво да се прави кога заоѓа месечината. Чекавме да биде период кога месечината се полни, значи откако ќе биде скроз празна и почнува да се полни тие две недели се правело веридба само. Али ајде, сите запнаа за тоа, и ајде и јас се приклучив кон таквото суеверие. Инаку кај мене на веридбата од машката страна дојдоа непарен број, и парен си отидовме (ако се рачуна бебенцето тогаш непарен хахахаххахаха). Донесоа шише со ракија, украсено со црвен каранфил кој беше заврзан со црвен конец за шишето. Донесоа и погачка од која ги почастивме сите. Немаше редења злато зашто ние така си сакавме, но имаше бовчи (си купивме ние што ни требаше и тоа го ставивме во бовчата), а јас на другите им дадов онака како да не е со празни раце. Букет секако добив од мужето ми Најинтересно и кај мене беше кога дојде на вратата вереникот и ми вели: Може да влеземе ? Чекате гости ? Му велам ајде да да чекаме. И си испоседнаа на масата која не беше поставена, а она што беше спремено го чувавме во друга соба. И така седнаа и татко ми вика добро за што сте дојдени и свекор ми му кажува: Сте имале убава мома, нашиот син ја сака, па дојдовме да прашаме дали ќе ја дадете А татко му му враќа: И вашиот син е убав, најубави ни се двајцата, затоа мислам дека треба да бидат заедно, ама ај да ги прашаме нив. И другите почнаа да потврдуваат Ме прашаа мене реков,нормално, да. А мужето ми ќути. И го буцнав јас и реков: Ма ајде сите кажаа за што сте дојдени, само он не кажа, ајде да слушнам од него. И си кажа и тој и така ајде сменивме прстени, си честитавме, потоа бацував рака на свекор и свекрва, ги почастив со ракија сите, им собрав парите. Ах да, и на моите бацив рака, да им правам на свекорот и свекрвата чест, а на моите не-не иде така Како и да беше, супер си поминавме.
Јас сум тазе верена од средата па да кажам кај мене како беше. Си купивме прстени со маж ми , а јас купив мали бовчички за сите што дојдоа, да не било дека со празни раце ги пречекувам, така ми кажа свекрвата. Таа ми беше купила обетки, букет и бонбониера. И мајка ми им даде исто на нив бонбониера. Јас во целата збрка заборавив да им бацам рака, додуша никој не спомна ни на шала, па викам ај на свадба ќе се корегирам На сите ни беше смешно дека маж ми си прозборе прв зошто дошле, другите дали за сеир си ќутеа не знам, јас очекував татко му да збори, така беше за сестра ми кога се вереше. Ама мужето мое херој,убаво си кажа и се сврши работата за 5 минути После свекрвата ми даде нови алишта да се облечам ( претходно јас си ги одбрав), јадевме и правец на веселба во кафеана во градот на маж ми. Тоа е тоа не беше некоја филозофија како јас што си мислев
И јас како тазе верена да кажам како беше Прво планиравме само да дадеме збор без прстени, но потоа решивме да размениме и прстени во присуство на домашните, да речам мала веридба, а бочви и други дарови не правевме, се договоривме тоа да го направиме за свадбата. Секој прави различно, секаде има различни адети и обичаи. Обично ако со веридбата си одиш да живееш кај мажот, значи те земаат тогаш се правеле сите такви церемонии Вереникот дојде кај мене со родителите пред 12 часот, негде кај 11и 15 , донесоа бомбониера, виски и букет цвеќе. Влегоа внатре, седнаа, масата беше поставена, јас ги послужив со чоколатчиња ( благи бомбони, кој како сака, така чинело),потоа татко му кажа зошто се дојдени и цело време гледаше во саатот за да ги размениме прстените, велеше ајде побрзо пред 12 треба И така си ги разменивме прстените, јадевме, пиевме, потоа јас со нив заминав кај вереникот дома. Таму имаа гости, блиската фамилија кои дошле на честитање, исто и кај мене дома идеа гости. Ми имаа купено пижами и влечки за по дома така требало да ги облечам пижамите кога ќе останам на спиење. Накратко тоа беше тоа
ме интересира што со повратните гости ??? дали морало после во набргу време да се врати посетата и што би однеле ??? јас сакав таа повратна посета да биде понатака али поминаа еве 3 месеци и гледам дека на татко ми не му е сеисто да гледа дека идам спијам кај него и се е ок а незнае каде сум... сега се договоривме на после нова година да вратиме со посета. ме интересира дали да бидам таму или да дојдам со моите од дома ? и сакам да отидеме со вино торта и цвеќе дали е тоа во ред ??
Карак, ти си веќе дел од семејството на твојот вереник. Можеби и тебе да те боли, или твоите што не сте заедно за празнициве и слично, но сепак овој е тој дел од животот каде што се одделуваш и си формираш свое семејство. Моите родители дојдоа една недела по веридбата на гости, не за друго туку да им го претставам мојот дом, да знаат каде живее нивната ќерка Јас си ги пречекав, они дојдоа со торта (само тоа знам дека било како задолжително), а татко ми плус донесе и ракија. Од овде ги пречекавме со месо (свинско и мисиркино), салатички, благо... И да ти кажам бааги време си поседоа, околу 7-8 часа (дојдоа после пладне некаде). Дека се од подалеку малце и затоа решивме веќе кога дошле, да си поседат како што треба кај ќерка им. На крајот си ги испративме, јас си останав пак тука. Знам дека малку боли вака кога си го гледаш семејството далеку од себе, но тоа е дел од одвојувањето и создавање на свој живот и свое семејство !
Јас мислам дека нема правило кога да се врати посетата, моите ќе одат дури после Божиќ. Може мене не ми е чудно дека јас не живеам во градот од кај што ми е мажот, ние и онака си живеевме сами одвоено. Сепак кога ќе помине веридбата, ти си член да тоа ново семејство и воопшто не треба да се чувствуваш неудобно што спиеш таму. те разбирам како е , јас уште не можам да се привикнам дека имам нов дом, и да престанам на маж ми да му викам, кај тебе дома И да ти биди си дома, нема зошто со твоите да одиш, та нели дојдоа еднаш да те земат
