Едвај чекам...

Едвај чекам да си родам бебе

 

Да дојде зима, снег

 

Едвај чекам да му го чујам гласот и да му го видам лицето...

 

Едвај чекам да си заминам од тука. Од декември ќе биде, барем се надевам на тоа.

 

На плажа да одам.

 

Да се вратам во Скопје.

 

Да се појави вистинскиот човек кој ќе ме направи среќна

 

Да седнам со другарка на кафе-муабет во ќошот на кафулето каде што нема да бидеме набљудувани од луѓето. Надвор се спрема да врне снег, а ние облечени во џемпери и чизми, со беретки на главата. Во кафулето е топличко, мириса на прекрасната арома од запалените свеќи, а во рацете топло чоколадо. И на разговорот му нема крај...

 

Едвај чекам да дојде вечер и да правите нешто со моите другарки

 

Едвај чекам да дојде викенд .

 

Лисјата на дрвјата да ја променат бојата, да станат жолти, портокалови, кафени и да уживам во глетката на шумско шаренило.

Спојлер

 

Едвај чекам да земам плата

 

Да ми стигне книгата што ја порачав.

 

Истоо!

 

Едвај чекам да почне работната недела

 

..да заврши овој период лош

 

..завршеток на годинава за да финализирам некои работи.
Не затоа што завршува годината, туку затоа што токму тогаш се финишира ова патување.
Посреќна за завршеток на патување, никогаш не сум била.
А потоа, нова ера.

 

Да завршат термините по болници...