Ем Сингл, ем без другарки. Што понатаму?

Можеш и да се запишеш на некој курс за јазик , или на спорт или на хор, играорна. Било што. ке запознаеш нови луѓе и нови контакти. Биди позитивна, смеј се и луѓето сами ке доагаат околу тебе

 

lele i kaj mene e isto imah 2-3 drugarki ovde kaj sto ziveam no site imaat deckovci i sekoja vecher se so niv. imam i od skolo drugarki no ne sme od ist klas i kako sto velis so niv samo na uciliste prochitav i komentari da se zblizish so nekoj no ne e lesno. ednostavno nema na koj so drugarkite do 8mo so tie sho se druzam imat dechkovci drugite ne zboruvam so niv site se izdigani t.e 7-8 momicki se tamu i si teraat posebno oni ne zboram so niv veke 2 godini barem decko da si fatev no i toa nemozam zanikade sum od doma samo mi velat da odam nekade da izlezam i rodninite veke pocnaa da mi zboruvaat me nerviraat kako jas da ne sakam da odam edvaj cekam od doma da izlezam no ete toa shto da se pravi

 

Знам колку е тешко кога нема со когу да излезеш, кога сите се зафатени или едноставно немаат време за тебе. Поминав низ еден таков период и тогаш мислев дека сум најосамена на цел свет. Сега се среди се ама мислам дека тој период ми беше најлош досега. Ако сакате пишете ми порака ќе контактираме и ако можам ќе помогнам некако...

 

Иста иста ситуација...од дома само зборуваат,довагаат пријатели,роднини и сите тоа ми зборуваат кога ке ме видат пред компјутер или пред некоја книга како читам...Се затворив во себе единствено во книгите се пронаогам..т.е. пробувам да ги оттргнам моите мисли и проблеми со читање и соживување со животите и приказните на писателите...Друго не ми преостанува...

 

И јас сум била во ваква ситуација кога имав точно 17 години. Но, братучетка ми која е постара 2 години од мене почна да ме води со неа и се вклопив со нејзиното друштво.
Немој до толку да си горедлива, инаку ќе ти поминат најубавите години по домче. И ако прашаш некои девојчиња отворено дали можеш со нив да излезеш- не е срамота. Можеби нема веднаш да те прифатат и да ти ги кажуваат тајните, но исто и ти ќе си бидеш претпазлива додека да направиш проценка дали ти одговараат за дружење или не.
Поздравче

 

ете баш твоево мислење покажува како ме свакаат другите мене и мојава ситуација....НЕ СУМ ГОРДЕЛИВА...не се преценувам самата себе

 

На ова мислев. Ти си мислиш дека тие ќе се насладуваат што мора да се дружиш со некој нов. Ако некој сака нешто да зборува против тебе и сега има материјали за тоа...нели може тие фаци и бивши другарки да зборат кенди ја нема никаде, нема со кого да се дружи, ако и е...бла бла.
И јас сум таква, мразам да ме сожалуваат и затоа многу ретко кажувам кога ме мачи нешто.Само сестра ми ми служи за такви работи. Кога ќе го слушнам тоа ,,баш ми е жал/криво за тебе,, ми се слошува автоматски (отидов офф топик )
Побарај некого за излегување, дигни го носето и уживај во најубавите години и воопшто да не ти е гајле ако некој нешто збори.

 

Ги прочитав сите постови и се сложувам со советите што ви ги дадоа другите бидејќи се едниственото решение на вашиот проблем! Сега барем преку фб е полесно, сите се пријатели меѓусебе и полсено е да стапиш во контакт со некоја поранешна школска, познаничка, роднина! распрашај ја нешто за нејзе и раскажи и нешто за себе и кажи и дека баш би сакала да се видите и да си поразговарате! Мора на некој начин некому да се наметнете колку и тоа да ви звучи непристојно!
Ако и понатаму одбивате да стапите во контакт со некоја поранешна пријателка тогаш ви преостанува само уште едно решени,а тоа е да чекате другарката да раскине со дечкто и да продолжи да излегува со вас! Звучи сурово ама уште тоа ви преостанува!

 

се согласувам со TheCandy800
едноставно нема кој да прашам за да излеземе.Нема! имам една другарка со која понекогаш излегувам но тоа е само еднаш месечно пошто не сме од исти места и она троши многу пари за излегување пошто е малку далеку и не излегува често. а и немаме друштво двете што мер сами ке излегуваме
инаку Blanca и јас имам 17 и ова почна да ми се случува од 16 ехх да имав и јас некоја поголема братучетка па да можев со неа да излегувам

 

Хеј, мала, и јас поминувам низ истото, можам да те сфакам и знам колку ти е тешко...Дај Боже да е само период, ама едноставно мора да продожиме си животот, па белким некогаш ке се опраиме, ако не можес да најдеш друштво или дечко, тогаш посветисе на некоја друга работа која што те исполува додека да се средат работите.
Јас одамна се помирив со фактот дека немам друштво во градот кај што живеам, а со останатите се гледам по ретко, по неколку пати во годината....ама ете тоа е тоа не можеме против нештата

 

Ако така си седите по дома и се самосожалувате друштвото нема од небо да ви падне. Некое решение мора да најдете. Дали ќе биде братучетка, братучед, комшивка - мора да се снајдете. Ќе наполните и 18,19,20... како планирате дечко да си фатите? Немој да ме сфатите погрешно, ама проблемот што го имате е сериозен.
Ви посакувам среќа

 

А да али никој не верува во тоа дека СЕ НЕМА никој не не сфака сериозно стие мислат дека се самосожалуваме и дека сме горделиви...а и јас така во мојот град немам братучетки таа што ја имам во Ск. таа ми е така на моја возраст,што си го знаеме муабетот онака сите се помали или поголеми...Исто и мене ова ми почна на 16 год.

 

Не имало повеќе во иста ситуација..да се надеваме дека е само период али почнав да губам надеж еве веке 2 години ми е вака. А ме исполнува читањето книги само така ги тргам мислите од ова...али за жал почнаа да ми ставаат баш таква "етикета" како шо нејкев...(ее ете оваа од дома не излава само чита книги)и само уште поголема болка и мака си чувствувам

 

Еве се трудам прашувам,барам ко некој детектив сум станала се распрашувам кој каде ке излегува за викенд али на крај кога дојде време за испаѓање никој никаде нема да пруже рака...иако сум им кажала...а ти велам братучетки на моја возраст слабо во мојот град се се помали комшивки сите пензионерки а баш од тоа ми е мака дека идат времиња кога ке сакам да влезам во врска а како ке дојдам до тоа...

 

Мозеш на некоја твоја познаничка да и предложиш да ти прави друштво до град демек да разгледаш нешто по бутиците,или едноставно да и речеш ајде на кафе да одиме. Пробај така и не се разочарувај, ако нејке една сигурно ќе сака друга некоја

 

Ај мош на некоја феминка од Штип ке и се јави желба да се здржиме ...
да ги здружиме женските сили хихиих да се надевам

 

Не е секогаш така црно како шо изгледа кога немаш дечко и другарки...
Јас бев при крај на летото во таква ситуација, кога повеќе не се дружев со најдобрите другарки, и кога немав дечко..Али на одмор бев со две добри друугарки но сепак ми фалите тие најдобрите од класот и бев прилично во депресија...Али запознав прекрасни луѓе , од струмица беа...Ептен се здруживме, и бевме ние еднаш кај нив...Таму запознав еден згоден кошаркар, и си поминував најубаво Мислев дека се заљубив но не беше такаа..Пробавме неколку недели али не одеше....Сепак стварно многу ми помогна, и сега сум по потрага по некоја нова љубов
А тоа за другарките...Поминува со тек на време кога ќе сватиш дека не те заслужувале...И ќе запознаеш премногу нови луѓе кои стварно можат да ти бидат потенцијални другарки

 

Кенди јас еднаш си го кажав моето мислење, да не се повторувам сакам само да ти кажам дека не треба да се однесуваш како “гревче“ народски кажано и самата да се сожалуваш.

Дај те молам викни ги другарките од порано, одете на кафе, тие сигурно имаат некои познанички, ќе седнете на маса- ти немој да молчиш- кажи нешто интересно и ќе видиш ќе тргне работата.

Клучно кај тебе и кај сличните девојки е тоа што и да дојдете во контакт со некој со кого можете да излегувате вие се срамите да прашате, едноставно чекате да ве поканат.
А бре не се давајте така, направете да мислат луѓето дека им е привилегија да излезат со вас, а не обврска.

И не вели дека нема луѓе, посебно сега како што знам дека Штип е студентски град- сигурно околу тебе има некои студентки, тие се само 1 или 2 години поголеми од тебе, сигурно ќе сакаат да им го покажеш Штип, или запиши се на некој курс по странски јазик и слично и таму ќе запознаеш нови луѓе, па можете после часови да одите на кафе и така да почне се....

Те молам само немој да е самосожалуваш и да си негативна- мразам такви луѓе кои се жалат на се и запомни, секој сам си ја крои судбината.

И знам дека ти е тешко, колку повеќе не излегуваш од дома, толку помалку имаш желба да излезеш- едноставно ти е страв да се соочиш со надворешниот свет- ама верувај тоа што го правиш не е решение.

Дотерај се, среди се и утре да те видам запишана на некој курс- вака веќе не може. Ај летото и да кукаш, ама сега кога се оди на училиште, кога имаш потенцијални другарки насекаде вакви ставови не толерирам.

 

Не сфаќам, ај не мора дечко да имаш, ама другарки/другари?! Барем за тоа не е проблем... па средношколки да сте, или студентки, не сте единствените во класот или групата. Дружете се со сите! Немојте да се ограничувате на една-две девојки, и после кога тие ќе ве разочараат, сите да ги ставате во ист кош. Не се сите исти, и дајте им шанса на оние што се околу вас. А мора ли да бидат ваше годиште? Не мора, и за вас ќе биде подобро ако сте на различна возраст.
Еден период кога живеев во Охрид после факултетот, немав другарки на моја возраст - повеќето или мажени со обврски, или во странство, или во Скопје - па не седев дома - си запознав ново друштво. Некои се погоди да бидат колку мене, други помали, трети поголеми... и со секого ќе си најдеш нешто заедничко. Од седење дома и кукање дека немате друштво само полошо си правите. И Сесилија арно ви рече - некој курс, некоја активност почнете - таму сигурно ќе запознаете некој. Ете, не мора курсеви (ако немате средства, сепак не секој може да си дозволи), може и волонтерски акции - Црвен Крст во вашиот град не организира ли такви акции? Јас само ви давам примери, а многу е лесно да се најде друштво за излегување - дури и за најсрамежливите.

 

ВЕ САКАМ феминки ^ и благодарам за советите,покрај школо малку ми е подобро а за викендите пробувам да се дружам со семејството кога веке немам друштво за искачање.. не е толку лошо барем имам доволно време за читање книги она што најмногу сакам да го правам,понекогаш ми е лошо чувствувам огромна осаменост, но се насмевнувам пуштам гласно музика и се релаксирам.А доколку ова е мое последно мисење на форумот,само би ви посакала ...Пријатен престој,и се надевам дека во иднина ќе бидете ценети повеќе вие и вашите проблеми и совети.. ве сакам